Hee dames ik moet wat kwijt

Ik ben 20 jaar en heb een opleiding afgerond op niveau 4 en heb een tussenjaar gehad. Nu ben ik opnieuw een niveau 4 opleiding aan het doen en zit in het 1e jaar van 4 jaar.

Ik heb een hele leuke vriend (20) waar ik al 4 jaar mee samen ben die ook al een niveau 4 opleiding heeft afgerond en nu nog 1.5 jaar zn hbo moet doen. Ik heb een een bijbaantje momenteel en hij ook. Maar we wonen allebei nog thuis hebben wel een rijbewijs beiden en we hebben allebei en bijbaantje.

Omdat ik nu een jaar gewerkt heb heb ik een flinke spaarrekening opgebouwd. We zitten nu met 1 dingetje.

We hebben allebij een super sterke kinderwens en willen graag aan een kindje beginnen. Ook willen we echt uit huis samen en is onze relatie stabiel. Als ik dit aan mijn vriendinnen vertel verklaren ze me voor gek, maar mijn vriend en ik, we willen het allebei heel graag! De situatie is dan misschien niet zo gunstig maar we willen dit al sinds we 16 waren nu zit ik aan de pil. Ik ben er nog niet mee gestopt maar ik overweeg dit wel sterk. Iemand die dit ook heeft of er raad mee weet, het liefste willen we er voor gaan maar ik moest dit toch eventjes kwijt

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwanger worden


reacties (72)    Verversen


  • Spark.1989

    Met jong moeder willen worden is niks mis. Ik zou alleen wel zorgen dat je samenwoont. Ik ben dan wat ouder, heb sinds 2018 een relatie met mijn vriend (oke zijn even uit elkaar geweest in 2019) en verwachten nu ons eerste kindje samen. Wij vonden het latten wel prima. Hij woont ook niet ver van hier maar samenwonen geloofden we beide wel. Ik heb na jaren eindelijk mijn eigen huisje en hij wilt ook eerst op zichzelf hebben gewoond voor we zouden samenwonen. Maar aangezien van het concert des levens niemand een program heeft, liep het hier ook anders. En zullen wij begin volgend jaar toch echt gaan samenwonen. Omdat in april de kleine komt. Ik had het graag andersom gehad. Eerst samenwonen kijken hoe dat gaat en dan eens rustig na denken over kids (al had vriendlief sowieso geen kinderwens en ik mijn wens ver in de ijskast gezet)

  • vlindertjeA

    Er is niks mis met jong moeder willen vind ik. Ik leerde m'n man kennen toen ik 16 was, we trouwden toen ik 20 was en onze oudste werd geboren voordat ik 21 was. We woonden in een oud huurhuis. Ik had al wel een aantal jaar een vaste baan en hij ook, maar ik werkte weinig meer na de geboorte van onze zoon. Toen hij een paar maanden oud was hebben we een 'klushuis' gekocht en zelf opgeknapt.
    We kregen ook vaak zat commentaar over vroeg trouwen en vroeg zwanger worden enz. Maar kon me weinig schelen.
    Wel zou ik zorgen voor een stabiele basis. Beiden een vaste baan en een huis huren/kopen.

  • Assiral

    Mijn advies is echt eerst gaan samen wonen....

    Romantiseer een baby alsjeblieft niet het is niet niks. En wat vinden jullie ouders er van? Jullie moeten nota bene daar wonen mét een baby die 24/7 jullie aandacht nodig heeft. Dat de wens er is is alleen maar mooi, maar zorg dat je eerst de boel op orde hebt. Stukje stabiliteit voor je gezin, heel belangrijk ;)

  • Mamavaneenvrolijkding

    Hoi,

    Ik wil je toch even een hart onder de riem steken want ik heb in datzelfde schuitje gezeten. Intussen mama van een prachtige 1,5jarige dreumes Livia en in verwachting van ons tweede kindje voor in Juni ‘21!

    Ik had al heel lang een sterke kinderwens. Vanaf mn 17e ongeveer. Toen ik 19 was leerde in mn man kennen en na 8 maanden besloten we om te stoppen met de prikpil omdat het “ook nog twee jaar zou kunnen duren, volgens de HA” wij waren toen wel al op zoek naar een woning maar hadden er nog geen gevonden!

    Na 3 weken gestopt met de prikpil, bleek ik al in verwachting (juli 2018) En hoewel we dit supergraag wilden, was dat toch even slikken. Want shit! We hadden nog geen eigen plekje gevonden en ik zou in september terug een hbo opleiding doen nadat ik een jaar gewerkt had omdat ik in 2017 mn hbo-v niet had gehaald na t eerste jaar.

    Mn schoonouders waren absoluut niet blij. We waren nog maar een paar maanden bij elkaar en volgens mij zagen ze me ook niet als de ideale schoondochter. Ik werd twee dagen genegeerd.

    Mijn ouders waren geschrokken en hadden dit nog niet zo vroeg voor ons gewenst, want ik had na mn havo nog geen opleiding afgerond en zagen me graag nog studeren.

    Dit ongeloof ebde langzaam weg en we bleven verder zoeken naar een woning. Met ons inkomen kon je enkel maar volledige kluswoningen vinden dus moesten we daar maar aan geloven, al was dit niet ideaal.

    Elke avond klussen om de deadline van 05-04-2019 te behalen. Alle muren en elektra eruit. Geloof me, ik vond dit een hel. Het was zo enorm pittig! Ik heb dan ook echt niet kunnen genieten van mn zwangerschap juist omdat er zoveel geregeld moest worden en ook ik tot 39 weken heb staan schilderen en behang van muren krabben!

