Even een vraag tussendoor, vanaf welke leeftijd word ouderschap makkelijker? Mijn dochter word over een paar dagen 3 en ik vraag me de afgelopen jaren wel af of het allemaal zo'n goed idee was om kinderen te nemen. Ik vind het echt enorm zwaar. Ik wil graag nog een opleiding doen (of a&b fitness licencie halen) en wil graag aan mijzelf werken door te sporten en ik probeer een goed sociaal leven te onderhouden en daarnaast mijn dochter niet te verwaarlozen. Maar ik kan dit helemaal niet? Ik snap echt niet hoe ik dit allemaal bol moet werken op mijn eigen kracht. Daarnaast ben ik ook de afgelopen jaren heel gestresst geweest. Haar vader (ex vriend) is er alleen voor haar als het hem uitkomt en maakt regelmatig misbruik van zijn gezag. Ik heb meer stress van hem dan wie dan ook en hij is niet betrouwbaar. Dochter heeft eigenlijk helemaal niets aan hem aangezien hij alleen maar daar is als het hem uitkomf. Hij betaald zijn allimentatie en leeft zijn leven.. gebruikt drugs, is agressief en woont nog bij zijn moeder. Dad of the year.... mijn dochter is eigenlijk een hele lieve meid, maar ik maak me dagelijks ontzettend zorgen om haar. Ze loopt 9 van de 10 keer zomaar de straat op we naar de auto lopen, met als gevolg dat ze ik bijna dagelijks een hartverzakking heb en ze bijna aangereden word. Daarnaast gooit ze zichzelf letterlijk op de grond als ik met 3 tassen in mijn handen loop en blijft ze daar dan uiteindelijk staan totdat ik zeg dat ze thuis teletubbies mag kijken... ik loop tegenwoordig gewoon weg, maar ben dan altijd bang dat ze weer zomaar de straat oprent. We wonen wel in een rustige buurt dus veel kan er niet gebeuren, maar als er wel een auto langsrijd die haar over het hoofd ziet dan hebben we een heel groot probleem.
Ze praat nog steeds niet echt, ze brabbelt wel veel in haar eigen taaltje maar daar begrijp ik letterlijk helemaal niks van. Ze is nog niet zinderlijk, ze snapt geloof ik niet helemaal wat ze op het potje moet doen of ze is een beetje bang. Ik heb het gevoel dat het aan mij ligt dat ze dat nog niet kan. Dat ik faal als moeder en dat dat eigenlijk altijd zo zal zijn. Ik durf absoluut geen tweede kind te nemen, bang voor herhaling of verslechtering van de situatie. En dat terwijl ik ergens altijd een tweede derde heb gewild, alleen sinds ik 2 jaar geleden alleenstaand ben geworden is die wens verdwenen. Ik wil echt nooit meer alleenstaand worden. Ik heb sinds een half jaar een vriend die echt enorm helpt en waar ik helemaal gek op ben.

Elke avond als ik thuis op de bank zit en mijn dochter in bed ligt vraag ik me af wat ik eigenlijk met mijn leven aan het doen ben. Al die kostbare jaren verloren en ik kan er helemaal niks aan doen. Het liefst zou ik altijd bezig zijn met iets, maar dat kan niet. Aangezien ik een kind heb. Vroeger verheugde ik me altijd op de weekenden, nu kijk ik uit naar maandag omdat ze dan weer op de kdv is. Soms vraag ik me wel eens af of dit allemaal ooit beter word. Ik haat het om me zo te voelen en ik wil me niet de hele tijd schuldig voelen tegenover mijn dochter en altijd maar denken dat ik haar tekort doe. En word het ooit makkelijker? Hoort dit allemaal bij moeder zijn? Of ben ik gewoon niet capabel om moeder te zijn?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (54)    Verversen


  • Amatullaah

    Van 0 naar 1 is het moeilijk idd. Mijn kinderen zijn 4,5 3,5 en 1,5. Heb mn handen vol en voornamelijk de middelste die mankeert soms nog wat aan zn oren. Maar als advies zou ik willen zeggen praat veel met je dochter, doe vaak iets interactiefs met haar en laat haar ook dingen zelf doen. Dat oversteken blijven uitleggen waarom het gevaarlijk is en soms gewoon even kijken of je oogcontact kan krijgen met een bestuurder (hij rijd alsof door en jij schreeuwen en wijzen) haha daarmee hebben mijn kinderen ook veel geleerd :p

    Maargoed neem ook tijd voor jezelf, snap dat het erg zwaar is!

  • ChaoticMomster

    Mijn dochter van bijna 4 jaar is precies zo... vind het ook dodelijk vermoeiend..
    Mm hele leven staat in het teken van haar roekeloze gedrag.. ze zit nu op een speciale psz, en krijgt daar prikkelverwerking... hoop dat t werkt...
    Weet dus hoe je je voelt... het is heel zwaar. Sterkte!

