Ik vind het heel moeilijk om dit toe te geven, maar ik word echt knettergek thuis. En dan druk ik het nog netjes uit! De oudste (10)luistert al jaren slecht en wat we er ook aan doen, het helpt niet. Straffen,belonen,negeren, praten, tot 10 tellen, het werkt niet. Soms gaat het echt wel een paar dagen goed maar dan begint het weer. We hebben een coach overwogen maar hij weigert daar zijn mond open te doen. Zijn broer van 9 begint nu ook steeds slechter te luisteren. In de ochtend en avond is het iedere keer ge-emmer in de badkamer . Jongste heeft zijn grenzen aan en oudste gaat er dwars doorheen. Elkaar treiteren door elkaar heel even aan te raken. Maar niemand die begon natuurlijk. Niet luisteren met eten. Alles achter hun kont laten zakken. Overal mee weg denken te kunnen komen. Klagen over wat ze niet hebben en niet mogen. Mijn man reageert er vaak heel erg fel op. Ik heb al tig keer aangegeven dat hij rustig moet blijven, dat ik het niet alleen kan. ( hij probeert het wel hoor). We zijn consequent maar er word veel te vaak over mijn grens heen gewalst. Ik hou superveel van mijn kinderen maar ik vind ze op deze manier niet leuk. Ik ben zo ver dat ik het liefst een weeklang de deur achter me dicht trek en onbereikbaar ben.( kan helaas niet door gezondheidsproblemen). Ik probeer vanalles om te ontspannen en probeer het elke dag weer opnieuw, begin iedere dag weer rustig en liefdevol. Maar het is nu op. Ik ben vanmorgen zó boos geworden, vanmiddag nog een keer, ik voel me echt een slechte klote moeder.
Oh en choose your battles. Als er geen gedoe en gezeik is aan tafel maar ze kletsen te veel aan tafel . Lekker laten gaan . Ga je zelf als je klaar bent alvast de keuken opruimen . Ze moeten hier hun jas en schoenen en sport spullen in de gang of garage laten . Maar het ligt ook geregeld door de hele woonkamer . Meestal moeten ze het zelf dan opruimen maar als ik al merk dat ze nog heel erg overprikkeld zijn van school of sport dan doe ik het ook wel eens zelf zonder eerst te mopperen dat ze het moeten doen.
Dochter zit tegenwoordig vaak beneden huiswerk te maken . Helemaal gezellig maar dat houdt ook in dat haar schoolboeken hier ook liggen . En smorgens gooit ze ook vaak haar boeken van gisteren uit haar tas . Ik vroeg meerdere keren per dag of die boeken niet mee naar boven konden of dat ze ze op zijn minst kon stapelen . Maar ze deed het gewoon niet . Ze vergat het mee naar boven te nemen of liet ze dan op overloop op eerste etage liggen . (Haar kamer is op tweede) Wat we samen hebben bedacht en wat heel goed werkt is een plekje in de kast beneden voor al haar spullen . Alles wat ik tegenkom van haar komt op haar plank. En hier legt ze zelf wel haar spulletjes neer vaak en zo niet dan leg ik daar haar spullen neer. Geen irritatie meer over haar rommelige karakter en maar op 1 plek alle boeken ipv door hele huis.
Samen opruimen met een kind werkt hier ook vaak goed en is meestal erg gezellig . Ik heb soms het idee dat ze het ook allemaal niet overzien. Dan geef ik opdrachten van ruim eerst even die pennen op dan doe ik ondertussen de borden even naar de keuken . Ruim even alle kleding op dan doe ik ondertussen de schoenen etc etc Samen vaatwasser uitruimen vinden we ook allebei gezellig. Zo helpen we elkaar .
Hier zijn ze bijna 12 jongen en 14 meisje . Gaat vaak heel goed maar ook vaak niet. Als ik de momenten bekijk wanneer het slecht gaat zijn dat bijna altijd de momenten dat minimaal 1 van de twee moe is van school , hobby , sport etc. Of als ze nog druk voelen voor toetsen of andere spanningen . Donderdag waren ze beiden vrij en was er best wat gedoe. Gisteren hebben ze samen de hele dag lief met en tegen elkaar gegamed en samen boodschapjes gedaan en Savonds nog zonder gedoe samen tv gekeken. Ze kunnen dus heel leuk doen samen . Maar vooral als een van de twee moe is of niet heel lekker in vel zit botst het behoorlijk . Misschien kan je de tijden en momenten en dagen bekijken wanneer er gedoe is en ook wanneer het goed gaat.