    Eind maart was de bovenverdieping af. Beneden hadden we de nieuwe keuken al. De rest beneden was nog een bouwval. Van de logeerkamer een woonkamertje gemaakt en mn kraamtijd vond ik dan ook heel eenzaam en erg klein boven. Steeds met je kind naar beneden om te koken, terwijl heel de woonkamer nog kaal en lelijk is, geen plafond niks!

    Toen Livia 10 weken was, was beneden ook zo goed als af. Ik was zo blij dat we eindelijk ons eigen stekje hadden en dat het zo goed als af was. Dat we ruimte hadden en dat meisje lekker beneden in haar box kon (die stond boven nog niet)

    Nu 1,5 jaar later, vond ik de eerste zwangerschap en de eerste drie maanden pittig. Maar ik ben zo blij met alle liefde die ik van haar en mn man krijg en hoe wij dit lelijke krot hebben opgebouwd tot ons eigen stekkie!

    Livia is zo’n vrolijk levendig meisje, ik heb er geen seconde spijt van dat ik mama ben geworden op mn 21e! Heerlijk vind ik het! Maaaar, ik zou niet graag nog eens een kluswoning renoveren tijdens mn zwangerschap. Het bracht me zoveel stress, want wat als we het niet optijd af zouden krijgen en wij onze dochter de eerste weken zouden moeten opvoeden bij mn schoonouders. Dat zag ik echt niet zitten!

    Nu ben ik in verwachting van ons tweede kindje, na al drie vroege miskramen en mag ze haar broertje/zusje verwelkomen in juni. Dan is ze trotse grote zus van 26 maanden.

    Doe vooral waar jij je goed bij voelt! Ik heb zoveel negatieve reacties gehad over mn vroege zwangerschap. Zoveel haat gekregen. Maar als ik kijk naar de uitkomst, had ik het niet anders willen wensen!

    Liefs van mij!

  • Paperdoll

    Ik zou in jullie geval het verstandigste doen.. en dat is eerst je studie afronden en een baan en een huisje zoeken. Als je 24-25 jaar bent, ben je nog jong. Ik was zelf 15 als ik mijn vriend leerde kennen. Hij was 17. We zijn gaan samen wonen als ik 20 was, getrouwd als ik 22 was en dat zelfde jaar een huis gekocht. Het jaar erop nog een grote reis gemaakt en ons eerste kindje gekregen als ik 24 was en tweede als ik 27 was. Ondertussen ben ik 31 en ik zou het net hetzelfde opnieuw doen.

  • Trotsemama<3

    Dat je jong moeder wilt worden is geen probleem daar zie ik niks vreemds aan. Wel zou ik kiezen km eerst een leuk huis te gaan kopen dat kan dus nu met je spaarrekening... je kunt kk niet meer mee financieren en moet dus uit eigen zak.
    Zorg dat dat goed is... je beide een vaste baan hebt en dan beginnen aan kinderen.
    Alle tijd meis.

  • 2009.2013

    Ik was 18 en mijn vriend was 20 toen we bewust kozen voor een kindje. Achteraf best naief want we hadden nog geen eigen huisje en eigenlijk niks op orde. Maargoed.. Binnen 3 maanden was ik zwanger. Tijdens de zwangerschap een eigen huisje gevonden en alles op orde gemaakt. Ik was net 19 toen onze dochter werd geboren. En ik kan je vertellen dat we zo genoten hebben. Heb er geen moment spijt van gehad. Als jullie er klaar voor zijn zou ik zeggen ga ervoor. Je weet ook niet of het je gelijk lukt om zwanger te worden. Bij mijn eerste werd ik zwanger na 3 maanden. Bij mijn 2e duurde het ruim 3.5 jaar voor het lukte. En mn 3e is onverwachts gekomen.
    Wel zou ik proberen om alvast een huisje te regelen, scheelt een hoop stress. Verder gewoon kijken naar wat jullie willen. Mensen hebben toch altijd wel wat te zeuren.

  • Moedervanmooieknulleneneenmeid

    Ik was ook jong! 21, hier duurde het toen alleen 2 jaar voor het raak was. Ik ben bij mijn man vanaf mijn 19e. Jaar later samen wonen, en jaar later wilde voor een kindje. Ging niet zo gemakkelijk. Inmiddels zijn we 12 jaar verder 3 kids, en zijn we voor een 4e bezig, maar heb ik een miskraam momenteel... ben blij niet te lang gewacht hebben. En betreft dingen doen, wij doen ook nog alles... 🥳

  • mijn~meisje

    Regel eerst een huis en ga samen wonen. Want dan leer je elkaar pas echt kennen. Als je niet een hele tijd 24 uur per dag op elkaars lip zit is het anders. Daarnaast hoe ben je in een eigen woning ipv dat papa en mama nog voor je 'zorgen'. Ik bedoel dat laatste niet vervelend of kinderachtig. Maar hier viel mijn ex toen ineens wel giga tegen.
    Verder lees ik hieronder dat er altijd iemand thuis is, dat is mooi. Maar als jij thuis bezig bent met werk of studie ben je niet beschikbaar voor je baby. Hier ben ik de eerste weken minimaal 10 uur per dag bezig met de baby voeden, verschonen en boeren. Daar boven op komt nog knuffelen en troosten als ze huilen. maar ook dingen als in slaap brengen. Reken daar maar rustig 4 uur voor. Dan blijft er van die 24 uur per dag nog maar 10 uur over voor jou om verder alles te doen, dus eten, slapen, huiswerk, werken etc etc.
    verder 10,000 euro lijkt veel geld. Maar helaas valt dat wel tegen. Een beetje appartement huren in de private sector kost al snel 1000 euro per maand. En huren via een woningbouw is heel moeilijk op dit moment of je moet al net geluk hebben door een loting.
    Al met al klinkt dit heel ontmoedigend. Ik wil niet persee zo negatief over komen. Een kind is geweldig maar ook zwaar en keihard werken. Ik kreeg mijn eerste onverwacht met 22 jaar. Toen dacht ik komt goed dit kan ik allemaal wel. Al met al kwam het ook wel goed. Maar het was moeilijk en niet leuk. Toen ik mijn 2e kreeg was ik al bijna 5 jaar ouder. Toen merkte ik pas het grote verschil. Het was zo veel beter geweest als ik mijn 1e kind toen had gekregen ipv 5 jaar eerder. Met 20 ben je gewoon nog echt heel erg jong alleen zie je dat zelf pas vaak als je ouder bent.