  • raingirl

    ik had het gevoel ook. 0 vond ik zwaar, 1 zwaarder, 2 nog zwaarder en bij 3 jaar dacht ik help het wordt alleen maar zwaarder! maar bij 4 jaar worden ze echt zelfstandiger en heb je meer tijd voor jezelf wanneer ze op school zit. maar ik denk altijd wel aan het gezegde 'kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen' dus ik denk dat het ouderschap niet makkelijker wordt maar dat het anders gaat worden.

  • Salamandertje

    Ik heb 2 meiden van 5 en 3 jaar. Ik kan bijna niet wachten totdat de jongste ook op school zit. Dan heb ik weer even tijd voor mezelf. Ik houd echt onwijs veel van ze. Maar ik kan me ook echt aan ze irriteren.

  • Momiji

    T word makkelijker als ze naar de kleuterschool gaan.
    Dacht ook altijd dat ik t bij eentje wou houden maar toen hij 4,5 was had ik toch zoiets van; ik heb wel weer tijd en energie voor een tweede.
    Ik weet dat weer zwaar gaat worden maar ergens is t ook wel leuk, en vooral voor mijn zoontje dat ie straks een broertje heeft.
    Ik heb ook drie broers en we zijn echt elkaars beste vrienden, dat wil ik mijn kind niet onthouden (al weet je niet zeker of ze vrienden worden, maar toch.... het goede voorbeeld is er).

  • Linnde

    Het moederschap kan soms zo intensief zijn dat je het echt als zwaar ervaart! Zeker als je alleenstaand bent (of grotendeels) en een enorme stressfactor erbij, je ex.
    Een paar tips, wat bij onze weglopertjes helpt.
    Ga met de buggy op stap. Ze is drie en je kunt haar uitleggen dat de straat gevaarlijk is. Dat moet ze nu echt beginnen te leren. Je blijft op de stoep, de straat is voor auto’s. Vertel haar dat als zij niet bij je blijft, ze in de buggy gaat. Lukt het niet, dan de komende 2 weken in de buggy. Dan weer een x proberen (op een moment dat je dat zelf ziet zitten want: maak het jezelf niet moeilijk) en duidelijk uitleggen: je blijft bij mama: als jij wegloopt of gaat liggen gaan we naar huis en moet je weer in de buggy. Dat is niet zielig of naar voor haar, maar veilig en verantwoord. Mijn dochter is 4,5 jaar en zij loopt sinds een jaar ofzo pas mee. Zoontje van2,5jaar mag nog niet lopen, altijd vast.
    Verder een tip voor jezelf. Als je meisje in bed ligt, uurtje of 7/half 8(?) dan nog een uurtje de nodige dingen doen: agenda, kamer/keuken opruimen, stofzuigen etc, daarna 1 a 2 uur ontspannen en om 10 uur naar bed. Zorg echt dat je zelf voldoende slaapt! Zeker nu in de winter heb ik veeel meer slaap nodig om gezellig te blijven en mentaal positief. Slaap ik te weinig wordt ik depri..
    Kijk verder eens goed naar de indeling van je dagen en de week. Breng structuur aan en plan leuke uitstapjes ook. Bijv een oliebol halen bij een kraam en daarna spelen in het park. Of naar de bieb voor wat boekjes en die daarna gezellig op de bank lezen. Vaak als je even een half uurtje leest gaan ze daarna weer lekker spelen.
    Wb zindelijk en taalontwikkeling; ik zou me focussen op 1 ding tegelijk. Misschien is taal voor nu wel fijner. Dan veel voorlezen, zingen, cd’tje aan met liedjes of verhaaltjes. Geen tv, met alleen audio worden woorden meer gestimuleerd. Zeker met voorlezen en aanwijzen kun je met interactie lezen zodat je haar veel meer stimuleert om te gaan praten. Benoem het proberen, het luisteren positief, ‘ik zie dat je luistert: auto, au-to, au-to. Kijk dit is een blauwe auto. Au-to, kun je t eens proberen te zeggen: au-to? Lastig hè? Au-to..’
    Samengevat: ga de zorg voor jezelf en heb kind plannen. Heb overzicht en controle. Besteed je tijd bewust en kies de belangrijke dingen uit. Voor nu is dat veilig op stap, genieten met je dochter (voorlezen, kleine spelletjes etc) zorgen voor jezelf (plan eigen tijd, slaap voldoende, heb je zaken op orde qua huishouden, zoek uit wat je wilt gaan doen qua werk/opleiding etc)
    En praat met je vriend en evt anderen als je je niet goed voelt!

