Met 34 weken voelde ik mijn baby minder bewegen. Zh gebeld en mocht komen voor ctg en echo. Alles was goed en ik ging met een gerust hart naar huis. Op 35 weken kreeg ik een onrustig gevoel. Heb meerdere malen aan mijn buik geduwd en ik dacht bewegingen te voelen. Achteraf waren dit verschuivingen van mijn arme knul die al overleden was. Nadat ik toch voor de zekerheid bij het zh langs ging bleek het hartje niet meer te kloppen. De wereld gleed onder mijn voeten vandaan. Ik kan het nog steeds niet bevatten. De volgende dag ingeleid en toen was daar mijn kanjer. Puntgaaf met een dubbele knoop in het navelstreng die hem fataal is geworden. Zo pijnlijk om te weten dat hij het moeilijk moet hebben gehad.. Ik mis hem zo vreselijk en vraag me af hoe ik hier ooit overheen moet komen...
Sterkte, bij onze zoon leek t eerst ook aan de navelstreng te liggen, maar bleek dat dit ook gebeurd kon zijn ná t overlijden, omdat veel kindjes dan gaan tuimelen. Dit zijn ook de bewegingen die ik nog voelde toen mijn gevoel zei dat er wat mis was, maar mijn verloskundige me verzekerde dat als ik m voelde t wel goed moest zijn. Ook bij mij klopte t hartje nog en een week later was t dus mis...
Ja dat herken ik wel wat je zegt. Voor mijn gevoel heb ik mij baby diezelfde dag nog gevoeld. Maar achteraf kan het dus ook dat tuimelen zijn geweest. Want na de bevalling zagen we dat mijn prinsje al een beetje blauw bij de oogjes was en op enkele plekjes begon de huid wat los te laten. Hoever was jij precies?
Het word makkelijker. Ik geloofde niemand die dat zei, maar het is echt zo. Elke dag denk ik aan mijn dochter. Wij hebben een manier gevonden om haar op gepaste manier te betrekken bij het gezin, dat geeft veel troost. Uiteindelijk zal je je weg erin vinden.
Wat verschrikkelijk 😢 ik wens je veel sterkte toe in deze verdrietige tijd 🌹
Ook ik ben een zoontje verloren (een paar uur na zijn geboorte is hij komen te overlijden door een afwijking). Ondertussen is het meer dan 5 jaar geleden en er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, maar de pijn wordt dragelijker met de tijd. Het kost veel tijd om het een plekje te kunnen geven, maar ook jouw zoontje heeft een heel mooi plekje in jouw hart. ❤️ Daar zal je hen voor altijd met je mee dragen...
Je mag me altijd een prive bericht sturen als je er meer over wilt praten.
Geen woorden voor wat vreselijk.. Wil jullie zoveel sterkte wensen hopelijk hebben jullie lieve mensen om jullie heen die er voor jullie kunnen zijn... ❤️❤️❤️
Ach lieverd, ik voel gewoon de pijn in elke woord die je schrijft. Gecondoleerd. Ik kan je nieks zeggen wat je pijn kan verzachten enige wat ik wel wil zeggen is aub verwijt jezelf niks. Ik hoop echt dat je die pijn ooit een plekje kunt geven. Heel veel sterkte !!!
Voor de dames die hetzelfde meegemaakt hebben; ik hoop dat ons verdriet op een dag draaglijk wordt. Momenteel is het zo verlammend zo ontzettend rauw en het brandt letterlijk in mijn hart. Ik weet niet wat ik moet doen of waar ik het zoeken moet. Ik zie op tegen de nachten want wanneer ik op bed lag voelde ik hem zo lief naar mijn handen toe zwemmen. Mijn peuter kijkt vaak op mijn telefoon naar videootjes en foto's maar alles wat ik opgeslagen heb doet me aan hem denken. Zo erg dat ik misselijk word van alles wat zich de afgelopen 8 maanden in mijn leven afgespeeld heeft. Elke avond ruik ik aan zijn lakentje dat hij om zich heen had. Doodsbang dat ik het te lang uit zijn doosje heb waardoor de geur zal vervagen. Heb hem nog heerlijk bij me gehad maar achteraf heb ik zo'n spijt omdat ik hem nog langer op mijn borst had kunnen hebben. Spijt spijt spijt...spijt dat ik niet eerder om een extra controle vroeg..spijt dat ik niet eerder naar het zh geweest ben...heb ik misschien verkeerd bewogen of gezeten..had ik die knoop kunnen voorkomen? Ik weet dat het zo moest zijn. Maar ik mis hem zo...
Och vrouw, het allerergste is je overkomen.... Er over heen komen doe je denk ik nooit, zulk inmens verdriet draag je mee, verweef je in je leven en laat een litteken achter op je hart. Het litteken is nu nog en de komende tijd een diepe verse wond. Ik wens je alle kracht en liefde en sterke schouders om je heen om op te leunen
Allereerst gecondoleerd. En nee, je komt er nooit overheen. Het wordt alleen anders. Ik ben van elke dag huilen weer naar het 'gewone' leven gegaan. We hebben inmiddels een dochter die ik regelmatig vertel over haar grote broers. Soms met een traan, maar meestal vol trots.
Heel veel sterkte en als je wil praten, dan mag je een PB sturen.
Wat vreselijk dit!! Geen woorden voor!. Ik wens je heel veel liefde en kracht voor jou en je gezin. Ik hoop dat je uiteindelijk het een plekje kan geven.
Bedankt voor jullie lieve reacties. De pijn van het verlies is vreselijk en ik mis hem zo... Gelukkig nog wel een lieve peuter die mijn gedachten kan verzetten. Maar de leegte in mijn buik, huis en leven is overheersend.
Wat erg!! Ik ben ook steeds heel erg bang voor navelstrengongelukjes (om de nek oid) maar steeds word me verteld dat dat bijna niet voorkomt. Een dubbele knoop, is dat ook niet een heel zeldzaam iets? Heel erg veel sterkte 💙
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Verlies
reacties (58) Verversen