- ik wil hier geen discussie, ik ben opzoek naar ervaringen en hulp van andere -
Nadat wij vorige week hoorde dat de eerste uitslag van de vruchtwaterpunctie goed was. Storten gisteren onze wereld in. In het uitgebreide onderzoek komt wel degelijk een chromosoomafwijking aan chromosoom 7, het williams syndroom. Vandaag opnieuw gesprek met de klinische genetica, morgenochtend naar de gynaecoloog. Ons besluit is om deze zwangerschap af te breken. Hier over ga ik niet in discussie, het is zwaar k*t en ik kan niks anders dan janken. Ik heb zoveel vragen aan dames die deze heftige beslissing ook hebben genomen. Hoe lang moest je wachten tot de bevalling? En werd deze toen opgewerkt, hoe ging dit? Ik heb zelf een heel dun baarmoeder litteken door eerdere keizersnede, waardoor ik eigenlijk geen weeën mocht krijgen, zou het kunnen dat ze een keizersnede doen? Had je veel stuwing na de bevalling? Ik ben nu ziek gemeld op t werk, hebben jullie je bevallingsverlof opgenomen? Hoe ging je om met al het getrappel en zwanger zijn, terwijl je weet dat het volgende week wellicht afgelopen is?
Ik weet dat ik morgenochtend veel antwoorden krijg. Ik wil mezelf voorbereiden. En een beetje weten waar ik aan toe ben.
Wat een verschrikkelijke ingrijpende boodschap hebben jullie gekregen. Toen ik je vorige blog had gelezen, over de uitslag van de punctie, was ik zo blij dat dit kindje gezond was en ter wereld mocht komen. En nu blijft je blog maar door m’n hoofd en hart spoken..ik vind het zo erg dat (en voor..) dit kleine kindje, door zijn/haar verwachte gezondheid, (waarschijnlijk) nooit het levenslicht zal zien..
Hi lieverd, Ik wou nog even luisteren hoe het gegaan is op jouw afspraak. Ik hoop dat je op al jouw vragen antwoorden gekregen hebt. Weet dat ik en velen anderen aan jullie denken
Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht wensen voor dit ontzettende moeilijke en onmenselijk besluit. Een keus die je maakt uit liefde voor je kindje, hoe dubbel het ook voelt..
Hier helaas ook een kindje verloren met bijna 23 weken zwangerschap. Wij wisten vanaf 12 weken al dat het niet helemaal goed was, maar hadden stille hoop dat dingen zouden gaan verbeteren hoe klein de kans ook was.. Maar hierdoor hebben we die laatste weken wel heel intens en positief beleefd hoe zwaar het soms ook was. We maakten veel foto’s, gingen verhaaltjes voorlezen en hadden een vast liedje wat we voor haar zongen en foto’s filmpjes van de echo’s, allemaal zo ontzettend waardevol. Probeer deze laatste periode mooie herinneringen te maken.
Ik zou nog overwegen een uitgebreide 3d/4d-echo/filmpjes etc te maken.. Alles wat je kunt krijgen van je nu nog levende kindje... Straks kan het niet meer. Misschien trek je het niet om er naar te kijken, misschien heb je het hard nodig om af en toe te kunnen kijken.. vooraf misschien niet altijd te zeggen
Echte tips heb ik niet, althans niet uit eigen ervaring en niet anders dan wat al door anderen is genoemd. Ik wil jou en je partner vooral veel sterkte wensen bij dit enorme verlies en de verwerking ervan. Geef jezelf de tijd en ruimte en koester tot aan de bevalling alle momenten met je kindje in je buik.
Tip: de vlog van Wil en Tien op YouTube. Zij is met (ik dacht 22 weken) bevallen van haar zoontje na een hartafwijking en geeft in de vlog heel veel uitleg hoe zij het ervaren heeft en ook veel tips.
