Hoi, 11 augustus waren we in de wolken wat we hadden een positieve zwangerschapstest in onze handen. Ons derde wonder was onderweg. Voelde me anders dan bij onze dochters maar niet iedere zwangerschap is hetzelfde. 15 september stond onze eerste echo ingepland. Natuurlijk hou je er rekening mee dat het mis kan gaan maar we hadden al 2 succesvolle zwangerschappen gehad dus dan denk je het gaat onze deur wel voorbij. Is misschien dom en naïef maar zo dacht ik gewoon. Afgelopen dinsdag na een toilet bezoek zag ik witte afscheiding met een streepje bloed. Dacht vreemd maar misschien een bloedvaatje. Na een paar uur toch maar weer kijken. Witte afscheiding was weg en het was nu doorzichtig met toch een tintje roze erin. Meteen m'n man gebeld en m'n zorgen uitgelegd. Later die middag de VK gebeld en die zei ook het is je derde alles is beter doorbloed dus kan best een bloedvaatje zijn. Na een paar uur weer naar de toilet en toen was het wel echt rood en had een beetje pijn in m'n rug. VK weer gebeld en mocht meteen door voor een echo. Inwendige echo. ze zag een zwangerschap in mijn baarmoeder dus geen bbz . En ze zag een hartje. De groei kwam overeen met het termijn. En ze zag geen bloeding rond de baarmoeder of wat er nog meer kon bloeden. Dus ook geen garantie of dit een begin van een miskraam was. Thuis aangekomen even een tijd lang gehuild bij mijn man. S avonds begon ik toch wel wat krampen te voelen. De hele nachten krampen gehad. Tegen de ochtend had ik slijmvlies en echt donkerrood bloed. Dit zet door . Dat wisten we meteen. Die dag hadden mijn dochters studiedag en had afgesproken met mijn moeder dat we naar een sprookjesbos zouden gaan. Mijn moeder wist nog van niks. Maar tijdens ons tripje begon ik me vreselijk beroerd te voelen en had vreselijke buikpijn. Uiteindelijk verteld aan mijn moeder en die was erg verdrietig. Ik kon ook alleen maar huilen. Nog een uur later moest ik echt naar de wc dacht ik. Het voelde heel gek maar kreeg een soort van persdrang ofzo. En er floepte wat uit. Ik heb het uit de wc kunnen pakken en zag meteen dit was ons kindje. Een vruchtje in een zakje. Het voelde raar om het weer terug te gooien en door het riool te spoelen. Ingewikkeld in toiletpapier en in een bakje zijn we naar huis gegaan. Thuis aangekomen kreeg ik weer een vreselijke wee en weer het persgevoel toen kwam er een soort van na geboorte uit. De uren daarna voelde ik me leeg en de krampen waren weg. De rest van de dag was ik erg moe en verdrietig. De volgende dag voelde ik me wel wat beter maar nog wel erg verdrietig. Het vruchtje heb ik in een een luciferdoosje in de koelkast gedaan. We willen het nog een beetje een eervol afscheid geven. En een levensboomje planten. Misschien vinden sommige mensen dat enorm overdreven maar voor ons hoort het bij het proces. Achteraf ben ik erg blij dat we nog een echo foto hebben. Iets tastbaars dat het er echt is geweest. Het voelt ook echt als een proces van rouw ene keer kan ik er goed over praten en de andere keer is het weer met veel tranen. Hopelijk neemt het bloeden gauw af want het is toch iedere keer een vervelende herinnering aan alles. Aankomende dinsdag doen we evengoed de ingeplande echo om te kijken of het allemaal weg is. En dan eerst even alles laten bezinken. Vertrouwen terug krijgen in mijn lichaam en dan willen we het toch nog weer een keer proberen.
Ik had op 10/08 mijn positieve test in handen... ik had bloedingen door een hematoom. 2 vroege echo’s gekregen met telkens een goed groeiend vruchtje. Vorige vrijdag plots veel buikpijn en ook bloed met slijmen... gisteren echo gehad en het is inderdaad weg! Ik voel mij plots zo leeg en zo verdrietig! Dit was mijn allereerste keer dat ik zwanger was en heb hier een jaar voor geprobeerd... hopelijk komt er snel een nieuwe kans voor ons waar het wel bij ons beide goed afloopt. 🍀
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Verlies
reacties (4) Verversen