Een spannende tijd! Mijn vriend en ik (30 en 29 jaar) zijn dertien jaar samen en hebben besloten voor onze kinderwens te gaan!
Ik ben nu drie weken gestopt met de pil na deze 15 jaar gebruikt te hebben. Ik heb sinds het stoppen al die tijd snachts hevige hoofdpijn en voel me erg labiel qua emoties.. ze schieten van extreem blij naar somber en verdrietig, herkennen jullie dit? De verhalen ik van mijn omgeving hoor zijn alleen maar positief waarbij er geen klachten worden ervaren..
Waar ik tegen aan loop is dat ik sinds het stoppen van de pil een hoger libido heb gekregen. Nu is het zo dat mijn vriend zo graag onze kinderwens wil laten slagen dat hij zichzelf ‘prestatiedruk’ oplegt en hierdoor tijdens de gemeenschap slap wordt. Dit maakt hem onzeker. Tijdens handwerk werkt alles prima dus het is echt een psychisch aspect..Ik heb hem gesteund en gezegd dat het niet erg is, er genoeg kansen komen en we genieten van wat er is. Toch betrap ik me op dat ik verdrietig of teleurgesteld raak als het niet lukt. Daardoor voel ik mezelf ook weer schuldig, hij doet het niet expres en ik wil graag dat hij weer lekker in zijn vel komt te zitten. Ratio ‘het komt wel goed’ en gevoel ‘zometeen gaat het nooit lukken en worden er geen ouders’ lopen door elkaar heen en dat geeft onrust. Hebben jullie tips om positief met deze situatie om te gaan en de moed/het vertrouwen niet te verliezen?
Dank voor al jullie reacties en meedenken, fijn om te kunnen sparren😉! Klopt ik denk inderdaad dat mijn emotionele stabiliteit nu even weg is door de hormonale veranderingen.. ik probeer elke avond een mindfulness oefening te doen en dat voelt wel fijn. Net een lieve kaart aan manlief gegeven ter extra support en dat kon hij erg waarderen ;) nu met goede hoop en minder pressure weer verder!
Heel herkenbaar die symptomen na het stoppen met de pil, hier ook 15 jaar aan gezeten en de eerste week na onttrekkingsbloeding migraine, rugpijn buikpijn chagerijnig, zeeer pijnlijke tepels en ga zo maar door. Heeft toch echt even tijd nodig om uit je lichaam te zijn!
Je bent pas 3 weken gestopt met de pil en bent nu al verdrietig, teleurgesteld, bang dat het niet lukt? Klinkt echt als je hormonen die overhoop zijn, en anders mag je jezelf wel een klein schopje geven
Misschien voelt je vriend ook jouw stress en angst aan, en wordt hij daar zenuwachtig van?
Misschien kan hij eens bedenken waar dat idee van moeyen presteren vandaankomt? Waarschijnlijk ben jij voorlopig nog niet vruchtbaar, ontpillen kan even duren. Misschien brengt dat de ontspanning weer terug?
Helaas gaat “ontpillen” ook bij iedereen anders. Vervelend dat je zo een last hebt van hoofdpijn. Ik had dit gelukkig niet. Maar ik kreeg juist ineens heel erg last van acne op mijn rug. Na een tijdje ca. halfjaar ging dit weer over. Uiteindelijk heeft stoppen met de pil op lange termijn alleen maar positieve uitwerkingen gehad. Ook ik had last van “losgeslagen” emoties. :p Dit draaide na een tijdje weer bij.
Wat betreft je vriend en zijn prestatiedruk: lastig! Hij is zelf de enige die hier echt iets aan kan doen. Probeer gewoon aan te geven dat het niet erg is als je niet binnen 2 maanden zwanger bent. En probeer het misschien eens seks te hebben met een condoom? Misschien dat de druk dan afneemt. En zo wissel je het telkens af.
En als het handwerk wel lukt, misschien een idee om eerst handwerk bij hem te doen (of hij bij zichzelf) en als hij bijna hoogtepunt heeft, dan pas overgaan tot de daad zeg maar. wie weet helpt dat? Succes! Ps: ik schreef zelf ook een blogje, misschien vind je dat ook leuk om te lezen. Ben zwanger en zo benieuwd wat het wordt, jongen/ meisje. Ik wens jou ook een snelle zwangerschap toe!!
En als het handwerk wel lukt, misschien een idee om eerst handwerk bij hem te doen (of hij bij zichzelf) en als hij bijna hoogtepunt heeft, dan pas overgaan tot de daad zeg maar. wie weet helpt dat? Succes! Ps: ik schreef zelf ook een blogje, misschien vind je dat ook leuk om te lezen. Ben zwanger en zo benieuwd wat het wordt, jongen/ meisje. Ik wens jou ook een snelle zwangerschap toe!!
Hee, ik kan me goed voorstellen dat dit stress geeft voor jou en je vriend. Gelukkig ben je pas kort geleden gestopt met de pil, jullie hebben prachtige leeftijden en nog alle tijd. Stel vooral je vriend gerust, haal de druk eraf, stop misschien juist een maandje met proberen. Hou de druk zo laag mogelijk! Doe leuke dingen, zoek afleiding, probeer de seks zo spontaan mogelijk te houden. Dan krijgt je vriend er vast meer vertrouwen in. Blijf positief denken, jullie hebben alle tijd. Er niet te gefocust mee bezig zijn, zou mijn advies zijn. Succes!
Dank voor jullie reacties Chudo & babywish. Ik weet dat relaxen en het tijd geven de oplossing is maar dat vind ik lastig.. Door het houden van controle en hard werken ben ik al ver gekomen en in dit bijzondere proces werkt dat niet.. reality check en proberen om het los te laten!
Maar hou zouden jullie er mee om gaan als je vriend door prestatiedruk niet kan presteren? (Maar wel tijdens handwerk dus functioneel niks mis, echt een psychisch dingetje) Hebben jullie daar nog tips voor?
Je bent pas 3 weken gestopt met de pil... Sorry, maar calm down! Geniet van wat gaat komen, maak van de seks geen moetje, laat het allemaal even lekker op zijn beloop. Je cyclus moet zich nog helemaal opnieuw vinden zonder al die hormonen, geef het allemaal écht even de tijd! Voor zwanger worden staat gemiddeld 1 jaar... Als je nu al zo paniekerig en bang bent/negatief denkt, gaan het lange maanden voor jou/jullie worden, mocht het even een paar maanden op zich laten wachten.
Dus echt meid, geniet lekker van elkaar, seks er op los als jullie dat willen en go with the flow! Laat die angstige gevoelens echt los, makkelijker gezegd dan gedaan maar 3 weken is écht niks! Het komt echt wel, geduld is een schone zaak in deze situatie. En mocht het snel raak zijn, is dat hartstikke mooi meegenomen 😊
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (17) Verversen