Ik ben nieuw op Babybites en heb me aangemeld om ervaringen te lezen en advies te vragen.
Toen ik mijn zoontje van 16 maanden ophaalde van de opvang deze week, werd er gezegd dat het de leidsters opviel dat hij niet luistert als er naar hem wordt geroepen (zijn naam bijv). Ook is contact maken met hem lastig en heeft hij weinig interesse in andere kindjes. Hij speelt ook vaak zelf.
Mij was eerder ook opgevallen dat hij niet reageert als ik iets tegen hem zeg. Wel reageert hij als ik een liedje begin te zingen, en vindt hij kiekeboe spelen of samen gek doen heel leuk dan schatert hij het uit. Zijn ontwikkeling is eigenlijk altijd goed gegaan, iets trager dan mijn dochter maar alles binnen de richtlijnen. Sinds 2 weken loopt hij ook helemaal los. Hij zegt wel nee of dada en dan zwaait hij maar nog geen papa of mama o.id. Wij als ouders en zijn grote zus krijgen wel contact met hem, hij komt ook naar me toe als ik uit mijn werk kom en dan gaat hij aan m'n benen trekken zodat ik hem op til. Hij komt vaak achter me aan als ik in de keuken bezig ben. Met zijn zus is hij heel leuk en hij lacht om alles wat ze doet. In haar toont hij zeker interesse. Hij speelt heel goed zelf, en ook met verschillend speelgoed. Wel stopt hij nog veel in zijn mondje.
Naar de opvang gaat hij pas sinds 2 maanden 2 x per week en hij is al vaak niet geweest vanwege bijv. Koorts of niet goed slapen (dan hielden we hem thuis zodat hij lekker rustig aan kon doen) dus echt vaak is hij nog niet naar de opvang geweest.
Als ik Google kom ik steeds weer op autisme uit, en ben hier dus erg bang voor. Ik denk dat ik gewoon op zoek ben naar ervaringen of wat dan ook. Ik kan dit soort dingen maar moeilijk loslaten.
Door corona hebben we weinig mensen gezien en ook niet veel andere kindjes, hij is dat dus ook niet gewend..
Ik herken de symptomen en maak mij ook wel een beetje zorgen over mijn dochtertje. Ze is nu 20 maanden en heeft precies hetzelfde als je zoontje. Ze reageert nog steeds niet echt op haar naam, vooral niet wanneer ze met iets bezig is. Soms lukt t wel om haar aandacht te krijgen en dan reageert ze wel of maakt ze ff snel oogcontact. Maar dat is alleen op momenten wanneer we samen actief aan t spelen zijn dan is haar aandacht bjj mij. Maar wanneer ze rond loopt en ik roep haar dan krijg ik geen contact met haar. ( Haar gehoor is gewoon goed) Verder merk ik ook dat ze best wel afstandelijk is naar kindjes in de speeltuin. Ze observeert alles en is terughoudend. Praten of woordjes doet ze ook nog niet echt. Sinds kort zegt ze nee en dat was t. Verder is ze een heel vrolijk meisje, die alles graag zelf wil leren en ontdekken. Het enige waar ik me dus echt zorgen om maak is dat ze dus nooit spontaan reageert op haar naam en geen oogcontact maakt. In mijn omgeving zijn er veel kindjes onder de 3 en ik merk toch wel echt verschil... T valt hun dus ook al op en krijg ik steeds vaker de vraag wrm ze nooit reageert. Ik twijfel ook of ik al een onderzoek moet laten starten, maar aan de andere kant vind ik haar ook nog erg jong en wil ik niet gelijk een stempel laten drukken terwijl ze nog zo veel gaat ontwikkelen.
Lastig he! Ik ga zijn gehoor laten testen en ik ga naar een logopedist om te kijken hoe hij ervoor staat en wat ik kan doen om te helpen. Dit vanuit het CB.
Ik wil wel onderzoek doen, niet om een stempel erop te drukken, maar zodat ik hem wellicht dan beter kan helpen of begeleiden.
