Terwijl ik dit typ, zit ik met tranen in mijn ogen. Ik wil dit graag van mij afschrijven. Al 1,5 jaar zijn wij bezig voor een kindje. Ik weet dat er stellen zijn die al veel langer bezig zijn, en heb daar enorme bewondering voor maar het doet mij het meeste pijn dat wij onze kansen niet optimaal kunnen benutten. En dat ik het idee heb dat ik hiermee aan een dood paard zit te trekken.
Mijn man is voor zijn werk veel van huis. Eigenlijk grotendeels de hele week. Zo nu en dan is hij eens een avondje thuis. Nu gebeurd het meestal dat hij tijdens de week van mijn eisprong ook niet thuis is, we hebben dan vaak op zondag avond nog seks maar op woensdag/donderdag heb ik meestal mijn eisprong. Zondag avond is dan vaak echt nog te vroeg. Helaas is hij ook totaal niet in de buurt op dat moment, dus kan ik ook niet naar hem toe als ik mijn eisprong heb.
Nu zijn er natuurlijk wel eens momenten geweest dat het wel lukte om seks te hebben tijdens de eisprong, maar helaas zonder resultaat. We hebben dan ook besloten om te kijken of er eventueel problemen zijn met de vruchtbaarheid van een van ons. Maar dit voelt erg dubbel aangezien ik ook niet vind dat we onze kansen optimaal benutten. Mijn man en ik hebben hier veel discussies over en ziet dit als een beladen iets omdat hij vind dat hij er niks aan kan doen. Ik word er zo nu en dan een beetje moedeloos van, ik wil het onderwerp niet alles laten bepalen maar heb het gevoel dat ik aan een dood paard trek. Nu liet hij weten dat hij volgende week(tijdens mijn eisprong) weer de hele week van huis is. Ben hier zo verdrietig over, heb zo uitgekeken naar volgende week. Ik laat tegenwoordig zoveel dingen om het hopelijk eens te laten slagen, maar dit voelt dan weer als een klap in mijn gezicht..
Bedankt dat ik het even van mij af mag schrijven, wie weet zijn er lotgenoten die in hetzelfde schuitje zitten?
Ik kan me goed inleven in je verhaal. Mijn man is chauffeur en veel van huis. Ik meestal mijn eisprong op donderdag, dus ook niet ideaal als je man van huis is. Hij kon soms wel vrij nemen, maar deed dat niet zo snel want hij had de uren nodig voor de kerstvakantie, wintersport en zomervakantie.
In de jaren dat wij aan het proberen waren voor onze eerste, heb ik wel geleerd om absoluut geen ruzie te maken of gefrustreerd te worden als mijn man geen vrij wilde nemen rond mijn eisprong of soms zelfs geen zin had áls hij thuis was. Hij wilde ook graag een kindje, maar zag het absoluut niet zitten om op commando te “moeten”.
Dus als je dan inderdaad elke dag eraan denkt, ermee wordt geconfronteerd, is het heel lastig om er niet zoveel mee bezig te zijn..
Uiteindelijk na 3 jaar, ben ik gestopt met vertellen wanneer mijn eisprong was, heb ik zelf een paar keer vrij genomen en zijn kant op gereden. En toen was hij dus eindelijk een keer in de mood, en thuis en is onze dochter verwekt door een vluggertje met Kerst, haha.
Voor de tweede heb ik het weer zo gedaan. Hij wist niet wanneer ik mijn eisprong had en als hij dan eindelijk wens thuis was, verraste ik hem. Tuurlijk, hij is ook niet gek, maar hij vond dit zeker beter dan het kruisje in de agenda of zo. Uiteindelijk voor onze tweede op maandag seks gehad, donderdag was mijn eisprong en toen was het raak.
Succes en probeer niet te veel je man voor het blok te zetten en met zijn werk kan je helaas niet van elke eisprong gebruik maken..
(Toen ik 20 weken zwanger was van de eerste heeft mijn man uit eigen beweging ander werk gezocht zodat hij meer thuis was en bij de tweede met 20 weken ook ander werk gezocht en gevonden zodat hij zelfs nog een dag extra thuis is, had ik zelf niet verwacht want hij leefde ook echt voor zijn werk.)
Als je regelmatige cyclus heeft kan hij niet proberen een dagje vrij te krijgen desnoods? Als hij naar de dokter moet voor een ingegroeide teennagel of wat dan ook kan dat ook toch?
Neem maar in het ergste geval dat het een jaar zou duren: kost het 10 vrije dagen en een x in de vakantie.. en dan misschien ook nog met beetje mazzel eisprong op zondag/maandag.. Komt hij écht wel overheen toch? En kan toch ook juist superleuk samen zijn: 's avonds gezellig maken.. volgende dag overdag wat leuks doen of als hij er op staat dan wat 'nuttigs': de schuur verven bij wijze van, 'savonds lekker luxe eten laten bezorgen, en hoppa: nog een keer gezelligheid samen..
Normaal nemen mensen vaak op vrijdag vrij: nou ook fijn als t x op woensdag is bij wijze van..
Het is niet iets wat we open en bloot op tafel gooien om vrij te vragen om zwanger te worden. Terwijl ik daar opener in ben, maar in de mannen wereld wordt daar weinig over gesproken.
Hij heeft ook niet het type werk waar hij tussendoor even tussenuit kan piepen.. dat hij het op dinsdag avond laat staan en donderdag ochtend weer oppakt..
Zo werkt dat niet... Dat kan alleen in een labaratorium gebeuren. Het invriezen en bewaren van het sperma gebeurt in speciale rietjes waarop de persoonlij ke gegevens van de patiënt vermeld staan. De rietjes worden opgeslagen in een vat met vloeibare stikstof bij een temperatuur van 196 °C onder nul.