  • Mamavankyanlanafayen

    Ik ben 2 weken volledig ingestort op het werk, omdat ik werk en gezin momenteel niet meer aan kan, kindjes zijn 7 , 5, 2.5
    Ben heel kort af tegen ze, schreeuw tegen ze , als ze ook maar iets lawaai maken kan ik dat niet aan, slaap slecht, ik voel me zo falen als moeder, ik.wil deze moeder niet zijn.
    Ik ben naar de huisarts gegaan en alles verteld en heb dus een afspraak gekregen bij een praktijkondersteuner, hier kan je heerlijk tegen praten, en samen naar een oplossing zoeken.
    Zit momenteel in de ziektewet, ik wil eerst weer de goede moeder en vrouw kunnen zijn voor me gezin, En daarna komt het werk wel...
    Merk nu al dat ik rustiger word, En nu meer energie voor de kindjes heb , En minder snel boos op ze word.
    Ik zou echt naar de huisarts gaan..
    En mijn bijna 3 jarige vraagt heel veel energie van me, en vind het heel zwaar , maar het komt echt goed..

  • ayanajamari

    Ik ben en moeder in rolstoel door en ongeval 3jaar geleden mijn kids zijn 1jaar 6jaar en 8 jaar elke morgend breng ik hen de twee oudste naar school met de bus de jongste gaat naar oma 3 dagen in de week de andere dagen zit ik met en peuter waar ik constant achter moet om ervoor te zorgen dat hij niets in zijn mond stopt omstoot... de papa moet lange uren werken doe ook nog huishouden en ik probeer het beste van te maken het is heel moeilijk en soms onmogelijk maar nooit heb ik hen als last gezien of gevoeld dus er zijn veel ergere dingen in de wereld je kindje word wel groter probeer tijd te nemen voor je wnr ze bij de KDV is succes alvast!

  • Motherofchildren

    Als ze zelfstandiger worden dan wordt de fysieke verzorging lichter.
    Ik ervaar de mentale last zoals zorgen over de kinderen en dat mijn kinderen vaak voor mij komen als vanzelfsprekend. Ik denk dat mijn biologie het overneemt en ik mis mijn oude ik... maar na 7 jaar is dat een vage herrinnering. Probeer maar zo goed en zo kwaad het gaat juist goed voor jezelf te zorgen, zeker wordt het ooit een keer makkelijker, maar tot die tijd...

  • Sweethearts

    Voor mij was dat vanaf basisschool, dan worden ze wat zelfstandiger. Nu zijn ze ruim 9 en bijna 7 en kunnen ze vrijwel alles zelf. Alleen krjjg je er weer discussies voor terug haha. Het is altijd wat hoor dat wel. En over minder dan een week mag ik wee helemaal opnieuw beginnen

  • Caroline27

    Ik zou haar denk ik nooit bij haar vader laten die aan drugs zit. en er niet echt na omkijkt, en kind 3 jaar zijn pittig is die van mij ook driftbuien tijdens eten niet willen eten of met eten gooien 😏en van mij praat ook nog niet goed. krijg logopodie zou misschien voor haar optie zijn? Zou haar gewoon 5x op dag op wc kunnen zetten en zeggen als je plast krijg je een sticker?. Hang dat velletje op wc mijn dochter is 3 is ook nog niet zindelijk plast zo nu dan op wc. Maar komt echt goed die leeftijd is pittig. Ik loop ook voor mij dochter weg als ze niet mee komt maar niet in levenssituatie of waar haar kwijt kan raken .zou daar wel mee opassen Maar vind wel beetje hard dat je zeg wat je met je leven doe .je kindid toch alle Belangerijkste. tja als ik geen kinderen had had ik 5 dagen in week kunnen werken meer weg kunnen gaan uit kunnen gaan beter salaris huis kunnen kopen, maar nee zou hun voor geen goud willen ruilen voor wat anders, hou beetje positieve in dat je dochter alles voor je is

  • Esme1998

    Ik zou haar ook niet willen missen. Zoals jij ook zegt, als ik mijn dochter niet had gehad en bijv. Ietsje later had gekregen had ik gewoon mijn opleiding af kunnen maken en had ik meer kunnen verdienen en haar ook een betere toekomst kunnen geven. Ik krijg gelukkig veel hulp, maar ik kan haar bijvoorbeeld niet alles geven wat ik wil. Misschien moeilijk te vergelijken voor velen, maar ik was 17 toen ik zwanger was. Ik heb alles opgegeven voor mijn dochter. Ik zou nu wel eens aan mezelf willen werken., zonder mijn dochter te moeten verwaarlozen. Maar ik geloof biet dat dat mogelijk is.

  • Caroline27

    Maar wat voor opleiding zou je willen doen? Je ben echt nog jong dus zou echt wel kunnen doen en misschien als ze 4 jaar is dat je dan aan omleiding kan beginnen?ik snap best dat je ook zelf voorruit wil maar werk je ook ? En hoe gaat met haar bij opvang? Ik heb dat ook dat soms echt blij ben dan ze naar opvang zijn hoor dat je even tot rust wil komen dat heeft elk moeder denk ik wel.

