Maar het op dit moment gewoon niet haalbaar is, mócht het ons gegund zijn.
Vorig jaar ben ik namelijk onverwachts weer begonnen met een werk en leer opleiding. Dit bevalt wel super goed maar zo nu en dan komt het baal momentje wel weer even om het hoekje kijken, en dat momentje is wel een paar keer per dag, of nouja soms wel per uur.. 🙊
Op mijn vorige werkplek had ik het door bepaalde omstandigheden totaal niet meer naar mijn zin en was ik niet gelukkig. Ik heb toen de keuze gemaakt om voor iets anders te kiezen. Ik ben totaal een andere weg in geslagen met de zin, als ik het nu niet doe, doe ik het nooit meer en dat is allemaal heel erg vlot gegaan. Binnen 2 maanden zat ik weer in de schoolbanken.
Toch zat ik er wel heel erg mee dat we hierdoor onze kinderwens moesten uitstellen. We hadden hiervoor besloten om eind vorig jaar hiervoor te gaan maar doordat ik nu een opleiding volg is dit natuurlijk niet meer haalbaar. Ik was een half jaar daarvoor ook al gestopt met de pil. Ik weet heel goed dat dit de beste optie is geweest maar het doet soms wel heel erg veel pijn. Om mij heen raken veel vriendinnen, nichtjes, kennissen etc. Zwanger en hoewel ik ontzettend blij voor ze ben, baal ik van binnen best wel een beetje. Mijn vriend is 30 en ik ben 26. Ik weet wel dat het (hopelijk) uiteindelijk echt wel komt met een jaar of 2 maar wat is het lastig als je je hoop als ergens op had gevestigd en dat het dan uitgesteld moet worden.
Zo. Het voelt fijn om dit even van mij af te schrijven, dit gooi je namelijk niet zomaar even op tafel tijdens een gezellig praatje op een verjaardag. Dit is dan fijn om even te kunnen delen.
Wat betreft mijn partner, hij kijkt er anders naar. In die zin dat het een kwestie van perspectief is. Hij was eerder blij geweest had ik de pauzeknop niet had ingedrukt in het begin van mijn opleiding. Maar hij steunde mij in mijn keuze. Toen ik het niet meer zag zitten om te wachten, eind januari...Hebben we het er weer over gehad en toen was het wel duidelijk heel opgelucht. Dit was mijn, onze ervaring. Maar iedereen staat anders in het leven en heeft een ander perspectief. Er bestaat geen juist of fout hierin. Maar het is wel goed als je mekaar begrijpt. Daarom moet je het nog niet eens zijn met elkaar. Ik volg een hbo opleiding van 3 jr in de zorg.
Een opleiding en werk kun je nog redelijk zelf voor kiezen, kinderen krijgen bepaalt echt je lot of je dat gegund is of niet, of via een lastigere weg. Kinderen kun je niet even agenderen. Niks in het leven is vanzelfsprekend, en je moet echt de dagen plukken heb ik geleerd. Dus als je ergens voor wilt gaan, moet je dat doen. De praktijk leert dat overal een oplossing voor is! Van tevoren kun je overal wel beren op de weg verzinnen. Dus ja, ik ben ook zwanger in mijn HBO studie. Werken kan ik nog tot m'n pensioen, en hoewel dit heus wel passen en meten is en niet 100% ideaal, ken ik meer die het doen en uiteindelijk komt het allemaal goed. Daarnaast lig je er ook niet meteen een jaar uit hè? In principe is je verlof 16 weken.. Misschien kun je sommige dingen in het voren maken/doen voor je opleiding.
Denken in moeilijkheden is makkelijk, denken in oplossingen is lastiger maar niet onmogelijk
Bedankt voor je reactie! Ja wat je zegt klopt helemaal. Het is alleen lastig om dit ook zo over te brengen, misschien ben ik dan ook wel juist te bang voor reacties van andere, of een; zie je wel? Als ik er wel in faal.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Hoelang duurt jou’n studie nog? En hoe zag jou’n vriend deze keuze?
Snap ik heel goed. Dat vind ik ook heel spannend om te vertellen straks.. maar m'n vriend zegt dan wel: het is ons leven, onze keuze. Iedereen kan oordelen, maar je moet het zelf doen. En voor de zie-je-wel's; jij hebt het dan maar gewaagd en gedaan! Dat getuigd ook van lef, niet waar? Als je heel puur kijkt, leef je toch echt voor je/jullie zelf.. je kunt daarin zelf je geluk bepalen, een ander niet!
Dankjewel, ik zit er middenin. Mijn vriend vindt het prima, anders werd het gat met de anderen zo groot.. en ja, het is nu wel dat ik straks er wat langer over doe, maar dan wel met de beste en mooiste reden die je je maar kunt wensen.