Ik heb 2 jaar geleden ook een zwangerschap afgebroken omwille van spina bifida en van het moment van slecht nieuws en inleiding van de bevalling heeft ruim een week gezeten. Ik ben bevallen op 24w+1d en had toen recht op bevallingsverlof en heb deze volledig opgenomen. In de week tussen het slechte nieuws en de bevalling vond ik al het getrappel in de buik ook zo dubbel. Zoals je zegt, je weet dat het na een week stopt en je dan ook geen kindje meer hebt waar je voor mag zorgen. Ik heb het positief bekeken en elke beweging of schopje nog harder gekoesterd dan ooit (ik stopte zelfs met hetgeen waar ik mee bezig was, om te focussen op het getrappel). Ik heb ook nog in een park een buik fotoshoot gehouden, met het idee om nog zoveel mogelijk positieve herinneringen te maken. Ik ben er nog steeds heel blij mee.
Vlak voor de afbreking wilde ik nog 1 keer met een echo kijken naar mijn baby terwijl hij nog leefde. De gynaecoloog veranderde het onverwachts in een 3D beeld en dat was ook echt prachtig! Dus de tip die hieronder gegeven is om een 3D echo te laten maken zou ik wel kunnen aanraden. Dan heb je een beeld van hoe je kindje veilig, warm en knus in je buik zit.
Ik wens jullie heel veel kracht toe om voor jullie de beslissing te maken. er is geen goed of fout. en ik hoop dat je vandaag goed hebt kunnen praten met de artsen. en dat je meer antwoord hebt.
Niemand kan een keus maken. Wel vind ik vind dat je niet kijken naar wat er met het kindje fysiek aan de hand is. Ik bnw heel benieuwd wat jullie nu uiteindelijk gedaan hebben.
Sterkte meid! Wat een vreselijk nieuws hebben jullie gehad! Zelf 2 keer vroegtijdig moeten bevallen. Eentje na de 20 weken echo Ivm 5 hersenbloedingen bij ons zoontje en 1 keer bij 17 weken omdat ons zoontje was overleden aan een hersenbloeding. Beide keren 5 dagen moeten wachten op de inleiding. Dag van te voren kreeg ik een tablet om de placenta werking stop te zetten en bij beide inleidingen moest ik me in de ochtend om 7.00 melden. Ik kreeg om de paar uur misoprostol om de baarmoedermond te verweken. Bij mij kwamen beide jongetjes in de avond maar kan ook 2-3 dagen duren. Voor de bevalling heb je maar ongeveer 5 cm ontsluiting Nodig dus gaat sneller dan bij bevalling bij 40 weken. Tip is om stichting still te bellen voor foto’s. Make a memory komt helaas pas vanaf een termijn van 24 weken. Verder advies om te vragen je kindje op water te laten leggen. Bij de eerste niet gedaan en bij de tweede wel. Enorm verschil. Op water kleuren ze mooi licht (ze Kunnen namelijk heel donker rood/ paars zijn) en neemt de baby een mooie natuurlijke houding aan in het water. Zo hebben wij ook Hele mooie foto’s kunnen maken en bleef ons zoontje langer mooi. Bij mij kwamen beide placenta’s spontaan af maar bij een vroeggeboorte grotere kans dat dit middels curretage moet gebeuren. Een keizersnede zullen ze niet doen. Doordat je baarmoeder nog niet volledig gegroeid is, is dat niet mogelijk en kunnen ze je baarmoeder er juist mee beschadigen. Het kan soms Lang duren maar ze kiezen eigenlijk altijd voor vaginale bevalling zodat er geen extra complicaties zijn voor een volgende zwangerschap.
Wat betreft stuwing die had ik beide keren amper en ook geen medicatie nodig gehad. Door de stress en het verdriet kwam er geen voeding.
Heb je een uitvaartverzekeraar? Wij zijn beide keren heel fijn begeleid door monuta. Onze jongetjes waren mee verzekerd en daardoor mooi afscheid kunnen organiseren met ballonnen oplaten, een dienst etc. Verder zelf mooi mandje mogen uitzoeken ipv die van monuta want die zijn niet zo mooi. Er is een site die mandjes heeft speciaal voor kindjes die veel te vroeg geboren Worden en overlijden. Tevens hebben zij ook beddengoed voor in de mandjes en kaarsjes en knuffels die passen bij de termijn van je kindje. Ook hebben ze speciale omslagdoeken. Kleding kan je kleintje nog niet aan maar in zo een omslagdoek ziet het er ook heel mooi uit.