  • Wisterias

    Ik denk wel dat het mogelijk is. Ik kreeg mijn dochter ook toen ik 17 was. Heb moeten vechten om haar te mogen houden moest bewijzen dat ik het wel kon voor jeugdzorg. Als je kind naar school gaat kan je een opleiding beginnen welke je maar wilt. Heb ik ook gedaan. In 3 jaar opleiding klaar en gaan werken. Kan jij ook als je maar wilt. Regel dan BSO of gastouder oid. Je hoeft die dingen niet te laten om je dochter. Je kan prima werken aan je toekomst. Maar laat wel aan haar merken dat zij het belangrijkste is voor je. Want ze is wel je dochter. Zij heeft er niet voor gekozen om op de wereld te komen ze verdiend een goed thuis. Maar nogmaals....je kan prima werken aan je toekomst. Even sterk zijn deze jaren. Misschien in de toekomst dat je kan samenwonen met je huidige vriend dan wordt alles beter. Ik heb het 7 jaar alleen gedaan. Nu gelukkig getrouwd en een jonge baby erbij nu. Hele moeilijke jaren gehad. Maar geef niet op. Voor je dochter.

  • Caroline27

    Dat heb je mooi verwoord 🥰

  • Florien84

    Wauw. Ik heb mijn kinderen nooit als een last ervaren en natuurlijk is het moederschap soms pittig maar de oneindige liefde voor mijn kinderen is zo ontzettend sterk. Ik geniet elke dag van ze. Ik lees in je topic echt wel verontrustende dingen. Je zegt ik loop tegenwoordig gewoon weg en ben bang dat ze de straat oprent en als ze dan onder de auto komt dan hebben we een groot probleem. Je kiest ervoor om je kind in een onveilige situatie te plaatsen. Besef dat zij echt nog geen besef van gevaar heeft. Jij moet haar veiligheid zijn en dat ben je nu niet. Mijn kinderen verrijken mijn leven, ze maken het leven mooier, ze zijn geweldig, perfect zoals ze zijn. Bij jou is je dochter meer een last. Je kan over je ex gaan mokken of dealen met de situatie. En als ze niet luisterde haar niet gaan lokken met de tv. Leer haar dat er consequenties zijn als ze niet luistert. Dat kost tijd maar je hebt er zoveel profijt van. Wat wil je dat je kind later voor persoon wordt, probeer die persoon voor haar te zijn.

  • Shrimp

    Ik zou kijken of er niet ergens een ouderschapscursus wordt gegeven om je wat zekerheid te geven want ik denk dat je heel onzeker bent. Over wie jij bent , wat je kunt , hoe je eruit ziet en wie je als moeder bent. Klinkt alsof je allemaal dingen aan het grijpen bent als houvast maar niet echt lijkt te slagen op deze manier. Eerste tip als moeder ( van 4 in leeftijd 1-7) alle kinderen zijn anders. Als jouw dame nog de straat op rent is dat niet per definitie een gebrek aan jouw kant. Ze krijgen hier allemaal dezelfde opvoeding. Maar allemaal hebben ze hun nukken en krachten. Leer die inzetten. Blijf rustig en zacht praten, verwacht dat ook van haar. Vraagt om herhaling .... veeel herhaling 😊 maar ze zijn in training op die leeftijd. Mijn jongste dame heeft laatst nog de Action “ gedweild “ sja... die heeft flink temperament. Mn tweede dame gilt snel i.p.v. praten , daar ligt voor haar focus. Mn derde vreet van alles uit ... Mn eerste heeft ASS daar ligt focus op leren rust zoeken en niet slaan als hem iets niet zint. Succes

  • linaa

    Weetje je bent een jonge moeder en je hebt opeens een enorme verantwoordelijkheid wat soms nog best lastig kan zijn. Ook sta je er alleen voor dit alles maakt er echter niet makkelijker voor je. Zij word bijna drie je kan haar nu al leren om haar zelf leren aan te kleden en na het spelen op te ruimen. Geef haar kleine taakjes. Voordat je de deur uit ga bespreek je kort en duidelijk wat je van haar verwacht, zoals ( wij gaan nu naar buiten en mama wilt dat je naast haar loopt op de weg is het gevaarlijk met auto’s ) als zij naast jou loopt geef complimenten en vertel hoe trots je op haar bent. Als je boodschappen heb gedaan zeg dan tegen haar lieverd help je mee? Houd de tas maar vast niet dat zij het op tilt maar gewoon het idee dat zij denkt dat zij mama ermee helpt. Dan prijs je haar er helemaal mee. Dit zorgt voor zelfvertrouwen, zing tijdens het lopen een leuke liedje die zij leuk vind. Benoem wat je buiten ziet kijk eens lieverd een vogel zie je dat? Oh kijk daar is een auto even stoppen met lopen. Zij vinden het heel leuk als je dingen ziet en benoemt. Na vaak herhalen en oefenen zul je zien dat zij de woorden ook weten en het na gaan vertellen. Geef haar het gevoel dat al jou aandacht op haar gericht is. En is misschien een buggy een idee? Dan zit zij vast en veilig ook. Wat ik heel fijn vind is dat ik aan de buggy die Luvion Tassenhaak Zwart aan vast zet. Zoek maar eens op, dan hoef jij je boodschappen tassen niet meer vast te houden. Valt meteen een last van je af dat gesjouw aan tassen ook pff!