Wel zei de arts dat het ook kan zijn dat hij gewoon langer tijd neemt om te ontwikkelen. Corona geeft er voor gezorgd dat hij ook nooit andere kindjes zag en gewend is om alleen of met zijn zus te spelen. Mijn zoontje komt wel vaak naar me toe en maakt met ons goed oog contact maar met vreemden niet. Hij zegt nee, en die en dada als hij zwaait maar meer niet. Hij praat wel de hele dag maar dat is in zn eigen taal. Verder doet hij in zn handjes klappen en is hij een heel vrolijk kindje.
Ik snap dat het lastig is, dat vind ik ook. Ik maak me er nu niet meer druk om. Hij blijft mijn heerlijke schat en ik hou hoe dan ook van hem dus ik laat het los. Het onderzoeken is puur om hem eventueel te begeleiden waar nodig.
Vandaag is er op de opvang een ortho pedagoog geweest en die heeft een uurtje meegekeken. Zelf vond ik het nogal kort om in een uur tijd van alles te observeren, en hij had ook nog eens een slechte dag door t slechte slapen(zit in een sprong).
Haar viel op; - Luistert niet naar naam - moeilijk contact te maken - geen interesse in andere kindjes - ze vond hem onrustig omdat hij niet langer met iets kan spelen maar ja hij is ook nog wel erg jong - zit veel met zijn mondje open - eentonige geluiden (thuis absoluut niet) - valt regelmatig (maar hij loopt net sinds 2 weken los)
Zij raadde ons aan om via het CB een verwijzing te vragen naar t kabouterhuis. Daar kunnen logopedisten, fysio en psychologen hem observeren.
Ik vond het wel een beetje raar dat ze in dat ene uurtje al genoeg heeft kunnen zien..
Vandaag is er op de opvang een ortho pedagoog geweest en die heeft een uurtje meegekeken. Zelf vond ik het nogal kort om in een uur tijd van alles te observeren, en hij had ook nog eens een slechte dag door t slechte slapen(zit in een sprong).
Haar viel op; - Luistert niet naar naam - moeilijk contact te maken - geen interesse in andere kindjes - ze vond hem onrustig omdat hij niet langer met iets kan spelen maar ja hij is ook nog wel erg jong - zit veel met zijn mondje open - eentonige geluiden (thuis absoluut niet) - valt regelmatig (maar hij loopt net sinds 2 weken los)
Zij raadde ons aan om via het CB een verwijzing te vragen naar t kabouterhuis. Daar kunnen logopedisten, fysio en psychologen hem observeren.
Ik vond het wel een beetje raar dat ze in dat ene uurtje al genoeg heeft kunnen zien..
Natuurlijk hoeft dit geen autisme te zijn maar ik herken wel al deze punten die mijn dochtertje ook had op die leeftijd. Op aanraden van de kinderarts zijn er onderzoeken gebeurd ivm gehoor. Deze waren ok maar mijn moedergevoel zei me dat er meer aan de hand was. Nu werk ik ook zelf met mensen die autisme hebben waardoor ik al in die richting dacht. Op de leeftijd van 23 maanden heeft mijn dochtertje haar diagnose van autisme gekregen. Je kunt wachten met te testen maar er gaan wel heel wat deuren open als kindjes de diagnose zo vroeg hebben. Ik zie mijn dochtertje nog even graag of misschien zelfs nog liever omdat ik nu meer begrijp hoe zij de wereld ziet. Ook hierin heb ik begeleiding gekregen.