Om het te verwerken kan het helpen een fotoboek te maken en een herinneringskist met spulletjes. Ik heb het van Beide mannetjes en kijk er nog vaak in.
Heeeeeel veel sterkte! Weet hoe vreselijk verdrietig het is. Je mag altijd pb sturen om te praten of voor meer info
Heel veel sterkte! Ik heb bij een ander een keer gelezen dat ze nog een 3d echo hebben laten maken toen de baby nog in de buik zat. dat vonden later heel waardevol.
Oooh godverdikke toch. Ik was zo blij voor jullie! Ik zal je zeker niet veroordelen want ik ben bevallen aan 18 weken van een kindje met down en een hartafwijking. Het is verschrikkelijk en heel verdrietig, maar volgens mij de juiste keus. Ik sta ook nog altijd achter mijn besluit van toen. De dag voor mijn bevalling voelde ik mijn mannetje licht stampen. Dat was de 1ste beweging die ik voelde. Was wel echt kut op te voelen juist voor de bevalling. Wij mochten geen bevallingsverlof nemen omdat hij nog niet ver genoeg was. Ik denk dat je pas recht hebt op 28 weken denk ik. Ik ben niet heel zeker. Wij hebben ons in ziekte gezet voor 4 maanden. Maar hoelang je in ziekte wil zijn, is helemaal aan jullie te beslissen en zeker afwachten hoe jullie zich voelen. Niets forceren want jullie gaan heel veel verdriet kennen.
Wat ontzettend naar om te lezen. Ik was zo blij voor jullie toen ik vorige week las dat alles goed was.
Zelf heb ik hier geen ervaring mee. Tegen stuwing zou je kunnen vragen om Dostinex. Ik heb dat zelf gebruikt om de stuwing na de bevalling tegen te gaan. Bij mij was 1 dosis voldoende (2 heel kleine pilletjes). Ik heb dit na overleg met de verloskundige via de huisarts voorgeschreven gekregen. Ze geven dit middel niet zomaar, maar in jouw situatie lijkt me dat je dit wel kan krijgen.
Heel veel sterkte voor jou en je partner om dit te verwerken 😘
Ah wat een enorme klap voor jullie. Nadat de eerste berichten zo positief waren nu alsnog zo een verdrietig en hartverscheurend bericht. Ik wens julie veel kracht en sterkte. Er zijn al verschillende mogelijkheden genoemd om mooie herinneringen te maken, maak foto's /laat foto's maken. De watermethode is zeker mooi om jullie kleintje bij je te houden tot de begrafenis /crematie. Laat je goed informeren in het ziekenhuis wat mogelijk is, ze hebben (helaas) meer ervaring met overleden kindjes en kindjes die te vroeg geboren worden. Heel veel sterkte de komende periode
In deze situatie schieten woorden te kort. Het is niet belangrijk welke keuze anderen gemaakt zouden hebben, het is jullie keuze, jullie kindje en jouw lichaam. Ik hoop ook dat alle wisselende reacties en discussies je niet overstuur maken.
Praat erover, zoek hulp, blijf communiceren als partners zijnde. Het laatste wat je wil is dat het jullie uit elkaar drijft.
Heel veel sterkte de komende tijd, dit draag je altijd bij je en ik hoop dat je een goede manier vindt om er mee om te gaan en dat je het een plek kan geven in de toekomst.
Wat vind ik dit alweer zo heftig voor jullie 😭 Ik heb een zwangerschap afgebroken op 15w - of dit hetzelfde zal verlopen omwille van jouw litteken weet ik niet.
