Waar ik reuze benieuwd naar ben is hoe de aankomende bevalling en de tijd daarna voor een man is. Zagen jullie hem meteen smelten toen de baby werd geboren of had dat tijd nodig?
Ik merk nu aan mijn vriend dat hij waaks is. Normaal als hij op stap ging ( dat gebeurde niet super vaak ) dan bestond ik pas weer als hij thuis was en nu de afgelopen tijd liet ik hem nog weg gaan als hij wilde maar dan belde hij vaak wel even om te vragen hoe het ging met mij. Als ik uit bed ga in de nacht om voor de 10e keer te plassen dan wordt hij steeds wakker en checkt even of het goed gaat met me. Ik snurk de afgelopen dagen veel en hij laat het om me wakker te maken of om me een por te geven o.i.d. Ik zie een hele andere kant van hem en dan maakt me nog gelukkiger dan ik al ben. Dus de verandering die hij nu laat zien, dat zorgzame is zo enorm fijn.
Hier was wel een verschil in zwangerschap 1 en nu bij de tweede🤣. Bij de eerste mocht ik eigenlijk niet eens t bed verschonen en nunis t wel meer "normaal" om ook in de zwangerschap te sjouwen, tillen, bukken etc. Je komt er ook niet omheen met meerdere kids😜. Het zorgzame van mn man ligt nu trouwens meer bij ons zoontje dan bij mij en dat is ook prima. Kinderen gaan voor
Ik mocht bij zwangerschap 1 ook niks, boodschappen, de was etc. Maar toen meneer zonnepanelen kocht mocht ik wel 40 stoeptegels 2 etages hoog tillen... Daarna was hij weer super zorgzaam. Zwangerschap 2 was hij nergens te bekennen en met de eerste weeën zat hij vast in de lift. Hij appte dat mijn bevalling niet mocht beginnen, dat moet je dus niet doen... Hij was gelukkig optijd
Whahahah heerlijk deze verhalen. Hier wisselt t ook per week. Bij de boodschappen sjouwt hij, maar de zware kast voor de babykamer moest eigenlijk wel met zn 2en naar boven geshouwt.. de logica van de mannen🤣
Ik verbaas me echt over de reacties van vrouwen die hun man de hemel in prijzen omdat ze meehelpen thuis. Dear lord. Mannen kunnen prima zorgen. Het zou normaal moeten zijn dat je samen de zorgtaken verdeelt die bij het krijgen van een kind horen.
Mijn man is niet zo goed in het tonen van emoties op dat gebied. Tijdens de zwangerschappen heeft hij ook altijd moeite een band te vormen met met zo'n buikbaby. Heeft ook niet bijzonder veel interesse in het voelen van schopjes etc. Hij vind het allemaal zo abstract. Tijdens de bevallingen kan hij goed zijn hoofd koel houden, me steunen waar dat nodig is. Laat geen traan tijdens de geboorte maar ontwikkelde wél telkens weer een enorm gevoel van ontzag, respect en verwondering voor mij als ik de bevalling er op had zitten. Echt heel schattig 🤭 En zodra de baby's er zijn is hij zo dol op ze en op slag verliefd. Vind hem écht een hele goede vader en hou elke keer weer een beetje meer van hem 😊 Hij is wel echt een papa voor wat grotere kinderen. Zodra ze een beetje steviger zijn en wat kunnen kan hij enorm van ze genieten. Daarvoor vind hij het allemaal een beetje onwennig en eng. Zelfs na 3 baby's nog. Dus de hele dagen newborn knuffelen is meer voor mij. Hij gaat wel lekker ravotten met de oudere kinderen 😋
Niet echt, hij is altijd al lief geweest😜. We zijn altijd heel relax geweest vanaf de eerste al. Tenminste dat zeggen mensen en ik denk dat dat klopt 🤷♀️. M’n man ging een maand na de geboorte vd eerste naar IJsland voor een week met z’n vrienden. Prima . Zolang ik nergens toe gedwongen word hoor je mij niet 😜. Na COVID ( en hij dus veel thuis werkte) moet ik zeggen dat hij echt veel meer meehelpt en dingen “ ziet” die hij eerst echt niet zag. Bv klaarmaken om weg te gaan. Dan dacht ik soms ; hallo! Ben je hier net komen wonen? Zijn die kinderen uit de lucht gevallen ofzo. Zo had hij geen ideeeee wat hij moest doen en kon hij gewoon gaan staan wachten terwijl ik iedereen klaarmaakte en spullen pakte. Dan moest ik hem echt taken toe bedelen. Dat ik trouwens bij veel mannen een ding. Ze ZIEN het ECHT niet. Is geen onwil.