    Dus door duidelijk aan te geven wat je van haar verwacht weet zij van wat je van haar verwacht. Koop een leuke kinderboek en lees die regelmatig samen met haar met leuke dieren plaatjes etc of ga eens samen tekenen of kleien. Zij krijgt het idee mama vind mij belangrijk en zal dan eerder positief gedrag aan je laten zien. Al na gedacht om misschien samen te gaan zwemmen? Lekker spetteren met water echt 1 op 1 aandacht. Ze zijn maar 1 keer klein lieverd en geloof mij tijd gaat echt snel. Later zal je het missen. Probeer nu juist van haar te genieten. Zij gaat over jaar naar school ook dan krijg je meer tijd voor je zelf. Ik kan mij voorstellen omdat je jong bent en nog zoveel wilt leren en doen, maar het met een kind alles trager lijk te gaan. Want zij heeft jou nodig en is gewoon afhankelijk van jou.

    Beloon haar niet op negatief gedrag als zij helemaal op de grond ligt en jij dan zegt thuis gaan we Teletubbies kijken. Dan denkt zij dit is wat ik wil en dit ga ik dan vaker doen. Wat dus nu ook helaas gebeurd. Maar wees duidelijk en vertel ook wat je ziet ( ik zie dat je boos en verdrietig bent) dat mag. Kom maar lieverd het is goed troost haar even en zeg ohhh jij ben echt zo’n stoere meid hoor! Wil je mij helpen deze tas is zoo zwaar. En dan houd ze soort van vast ( naar haar idee ) en zeg je wat ben je sterk!!!!! Zo breek je die negatieve cirkel waar zij in zit. Een kind toont altijd wel negatief gedrag omdat zij iets duidelijk willen maken. Misschien komt dit omdat zij nog niet zo goed spreekt. Maar in haar hoofd van alles wilt, dit zorgt voor verschillende emoties. Mijn tip is zoals ik zei benoem alles wat je ziet, herhaal dit. Vertel haar hoeveel je van haar houd en hoe trots je op haar bent, dat je haar zo erg hebt gemist als zij naar kdv is geweest. En dat je zo blij bent dat zij weer thuis is.

    Ik heb trouwens dat ook gedaan als mijn kind bleef staan en niet wilde lopen. Vlak voor ons huis waar geen auto’s zijn en rustig is liep ik soortvan door. Ik heb het bij alle drie gedaan, waardoor alle drie kinderen nu altijd wel gewoon rustig naast mij lopen dus ja dat negeren snap ik ook wel. ( mits het niet gevaarlijk is op de weg) en je haar nog goed kan zien ).

    Blijf consequent wees duidelijk stel je grenzen. Het word makkelijker met de tijd. En ik vind het heel knap van je dat jij er zo eerlijk over durft te zijn. Ik hoop dat je wat aan mijn advies heb. Succes

  • Wisterias

    De laatste tijd ben ik ook altijd weer blij als het weer maandag is, heel erg ik weet het. Maar is gewoon even heel zwaar nu. Denk dat jij dat ook zo ervaart. Denk dat je er gewoon doorheen zit. Maar wat doe je als je dochter op kdv is? Ik zou denken..... als ze daar de hele dag is dan heb jij tijd om je eigen ding te doen, werk, school weet niet wat je doet? En gaat ze de hele week naar het kdv? Hoe het op mij overkomt is dat ze je uit probeert. Ze zoekt haar grenzen op. Maar jij bent degene die de regels en haar grenzen moet bepalen. Dat is niet makkelijk als je er doorheen zit. Maar vraag hulp dan! Wij hebben ook al 2 keer in onze 9 jarige dochter leeftijd opvoedondersteuning gehad. Dat is zo helpend en nee helemaal niet erg! Wordt er al snel vanuit gegaan dat je als moede r maar weet hoe je moet opvoeden enzo.... maar ik heb soms ook echt geen idee haha.... maar je moet er wel in investeren. Jij bent haar mama en jij brnt voor haar de belangrijkste persoon. Ze heeft je hard nodig. Hou van haar en laat haar merken dat je haar niet kwijt wilt. Want juist als ze dat niet meer voelt gaat ze deze lastige dingen doen, zo ervaarde ik het ook met mn dochter. Enige wat ze wilt is jou....
    Zorg voor hulp, (opvoedondersteuning?) even dagje vrij dat je wat voor jezelf kan doen, en ga daarna weer keihard er voor je dochter zijn. Maar jij alleen kan ervoor zorgen dat het beter gaat. Zij niet. Succes!