2 dagen voor de bevalling moest ik 3 pilletjes innemen om de baarmoederhals weker te maken, deze pilletjes moest ik innemen met een gynaecoloog als getuige. De kans dat het hartje dan al stopt door die medicatie, kan. Ze doen geen echo meer na het nemen van die pilletjes omdat dat te confronterend is, wat ik begrijp. 2 dagen later moest ik me aanmelden in het ziekenhuis om ingeleid te worden en staken ze daar 3 (denk ik) pilletjes cytotec op om de weeën op gang te brengen. Alles heeft bij mij een zestal uur geduurd. Bij mij gaven ze de raad een epidurale te nemen omdat de hele gebeurtenis al zwaar genoeg was. Nadat ze dit een vijftal keer lieten vallen, heb ik dat ook gedaan. Had ik het écht nodig voor de fysieke pijn? Hoogstwss niet. Maar ik heb hierdoor alles anders beleefd en daar ben ik ook dankbaar om.
Zoals hieronder gezegd: bespreek alvast of je een begrafenis of crematie wil. Bekijk of je Make a Memory (NL) of Boven De Wolken (BE) wil om herinneringen vast te leggen. Wij mochten toen niet door corona en heb daar zoveel hartzeer van. Door het Berrefonds hebben wij een koesterkoffer gekregen waardoor we hand- en voetafdrukjes hebben en nog tal van andere dingen. Bij ons hebben ze haar in een klein dekentje gewikkeld en wij hebben dan ook hetzelfde dekentje mee naar huis genomen. Ik had een mini-knuffeltje dat ik bij haar gelegd heb (hadden we ook twee exemplaren van) en ik had eentje bij mij. Toen ik haar moest afgeven heb ik de knuffeltjes omgewisseld en haar knuffeltje ingewikkeld in het dekentje. Ligt naast mij in m’n bed. Ook hebben we een armbandje gekregen uit de koffer die zowel ik, haar papa en zijzelf aan hebben/hadden.
Wij hebben gekozen voor crematie en met een klein deeltje van haar as heb ik een ketting laten maken.
Indien nodig, ik raad het alleen maar aan, zou ik ook om psychologische hulp vragen van het ziekenhuis uit. Ik heb hier veel begeleiding en steun uit gehaald. Ze is de dag na de bevalling ook langsgekomen en dan hebben we een gesprek gehad. In BE heb je recht op gratis sessies van het ziekenhuis uit.
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen. Het is een hartverscheurende en onnatuurlijke keuze dat jullie moeten maken. Jullie hoeven aan niemand verantwoording af te leggen of een uitleg te geven. Blijf praten met elkaar, geef jullie gevoelens de ruimte. Heel heel heel veel sterkte 💛
Mijn zoon (17jr) heeft het Williams buren syndroom. Het was een complete verrassing . Nichtje toch vragen hebben over het syndroom PB gerust.
Algemeen: dit syndroom kan heel verschillend zijn qua handicap. Het kan in licht vorm (heeft mijn zoon) maar ook in zware vorm voor komen. Helaas is het niet tijdens de zwangerschap te constateren.
Heel veel sterkte en ik snap de keus ook wel hoe moeilijk het ook is. Ik heb geen ervaring om zo afscheid te moeten nemen, maar wel afscheid nemen van mijn kindje. Maak mooie foto’s en koester de momenten met jullie kleintje. Misschien voet/hand afdrukjes? Ik weet zelf niet of dat mogelijk is .Stuwing had ik een beetje, ik denk geluk? De volgende dag werd ik om 06.00 uur ingeleid, met pilletjes. mijn zoon was de avond ervoor overleden en in de avond rond 18.15 uur hadden wij onze zoon in onze armen. De laatste met getrap in je buik dat is eerst heel gek, maar je bent zo druk met alles regelen dat je het even vergeet. Al voelde ik enorme leegte daarna.Ik hoop dat je veel tips krijgt.