Wellicht kan jij je zorgen uiten bij het CB en hem eventueel voor de zekerheid laten testen. Elk kind met autisme is echt anders. Stel hij heeft het wel dan ben je er op tijd bij en krijgt hij de juiste begeleiding en jij weet waar je aan toe bent. Ik heb zelf ook een heel traject gelopen en mijn oudste heeft ASS en ook nog een ontwikkelingsachterstand(cognitief en emotioneel). Hij is van een jongen die niet kon praten enorm gegroeid. Maar dat is mijn verhaal maar ik zal erover nadenken. Hoe eerder je zekerheid hebt hoe beter
Ik snap je zorgen, maar ik lees niks vreemds op zich. Je onderbuikgevoel snap ik ook. Dat had ik destijds ook bij mijn oudste. Niet zozeer dat ik autisme zou zeggen, maar wel anders dan anderen. En ondertussen maakte ik me ook weer geen zorgen en zei mijn gevoel dat hij nog wel eens heel slim kon zijn. Hij sprak op die leeftijd nog helemaal niet trouwens. Hij is inmiddels 10 jaar. Hij heeft inderdaad een ver boven gemiddeld iq en is nog steeds anders dan anderen. Hij is getest op ASS, maar voldoet lang niet aan alle pijlers daarvan. Wel heeft hij een aantal kenmerken die ook bij ASS horen. Het is gewoon een kind met zijn eigen gebruiksaanwijzing. En dat is niet erg, want iedereen is uniek. En samen spelen op die leeftijd? Sorry hoor, maar dat hoeft ook echt nog niet. Mijn tweede zoon is in tegenstelling tot mijn oudste heel sociaal, maar tot 3 jaar speelde hij echt nog niet samen maar naast elkaar.
Mijn zoontje wordt volgende maand 3 jaar. Wij hebben ons nu wel aangemeld voor het diagnostiek onderzoek voor autisme. Ik begon bij mijn zoon ook zo rond die tijd twijfels te krijgen. Niet herkenbaar met wat jij typt. Mijn zoon reageert niet altijd als ik zijn naam noem of als we hem roepen. Hij begrijpt nog heel veel dingen niet. Kijkt je bijna niet aan in de ogen. Vooral niet bij onbekende mensen. Die vermijd hij. Hij speelt veel alleen. Gaat zijn eigen gangetje. Praat nog bijna niet. Sinds kort zegt hij wel wat woordjes. Hij begon met 24 maanden op een reguliere peuterspeelzaal. Daar viel hun ook een heleboel dingen op. Niet in de kring zitten. Niet zitten aan tafel tijdens fruit en brood eten. Hij ging gewoon zijn eigen gang. Niet mee spelen met andere kindjes etc etc. Sinds een aantal maanden gaat hij naar een speciale peuterspeelzaal. Hij zit daar in een groepje met kinderen die autisme hebben. Hij zit daar enorm goed op zijn plek. Overigens speelt hij wel erg goed met zijn oudere broer. Hij is dol op hem... wij weten dus nog niet zeker of hij autisme heeft maar het lijkt er wel enorm op. En als het zo is, dan is het zo en doe ik er alles aan om hem hierdoor te helpen. Ik ga zelf ook starten met cursussen zodat ik hem beter kan begrijpen. En ook zijn broer van 9jaar krijgt een mini cursus. Ik ben overigens alleenstaande mama van 2 kinderen. Beide van andere vaders. Ik vind het soms best zwaar met de jongste. Nu begint ook agressie te komen en een sterk eigen willetje... ik wens je heel veel succes maar zal me voor nu echt nog geen zorgen maken. Even afwachten nog zou ik zeggen. Een dikke knuffel vanuit hier ❤️❤️
Elk kindje heeft zijn eigen tijd de een loop sneller de ander praat sneller. Ik zou je er op dit moment echt nog niet druk om maken ookal herken ik je gevoel wel onze was op die leeftijd ook zo en precies wat je zegt door Corona ook minder sociale activiteiten maar om zoiets al te zeggen met 18 maanden is echt erg vroeg.
