Vandaag 3 dagen geleden kreeg ik te horen dat na ongeveer 6 weken zwangerschap er nu niks meer is en ik moet wachten op een miskraam (ik had 3 dagen terug bloedverlies bij de urine, daarop contact gezocht met de kliniek die me adviseerde om langs te komen).
Ik was zo blij toen ik eindelijk zwanger bleek te zijn (2 jaar in totaal mee bezig geweest waarvan we een half jaar bij de vruchtbaarheidskliniek iui trajecten hebben ondergaan) dat maakt het verdriet ondraaglijk.
Ik ben boos op alles en iedereen, ik hoor en lees overal over zwangere vrouwen en ik krijg een hekel aan de comentaar zoals: ” het is de natuur.” “volgende keer beter”. “je was maar 6 weken.”… Ik weet dat ik nog heel vroeg zwanger was, maar vanaf het moment dat je weet dat je eindelijk na lang proberen een kindje mag verwelkomen zit je op een roze wolk en kan ik aan niets anders denken dan aan het kindje dat groeit in mijn buik.
Iedere ochtend stond ik vrolijk op al was het 4 uur in de ochtend, nam mijn vitamines en deed er alles aan om dit zo gezond en goed mogelijk te laten verlopen.
Ik ben niet de enige, ook mijn partner was zo blij dat hij papa ging worden. Dat dit allemaal verdwijnt in een paar tellen wanneer ze je in de kliniek vertellen dat er niks meer is, op het beeld van de echo zie je een zwarte plek, "hier hoort het vruchtje te zitten maar, ik zie niks".
De tranen rollen over je wangen, je voelt je leeg, je bent boos op jezelf en haat je lichaam… Ongeloof is groot en het verdriet intens… Wanneer stopt het? Ik wist niet dat dit zo'n grote impact op me zou hebben, dat ik zo van slag kon raken, dat ik nog zo weinig vertrouwen in een toekomst met baby'tje kan hebben.
Dacht dat in de periode van proberen om zwanger te raken mijn vertrouwen soms weg was, maar dat is niks vergeleken met hoe ik me nu voel, ik voel me klote, leeg en zo intens verdrietig. Ik vertrouw mijn eigen lichaam niet meer.... Ze zeggen dat dit over gaat, ze zeggen dat ik ooit weer zwanger word, ze zeggen me vanalles maar ik geloof er niks van!
Na de echo moest ik een zwangerschapstest doen omdat er alleen maar bloed in mijn baarmoeder was te zien en dus geen vruchtje, dit was slecht nieuws vooral toen de test positief testte (waar je normaal op hoopt) dit betekent dat het vruchtje nog "ergens" in je lichaam zit, dat kon duiden op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Na het bloedprikken en uitslagen besproken te hebben met de arts hoef ik me daar geen zorgen over te maken en is het afwachten tot mijn lichaam erkent niet meer zwanger te zijn en zelf op gaat ruimen...
Hoi, ik heb nu drie weken geleden een miskraam gehad op zes weken en ik beloof je echt dat het beter wordt. De eerste week heb ik letterlijk niets anders gedaan dan in mijn bed of in de zetel gelegen en gehuild. Was er zelf ook enorm van verschoten wat een impact dit had op mezelf. Vergeet niet dat je hormonen ook alle kanten uitgaan nu waardoor je sommige dingen ook wat harder voelt. Mij heeft het veel geholpen om er over te praten met vrienden. Geef je zelf even de tijd om door deze gevoelens te gaan en gun jezelf deze "baal"momenten. Er gaat echt een moment komen wanneer je je beter gaat voelen. Ik wens je nog veel sterkte.