  • Noortje28

    Zo te horen heb je veel dingen goed voor elkaar en hebben jullie samen een wens. Om deze wens verder te ontdekken is het misschien goed om contact op te nemen met ‘nu niet zwanger’. Dat klinkt heel suggestief maar zij gaan met jou/jullie in gesprek om te ontdekken of dit écht het juiste moment is om voor een kindje te kiezen. Ik weet niet of je daar rechtstreeks terecht kunt of dat dit via een verloskundige of GGD in jouw regio verloopt.
    Een huisje voor jullie samen lijkt mij persoonlijk wel een must voordat je aan kinderen begint. Beiden in opleiding zijn is gecombineerd met een kleintje wel heel pittig. In ieder geval goed dat je het deelt en info opzoekt. Succes met het ontplooien van je wens

  • cookies

    Ik snap dat je het heel graag wilt maar ik zou persoonlijk toch echt eerst een huisje regelen en een halfjaartje samen wonen voor je t probeerd.
    echt samen wonen dus niet leuke elkaar alleen in de avond of weekend zien is heel anders dan relatie op afstand.
    Plus als een kindje komt heb je dan ook een huisje.

    Een huis vinden is niet makkelijk tegenwoordig en je huidige situatie zou dan zijn dat jullie zelf ivm studie en enkel bijbaantje niet zelf financieel alles kunnen betalen, kindje heen en weer gaat tussen 2 huizen en jullie ouders vermoedelijk er ook deels voor opdraaien dan ivm het bij hun komt wonen dan.. en zitten die daar wel op te wachten?

    Hopelijk krijg je dat allemaal snel voor mekaar en kun je aan je droom beginnen!

  • cookies

    Ik snap dat je het heel graag wilt maar ik zou persoonlijk toch echt eerst een huisje regelen en een halfjaartje samen wonen voor je t probeerd.
    echt samen wonen dus niet leuke elkaar alleen in de avond of weekend zien is heel anders dan relatie op afstand.
    Plus als een kindje komt heb je dan ook een huisje.

    Een huis vinden is niet makkelijk tegenwoordig en je huidige situatie zou dan zijn dat jullie zelf ivm studie en enkel bijbaantje niet zelf financieel alles kunnen betalen, kindje heen en weer gaat tussen 2 huizen en jullie ouders vermoedelijk er ook deels voor opdraaien dan ivm het bij hun komt wonen dan.. en zitten die daar wel op te wachten?

    Hopelijk krijg je dat allemaal snel voor mekaar en kun je aan je droom beginnen!

  • MaaikeT2

    Weet je, het kán altijd. Ik had op die leeftijd ook een sterke kinderwens maar ben toch eerst gaan reizen en wat van de wereld gaan zien. Een vriendin van me wilde persé jong moeder worden en kreeg haar oudste (van vier) toen ze 21 had. Terwijl zij met de baby(‘s) thuis zat en van en naar de opvang en haar werk reed, reisde ik de wereld over en beleefde avonturen. Dit waren avonturen en indrukken die mij als mens gevormd hebben, waar mijn blij van verruimd is, waar ik door gegroeid ben. Mijn vriendin heeft nooit spijt gehad van haar kinderen, maar wel dat ze niet eerst zorgeloos de wereld verkend had.

    Uiteindelijk ‘begon’ ik op mijn 24e aan kinderen, drie jaar later dus. Dat lijkt heel lang, maar als je zoals ik nu 42 bent, dan is 3 jaar echt maar heel kort. Geniet nog een paar jaar van je onbezorgde jeugdigheid. Kinderen zijn leuk en lief, maar ook zwaar, een grote verantwoordelijkheid en een hoop zorgen. Ja, je kan reizen met kinderen en dat is hartstikke leuk, maar ook vermoeiend en duur.

    Bovendien draait dan alles om de kinderen. Neem het er nog even heel egoïstisch van en laat het leven nog een paar jaar lekker om jou en je vriend draaien. Je hebt lang op school gezeten en je naar de verwachtingen van anderen gevoegd. Neem nog een paar jaar de tijd om jezelf verder te ontplooien. Doen waar je zin in hebt wanneer je dat wilt, uitslapen tot na de middag of klussen zonder dat je rekening hoeft te houden met de slaapjes van je uk, of dat je nergens aan toe komt doordat je steeds een mini-deugniet achteraan moet zitten. Bedenk om 10 uur ‘s morgens spontaan dat jullie naar de dierentuin willen, stap 10 minuten later in de auto en ga. Ga ‘s avonds spontaan uit eten of naar de bioscoop. (Na Corona uiteraard.) Neem het er nog even van. Dat zou mijn advies zijn.

    Dat gezegd hebbende: Het kán dus wel met 20 jaar. Mijn moeder was ook 20 toen ze mij kreeg. Op jongere leeftijd word je bovendien makkelijker en sneller zwanger. Jullie kennen jezelf het beste. Laat je verstand meewegen in je keuze, maar volg uiteindelijk je hart. Als jullie na alle afwegingen nog steeds denken: NU! Wacht dan minimaal tot jullie een huis hebben en het samenwonen ook na langere tijd echt goed gaat - en ga er dan voor. Uiteindelijk is het jullie keus. Succes met kiezen!