Lieve mamavan2boefjes. Autisme is een zogeheten spectrumstoornis. Dat betekent dat iedere autist net zo uniek is als een normaal kind en daardoor heel moeilijk te diagnosticeren als het kindje nog heel jong is. Mijn beide oudste kinderen zitten op het spectrum, maar zijn pas onderzocht op de basisschool omdat toen pas echt merkbaar werd dat ze anders reageerden dan gemiddeld. En inmiddels zijn het twee bijdehante, vrolijke, slimme tieners die gewoon op school zitten, vrienden hebben en hun eigen nukken en grillen vertonen. Alleen klassiek autisme met ernstige uitingen is echt vroeg merkbaar, dan is er weinig tot geen contact te krijgen met een kind. Maak je dus vooral niet teveel zorgen, de kans op autisme is niet groot en zelfs al zou je zoontje op het spectrum zitten, dan betekent dat niet direct dat hij een zware handicap heeft. Geniet van hem zoals hij is en als hij later toch wat extra begeleiding nodig zou hebben, merk je dat heus wel. Zolang je zoontje zich ontwikkelt, gaat alles prima. 😊
Mijn 2e zoon was precies zo. Helemaal in zijn eigen wereld als hij aan het spelen was . Ik kon hem roepen maar hij reageerde nooit. Kon zichzelf uren lang vermaken. Wel hebben we toen uitgebreid zijn oren laten nakijken bij een audiologisch centrum. Maar dat was allemaal 100 procent in orde. Zou ik bij jou zoontje ook voor de zekerheid doen.
Maar is nu een grote jongen van 12 jaar die het sociaalste is van ons hele gezin. Ik zou me echt niet druk maken hoor helemaal niet als hij nog zo jong is
Je antwoord schuilt volgens mij in de allerlaatste zin van je topic. Hij is andere mensen wellicht niet gewend. Gun hem wat tijd. Autisme kan pas veel later worden vastgesteld en daarvan hoeft helemaal geen sprake te zijn. Naar mijn weten is het ook normaal dat dreumesen naast elkaar spelen en lang niet altijd met elkaar. Als je het idee hebt dat hij minder goed hoort, zou je ook nog zijn oren na kunnen laten kijken. Tenslotte: eigenlijk weet je het wel maar Google nooit dit soort dingen. Dan kom je alleen maar horrorscenario's tegen.
Ben ik nu de enige die haar kind hier niet in herkent? Dat wil niet zeggen dat ik denk dat er sprake is van autisme. Ik heb daar niet voor geleerd én ik heb daar absoluut geen ervaring mee. Zoals ik al schreef, herken ik mijn kind er niet in.
Ik zou wel even naar zijn oortjes laten kijken. Zeker omdat hij nog niet echt praat én dus niet reageert op zijn naam. Misschien is onze dochter gewoon wat vlotter (en sowieso heel sociaal), maar ze kan best duidelijk kletsen en ze reageert al heel lang goed op naar naam.
Nogmaals, ik weet niet of er iets afwijkends is, maar ik herken mijn eigen kind er niet in
Ik denk niet dat je met 16 maanden een kind al als autist kan bestempelen. Ik denk dat hij gewoon veel aan het verwerken is, met veel bezig in zijn koppie en daarom niet hoort als hij geroepen wordt. Er is ook zo veel te leren! De interesse in andere kindjes kan ook later komen. Laat hem maar gewoon lekker kind zijn.
Laat je kind lekker je kind zijn zonder er na een paar keer op het Kdv te zijn geweest een stempel op te laten plakken! Laat hem eerst eens lekker wennen aan de nieuwe situatie. Ieder kind ontwikkelt zich op zijn eigen tempo. En als je je echt druk maakt om zijn gedrag, kun je altijd verder kijken. Als je heel strikt kijkt naar de kenmerken van alle stempels, hebben alle kinderen/mensen er wel wat van.