Hahahaha zo herkenbaar! Wij hebben gewoon afgesproken dat ik op zo'n moment taken verdeel (lees: bevelen geef 😂) en dat vinden we beiden een prima situatie. We zijn altijd super snel zo samen en het bespaart hem kortsluiting in z'n hoofd.
Mijn man helpt altijd veel bij de dingen. Na de geboortes was hij ook heel betrokken, gelukkig. Ook heel trots. We hebben ook lastigere tijden gehad door maanden/jarenlang geen goede nachten en andere omstandigheden die veel stress gaven. Dat was pittig. Nu dat wat achter de rug is merk je wel wat te weinig slaap (wat stress geeft) icm ander stressoren doet. Bijvoorbeeld kort lontjes. Niet voor niets zeggen ze dat het geluksgevoel in het algemeen in de eerste jaren na een kind ietsje afneemt ;-)
Mijn man was na (en tijdens) de bevalling helemaal vloeibaar van binnen XD. Moest huilen bij alles wat hij deed en zette een heel lief hoog stemmetje op. Hij was ook mega zorgzaam voor mij en de baby. Vond het wel even wennen, het is normaal namelijk een stoere houthakker haha. Gelukkig zakte het na 2 weken weer wat weg en nu hij weer aan het werk is doet hij weer "normaal". Hij is wel een hele lieve zorgzame vader gelukkig
We gingen ons beiden anders gedragen omdat we een andere levensfase in gingen. Maar ik zag geen dingen die me verraste zeg maar, ik herkende zijn karakter er in. Waar hij voorheen regelmatig filet americain of carpaccio voor me meenam als hij boodschappen deed, gooide hij nu mijn craving van het moment in het karretje. Hij pakte de grote klussen in huis altijd al aan, nu legde hij laminaat in de babykamer. Hij interesseerde zich nooit voor mijn kleding, nu niet voor babykleding. Dat idee 😅 Geen ander mens, maar andere taken en onderwerpen. Hij is altijd verantwoordelijk en hands on geweest en we waren al een team in huis en relatie, na de geboorte ging dat gewoon door, hij pakte alles van de baby ook gewoon op. We zijn beiden minder gaan werken, hij draaide ook gewoon een dag thuis in zn eentje. Ik had het niet anders verwacht ook, zo staan we er wel in samen. Ik vond/vind het wel heel leuk om hem als vader te zien, daar kon/kan ik echt bij wegsmelten.
Ja, maar bij ons kwam dat pas na de bevalling eigenlijk. Alleen ik moet er wel bij zeggen dat hij heel erg veranderde qua gedrag (zorgzaam en lief) en zelf moeite had in z'n hoofd om dat allemaal bij te benen en daar aan te wennen. Dus vergeet hem zelf niet, aan de binnenkant kan hij het een stuk moeilijker vinden om te veranderen. Hij zei achteraf dat hij het echt pas na een paar weken een beetje gewend was.. die nieuwe rol. Bij mij ging dat vanzelf, binnen een uur na de bevalling. (Vrij speciaal, dit keer ben ik er banger voor)
Uh nee. Als ik de reacties hieronder lees zal die van mij wel de enige zijn die er niet leuker op wordt?
Tuurlijk na de bevalling trots en zorgzaam, maar laat er een paar gebroken nachten overheen gaan en kijk wat er gebeurd 🫣 die van mij trekt dat niet. Die moet zijn eigen ding kunnen doen wil het gezellig
Goed dat je dat noemt ;-) het is wel een beetje een taboe merk ik hoor. Maar laten we eerlijk zijn, het ouderschap kan ook spanningen geven die er eerder niet waren. Zelfs de meest stabiele relaties kunnen het even minder fijn hebben. Dat is heel normaal. Als je je er maar van bewust bent en erover communiceert.
Ja inderdaad. Hier ook zeker. En merk nu de andere 2 ouder zijn hij ook veel meer naar ze toetrekt. Dat baby ding is echt niets voor hem 🙈. Niet dat hij niets deed toen ze baby waren, maar meestal lag de zorg toch bij mij als mijn handen vrij waren. En toch zijn ze alle3 super blij als hij terugkomt van zijn werk en vliegen ze hem om de nek en wordt ik even vergeten 🤭.