  • mamaDDD

    Ik ben 30 jaar en heb 3 kindjes. Mijn eerste kindje had ik op mijn 21 jaar en mijn 2de op 22 jaar.
    Als ik er nu op terug denk, zou ik er zéker nog mee gewacht hebben.. We hadden geen eigen huis. Wel allebei een vaste job.
    Ik heb het gevoel dat ik toch een deel van mijn "jeugd" gemist heb ;-)
    Ik zou er goed over nadenken want een kindje krijgen is niet altijd leuk, gezellig en schattig.

  • Nora1993

    Leuk dat jullie een kindje willen. Denk wel dat het verstandig is dat je vriend eerst zijn hbo-opleiding afrondt en jij je (tweede) mbo-opleiding. En dat jullie geen bijbaantjes meer hebben, maar een baan. En een huisje voor jullie zelf :)

  • Cindy16

    Ik ben gaan samenwonen toen ik nog net 19 was. Mijn man vaste baan en ik nog met een hbo opleiding bezig. Toen ik klaar was met m’n opleiding (22) zijn we er voor gegaan. Uiteindelijk na 2 jaar zwanger van de oudste.

    Ik zou kijken of je samen een leuk huisje kunt vinden. Als dat allemaal voor elkaar is zou ik er gewoon voor gaan😊

  • 3-musketiers

    Ik had als tiener al een sterke kinderwens, moeder geworden op me 22ste nou wat een hel ik kan het je echt afraden zo jong nog, en denk ook niet dat je ouders staan te springen als je bewust zwanger wordt en met een baby komt aanzetten in hun huis

  • tweede83

    Mijn advies zou zijn om eerst samen een huisje/ plekje te vinden. Een plek waar je ook met een baby kunt wonen. Dan weet je ook hoe het is om op eigen benen te staan en wat je vaste lasten zijn. Ik zou eerst mijzelf voorbereiden en dan pas stoppen met de pil. En lukt het ook met je studie? Dat zijn ook dingen om over na te denken. Soms is een wens groot of sterk, maar het moet ook allemaal kunnen.

  • KikiAnnabel

    Ik sluit me hierbij aan!

  • Florien84

    Oei ik vind 20 echt nog wel jong. Jullie wonen nog beide thuis bij je ouders.. Nog nooit samengewoond. Ik zou echt even wachten. Ga samenwonen, kijk wat dat doet met je relatie. Hoe gaat het dan financieel. En misschien is het fijn als in ieder geval 1 van de 2 een stabiel inkomen heeft.

  • Labello

    Eerst gaan samenwonen! En lekker genieten van elkaar! Allebei nog thuis wonen en een relatie hebben (ondanks dat je elkaar misschien elke dag ziet) is 100% anders dan echt samenwonen. Daarbij heb je nog je halve leven voor je om aan kinderen te beginnen! No rush

  • Kimfromtheblock

    Ga eerst samenwonen en check hoe dat gaat. Samenwonen is spannender dan een baby. Veel relaties gaan stuk als ze samen gaan wonen ook al gaan ze al jaren met elkaar.

  • Nora1993

    Van een baby gaan ook best wat relaties stuk

  • Momtini

    No offense, maar Dat jullie denken dat het in de huidige situatie een goed idee is, zegt eigenlijk al dat jullie er toch niet klaar voor zijn. Een zwangerschap , een baby , je relatie wat veranderd en jezelf : dit heeft echt een stabiele woon omgeving nodig waarbij jullie samen wonen. Ga eerst eens samenwonen , zorg dat alles stabiel is daarna en dan weer nadenken over een baby. Er komt veel kijken bij een woning en samenwonen , richt eerst hier je energie op en dan weer verder 👍

  • DenBy20

    We willen het graag, maar we zijn eerst ook bezig met alle mogelijke dingen nakijken dus het is niet zo dat ik er nu perse mee bezig ben. Daarom plaats ik dit ook ik heb even wat meningen en redenen nodig. We weten allebei wel beter maar we zijn toch zo verzot op het idee dat realistisch nadenken soms wel lastig word omdat je opgaat in het idee

  • Fiederelsje

    Er verandert veel tussen partners als er een baby in het spel komt. Eerst maar eens zien of jullie relatie stabiel genoeg is om dat samen aan te durven. Dus eerst samenwonen en voor jezelf zorgen!

  • DenBy20

    Dat is zeker waar bedankt!!

  • Paprikaplantje

    Als je kindje er eenmaal zou zijn, heb je echt wel wat beters te doen dan en huis zoeken, elkaar leren kennen wat betreft samenwonen, een studie doen en een bijbaan hebben. Hoe ga je de opvang regelen als jullie allebei van huis zijn?
    Ik vind het zelf al echt heel intensief, en we hebben het op papier gewoon goed voor elkaar. We zijn al 8,5 jaar samen, hebben 2 vaste contracten, een koophuis en nog een oudere dochter. Deze baby heeft reflux, en ik heb echt geeneens tijd om eten te maken. Laat staan een huis zoeken of een bijbaan hebben 😱

  • DenBy20

    De opvang is niet het probleem mijn vriend kan zowel thuis les hebben als thuis werken dus er is altijd iemand thuis

  • dennenboom

    Ik ben fulltime thuis en mijn vriend werkt vanuit huis en kan zelf bepalen wanneer. Het is fijn dat ik soms een keertje kan douchen, of hulp heb bij een poepexplosie. Maar naast dat is het nogsteeds volledige chaos en nergens tijd voor. Werken of les hebben is gewoon echt minder fijn als er een baby in je oor schreeuwt.