Voor mij klinkt alles volledig normaal... Ik denk ook helemaal niet dat er iets scheelt met zijn gehoor. Beeld je in dat jij zo klein bent en je leert net alle woorden (en je naam) kennen. Je bent in een volledig nieuwe omgeving, waar minstens 10 kinderen als een gek rondlopen en schreeuwen. En daar schreeuwt dan 1 van de leidsters jouw naam. Voor jouw zoontje is dat gewoon "een stem" uit de andere 10 stemmen die schreeuwt. Zijn hersenen kunnen het nog niet aan om op verschillende dingen te focussen. Dus hij kan niet tegelijkertijd bezig zijn met zijn omgeving te ontdekken en 1 uit die 10 stemmen te herkennen die zijn naam roept... Ook een vreemde opmerking van dat moeilijk contact leggen met andere kindjes. Kinderen leren pas rond 4 jaar interactief samen spelen. Tot dan kunnen ze spelen in eenzelfde ruimte, soms zelfs met hetzelfde speelgoed, maar elk kind doet z'n ding.
Je hoeft je zeker geen zorgen te maken. Mijn zoontje van 23 maanden is precies zo. Ik ken kinderen van 3-4 jaar die tijdens een tv programma niet omdraaien als je 5x hun naam roept. Niemand van hen heeft autisme. Je mag niet te snel te veel verwachten. Ze moeten het nog allemaal leren. Hij is nog piepklein ❤
Dank je wel ❤ Het enige waar ik me echt druk om maak is dat hij thuis ook nog niet heeft gereageerd op zijn naam..
Opvang zei ook nog dat hij soms fladdert met zijn handjes aan tafel. Dat doet hij thuis soms ook idd maar hij is dan enthousiast want hij wil dan heel graag eten. Maar ook dat lees je weer bij autisme. Ik zit mezelf gewoon gek te maken maar vind het lastig om los te laten
Bij mijn oudste duurde dat ook "lang". Ik denk dat hij 14-15 maanden was toen hij echt doorhad dat "dat woordje" zijn naam is. De jongste daarentegen draait zijn hoofd al van sinds hij 5 maanden is. Elk kind is anders. Het is ook maar hoe belangrijk dat woord is voor hen. De oudste drinkt enorm veel water, dus hij kon op 10 maanden perfect "water" zeggen en als ik "water" zei, stond hij na 2 seconden al naast mij. Fladderen is inderdaad ook normaal op zijn leeftijd. Mijn oudste doet het nog steeds af en toe, als hij iets vies vindt
Ik heb eerlijk gezegd echt bedenkingen bij deze leidsters... 🤔
1 van de dingen die mensen met autisme niet doen is mensen aankijken. Ze kijken dan weg. Dus dat zou je kunnen proberen.
Heeft je kindje er problemen mee als het eens een keer anders gaat dan anders? Past hij hem snel aan of merk je aan alles dat hij het heel vervelend vind.
Verder vind ik jou verhaal niet raar of zorgelijk. Het kan zijn dat hij gewoon geen zin heeft om te luisteren of Wat dan ook. Hij is nog erg jong. Wie weet gaat andere kinderen heb later wel intereseren of hij is gewoon iemand die liever alleen speelt.
Hij kijkt me wel aan, en ook mijn ouders bijvoorbeeld. En hij kijkt zijn zus ook veel aan en lacht altijd om haar..
Hij is een vrij makkelijk kindje en past zich ook wel aan. Al moet ik zeggen dat dat weinig voorkomt omdat we vanwege Corona niet veel weg zijn en dus gewoon een ritme hebben. Laatst was ik bij een vriend langs met hem (dat heb ik met hem niet vaak gedaan) en daar ging hij gewoon meteen spelen.
Dat van geen oogcontact maken, klopt niet helemaal. Je ziet wel vaak dat mensen met autisme niet houden van oogcontact. Mijn zoon (8 jaar) heeft autisme (Asperger) maar hij maakt al van baby af aan altijd goed oogcontact. Hij is knuffelig en sociaal... én heeft autisme.