  • Esme1998

    Hey ja dat is de juiste woordkeuze, ze zoekt de grenzen op. En ik probeer gewoon niet toe te geven als ze dat doet. Ik heb haar altijd (en nog steeds) opgepakt met 3 tassen in mijn handen, maar de laatste tijd hoor ik zovaak van anderen dat ik haar maar eens moet laten staan op de oprit. Dus dat heb ik de afgelopen tijd maar gewoon geprobeerd ik ben naar de voordeur gelopen en heb de voordeur dichtgedaan en toen gelijk weer opengedaan en toen ze daar dua nog stond heb ik haar opgehaald. Het is allemaal niet zo erg als het lijkt... ze gaat sinds een week elke dag naar de kdv tot 14.00 uur. Eerst was er geen plek en heb ik 2 jaar op mijn tenen gelopen. Ik vertel haar elke dag hoeveel in van haar houd en dat ik me zorgen maak als ze niet flgoed luisterd. Dat ik letterlijk bijna een hartverzakking krijg als ze zomaar de straat op rent. En ze krijgt heel veel kusjes en knuffels en ik troost haar altijd als ze me nodig heeft. Het word nu allemaal gewoon een beetje veel. Op de kdv zijn ze bijv. Zo lekker rustig en relaxed dat ik dan juist nog meer aan mijzelf begin te twijfelen. En dit soort reacties zoals hieronder geven me gewoon weer het gevoel dat ik evht een slechte moeder ben waardoor ik me juist nog slechter ga voelen.
    Wat fijn dat dat geholpen heeft! Is ook niks om je voor te schamen en ik denk dat niemand echt weet hoe die perfect kinderen op mowten voeden.

  • Marj0lein

    Wat sneu en jammer dat je het moederschap op deze manier ervaart.. ik moet zeggen, de situaties die je beschrijft zijn echt niet gek🙃 die horen idd bij het moederschap! Ik denk waar jou winst ligt is bij jezelf.. jou gevoel en hoe jij zelf handelt.. het voelt alsof je wel toe bent aan een beetje ‘loslaten’! Natuurlijk moet je altijd om de veiligheid denken als het gaat om op straat lopen, maar laat het vele opletten eens wat varen.. laat haar lekker zelf spelen, zodat jij even een momentje hebt voor jezelf (koffietje, tijdschriftje) en je zult zien dat je meer energie hebt voor bijv even met dr spelen of een boodschap met haar.. Het is een balans zoeken in tijd voor haar en tijd voor jezelf.. anders krijg je dit! En dat wil niemand 🥰 succes! Hulp vragen bij gebiedsteam over opvoeden en hoe dit makkelijker te maken, kan altijd!

  • Trotsemama<3

    Ik schrik van bepaalde reacties die gegeven worden. Laatst is er een topic geopend over een vriend die geirriteerd en vloeken op zn kind reageerd en iedereen is laat hem wennen... het is moeilijk voor hem dit en dat.. en jij komt eerlijk uit voor je gevoel en je bent een onwiks slechte moeder.
    Nou meis... ik denk dat er meerdere zijn die twijfelen aan zichzelf. Zo ook ik. Maar ik probeer dat niet aan mijn kind en bonuskinderen te tonen.
    Ik probeer savonds te relativeren wat er die dag is gebeurd en dan de dag erna ga ik het beter doen bv.
    Dat het moeilijk is.. ik vind dat soms ook en ik ben dan niet eens alleen.
    Maar meis vertrouw in jezelf en de liefde van je nkind naar jou.
    Jij bent de moeder die zij zich wenst en op sommige vlakken zul je iets meer moeten leren maar hey... je bent jong... moeilijke periode achter de rug dus dst komt echt wel.
    En zoek evt hulp als het je echt te veel wordt! Dat is niks om voor te schamen en je wordt er alleen maar sterker van.

    Heel veel liefs!!

  • Amtie

    Je bent jong, je staat er alleen voor en je hebt nog wensen...Natuurlijk valt het je zwaar! Dat ligt helemaal niet aan jou, maar aan jouw situatie.

    Zelf ben ik 31, getrouwd, fijn huis, rustige buurt. Ik heb 2 kinderen van bijna 2 en van 7 maanden. Ik ben er de hele dag voor ze. Ik vind ze zo makkelijk! Ze vermaken zichzelf goed, zijn vrolijk, vinden mijn ideeën leuk (liedjes zingen, voorlezen, knutselen, wandelen, etc). Maar ik ben ook heel ontspannen. Ik heb een studie afgerond, ik ben veel uit geweest, ik heb gereisd, maar het enige wat ik nu wil doen is moeder zijn. Vooral de feestdagen vind ik heerlijk.

    Probeer positief tegen je kind te zijn, ook als je je even niet prettig voelt. Zoek samen leuke dingen om te doen. Waarschijnlijk gaat ze mee op jouw enthousiasme. Dat ze nog niet goed praat of zindelijk is, is helemaal niet erg! Komt vanzelf wel op haar tempo. Prijs haar enthousiast als ze wel een zin zegt of op de wc wilt.

    Als het je echt even tegen zit, zou ze dan een weekendje bij je ouders kunnen logeren ofzo? Dan heb je even een weekend voor jou en jouw vriend.