Hier was en is het vooral het meisje dat hangry is. Die moet echt op tijd eten. Vooral toen ze klein was. Als ze had gegeten was ze een ander kind . Zodra die beneden komt smorgens hup eten erin ;-)
Zo herkenbaar! Dan heb ik er 1 van bijna 5 en 2 Maar de “oudste” luistert echt zo slecht, is alleen maar aan het zeuren, zusje aan het pesten, speelgoed afpakken, treiteren, alleen maar zeiken niks is goed, geen eten is lekker. Elke dag aan tafel weer hetzelfde wil niks eten, er is altijd wel wat. Heb serieus gewoon haaruitval door al het stress. Als we even buiten de deur zijn wilt hij niet lopen maar ook niet zitten, hij wil ook niet naar huis, het begint bij de voordeur al.. ik weet het soms ook niet meer. Als ie alleen is is ie ook heel anders maar wanneer gaat het ophouden vraag ik me dan af, hij begrijpt al best veel.
Hier 2 jongens van 11 en 6 jaar. En ik heb het momenteel helemaal gehad met met name de oudste. Continu van die kleine dingetjes die mij en zijn broertje zo op de zenuwen werken dat ik gewoon niet meer normaal kan reageren. Om eerlijk te zijn denk ik dat ik bijna overspannen ben door hem. Men zegt altijd dat ik een engelengeduld heb, maar ik kan van hem niks meer hebben. Het begint 's ochtends vroeg al bij het opstaan: "Miep!" Geen goedemorgen of iets dergelijks, nee... Hij moet keihard het woord MIEP schreeuwen. Of een ander gek geluid maken. En niet zachtjes. Elke keer als ik even niet zie, moet hij even aan zijn kleine broertje zitten of iets in zijn oor fluisteren. En dan hebben we het ook niet over lieve woordjes, maar woorden als 'kutmonchool' ofzo. Ik ben voor mijn gevoel de hele dag aan het politie-agentje spelen, waarschuwen en straf aan het geven. Na een waarschuwing doet hij dat vaak niet meer, maar vervolgens net even iets anders. Wat dat betreft moet ik hem een 10 voor originaliteit geven, want hij weet elke keer weer iets anders te verzinnen wat wij niet voor mogelijk houden. Ook kleine dingetjes die op zichzelf niet zo erg zijn, maar door het repeterend karakter zo ontzettend op je zenuwen werken... Aaaargh!
Klinkt heel bekend helaas. Onze oudste kan ook zo het theater in met zijn improvisaties aan smoesjes. Soms gewoon lachwekkend, als het niet zo irritant was. En je het zijn ook die hele kleine dingen, maar omdat ik er al 1 miljoen keer iets van gezegd heb, is het geduld nu wel op.
Wel de site. Lees regelmatig een casus van ze op fb Maar ik ben toch iets te recht toe recht aan denk ik. Net zo’n voorbeeld van zo’n kind dat in de winter op zijn slippers naar school wil. Dan denk ik niet van “ ach ben je nu zo teleurgesteld. Had je jezelf zo verheugd op die mooie slippers naar school te gaan.” Ik ben meer van : veel te koud, gebeurt niet. Klaar. Al sta ik heus wel regelmatig stil bij de gevoelens van de kids 😅
Ik snap je best, zeker met dit voorbeeld. Maar hier werkt het echt zo verschrikkelijk goed en er is echt zo veel minder strijd met de kids. En nee ik geef ze niet altijd hun zin en ik maak zeker geen prinsjes en prinsesjes van ze. Daar heb ik echt een hekel aan. Ik ben ook zeker geen bediende of werkster van mijn kids. je kan ook reageren ik snap dat je teleurgesteld bent maar het is te koud om slippers aan te doen etc. Vooral vinden wat ze prikkelt, op een positieve manier, om ze te laten luisteren. Bij mijn middelste koste dat ongeveer 1 jaar om het te vinden maar het scheelt zo veel strijd.
Je hebt helemaal gelijk. Te gek voor woorden. Kinderen worden opgevoed als prinsjes en prinsesjes. Werk 11 jaar op het VO maar het gedrag van de kinderen wordt met de dag erger. Ouders trouwens zelf ook 🤣🤣.
