Hoi iedereen! Ons zoontje is geboren! Na 9 geweldige maanden zonder ziek te zijn, of al te veel last te hebben van kwaaltjes moest het worden ingeleid op 41weken en 1dag. 5 januari om 16:37 is onze zoon Andréas geboren! 💙 Ons bundeltje geluk van 52cm en 3kilo460.
Graag wil ik ook mijn bevalling delen met andere mama's om het toch kwijt te zijn want ik merk dat ik er wel onbewust nog mee bezig ben..
5januari om 6u moesten we binnen gaan in het ziekenhuis, om half 7 hebben ze mijn water een deel kunnen breken. Dat bracht het al een beetje op gang.. maar nog niet helemaal zoals het moest dus hebben ze een infuus geplaatst met medicatie waardoor het opgang ging komen. Dit werd elke keer ieder uur naar omhoog gedaan zodat het goed vorderde want de weeën waren er wel maar de ontsluiting vorderde niet. Op 4cm kon ik het echter niet houden van de pijn, ik bleef ook op 4cm dus hebben ze een epidurale gestoken, dit hielp voor de meeste van de weeën op te vangen maar 2uur later kon ik nog even goed me verplaatsen en rondlopen dus toen wist ik al " o ow, dit gaat uitgewerkt zijn tegen dat het zo ver is.." en ja hoor.. op 6cm vroeg ik voor nog wat bij, dit wouden ze me niet geven omdat ik anders helemaal niets meer zou voelen.. nog altijd dat infuus met medicatie dat in mij liep, en daarop heb ik uiteindelijk op 8cm verkeerd gereageerd en was er iets niet goed ik ben beginnen overgeven, moest op mijn zij liggen het was direct kamertje vol. Ze gingen me bijna iets inspuiten maar door op m'n zij te gaan liggen was het aan het beteren.. toen heb ik moeten persen tot ik volledige ontsluiting had, dit met de gynaecoloog die zijn hand in mij had want blijkbaar was er van binnen iets die het tegen hield, hij heeft de rest van m'n water nog kunnen breken.. ik was tegen de volle ontsluiting volledig op, moe. Mijn vriend stond naast me, en we zagen de gynaecoloog overleggen met de vroedvrouwen, ik zag hen nee schudden van dat er iets niet goed was :( ik wou zo graag dat het voorbij was en wou hem zo snel mogelijk in m'n armen hebben. Bij de persweeën toen het zo ver was zei de ene vroedvrouw of ze al een zaal moest bellen, ik dacht pff een zaal? Operatie? Keizersnede? Wa is er hier aan de hand? Waarom zegt niemand iets? De gynaecoloog schudde nee, en haalde de vacuümpomp uit " we gaan met dit proberen Merel, maar je moet goed naar beneden duwen" ja makkelijk gezegd dan gedaan, epidurale volledig uitgewerkt, alles ging door merg en been, de vacuümpomp in mij en de gynaecoloog zijn andere hand ook voor vanbinnen wat te kunnen helpen, mijn vriend werd door de vroedvrouwen aan m'n hoofdeinde geduwd en zij kwamen bovenop mij zitten om met 2 de baby naar beneden te duwen, dit terwijl alles kraakte, mijn ribben, terwijl zo hard als ik kon persen, mijn vriend die machteloos stond toe te kijken en ik die smeekte dat ik het niemeer kon. Toen heeft de gynaecoloog me ook geknipt, het was eventjes alle hens aan dek en alles moest snel gebeuren.. uiteindelijk na lang persen, is Andréas geboren. Tussen de persweeën door en dat hij geboren werd hele tijd zwarte gaten, hoorde ik ineens de vroedvrouw " pak hem maar goed vast", zeggen. Ik had hem eindelijk bij mij, in mijn armen en snel keek ik naar mijn vriend die niet ging Wenen zei die! Maar toch met tranen in zijn ogen stond omdat zijn zoontje geboren was en ook omdat hij het zo moeilijk had om me zo te zien liggen en pijn te lijden.. daarbij ook nog eens veel bloed verloren.. een bevalling niemand zegt dat het gemakkelijk is, maar niemand bereid je ook voor op hoe het soms kan uitdraaien.. voor mij was het een nachtmerrie.. letterlijk alles voelen.. ik zag ook deze week foto's van meisjes die bevallen waren dat ze foto's hadden tijdens de bevalling Enzo. En wat sloeg dat ook even in want ik heb dat niet.. omdat alles zo moest lopen en snel gaan. Deed wel ergens een beetje pijn, maar gelukkig heb ik een foto van Andréas net geboren en met zijn papa. Als mensen me vragen hoe de bevalling was en ik zeg het hun krijg ik te horen " gohja hij is er, hij is gezond"
Ja inderdaad, das belangrijk hij is er en hij is gezond en ik zou het zo opnieuw doen voor hem. Maar niemand denkt aan wat ik heb moeten doorstaan. Ik voel me dan soms zo een zaag.. dat ik er zo over nadenk.. dat het me toch iets doet en dat ik mezelf nog zie liggen met handen in mij en 2 vroedvrouwen bovenop mijn buik.. De gynaecoloog zei achteraf wel dat na de laatste controle hij wist dat het niet zonder complicaties zou gaan.. maar dat het bij een 2de niet zo moeilijk meer gaat zijn. Ik ben tevreden dat het toch op de natuurlijke manier is gelukt, en ik zeg dan ook tegen mezelf en dan nog even goed als zonder epidurale aangezien hij volledig was uitgewerkt, de vroedvrouwen zeiden het ook bevallen is een topsport, en wat wij vrouwen doen is zo sterk. Maar op dat moment voelde ik me echt niet zo. Ik kijk echt in de spiegel naar mijn lichaam aan de ene kant vol trots dat het Andréas zijn thuis was voor 9maanden, maar ook van pff waarom ging het zo moeilijk..