  • Y1607

    Dromen zijn belangrijk om te hebben maar zou deze niet direct uit laten komen. Net wat de rest zegt,zorg eerst voor een stabiele situatie als een eigen woning,inkomen en een stabiele relatie wanneer jullie samenwonen. Ieder kind heeft recht op een goeie thuissituatie. Dat lijkt mij niet thuis wonen bij ouders en de zorgen om het geld.

  • DenBy20

    Nee daarom, ik heb een hoge reserve qua geld en denk dan aan ongeveer 10.000 euro dus opzich best wel veel al zeg ik het zelf. Het enige wat lastig is, is inderdaad onze studie dit is ook eerder een nu tot 2 jaar plan voor ons samen maar heb wel wat meningen en tips.nodig!!

  • dennenboom

    Het gaat echt sneller dan je denkt, even realistisch: we zijn aan het begin van de zwangerschap verhuisd, dit kostte €5000 (en wij woonde al samen dus geen nieuwe meubelen enzo), en voor de baby uitzet nog eens €5000. We hebben geen meubelen gekocht voor baby (want vind ik onzin😅) en we zijn ook echt niet van de veel spulletjes en hebbe-dingetjes. Tuurlijk kan het met minder, behalve een borst en een deken heeft een baby ook niets nodig. Maar waarom zou je daar voor kiezen als je een keuze hebt?

  • Barbamammie79

    10 000 euro ... kunnen wij 3.5 maand van leven.
    Dan is het op.

  • Manon3

    Als de wens er is, zie ik leeftijd niet als reden om geen kinderen te krijgen. 20 is al een stuk volwassener dan 16.
    Maar de leefomstandigheden vind ik wel belangrijk als je bewust de keuze voor kinderen maakt. Jullie hebben allebei een opleiding af gerond zeg je, maar toch zijn jullie door gegaan met studeren en hebben jullie dus voor nu een beperkt inkomen. Daarnaast wonen jullie allebei nog thuis, dat is geen situatie om een kind te krijgen.
    Ik zou daar eerst eens mee beginnen. Als het geld er is, waarom gaan jullie nu dan niet samenwonen? Sowieso leer je je partner dan ook weer op een hele andere manier kennen en kan het erg veel zijn om zo een grote verandering door te maken terwijl jullie ook een kindje verwachten.
    Het heeft namelijk sowieso wat tijd nodig om te wennen aan op jezelf wonen en het huishouden te moeten doen. Taken te verdelen en het eens te kunnen worden over dingen.
    Dat je vriendinnen het niet snappen is begrijpelijk. Veel mensen zijn gewoon echt nog niet bezig met kinderen op zo een jonge leeftijd. Dat merk ik zelf al onder mijn vrienden, terwijl ik 26 ben. Als je eenmaal moeder wordt zul je waarschijnlijk nieuwe vrienden vinden die ook kinderen hebben en meer begrijpen van wat jullie meemaken. Veel vriendschappen overleven het dan ook niet als je in andere levensfases terecht komt.
    Zijn jullie al bezig met het zoeken naar een huis? Waarom wachten jullie niet tot jouw partner zijn opleiding is af gerond? 1,5 jaar is niet super lang. Als je dan over een jaar of iets minder zwanger wordt, is je vriend gewoon al klaar met zijn studie voor de kleine er is. Dan kan hij waarschijnlijk wel voor wat meer inkomen en stabiliteit zorgen.

  • Lady-Whistledown

    Zorg eerst maar voor een eigen woning. Kijk hoe het samenwonen gaat. Daarna is er nog genoeg tijd en ook ruimte voor een kind. Ik vind het ook niet kunnen om jullie ouders op te zadelen met een baby dus eerst het huis uit, liefst nog de opleiding gewoon afmaken en daarna kind(eren).

  • Louu

    Fijn dat je deze dromen hebt samen! Maar ga aub eerst samenwonen, ik ben zelf 25, woon 3 jaar samen en 6 jaar onze relatie. En die 3 jaar hebben we echt nodig gehad om elkaar volop te leren kennen! Je hebt nog zoveel tijd voor een kind, de wens zal des te groter zijn binnen een paar jaar. Zorg voor financiele stabiliteit voor je kind, zonder huis of woonplaats samen kan je dit al minder aanbieden.. naar mijn mening toch.

  • Casey34

    Als jullie dit alle 2 zo graag willen wat doen jullie dan nog thuis. Hup hup ga op zoek naar een huis en dan maar kan je dus weer opnieuw gaan sparen 😩 en dan maar eens na gaan denken over het stoppen met je Pil

  • Mamsievan3

    Ga eerst lekker samenwonen. Woningmarkt is idioot nu dus dat is toch wel prio. Daarna.. je geeft aan een spaarrekening te hebben maar heb je voldoende inkomen om een kind te onderhouden. En hoe wil je het gaan doen met oppas? Opa oma of kinderopvang. Dit zijn allemaal best hoge kosten. Los van t feit dat je moet studeren tijdens zwangerschap en vertraging op loopt ja bevalling (en je weet niet hoe je er uit komt).

    Ik woonde op m’n 19e samen met mijn man. Eerst bewust opleiding afgemaakt toen getrouwd en 9 maanden later is m’n oudste dochter geboren (toen was ik net 23). Die opleiding was toch wel erg belangrijk.

    Leeftijd vind ik minder belangrijk dan een stabiele basis.