Een miskraam is altijd erg om mee te maken of het nu 6 of 12 weken is.. Ik heb een missed abortion gehad met 8 weken.. Ik ben nu inmiddels bijna 21 weken weer zwanger en merk dat ik soms erg bang kan zijn dat het me ontnomen wordt.. ik wens jullie heel veel sterkte en ik duim voor jullie dat het jullie snel weer is gegund❤
Hcg kan nog lang in je lichaam blijven, ook als het vruchtje al weg is. Dus als de echo 'schoon' was denk ik dat je hcg vanzelf gaat dalen de komende dagen. Wat ik me wel afvraag, hebben ze niet meteen bij je eierstokken gekeken of er sprake was van een buiten baarmoederlijke zwangerschap? Je hebt immers al een echo gehad, dus lijkt mij dat ze dit dan meteen even checken.. En verder is het gewoon k**.. Dus dat je je zo verdrietig, wanhopig en slecht voelt dat zal helaas niet zo maar weg zijn. Is echt een rouwproces waar je door heen moet. Niet iedereen begrijpt dat. Zeker niet als ze het zelf niet mee gemaakt hebben. Maar je hebt feitelijk gewoon je kindje verloren en dat het 'maar' 6 weken was maakt daar weinig verschil in. Neem de tijd om je gevoelens een plaats te geven. Ga desnoods naar de huisarts voor een verwijzing naar een psycholoog. Dat jullie al twee jaar bezig waren maakt het ook extra zuur. Het enige wat je kan doen is hopen dat de volgende zwangerschap minder lang op zich laat wachten. En dat het dan de tweede keer wel goed blijft gaan. Heel veel sterkte de komende tijd.
Bedankt voor je begrip en bedankt dat je de tijd neemt dit berichtje terug te sturen. Op dit moment helpt het echt om dit van me af te schrijven en jullie reacties allemaal laten me wat beter voelen, fijn om begrepen te worden!!
Ik heb afgelopen juli een miskraam gehad met 8 weken. Precies op de dag dat mijn zusje aan de buitenwereld bekend ging maken dat zij zwanger was. De appjes met gefeliciteerd en wat leuk dat je tante wordt stroomde binnen. En bij elk appje zat ik weer te huilen. Ik ben zo'n 2 weken thuis gebleven van werk. Ik was boos, kwaad, verdrietig maar tegelijkertijd ook een soort van blij. Want na jaren met exman in traject te hebben gezeten en de mededeling vanuit het ziekenhuis dat ik nooit op de normale manier zwanger zou kunnen raken, was ik nu met mijn nieuwe vriend dwars door de pil heen zwanger geraakt! Het deed echt veel pijn dat de miskraam volgde. En we zouden wel verder zien. Niet wetende dat wij een maand later weer positief testte en inmiddels bijna 19weken zwanger.
Neem je tijd om het te verwerken. Praat er over, schrijf er over en denk aan jezelf. Want ook al was je "maar" 6 weken, er groeide wel een mini mensje in je. Ik wens je heel veel sterkte ✨
Heel veel sterkte! Het was niet pas zes weken, je was al zes weken. Vanaf het moment dat je zwanger bent ben je daar natuurlijk 24/7 mee bezig. Dit is jou kindje. Laat je niet gek maken. Verdriet mag er zijn. Hou je taai
Wat verschrikkelijk dat het is misgelopen na zo lang proberen. Ik weet hoe het is, omdat ik in 2019 ook een missed abortion heb gehad met 9 weken en dat was een hele moeilijke tijd. (Zie blogs als je meer wil weten) Hopelijk kun je het straks een plekje geven en brengt 2021 een nieuwe, gezonde zwangerschap en komt jullie droom eindelijk uit! ❤🍀🍀🍀
Jij ook heel veel sterkte knuffel en liefs!! Wij kunnen er ook niks aan doen maar zou er zo graag mee willen om kunnen gaan...
Ergens heel dubbel gevoel en wil ik heel graag zsm weer zwanger zijn om zo min mogelijk tijd te verliezen van de andere kant ontzettend bang om zwanger te worden... grrrr
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Verlies
reacties (26) Verversen