Zo, ik moest dit even kwijt.. Hieronder een foto van ons (B)engeltje 💙
Proficiat met Andréas! Wat een fantastisch mooi mannetje heb je op de wereld gezet Wat heb je dat ontzettend goed gedaan zeg! En wat een zware bevalling is dat geweest maar ik vind het wel knap dat je doorgezet hebt en toch natuurlijk bent bevallen. Mag je heel zeker trots op zijn! Voel je zeker geen zaag omdat je zou zeggen dat het een zware bevalling was, het is wat het is en dat mag gezegd worden. Je moet niet telkens alle details geven natuurlijk maar als het zwaar was mag dat gezegd worden vind ik persoonlijk. Top mama!
Gefeliciteerd met de geboorte van Andréas. Het klinkt als een heftige bevalling inderdaad. Wat naar dat je dat hebt moeten meemaken en het is logisch dat dat je niet in de koude kleren gaat zitten. Daar zal je wel even de tijd voor nodig hebben om het te verwerken. Ik heb twee bevallingen gehad tot nu toe. Ik kijk gelukkig op allebei positief terug, maar mijn eerste was (erop terug kijkend) eigenlijk ook een heftige bevalling. Het heeft gewoon echt tijd nodig. Geniet van je mooie kindje en probeer de mooie positieve dingen te zien.
En geef het de tijd om het te verwerken 😘 vooral die eerste weken zijn al heftig met ineens een baby erbij en dan nog het herstellen na de bevalling en het mentale gedeelte van de bevalling zelf.
Allereerst van harte gefeliciteerd met dit mooie mannetje! Zo op de foto lijkt het heel tevreden, net alsof er niks gebeurd is. 💙 Eerste deel van je bevalling begon net als die van mij. Ik bleef helaas steken op 3 cm na al die medicatie en kreeg een keizersnede. Maar uiteindelijk is het allerbelangrijkste dat jij en je baby gezond zijn. Dat is heel waardevol. Geniet van je gezin!
Heftige bevalling zeg.. logisch dat je daar mee zit. Ik zou er gewoon over blijven praten met mensen en je mag er gerust van balen. Mijn 3e werd een spoedkeizersnede, ik kreeg daarna nog een baarmoederinfectie. Dat viel me toen ook erg tegen. Voor m'n idee 'mistte" ik zoveel omdat ik hem bijvoorbeeld de eerste dagen niet zelf kon verschonen. Nu is hij 2jaar en heb ik overal vrede mee. Dus geef het ook gerust de tijd! En wat ik een helpende gedachte vond was: in een land met minder goede voorzieningen waren we er misschien allebei, of 1 van ons, niet meer geweest.
Klinkt heel heftig allemaal! Fijn dat het toch natuurlijk is gelukt en soortvan zonder ruggenprik.
Ik zou je het boek de vrije geboorte aanraden. Mijn verloskundige zegt altijd, van de ene interventie (inleiden, vliezen breken, epidurale) komy vaak een andere interventie (weeën opwekkers, vacuüm of keizersnede).
Bij de eerste heb ik ook een epidurale gehad en moest toen weeënopwekkers gebruiken, de 2de heb ik thuis gedaan en ondanks ik toen wel alles voelde was dat 10x beter.
Dus mocht je in de toekomst nog een kindje verwachten zou ik zeker inlezen over natuurlijk bevallen.
Voor nu, geef het de tijd en rouw erom want het is echt heftig!! En gefeliciteerd natuurlijk!!
Ik ben met mijn eerste ook ingeleid, met pillen, de hele nacht weeën opvangen. Geen vorderende ontsluiting. Na ruggenprik en weeën versterkers binnen 4 uur op 10, ik mocht uiteindelijk pas om half 6 persen, en na 3 kwartier was ie er.
Bij mijn 2de goed ingelezen, met o.a vrijgeboorte boeken en instagram. De beste keuze ooit. Ik stond nu in mijn kracht en liet mijn lichaam zijn werk doen, ja het deed pijn, maar daardoor binnen een halve dag goed ontsloten (8 uur ochtend op 4, rond 13.30 op 7, in de tussentijd met Tens opgevangen en fitnessbal) ik mocht daarna in het bad. Nog geen kwartier later braken mijn vliezen en daalde hij goed in, en nam mijn lichaam het over, zo eng maar zo krachtig! Na kwartiertje was hij er, in bad zonder interventies, geheel naar wens.
Ik ben het er mee eens, de ene interventie leidt tot een volgende interventie. Vooral als vrouwen op de rug moeten baren
Daar kijk ik positief op terug, de inleiding van eerste niet zo.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (11) Verversen