    Zet alles op een rij en zorg dat alles stabiel is voor je een baby krijgt. Ik ben nu 29 en heb er inmiddels 3. Voordeel is dat je jong klaar bent met kindjes krijgen 🤣

  • Mama-van-7-wondertjes

    Je leeftijd vind ik geen probleem was zelf met 20 zwanger.wel is het belangrijk dat jullie wat voor jullie zelf hebben.ga samenwonen

  • bienmoos

    Ik zou denk ik wachten tot jullie samenwonen en eventueel ook tot jullie allebei een vaste baan hebben

  • Zeldawarrior

    Een kindje krijgen samen is geweldig! Maar als ik heel eerlijk ben: het kost je ook gigantisch veel slaap en energie. Mijn oudste kinderen zijn geboren toen ik rond de 30 was, toen we een eigen huis hadden, allebei een vaste baan en onze zaakjes goed op orde. En nu, op mijn 41e, hebben we er nog een baby bij.
    Er is heel veel mogelijk, maar je moet er wel op voorbereid zijn dat het ook minder ideaal kan lopen met een zwangerschap en baby. Denk bijvoorbeeld aan een zware zwangerschap waardoor je tijdelijk niet kunt werken, heb je dan voldoende inkomsten? Of bij vroeggeboorte van je kindje of wanneer je een kindje hebt dat slecht slaapt waardoor je niet uitgerust aan je werkdag kunt beginnen. Ook zul je een flinke spaarpot en eigen woonruimte nodig hebben en dat kan best lastig zijn omdat de woningen niet voor het oprapen liggen en veel gemeenten niet snel een huurwoning met urgentie toewijzen, zelfs niet als je een of meer kinderen hebt. Met een baby in huis wordt je leven een soort achtbaan met een ander ritme en heb je vrijwel nooit je handen vrij. Oppas regelen kan natuurlijk, maar niet voortdurend en niet ieder kind laat zich makkelijk meenemen de deur uit. Kortom: helemaal eens met de andere dames die reageren. Een baby is fantastisch, maar bezint eer ge begint. 😉

  • Kimfromtheblock

    Ga eerst samenwonen en check hoe dat gaat. Samenwonen is spannender dan een baby. Veel relaties gaan stuk als ze samen gaan wonen ook al gaan ze al jaren met elkaar.

  • Elien_

    Met je leeftijd heeft het niets te maken ik was zelf 21 toen ik zwanger werd maar ik woonde toen wel al een anderhalf jaar samen met mijn partner en we hadden beide een vaste job. Dit lijkt me toch het grote verschil. Gaan samen wonen is in het begin zeker niet enkel rozengeur en maneschijn. Er komen gegarandeerd ruzies, je moet wennen aan elkaar. Het leven is ook ongelooflijk duur, met een bijbaantje alleen kan ik me niet inbeelden dat het makkelijk is.. Dat alleen al lijkt me zoveel stress en druk en dan spreken we nog niet over de baby.
    Hou er ook rekening mee dat je nooit op voorhand weet wat de zwangerschap en baby met zich meebrengt, wie weet moet je je opleiding wel stop zetten...
    Ik snap als de wens groot is dit niet is wat je wil horen en pijn kan doen maar met de ervaringen die ik uit mijn leven heb zou ik het jullie echt niet aanraden in deze situatie

  • Moedervanprinses

    Hier sluit ik me bij aan

  • Paprikaplantje

    Precies dit, leeftijd maakt niet uit. Maar kijk eerst eens of je überhaupt een huis kunt vinden en financieren. Is nog best duur allemaal, kom je daar samen uit? En ook of je goed samen kunt wonen. Dat is echt best een goede test voor een kindje. Als dat allemaal lukt heb je de grootste hordes al gehad, dan kan je het gewoon doen

  • Annx

    Zal toch wachten wanneer jou partner HBO afgerond heeft en fulltime werk heeft en een huis samen hebben. Mijn partner doet een studie naast zijn werk en met kind is dat erg pittig.

    Ik moet daardoor veel alleen doen.

    Moet ook zeggen dat het pittiger is dan ik zelf dacht, nooit meer uitslapen, bijna nooit meer doen wat je wilt doen.

    Ik heb daar geen problemen mee maar op mijn 20e moest ik daar persoonlijk niet aan denken.

    Ben zelf nu 30, had graag 5 jaar eerder een kindje gehad maar toen had ik net een huis.😉

  • babyeend

    Hoe is de huizenmarkt waar je woont? Misschien alvast kijken of jullie iets kunnen krijgen wat met beide bijbaantjes te betalen is.. Zelf kreeg ik mijn eerste kind tijdens de studie, we woonden in een flatje met 1 slaapkamer, en waren dolgelukkig.. Maar ik kon ook veel vanuit huis studeren dus met 4 uurtjes oppas in de week kon ik er verder zelf voor de kleine zijn, wat onze keuze om aan een kindje tijdens de studie te beginnen mede bepaald heeft. Als je 5 dagen in de week moet studeren zou ik mij afvragen of je niet liever wachten wil tot je klaar bent en bv deeltijd kunt gaan werken, want met een fulltime studie en een bijbaantje ga je wel heel veel van je kindje missen..

  • Ja19

    Je slikt de pil, dus de kans dat je moet ontpillen en daarna zwanger raakt, is goed mogelijk. Bij een gezonde zwangerschap ben je ook 9 maand verder. Kortom, dan ben je al bijna of helemaal 21 jaar. Kan prima dus. Echter zou ik toch eerst voor je met de pil stopt uit zoeken wat de mogelijkheden zijn voor een huis of appartement. Dan opzoek gaan naar dat huis of appartement. Dit ligt behoorlijk lastig in bepaalde regio's, met een bepaald budget. Maar in andere regio's is het goedkoper. Ik weet natuurlijk jullie regio niet. Of dit nou koop of huur is, maakt niet uit. Maar zolang je niet samenwoont is het verre van ideaal. En vooral omdat jullie nog studeren, dan komt een deel zorg bij jullie ouders terecht én heb je kans dat men denkt dat het een ongelukje was. Want dat is altijd wat ik denk als ik zulke situaties zie en daarmee ben ik vast de enige niet. Denk er dus goed over na en kijk ook of het financieel al mogelijk is. Zo niet, zorg daar eerst voor. Maar betreffende de leeftijd, kan prima! Als je iets wilt vragen mag je mij ook privé berichten.