    Sterkte 😘

  • Paperdoll

    Sorry maar ik vind het echt niet normaal hoe je praat over je kind.. ik zou hulp zoeken voor jezelf, want nu lijkt het alsof je haar liever kwijt dan rijk bent. Klinkt mss hard, maar ik was echt ontsteld over hoe je over haar praat. Het is een kind.. jij moet haar alles leren. Leren dat ze niet de straat op mag lopen, leren op het potje te gaan.. dat komt niet vanzelf. Mijn jongste is 3 en hij loopt al zeker een jaar echt netjes mee op straat. Hij weet dat de straat voor de auto’s is en het voetpad voor de mensen. Ipv haar te verwensen, zou je juist kunnen genieten van je tijd met haar. Samen wandelen of jij lopen en zij op loopfiets, samen naar bios of ergens gaan eten, samen op vakantie als dat financieel mogelijk is.. je leven stopt niet als je een kind hebt.. je doet het samen met je kind en je kind leert daar heel veel van. Voor je het weet is ze groot..

  • Kez

    Eens dat je leven niet over is na een kind, maar ik begrijp ook dat sommige moeders zich zo kunnen voelen. En niet ieder kind is hetzelfde. Mijn middelste kon ik 1000 keer leren dat de straat voor auto's is, als hij aan de overkant iets interessants zag was hij weg.
    Een kind negeren ( mits in veilige situatie) kan ook een prima oplossing zijn wanneer er (negatieve) aandacht wordt gevraagd.
    Ik denk dat deze mama de bomen even niet meer door het bos ziet en hulp en steun kan gebruiken. In plaats van harde woorden.

  • Paperdoll

    Wat ik probeer te zeggen is dat dit heel normaal gedrag is voor een 2-3 jarige. En ja idd negeren en niet toegeven doe ik ook. Maar mij gaat het eerder over de manier waarop ze spreekt over haar kind. Ik heb mijn kinderen ook al achter het behang kunnen plakken, maar niet op deze manier over hun gesproken. Ik denk echt dat ze hulp moet zoeken.

  • Kez

    Dan zijn we het grotendeels eens, ik denk ook dat hulp nodig is

  • Esme1998

    Mooi dat het bij jou allemaal zo vanzelfsprekend gaat, maar mijn kind heeft een hele sterke eigen wil en en enorm temperamend.

  • Barbamammie79

    Begrijp ik volkomen... ik heb ze ook... dat temperament. Ik beweer nergens dat mijn kinderen dit niet doen of nooit gedaan hebben ...toch?? En waar zeg ik dat het bij ons vanzelf sprekend gaat? Maar ik ben nooit weg gelopen terwijl mijn kind buiten op de stoep ligt. Dan neem ik het onder de arm spartelend en schreeuwend mee. ... of in een buggy als ik 3 tassen moet dragen.Nogmaals.. veiligheid boven alles.

    Pittig en temperament? Dan heb je inderdaad een lange adem nodig.

    Geen excuses.

    Onze derde was ook zo... net als onze 5de nu trouwens. Ergens bij 5 jaar werd het wat rustiger.

    Onze jongste is bijna 2.5.... dus we moeten er nog een paar jaar tegen aan.

    Bij 5.. 6 jaar kom je echt in rustiger vaarwater. Volhouden. Komt goed.

  • Barbamammie79

    Zo eens met Paperdoll je kind op de grond laten liggen... zelf door lopen... is geen opvoeding.
    Dat heet negeren.
    Dat je een risico neemt dat ze ineens onder een auto rent... wauw... daar schrik ik ook van.
    Veiligheid boven alles.
    Denk in mogelijkheden. Je hebt maar 1 kind... je kunt toch gaan studeren als zij in de middag weg is of 's avonds in bed ligt? Kom op meid.... maak een planning en ga er voor!

  • BoyBoyBoy

    Nou sorry hoor jullie doen net of ze de duivel is. Ik heb net ook nog mijn driejarige zoon in de steeg (in de binnenstad) naast ons huis laten staan blèren omdat hij zijn zin niet kreeg en ik geen zin had om daar aandacht aan te besteden. Ik word ook wel een beetje moe van die papperige moeders die pedagogisch verantwoord zijn..please #perfectmom

  • Barbamammie79

    Snap je volkomen. Ze is zeker geen duivel. Maar ik lees wat er staat. Ik citeer: 'dan hebben we een heel groot probleem'
    Nou.. daar schrik ik van.
    Dat een ouder dat risico neemt.
    En ik ben zeker geen perfecte papperige ouder. Waar zeg ik dat ik dat ben?
    Ik.moet echt een beetje lachen om al deze reacties.
    Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

  • Esme1998

    en hoofdregel nummer 1 is NEGATIEF GEDRAG NEGEREN EN POSITIEF GEDRAG BELONEN. Dat is precies wat ik elke dag probeer te doen.. OPERATIONEEL CONDITIONERING

    Ik vind dat je dat juist goed doet! Je kan niet altijd toegeven aan de wensen van je kinderen! Wij zijn ouders geen fulltime slaaf!