Ook mee eens. Ik gebruik ook niet alles uit dat boek. Kinderen zijn tegenwoordig ook wel anders dan vroeger, dan zie ik ook op mijn werk met "de jeugd". Maar ik denk ook dat dat komt door het mobiele tijdperk waarin we leven. Gamen, sociale media.. als ouders zijn we zelf ook een spiegel. Want hoe vaak zegt een ouder: je mag een half uurtje tv kijken of gamen? Maar zitten we vervolgens zelf wel uren op onze telefoon. (Dit is een voorbeeld he, ik zeg niet dat dat bij jou/jullie zo is)
Lijkt wel mijn verhaal! Hier 2 jongens van bijna 10 en 6,5, die mekaar continu in de haren vliegen en al mijn regels (en het zijn er niet veel)aan hun laars lappen. Ik begin ook iedere ochtend opnieuw, maar elke dag moet ik boos worden. Ik ben thuisblijfmoeder, dus geen moment om eraan te ontsnappen. Daarbij werkt mijn man nog in het buitenland, en sta ik er vaak alleen voor.. nog een dochtertje van bijna anderhalf, en zwanger van ons 5de. Ik weet soms ook niet wat doen. Als ik me er echt bij zet en elk apart iets laat doen van activiteit, dan gaat het wel. Alleen zijn ze superlief, maar samen zetten is het oorlog. De momenten dat ze op school zijn geniet ik stiekem van de rust en stilte. En nee, je bent zeker geen slechte moeder, ik denk dat de kinderen van tegenwoordig gewoon te veel getriggerd worden door de online wereld. Ik heb sinds 2 maanden geen wifi meer in huis (ik heb een mobiel internet), en verbind enkel als de oudste iets miet doen voor school, of even netflix. Ik merk toch al een enorm verschil, nu zijn geen youtube/tiktok of wat dan ook bekijken.
Ik heb ze vanmorgen ook gezegd, geen beeldschermen meer. S avonds wel een uurtje tv ( ook voor mijn eigen rust) maar iPad enzo moeten ze eerst verdienen. Hoop dat het werkt! Bedankt voor je reactie!
Wat een nare situatie. Ik zou wel hulp zoeken, maar dan eerst gericht op jullie als ouders. Het kan zijn dat jullie benadering anders kan waardoor er minder negativiteit is en wellicht kan een professional jullie helpen om jullie eigen grens duidelijker te krijgen (als je handelt wanneer je kind over je grens is, dan ben je al te laat). Als dat helpt, is de situatie voor je kind positiever en duidelijker en zal hij zich misschien meer (durven) openstellen?
Ja ik ben er wel van overtuigd dat het spiegel is die wordt voorgehouden, in combinatie met de uiteenlopende karakters hier in huis. Ga morgen eens bellen of er iemand goede handvaten kan geven. Stiekem denk ik dat ik het niet eens zo slecht doe, ( nu ik weer afgekoeld ben😅) maar ergens mis ik denk ik een belangrijk punt.
Oh dit herken zo goed 2 meiden 3.5 en 5.5 staan op ene geeft duw andere slaat trug of ga om speelgoed andere wel ander ga eerder trap af zo even door gaan🤣 dat geruzie onder menkaar niet leuk word zo moe van mijn dochter gisteren vervelend kamer gezet daarna gaat weer even goed. Ik denk maar straf geven kamer zetten of tablet tv niet meer mogen kijken mischien help dat?
Ben helenmaal geen kloten moeder word heel vaak boos hun dan hebben gewoon verdiend hoor ik moet hier soms alles 5x zeggen ga naar wc moeten zo gaan ruim bord op😑 soms denk echt waneer kan weer dag werken😅
Ja ik werk ook voor mijn ontspanning haha. Hier is het eigenlijk pas vanaf dat de oudste 8 jaar is dat we af en toe een lastige periode hebben. Maar nu wordt het wel heel bont
Ja maar daar hoort het ook een beetje bij de leeftijd, grenzen verkennen. Bij mijn kids wellicht ook, maar bij 9&10 zou je onderhand meer medewerking mogen verwachten
Heel herkenbaar. Wilde net een soortgelijk iets typen. Ik weet het ook niet meer. Ik kan ze soms echt wel door elkaar rammelen van frustratie en boosheid. En zelfs dan lijkt nog niks indruk op ze te maken. Met name de oudste is "verschrikkelijk" wat dar betreft. Ik hou oneindig veel van ze maar af en toe denk ik echt " ik stuur ze naar een internaat". Uiteraard doe ik dat niet, want moet er ook niet aan denken om zonder ze te zijn. Het is nu een negatieve cirkel geworden, waar ik niet uit lijkt te kunnen komen. Ik kan je dus geen tips oid geven, maar herken je gevoel volkomen. Machteloos, boos, gefrustreerd, verdrietig. Sterkte
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (56) Verversen