Dag lief frummeltje
- Tuuter81
-
11 2665 02/03/2018
Met de tranen over mijn wangen schrijf ik dit bericht. Vanmiddag bij de echo bleek het hartje van ons frummeltje niet meer te kloppen. Vandaag zou ik ruim 8 weken zwanger zijn en uit de meting blijkt dat het zo'n twee dagen geleden gestopt is met kloppen.
Ik ben kapot van verdriet.... Miskraam nummer 5 is een feit.
Gisteravond had ik opnieuw bloedverlies, en gezien mijn zorgen mocht ik vandaag opnieuw langskomen voor een echo. Waar we vorige week vrijdag direct een kloppend hartje in beeld zagen, zag ik dit vandaag niet. De verloskundige probeerde het nog: "Je hebt nu ook een lege blaas. Ik kan het zo niet goed zien. Ik zal een inwendige echo maken." Maar eigenlijk wist ik gelijk dat het mis was.
Waar de bloedingen vandaag komen is eigenlijk een raadsel. Het vruchtzakje, het dooierzakje, het kindje: alles is nog intact. Het lijkt toch echt de baarmoedermond te zijn die de bloeding veroorzaakt, niet de baarmoeder zelf.
Nu ben ik verdrietig, heel erg. Na de miskraam in december droomde ik dat deze wel goed ging. Ik dacht al te weten dat het een jongetje werd, de naam was al bedacht en op Pinterest had ik al een nieuw bord voor kinderkamertje aangemaakt.
Ook ben ik boos, heel erg boos... Boos omdat mijn lichaam weer niet doet wat het zou moeten doen, maar vooral ook boos omdat het vandaag vrijdag is. Stomme, stomme vrijdag! Sowieso dus wachten tot maandag voor de verwijzing naar de gynaecoloog en dus geen medicatie kunnen starten en dus waarschijnlijk nog dagen moeten rondlopen met een levenloos embryootje in mijn buik. Ik hoop zo vreselijk dat mijn lichaam vandaag nog het signaal oppakt en dat de miskraam toch natuurlijk op gang gaat komen.
En bang, ja ik ben bang. Bang voor de krampen, bang voor het bloedverlies, bang voor het verloop, bang dat er misschien wel weer weefsel achterblijft waardoor er een spoedcurretage moet plaatsvinden. Gewoon bang voor alles wat komen gaat.
Maar ik wil het kwijt, het liefst nu direct. Het moet zo snel mogelijk uit mijn stomme, stomme lichaam. Dan kan ik beginnen met deze toekomstdroom een plekje te geven, afscheid nemen van mijn 2018-kindje en proberen om de schouders er weer opnieuw onder te zetten.
En misschien, misschien ontstaat er op korte termijn wel weer een plekje om er opnieuw voor te gaan.
Dag lieve frummel, ik ga je zo, zo ontzettend missen....
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Verlies
reacties (11) Verversen