Allereerst vind ik het in 1 woord VERSCHRIKKELIJK dat er hier dames zijn die nog even een trap na geven aan deze mama. Ze zet er toch bij dat ze al een beslissing gemaakt hebben en geen discussies wilt maar enkel opzoek is naar ervaringen omtrent de bevalling, het het getrappel etc.?! Het is al erg genoeg allemaal😔 Voor TO: heel erg veel kracht in deze moeilijke tijd gewenst... 💔
ik heb geen ervaring en tips maar wilde alleen even zeggen dat ik zo erg voor je vind. Ik heb je blogs gelezen en was zo blij voor je toen je uiteindelijk een positieve uitslag kreeg en nu lees ik dit. Wat verschrikkelijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik denk aan jullie . Dikke knuffel
Allereerst, heel veel sterkte de komende tijd! Ik ben 2x bevallen van een overleden baby. Ik kreeg na beide bevallingen (de volgende ochtend) Dostinex. Dat is een tabletje dat je moet innemen en zorgt ervoor dat je melkproductie niet op gang komt en je dus ook geen stuwing krijgt. Misschien een tip, mochten ze dit niet uit zichzelf geven, vraag erom.
Mijn ervaring is dat ze hier niet echt voor zijn. Ik kreeg het in eerste instantie niet, omdat het nogal nare bijwerkingen op je psyche kan hebben. Pas toen ik al hoog koorts had en tegen een ontsteking aan zat, mocht mijn man dostinex halen.
Vreemd. Misschien per ziekenhuis verschillende. Ik had helemaal geen last van bijwerkingen. Mijn zusje heeft het zelfs gekregen na haar zoon omdat ze flesvoeding ging geven. Was niet standaard, mag normaal niet (zei die vrouw zelf), maar dat gebeurde dus ook.
Zullen we aub ophouden met haar een schuldgevoel aan te praten?! Zo'n besluit wordt echt welovernomen gemaakt, met intensieve begeleiding. Het is al heftig genoeg zonder dat mensen gaan vragen of je er geen spijt van gaat krijgen. En dan de verhalen van: ik ken ook een nichtje van dr buurvrouw van mijn tante.. geen 2 situaties zijn hetzelfde. Vast lief bedoeld maar nu niet helpend voor haar. Zo'n besluit neem je niet voor jezelf. En wordt intensief begeleid in het ziekenhuis met hulp van professionals die kijken wat er in hun situatie belangrijk is. Leer uit liefde los laten, geen een moeder neemt zo'n besluit uit eigen belang. Eigen belang zou juist nìet kunnen loslaten van een kind betekenen. Wij hebben ook voor deze helse keuze gestaan. Ik heb het geluk dat we niet zijn overvallen door mensen die zeggen dat we de verkeerde keuze maakten maar gewoon naar ons luisterden. En luisterden. En luisterden. Want dat is wat je nodig hebt in zo'n heftige situatie waarin je je kind gaat verliezen en daar zelf over moet beslissen, in het belang van je kind. Al schreeuwt je moederhart iets anders. Ik heb na 2 keizersnedes een ingeleide bevalling gehad met 23.4 weken. 20 wekenecho met 19 weken gehad. In die 4 weken intensief begeleid in het ziekenhuis met deze keuze. Bevalling verliep gelukkig zonder complicaties maar heeft wel 2 dagen geduurd. Je krijgt ander soort weeen opwekkers na keizersnedes dan normaal, daarom duurt het langer. Kindje heeft 2 uur geleefd en is op mijn borst gestorven. Kleine crematie gehad. Met water methode mooi kunnen houden. Veel gehad aan stichting still en stichting phèron. Veel last van stuwing gehad. Maar daar wist de kraamhulp goede trucjes voor (salie thee). Na 6 weken na de bevalling weer gaan werken maar dat is voor iedereen verschillend. Vergeet niet dat je ook echt kraamvrouw bent, ondanks je verdriet. In mijn geval: na anderhalf jaar gaat de zon weer voorzichtig schijnen. Met hulp. Ook voor mijn man, wij samen. Heel erg veel sterkte. Blijf praten met elkaar..
Heel veel sterkte. Je hoeft je niet te verontschuldigen voor je keuze. Als dit jullie keuze is, is dit jullie keuze en die zullen jullie ongetwijfeld weloverwogen genomen hebben. Je hoeft je niet schuldig te voelen voor jullie keuze.