  • DenBy20

    Hoi hoi, ja klopt wel. Helemaal gelijk. Maar ja het enige inderdaad wat mij nu tegen houdt is toch een huisje. Mijn vriend heeft deeltijd studie en ik voltijd dus opzich zouden we het kunnen veroorloven

  • MNAZ

    Eerst een huis ,samen wonen en dan pas aan een kind beginnen.

  • Charliecharlie

    Kan natuurlijk prima, maar mijn advies zou wel zijn om dat eigen plekje eerst voor elkaar te hebben en even samen te wonen om te zien hoe het gaat en te wennen aan je zelfstandigheid. Heeft niks met leeftijd te maken, zou een 30-jarige in dezelfde situatie ook best doen denk ik. Een kind is best een aardverschuiving, en samenwonen en zelfstandig zijn zijn dat ook een beetje. Kwestie van de aardverschuivingen een beetje spreiden 😉

  • Shrimp

    Ja ik ben van de oude stempel. Ik was ook jong maar wel getrouwd en had een huis. Wij moesten allebei werken in het begin en alle zeilen bijzetten in die tijd is wel ons eerste kindje gewoon geboren en ging goed. Ben nu 32 en heb 5 kindjes ☺️

  • nina-k

    Ik werd ook op mijn 20e moeder, niet gepland, wel heel gewenst. Wij hadden gelukkig wel al een eigen huisje en woonde al 3 jaar samen. Ik zat in mn laatste jaar verzorgende, maar omdat ik me mentaal gewoon niet goed voelde kon ik mijn opleiding niet afmaken. Toen mijn dochtertje geboren werd, heb ik er voor gekozen om er even tussen uit te gaan. En dat was echt heeeerlijk. Ik heb zoo van haar kunnen genieten. Toen ze bijna 2 werd ben ik pas weer aan een opleiding begonnen. En het is zwaar.. wel te doen als je goed plant, nu door corona hebben we veel minder lessen en ook veel thuis les, dus het is makkelijk te combineren nu. Ik weet niet hoe het is als ik gewoon een normaal rooster zou hebben.
    Ik zou als ik een keus had nog even hebben gewacht, tot ik alles op een rijtje had.

    Maar ik snap dat als je iets heel graag wil het heel moeilijk is om te wachten, ook vervelend dat je er niet goed over kunt praten met je vriendinnen, je mag mij altijd een berichtje sturen als je vragen hebt

  • Ashleyjessy

    Ik herken mezelf wel in je verhaal. 10 jaar geleden.

    Je bent echt nog heel jong meis. Ga inderdaad samen wonen, samen “leven” en genieten. 4 jaar een relatie en nog thuis wonend is niet “het leven.”

    Er komen zorgen, kosten, ruzies irritaties . Je school, zijn school . Waarom zou je jezelf in die situatie willen zetten?
    Zorg voor een stabiel leven, stabiele omgeving, stabiele relatie ook als jullie 24/7 in een huis wonen en dus moeten werken naast jullie studie. Dit kan stress en gedoe opleveren.
    Als je nu zwanger raakt, en je nog je opleiding moet afronden , nog moet werken ernaast, ben je Thuis alsnog met 1000 dingen tegelijk bezig en Ga je zoveel missen van je baby, van je relatie. Dat brengt stress en gedoe. Dat heet overleven, niet leven.

    Je vroeg om Een mening/ervaring , dit is de mijne.
    Wil niet zeggen dat het zo zal gaan bij jullie maar als ik in m’n omgeving kijk, onderschatten meiden van 20 de situatie enorm. Een gewaarschuwd mens telt voor 2 zeggen ze!
    Als je nog dingen wilt vragen/weten kun je me een berichtje sturen ☺️.

  • BoyBoyBoy

    Lekker rustig aan doen. Eerst een huisje, lekker nog meer werken, testen of je relatie ook leuk is als je samen onder één dak woont..
    Ik was ook vanaf mijn 16e samen met mijn vriend, lekker eerst gaan wonen, lekker stabiel en toen op onze 10 jaar jubileum dag had ik een positieve zwangerschapstest in handen.

  • Mykha

    Hi, ik wilde zo graag een kindje toen ik 19 was.. we waren net getrouwd, maar waren natuurlijk nog super jong. M’n gevoel zei ja en m’n verstand zei wachten, was ook net begonnen aan m’n studie, zat in m’n 2e bachelor jaar en wilde ook nog een master doen. Daarnaast hadden we een studio van 32m2, niet waar je een baby wilt ontvangen. Dus toch gewacht tot laatste jaar van m’n studie, ik was toen 23! Ik ben verhuisd tijdens m’n zwangerschap en ben daarna nogmaals verhuisd met een baby, dat was echt pittig en hakte er qua energie flink in. Ik raad je aan om echt even te wachten... je hoeft niet meteen een huis te kopen voor je een baby krijgt, wij zaten in een klein flatje met maar 1 slaapkamer, baby gezellig bij ons.. prima. Maar jullie wonen nog thuis en doen allebei nog een opleiding. Een baby klinkt romantisch maar het is hart werken, het is fijner als je je diploma dan al hebt ;)

  • Nog-even!