  • Barbamammie79

    Precies.

    We zijn geen slaaf.

    We zijn de ouder.

  • Esme1998

    Ze ligt niet op de straat ofzo. Ze ligt voor het huis op de oprit. Gaat dan staan en blijft daar staan totdat ik zeg dat ze teletubbies mag kijken. Ze houd me gewoon voor de gek... en ik wil me niet door haar laten manipuleren, kom op zeg! Ze weet dondersgoed wat ze doet! Ik zet mn spullen neer, pak haar op en zet haar binnen neer. Ik laat haar niet zomaar liggen... ik heb har nog nooit ergens laten staan zelfs niet in de winkel toen iedereen tegen mij zij dat ik gewoon de deur uit moet lopen en dat ze er dan vanzelf achteraan komt...

  • Barbamammie79

    Maar je schrijft:
    Ik loop tegenwoordig gewoon weg

    Lees je eigen topic nog eens door.

  • Paperdoll

    Het gaat ook helemaal niet over hoe zij doet, want dat is gewoon een fase waar elke 2-3 jarige door moet. Dat is heel normaal. Dat is omdat ze moeilijk om kunnen gaan met hun emotie.. maar het gaat over hoe jij over haar spreekt! Ik vind dat echt niet kunnen sorry.

  • Esme1998

    Denk je dat ik ook zo tegen haar praat? Natuurlijk niet!

  • Myrtheflower

    He meis, je zit in een lastige situatie. Ouderschap vraagt veel van je, en gaat ten koste van andere dingen die je graag zou willen. Dat is normaal. Je kan niet en een goede moeder, en goede college, en goede vriendin, en goede partner in een zijn,dat is gewoon weg qua tijd en energie niet haalbaar. En dat geeft niks. Je belangrijkste rol is op dit moment moeder zijn, en er voor haar zijn. Probeer dat voor ogen te houden, de eerste jaren zijn het belangrijkste. Straks gaat ze naar school en krijg jij misschien wat meer ruimte in je agenda om wat meer voor jezelf te gaan doen

  • mamavananouk

    Ik vind de periode vanaf 5 tot hoe oud de oudste nu is (bijna 12) veel relaxter dan de eerste jaren.
    Al is er nu wat meer gedoe onderling , maar dat komt door het gepuber. Mijn kids waren allebei net voor hun vierde verjaardag zindelijk . Als ze wat beter praat wordt het makkelijker .

  • Kippie13

    Er zijn ook instanties die hulp bieden in dit soort situaties. Plan van aanpak maken, adviezen geven, kneepjes van t 'vak' (opvoeden) leren.
    Ik weet zeker dat als je dit aangeeft op het kinderdagverblijf dat zij je heel graag tips en trucs vertellen! Schaam je er niet voor, want t is juist dapper als je toe geeft dat je het lastig vindt en wel wat advies kan gebruiken. Dit is uiteindelijk beter voor je dochter en ook voor jou.
    Succes meid!

  • Nog-even!

    Je bent jong moeder geworden en hebt best veel meegemaakt. Ik vind het niet gek dat jij het daar zwaar mee hebt.

    Eigenlijk had je nu in een periode willen zitten waarin jij zelf kon groeien en aan een toekomst bouwen. Maar jij hebt de zorg voor je dochter. Dat geeft een spanningsveld... Toch is het goed dat jij aangeeft dat daar je prioriteit ligt. Dat is je dochter waard! Heel knap van je!

    Neemt niet weg dat het heel pittig en vaak eenzaam is om dit alleen te doen...
    Als ze straks op school zit wordt alles anders. Gemakkelijker durf ik niet te beloven, maar wel anders...

    Onze dochter is net 4 en praat nu eindelijk en is sinds vorige week zindelijk. Niks mis mee

  • Mamvan3schatjes

    Helemaal dit!

  • tienus

    Je bent de enige moeder die je dochter zich wenst!
    Ze heeft het misschien ook erg lastig met de situatie met haar vader en daardoor een stagnatie in de ontwikkeling. Zijn er mensen waar je om hulp kan vragen zodat je even lekker kunt sporten? Ook zou ik hulp in vragen van huisarts of via cb om met jou te kijken naar haar ontwikkeling, als zij het zorgwekkend vinden zullen ze met je mee denken en kijken wat er kan en als het oké is voor nu dan hoef jij je niet schuldig te voelen.
    Je doet alles voor je meid en meer kan je niet doen. Je geeft ze liefde en ze houdt van jou, jij bent haar topper! Vergeet dat niet!
    Het zal echt makkelijker worden, maar geef jezelf de tijd.

  • Canimelif

    Wat vervelend! Het wordt niet makkelijker, maar wel anders.
    Sterkte, succes en ik hoop dat je je plezier terug kunt vinden.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50