Jawel hoor. Onze dochter (net 15 maanden) heeft echt al een poos een vriend bij de opvang. Die spelen echt samen. Gisteren is onze dochter met opa en oma naar de boerderij geweest en ook daar stapte ze op een kindje af om te spelen. Nu moet ik zeggen dat onze dochter sowieso heel sociaal is
Nee dat was ook meteen mijn gedachte..maar toen gaven ze aan dat andere kinderen hem ook totaal niet interesseren. Hij zoekt er ook geen contact mee. En reageert ook niet op zijn naam.. dat is wat me vooral zorgen baart
Ik zou sowieso naar de oortjes laten kijken. Verder is het gedrag op de opvang niet afwijkend als het zo nieuw voor hem is! Het is ook gedrag dat kinderen laten zien als ze het bijvoorbeeld te druk vinden. Mijn zoon van drie doet dit ook op de opvang; veel alleen spelen en terugtrekken in zichzelf omdat hij daar soms overprikkeld raakt. Ik vind het eerlijk gezegd echt niet als autisme klinken.
Nee het alleen spelen is niet eens iets wat me heel erg zorgen baart.. het niet naar zijn naam luisteren (ook thuis) wel. Hij doet dat nooit, ook niet als ik heel dichtbij ben.
Ik vraag me af of er iets met zijn gehoor kan zijn? Er is in mijn ogen niks mis met alleen willen spelen, sommige kinderen zijn zo. Hij voelt zich thuis veilig, en bij de opvang minder? Zelf zit ik te denken aan hoogsensitiviteit, dat wordt soms verward met autisme, maar sowieso is het te vroeg om dat te onderkennen. Hieronder vind je kenmerken van een hoogsensitieve baby: Symptomen een hoogsensitieve baby Kinderen kunnen al op babyleeftijd overprikkeld raken en daarop verschillend reageren. Signalen van overprikkeling kunnen heel divers zijn en zijn ook vaak afhankelijk van het karakter van je baby.
Snel overstuur zijn door iets kleins Niet willen drinken Stil en terug getrokken Geen contact maken met de omgeving Veel slapen Veel duimen Vermoeid Bleek in het gezicht Niet in slaap kunnen vallen of 's nachts vaak wakker worden Angst Gespannen Eenkennig Krampjes Gevoelige darmen
Gehoor heb ik ook aan gedacht en ga ik ook laten checken, echter wanneer ik zachtjes begin met zingen hoort hij het wel dus ik denk zelf dat het daar niet aan ligt..
De kenmerken die jij noemt heeft hij niet. Natuurlijk slaapt hij weleens slecht maar dat hebben denk ik meerdere kleintjes. De rest herken ik niet.
Wat me eigenlijk voornamelijk zorgen baart is het niet reageren op ons/anderen als je hem roept
Ik vind dit heel normaal klinken. En juist heel gezond: een kind dat thuis goed gehecht is, kan terughoudend zijn naar "vreemden". Dat past ook echt bij de leeftijd. Dat zij geen contact met hem krijgen, komt waarschijnlijk doordat ze nieuw voor hem zijn.... En bedenk eens hoe druk het vaak is op zo'n groep: in die situatie is er zoveel afleiding, waardoor een leidster die hij niet kent niet erg interessant is.... Niet meer googelen... Gewoon van je knulletje genieten
Als ik het zo lees gaan er niet meteen alarmbellen af. Je zegt zelf dat hij niet vaak is geweest dus het kan prima een kwestie van wennen zijn. Met 16 maanden is autisme nog niet vast te stellen en als hij zoals je zelf zegt qua ontwikkelijk niet verder achterloopt is onderzoek ook nog echt niet nodig. Ik kende wel meer dreumesjes die niet luisteren en hun eigen plan trekken ;)
Hoi, de leidsters hebben bepaalde signalen opgevangen. Ook geef jij aan dat er waf dingen opvallen thuis, zoals niet op je reageren wanneer je iets tegen hem zegt.
Nu is het inderdaad wel een rot periode waarin we weinig contact hebben met anderen. Maar ik zou, bij aanhoudende signalen of zorgen, wel aan de bel trekken. Misschien is er een onderzoek mogelijk?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (44) Verversen