    Ik raad je aan om de goede volgorde aan te houden: eerst uit huis gaan een een tijdje zelfstandig zijn. Dan pas kun je overzien of er een kindje bijkan... Zoals je het nu vertelt, klinkt het nl alsof je vanuit een prachtig fantasieplaatje denkt en niet vanuit een volwassen overweging.... Een kind heeft rust nodig. Niet ouders die hopen dat ze ooit een huis krijgen en daarna nog moeten wennen aan zelfstandig zijn én samen verantwoordelijkheid te dragen. Dus toon dat je volwassen genoeg bent om je wens uit te stellen tot je een kindje kan bieden wat het nodig heeft....
    Van bijbaantjes kan een gezin niet leven

  • Mijndraakjes

    "Al 4 jaar bij elkaar". Snap dat het zo voelt, maar dat is nog niet lang. Je hebt nog nooit met hem samengewoond. Ga dat eerst eens doen. En niet een maand, maar een jaar. Eerst samen iets opbouwen, de basis vormen. Maak je opleiding af, hij ook. Zoek een baan, geen bijbaantje. Dat spaargeld, dat gaat op aan een huis.

    - opleidingen afmaken
    - baan zoeken
    - huis zoeken, minimaal een jaar samenwonen
    - stoppen met de pil als er genoeg geld in het laatje komt

  • noemmijmaarmama

    Ik snap je wel! Ik had ook al jong een sterke kinderwens maar heb toch nog eventjes gewacht met ‘proberen’ tot ik 25 was ben daar achteraf heel blij mee. Niet dat ik vind dat leeftijd ertoe doet maar we hadden samen toch ons leven toen meer op rolletjes! Qua studie/financiën denk ik dat je er altijd wel uitkomt maar ik zou persoonlijk wel echt wachten tot je samen een huisje hebt, dan heb je ook de kans echt als gezin een leven op te gaan bouwen.

  • Vlindermoeder

    Ik snap je hele sterke wens, maar zoek eerst een huis. Werkt je vriend? Met alleen een bijbaantje kom je er niet, helaas. Daarbij is studeren en zwanger zijn/een kind opvoeden zwaar. Hopelijk vlieg je door je zwangerschap heen en heb je een kind dat doorslaapt, maar je kunt ook 9 maanden ziek zijn en een huilbaby hebben. Ben je bereid om eventueel te stoppen met je opleiding als dat nodig blijkt te zijn? Hoe zit dat bij je vriend? Is hij fulltime bezig met studeren of kan hij jou ook helpen?

    Ik weet hoe het is al je zo'n sterkte kinderwens hebt. Je kunt alleen maar aan baby's denken en je wil liever vandaag dan morgen zwanger zijn. Toch zou ik jullie adviseren om in ieder geval te wachten tot je vriend (bijna) klaar is met zijn studie. Zoek een huis en kijk eerst eens wat er aan het einde van de maand overblijft. Ik gok dat je met een jaartje sparen rond de €10.000 hebt gespaard. Met het kopen van meubels, spullen voor de baby etc gaat daar al snel een flink deel van af. Mochten jullie een huis willen kopen, dan moet je flink wat eigen geld meenemen tegenwoordig. Vergis je niet!

    Succes!

  • Amatullaah

    Zou wel eerst een huis samen zoeken, dat is tegeneoordog heel lastig. Maar leeftijd doet er verder niet toe vind ik. Ik ben mama geworden op 21,22 en 24. Ben nu 27 en gaat prima. We hebben wel lange tijd dakloos gewoont (niet letterlijk op straat, maar geen huis op eigen naam) en dat kan ik je niet aanraden vooral niet als je gaat bevallen.succes!

  • CocogirlX

    Hallo DenBy20
    Ikzelf ben 22 jaar en heb al op een eerdere topic gereageerd gisteren avond maar dus Ik versta je verhaal volledig en niks van aantrekken wat vriendinnen zeggen de keuzes die er gemaakt worden doe je zelf en samen met je partner he 😉 Ik ben zelf aan mijn 19 jaar huis uit gegaan maar er staat geen leeftijd op he en ben dan samen met mijn vriend iets gaan zoeken . Het beste is dat je allebei eerst kijkt samen met je vriend voor iets voor jullie samen .Hoe groot de kinderwens ook is . Ben nu al meer dan 2 jaar samen met mijn vriend en zijn pas gaan proberen om zwanger te worden als we beide vaste job hadden en als we financieel goed stonden want er komt veel bij kijken hoor bij een kindje en niet alleen dat ook bij een appartmentje of huisje is het zo . Het is allemaal wat duur he 😅 ondertussen ben ik 33 weken zwanger van een gezond eerste kindje . Zorg dat je eerst wat samen gesetteld bent en begin dan samen met je vriend te bespreken wanneer je wilt beginnen om te proberen is wel belangrijk . De keuze is natuurlijk aan jullie beide he ☺️ . Ik wens jullie alvast veel succes samen .

  • DenBy20

    Hoi hoi, ja er ging gisteren wat mis met dr site en haf het perongeluk verwijderd. We zijn allebei druk bezig met "debatteren" of wat we gaan doen. Maar voor nu staat de planning enzo.op stil en wil ik in ieder geval wachten tot mijn vriend klaar is met zijn opleiding erna zien we wel

  • Mom.4

    Ik was zelf ook 20 toen ik mijn dochter kreeg.
    Maar ik had wel een woning. Ik denk dat je daar eerst naar moet kijken.
    Vaste baan ect..

  • Mom.4

    Ik was zelf ook 20 toen ik mijn dochter kreeg.
    Maar ik had wel een woning. Ik denk dat je daar eerst naar moet kijken.
    Vaste baan ect..

  • Kimdt

    Als je het echt wilt en klaar voor bent maakt leeftijd niet uit maar ik zou wel zorgen dag je een eigen stekje hebt en enkel met elk een bijbaantje weet ik niet of dit lukt ? Je opleiding afmaken zal ook een opdracht worden met een kleintje in huis. Ik zou alles goed afwegen. Het is nooit te laat of te vroeg om er aan te beginnen maar uw levenssituatie moet het ook mogelijk maken om dit erbij te nemen want het is toch zwaar onderschat een kindje denk ik soms .. alvast veel succes met de beslissing.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50