Denk er écht goed over na. Het verdriet kan je niet ontlopen, maar in mijn ogen (met helaas dezelfde ervaring als jou) is het anders als je jezelf geen moeilijke beslissing laat maken. Dan kan je er ook geen spijt van krijgen. We hebben elke dag laten komen zoals die kwam en (geprobeerd) te genieten, en uiteindelijk houd je dan zo ook meer fijne herinneringen over aan je kindje. Hoe dan ook is het zwaar en snap ik dat men de keuze maakt voor afbreken, maar vergeet niet dat het dan zeker niet voorbij is. En daarbij, laat je goed informeren over het syndroom maar dat zul je ongetwijfeld doen. Heel veel sterkte, het voelt erg oneerlijk en is hartverscheurend ik weet het. Achteraf kan ik zeggen dat het ons vooral veel dierbaars heeft opgeleverd. xx
Collega heeft zwangerschap ook afgebroken en leeft tot op de dag van vandaag met de vraag of ze hier goed aan heeft gedaan... denk er goed over na , je kan het niet terug draaien. Alleen jij weet of het een goede keuze is of niet. Niet iemand anders!! Heel veel sterkte ...
Och wat een verschrikkelijk nieuws en wat een intens moeilijke beslissing hebben jullie moeten nemen. Een beslissing uit liefde, onthoud dat en laat niemand daar over oordelen🤍 Heel heel heel veel sterkte de komende tijd🙏🏻
Wat vind ik dit alweer zo heftig voor jullie 😭 Ik heb een zwangerschap afgebroken op 15w - of dit hetzelfde zal verlopen omwille van jouw litteken weet ik niet.
2 dagen voor de bevalling moest ik 3 pilletjes innemen om de baarmoederhals weker te maken, deze pilletjes moest ik innemen met een gynaecoloog als getuige. De kans dat het hartje dan al stopt door die medicatie, kan. Ze doen geen echo meer na het nemen van die pilletjes omdat dat te confronterend is, wat ik begrijp. 2 dagen later moest ik me aanmelden in het ziekenhuis om ingeleid te worden en staken ze daar 3 (denk ik) pilletjes cytotec op om de weeën op gang te brengen. Alles heeft bij mij een zestal uur geduurd. Bij mij gaven ze de raad een epidurale te nemen omdat de hele gebeurtenis al zwaar genoeg was. Nadat ze dit een vijftal keer lieten vallen, heb ik dat ook gedaan. Had ik het écht nodig voor de fysieke pijn? Hoogstwss niet. Maar ik heb hierdoor alles anders beleefd en daar ben ik ook dankbaar om.
Zoals hieronder gezegd: bespreek alvast of je een begrafenis of crematie wil. Bekijk of je Make a Memory (NL) of Boven De Wolken (BE) wil om herinneringen vast te leggen. Wij mochten toen niet door corona en heb daar zoveel hartzeer van. Door het Berrefonds hebben wij een koesterkoffer gekregen waardoor we hand- en voetafdrukjes hebben en nog tal van andere dingen. Bij ons hebben ze haar in een klein dekentje gewikkeld en wij hebben dan ook hetzelfde dekentje mee naar huis genomen. Ik had een mini-knuffeltje dat ik bij haar gelegd heb (hadden we ook twee exemplaren van) en ik had eentje bij mij. Toen ik haar moest afgeven heb ik de knuffeltjes omgewisseld en haar knuffeltje ingewikkeld in het dekentje. Ligt naast mij in m’n bed. Ook hebben we een armbandje gekregen uit de koffer die zowel ik, haar papa en zijzelf aan hebben/hadden.
Wij hebben gekozen voor crematie en met een klein deeltje van haar as heb ik een ketting laten maken.
Indien nodig, ik raad het alleen maar aan, zou ik ook om psychologische hulp vragen van het ziekenhuis uit. Ik heb hier veel begeleiding en steun uit gehaald. Ze is de dag na de bevalling ook langsgekomen en dan hebben we een gesprek gehad. In BE heb je recht op gratis sessies van het ziekenhuis uit.