Jaa inderdaad met ons zoontje van 2 doet hij het ook leuk. Maar ook daarin werkt het voor hem niet als die zorg teveel bij hem ligt, ik vind hem dan al gauw kortaf en heel ongeduldig tegen hem, ik ben wat dat betreft relaxter 🙊 maar iedereen is anders en onderaan de streep kan ik geen betere vader wensen voor mn kindjes gelukkig🙃
Nee, ik heb hem niet echt veranderen. Hij is altijd al wel een zachte man geweest. Als we hier logeetjes hadden, hielp hij ook gewoon mee met bijv een luier
Wat lief! Schijnt dat de hormoonhuishouding van partners die met een zwangere partner samenwoont vaak ook verandert, dus dat helpt misschien.
Mijn is sowieso al helemaal niet het macho type en vrij zorgzaam, maar had nooit per se iets met kinderen. Maar vanaf de eerste seconde dat hij onze oudste beet had, was hij helemaal verliefd en echt op en top papa die t ook heel leuk vond om voor zijn kleintje te zorgen. Wat mee heeft gewerkt is dat ik zo ziek was dat hij de eerste 6 weken de primaire verzorger was en ook maanden lang alle nachten heeft gedaan. Zorgen voor is ook gewoon veel oefenen en het helpt bij hechten! Maar dat ie dat zo van nature deed was wel een heel positieve verrassing :)
Wat enorm leuk om te lezen! Het is hier bijna zover en ben zoo enorm benieuwd wat zijn reactie is als ze er is. Hij is met alle kindjes van vrienden altijd al erg leuk, ze weten hem altijd te vinden om mee te spelen of om hulp te vragen. Straks is het eigen en is hij voor de 1e keer papa, kan niet wachten om dit samen te ervaren 🥰
Wat mooi om er zo samen naar toe te leven. Hoop dat jullie zo'n sterk team blijven want je hebt elkaar écht nodig in de kraamtijd want er verandert zo veel: een nieuw kindje dat je moet leren kennen, je gaat van stel naar gezin, je moet jezelf leren kennen als moeder, je partner als vader... Heel intens allemaal en ook heel mooi :)
Mijn man besefte bij de eerste het allemaal nog niet zo en moest ik meer om hulp vragen wat hij dan zonder probleem deed maar het ging niet vanzelf zeg maar, nu vind hij kleine baby's ook eng om vast te houden. Bij de tweede was dit een stuk makkelijker voor hem en was hij veel meer aanwezig. Nu ben ik zwanger van een tweeling en hij zorgt ontzettend goed voor me, neemt me alles uit de handen en past goed op dat ik mijn rust pak. Hij zegt nu ook dat hij zeker bereid is om veel meer te helpen in de baby tijd dus een hele verandering 😅
Moet wel eerlijk zeggen dat hij baby’s vasthouden aan mij over laat als we op kraambezoek zijn bijvoorbeeld maar straks als het eigen is hoop ik wel dat hij het minder eng zal vinden met het nekje haha.
Oh ja dat is gegarandeerd anders wanneer het eigen is😊 Wel fijn dat je man zo betrokken is😊 ik hoop dat die van mij dit keer met meer gemak kan helpen hoewel de nachten wel een ding zullen blijven want dat is voor hem altijd erg moeilijk geweest, overdag is hij wel ontzettend actief dus dan kan ik mijn rust pakken maar wie weet hoe het dit keer allemaal gaat, worden wel al derde en vierde kindje voor ons🙃
Ja, in een man met wie ik liever niet was getrouwd als ik dit had geweten. Hij liet me al snel in de steek, ging lekker door met zijn leven terwijl ik een huilbaby had en daar aan onderdoor ging.
Ja enorm! Ik heb 2x een keizersnede gehad dus hij werd meteen voor de leeuwen geworpen. Zeker bij de oudste. Hij deed alles. Pampertje, badje geven, .. later werd dat wel minder als hij weer aan het werk ging. Maar dat was ook ok.
Ik zag mijn man niet meteen smelten, maar wel meteen de volle verantwoordelijkheid pakken. Hij is nu wel wat softer geworden als het gaat om nieuws mbt kinderen etc en heel goed en leuk met ons zoontje. Wat lief wat je omschrijft wat je nu waarneemt!
Yes! Tijdens de zwangerschap al en na de bevalling nóg meer. Mijn oma noemt hem wel eens de tweede mama van onze kleine man, zo zorgzaam en lief! Geen moment dat hij zij hand ergens voor omdraaide en alles ging vanaf minuut 1 heel natuurlijk !
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (43) Verversen