Bedankt voor jullie reacties. Natuurlijk heb ik er ook aan gedacht om de kinderwens gewoon door te zetten maar ik ben bang dat dat niet goed uit gaat pakken. Mijn vriend geeft ook aan dat we nu gewoon maar wachten totdat ik mijn diploma in ontvangst heb genomen. Voor hem is het een minder groot probleem om nog even te wachten dan voor mij. Hij geeft ook aan het echt een no-go te vinden om met een zwangere buik op school te zitten. Ik zelf ben bang dat mijn zwangerschap dan niet soepel verloopt waardoor ik moet stoppen of niet verder kan gaan met de opleiding.
Misschien valt het ook wel mee en ik twijfel hier nog elke dag over. Verder wordt het ook zoveel afgeraden in de omgeving en als je er over gaat lezen om bewust te kiezen voor een zwangerschap tijdens de opleiding. Ik doe ook een opleiding in de zorg wat het lichamelijk dan ook weer moeilijker maakt.
Ik weet het niet zo goed.. aan de andere kant denk ik weer dat ik mijn “droom” moet najagen maar mijn gevoel zegt dat het niet verstandig is.
Ik start, mits dat allemaal doorgaat ivm corona, in september ook weer met school. Toen ik die keus had gemaakt waren mijn vriend en ik al een tijd bezig voor een kindje. We wouden zwanger raken niet on hold zetten door mijn komende opleiding, zoiets valt namelijk prima te combineren. Het word misschien wat zwaarder, maar niet onmogelijk. Als ik niet met een opleiding was begonnen had ik wel gewerkt, en dan hadden we dat moeten combineren. Mijn opleiding zou heel misschien wat langer duren, maar dat zie ik niet als een probleem, dat zien we dan ook wel weer. School en een zwangerschap of kind is prima te combineren. Wat houd je tegen? ( ik heb ook heel veel voorbeelden met familie en vrienden dat het echt wel te combineren valt. Dus misschien dat ik daarom zo "makkelijk" denk hoor. Sorry daarvoor 😂)
Hopelijk is het snel raak voor jullie! Welke opleiding ga jij doen? Ik ben bezig met de opleiding tot verzorgende IG. Het is wel echt een praktische opleiding dus dat is ook wel een angst, dat het lichamelijk dan wel wat zwaarder wordt mocht het zover komen.
Niet elke zwangerschap valt met een opleiding te combineren: ik had vanaf het begin veel last van bekkeninstabiliteit en misselijkheid... Voor mij was het een no go geweest, die combinatie... Maar dat weet je pas wanneer je zwanger bent natuurlijk....😬
Ja, dat klopt! Maar dat zien we dan wel. Ik ben nog niet zwanger én school is nu onzeker ivm corona denk ik? Horen we binnenkort wel denk ik. En ik heb al met mijn (komende) mentor dit besproken situstie uitgelegd, en zij zei dat er veel mogelijk is. Dus vandaar! Maar gelijk heb je
Het is net alsof ik mijn eigen verhaal lees. Zo gek! Echt...alles. Ik was ook ongelukkig op mijn werk, had een narcistische bazin, te lang daar gebleven dan goed voor mij was. Heb toen het even heel moeilijk gehad. Een tijdje thuis geweest. Mijn vriend was zo blij dat hij mij 'terug' had na heel die situatie. En we besloten er voor te gaan. Echter ik had toen geen werk of andere vooruitzichten. Wat mij langs de ene kant rust gaf, maar naast de andere kant voelde ik me nutteloos zo. Uiteindelijk besloten om voor een nieuwe studie aan te gaan. En zo gezegd zo gedaan. Ben een half jaar gestopt geweest met de pil. Toen ik dat besluit nam hebben we het even on hold gezet. 1 mnd de pil terug genomen in januari. Maar in februari terug gestopt. Ik kan het niet, mijn kinderwens opzij schuiven. Ik kan het combineren met school. Anderen moeten het combineren met werk, wat maakt het uit in feite dacht ik bij mezelf! Nu zit ik in ronde 2, op het wachtbankje vol spanning, en hoop zo dat het gelukt is...wieweet. Ik ben 30 nu en ik wou niet meer wachten. Het zal toch nooit helemaal uitkomen. Mijn studie gaat misschien een half jaar opschuiven maar dan is dat maar zo. Het leven is veel te kort. Ik weet niet hoe het bij jou zit qua combineren, maar wat houdt je tegen ? Liefs!
Bedankt voor je berichtje! Ik ben niet meer aan de pil gegaan, ook omdat mijn lichaam nu beter reageert dan toen ik wel aan de pil zat. Maar het maakt het wel lastig, soms hoop ik dat het stiekem wel raak is.. maar het voelt rot omdat het eigenlijk “niet kan”. Zoals ik hierboven vermeldde vind mijn vriend het een minder groot probleem om nog even te wachten. Ik kan mij er helaas niet zo goed overheen zetten. Hoe ziet jou’n vriend dat? En wat voor een opleiding doe jij nu? ☺️
Mannen zijn ook veel praktischer, die voelen niet al die gillende ikwileenbaby-hormonen.. kunnen daarin veel rationeler zijn. Maar dat wil niet zeggen dat het het juiste is, maar dat is hoe zij het voelen. Jullie beide gevoel is hierin belangrijk. En wat Lexy ook typt hierboven: anderen combineren het met werk...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (12) Verversen