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen. Het is een hartverscheurende en onnatuurlijke keuze dat jullie moeten maken. Jullie hoeven aan niemand verantwoording af te leggen of een uitleg te geven. Blijf praten met elkaar, geef jullie gevoelens de ruimte. Heel heel heel veel sterkte 💛
Ik ben twee maal bevallen van een levenloos kindje. Het is zwaar, heel zwaar als je kindje overlijdt..
Neem haar mee naar huis, neem de tijd voor afscheid, ga op zoek naar mini kleertjes, denk na over de begrafenis , maak foto's of laat ze maken, betrek eventuele andere kinderen er bij. Ik kreeg enorme stuwing , tegen een ontsteking aan. Stond met koorts aan het grafje van ons kindje.
De bevalling duurde lang, was heftig. Ene keer belandde ik op de ok en alles bij elkaar verloor ik ruim 3 liter bloed. Een wonder dat ik er nog ben.
Denk goed na voor je definitief beslist, het is niet niks en je kunt het niet terug draaien..
Bedankt dat je die laatste zin plaatst! Ik sluit me daar compleet bij aan. Mensen onderschatten hoe het is om te bevallen van een stil kindje of als je weet dat je kind gaat overlijden. De pijn blijft de rest van je leven. Ook ik heb ruim bloedverlies gehad (die bevalling 2,5 liter). Ik stond te wankelen bij het graf
Ik kan me niet voorstellen dat mensen het onderschatten. Ze kunnen zich de pijn niet volledig inschatten omdat dat echt iets is wat je mee moet maken idd. Maar ik neem aan dat het voor (Zwangere) vrouwen Het hun grootste angst is dat ze dit moeten meemaken. NIEMAND wilt dit. Van de gedachten alleen al huil ik nu. Laat staan als je die beslissing moet maken.
Toch wel hoor, je wilt niet weten wat mensen voor je voeten slingeren. Als er gezegd wordt (als je kindje overlijdt), nou , je weet in elk geval dat je zwanger kunt worden, onderschat je de hele impact volgens mij echt enorm..
Het gebeurt! Andere verliesouders hebben opmerkingen, zoals 'ach, het was toch nog maar klein', 'heb je nu nog verdriet?', 'hebben jullie het zelfs een naam gegeven?'. Overleden = weg denken mensen vaak. Een levend kind met beperking blijft. Ik kan je vertellen dat het verdriet om je overleden kind (of in ons geval kinderen) altijd blijft
Een kind opvoeden met een beperking/syndroom is ook vast en zeker zwaar, maar dan heb je nog een kind. De enige mijlpaal die ik nog kan behalen is weer een jaar rouw om onze jongens overleven...
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Maar ik wens jullie veel kracht en steun toe.. Het is jullie beslissing en wat andere daarvan vindenis totaal niet belangrijk.
Ik wil je wel een paar tips geven voor na de bevalling:
- denk nu alvast na over begraven/cremeren, kistje/mandje, kleding etc. en neem alvast contact op met de uitvaartverzekering om te kijken of en wat voor vergoeding je krijgt; - bel Stichting Still om foto's te maken; - maak zelf duizenden foto's; - verdiep je in de watermethode; - neem je kindje mee naar huis; - laat afdrukjes maken van handjes en voetjes; - neem gewoon kraamzorg; - laat je begeleiden door een uitvaartorganisatie (tip: Houvast Uitvaartzorg) - ik had enorm last van stuwing. Draag na je bevalling dag en nacht (ook onder de douche) een strakke bh; - kus, knuffel en koester je kindje
Heel erg veel sterkte! Dit was onze nachtmerrie toen wij bij onze dochter een punctie moesten ondergaan. Wij kregen toen gelukkig wel een goede uitslag. Echter kregen wij in de wachtweken al wel de gesprekken over abortus of niet, over het termijn en met een geneticus. De zwangerschap moet namelijk afgebroken zijn voor de 24weken, althans ingezet. Ik neem aan de artsen je het beste je kunnen helpen met deze vragen maar heel heel heel erg veel sterkte in de klote tijd!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (97) Verversen