Ik denk persoonlijk niet dat dit goed blijft als je dit zelf invriest.. lijkt me dat dat in een speciale vriezer moet met de juiste temperatuur en met nog een vloeistof erbij zodat de kwaliteit goed blijft..
Bedankt voor jullie reacties. Ik wil nog wel even toevoegen dat hij echt niet laks is, hij wilt het ook echt graag alleen speelt zijn werk gewoon een enorme rol in deze situatie. Hij wil op termijn wel wat anders zodat hij wat vaker thuis is. Alleen is dit nog niet iets voor nu..
Het punt is bij mij alleen dat ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta, ik wordt er continu mee geconfronteerd, vriendinnen nichten zussen buurvrouwen allemaal die zwanger zijn. Of die inmiddels al aan hun tweede leg zijn begonnen. En ik sta hoe hopeloos het ook klinkt nog steeds met lege handen.. en bah dat voelt echt rot. Het klinkt zo makkelijk, zet het van je af.. en dar zegt mijn man ook steeds, wees er niet zo mee bezig. Maar als je er elke dag aan denkt of het tegen komt in je dagelijkse riedeltje. Ontkom je hier niet aan..
Oei, ik denk niet dat een vruchtbaarheidsarts jullie kan helpen als je gewoon te weinig fysiek bij elkaar bent om überhaupt zwanger te raken.... Misschien wordt het tijd om naar ander werk te gaan kijken. Ook met het oog op een gezin: voor kinderen is het ook echt niet leuk als ze papa bijna nooit zien....
Dit zou voor mij ook dé oplossing zijn. Ik ben alleen bang dat dit er niet in gaat zitten. Hij leeft voor zijn werk. Er zijn al veel discussies over geweest. Dan krijg ik op mijn dak dat ik van te voren ook wist dat hij dit werk deed en hij niet zomaar met dit werk veel thuis kan zijn.. een hele lastige kwestie. En mochten we inderdaad in een traject terecht komen wordt dit ook een dingetje ja. Pffff 😒
Ik weet niet wat je man doet qua werk en hoe ver hij daadwerkelijk weg is, maar is het mogelijk dat jij een avondje naar hem gaat rondom je eisprong? Lijkt me inderdaad lastig zwanger raken als je nooit op het juiste moment samen bent...
Ja dit zou absoluut mogelijk zijn alleen is hij vaak gemiddeld 4-5u van huis en moet ik die dag erna ook gewoon weer werken, tuurlijk kan ik ook eens een dag vrij nemen maar hij weet vaak ook pas de dag zelf waar hij is en is het een enorm geregel om te doen.
Ik weet helemaal niet wat de mogelijkheden hier zijn, maar eerste wat in me opkwam voor het praktische probleem was misschien zelfinseminatie proberen met ingevroren zaad van je man? Ik weet echter helemaal niet of dit uberhaupt mogelijk is of je dat ergens kan laten invriezen. En of dat de oplossing is, geen idee. Maar stel dat je in een traject gaat aangezien jullie toch even bezig zijn, zal er wel van hem verwacht worden dat hij op bepaalde tijdstippen zijn "kwakje" inbrengt of dat jullie seks hebben. Dan is er ook geen onkomen aan.
Hoe dan ook, het zal wel moeten als jullie het zo graag willen....
Bedankt voor je reactie. Ik moet zeggen dat ik dit ook wel eens bedacht heb maar dat dit iets is wat ook weer alleen bij een traject past.. ik ben bang dat het er uiteindelijk inderdaad wel op neer komt maar ook dan zal hij inderdaad beschikbaar moeten zijn....
Och ik kan me inleven in je verhaall.toen wij voor onze eerste kindje gingen was mijn vriend altijd doordeweeks in de kost.werkt ook niet mee natuurlijk. Ze zeggen dat sperma wel een paar dagen kan overleven binnen in de vrouw..wij waren toen 9mnd bezig en geluk bij ongeluk is onze dochter nu 4 gemaakt rond kerst oud en nieuw hihi wij zijn nu weer dik 2 jaar verder om te proberen voor nog een kindje..nu is hij elke avond thuis.. ik ben naar m'n huisarts gegaan.. al was het alleen om even m'n hart te luchten zeg maar.
Misschien voor jou ook fijn? Down gevoelens zijn ook niks. En daarbij werkt stress niet echt mee.
Hoop dat het snel lukt en je een knaller van een positieve test in je handen mag hebben
Wat fijn dat het bij jullie uiteindelijk wel gelukt is! Was jij zo nu en dan ook radeloos? Ik zie de kans weer aan mij voorbij glippen als we de kansen niet benut hebben. Die frustratie is enorm.
Ja wellicht dat dat kan helpen, maar weet ook dat ik misschien weer te ongeduldig ben om “al” bij de huisarts aan te kloppen..?
Na een jaar is dat prima hoor. Ja maakte me zeker zorgen. Nu ook we hebben vriend Sperma laten testen en mijn bloed op gekke dingen maar niks. Nu hebben we een verwijsbrief gekregen voor verdere onderzoek...en ik heb dus wat jij hebt om daar naartoe te gaan... O en m'n vriend moet van zijn huisarts ook een verwijsbrief hebben en hij zegt dat ik dat maar moet regelen..dan sta ik dus ook strak van frustratie hoe moeilijk is het om even je eigen huisarts te bellen..ben je mam niet..wil je het überhaupt wel...mannen denk hier gewoon anders over..voelen niet wat wij elke maand voelen..die machteloosheid
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden
reacties (26) Verversen