Hallo dames,

Mijn man en ik hebben vandaag woordenwisseling gehad over onze dochter. Ik werk 36 uur onregelmatig en hij is het grootste gedeelte van de dag met haar thuis omdat hij In de nacht werkt. Mijn dochter is bij mijn man heel anders dan bij mij en daar hebben we vaker ruzie over hij vindt dat ik strenger moet zijn en niet alles toe moet laten. Ergens weet ik ook dat hij gelijk heeft maar vind het moeilijk om een kind van bijna 1 steeds te moeten corrigeren. Het grootste probleem is nu naar bed brengen het is een en al drama met veel gekrijs mijn man legt haar op bed en ze is binnen 5 min zelfstandig in slaap gevallen wanneer ik dit doe duurt het soms wel 30min met bijna kots aanvallen en tranen wat ik ook doe het lijkt mij niet te lukken. Mijn man snapt dit niet en het frustreert hem en hij vind dat ik haar verpest. Ik probeer hem uit te leggen dat ik er niks aan kan doen en het op zijn manier probeer te doen maar dat het echt niet lukt maar dit snapt hij dan weer niet. Ik doe de nachten alleen omdat onze dochter nog niet doorslaapt ze wordt meerdere keren per nacht wakker en mijn man snapt dit niet zijn reactie is dan negeer je haar toch ik zou dit graag doen maar ze ligt bij ons op de kamer dan valt er vrij weinig te negeren.

Ik moet ook eerlijk bekennen dat mijn geduld nu echt op aan het raken is ik ben 25 weken zwanger en slaap erg slecht daardoor trek ik het gehuil van onze dochter nog minder. Ook wilt ze dat ik haar steeds op til maar dit gaat niet want heb al rug klachten en ze is best zwart 11,5kg als ik niet haar zin geef dan is het steeds gejammer.

Wie heeft er tips voor mij om hier mee om te gaan?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (29)    Verversen


  • nora1993

    Misschien vindt ze het gewoon moeilijker om afscheid te nemen van jou dan van haar papa. Is ze meer gehecht aan jou? Ik geloof er niet in dat een kind van nog geen jaar bewust op bepaalde momenten hysterisch kan worden en tranen kan maken.

  • Lia174

    Nee juist niet. Ze is echt een papa’s kindje omdat ze hem eigenlijk altijd ziet en hij nu veel met haar doet ivm mijn zwangerschap

  • Mijndraakjes

    En omdat ze precies weet wat ze aan hem heeft ;). En dat bedoel ik niet lelijk, maar ze weet precies hoe ver ze kan gaan bij papa. Papa geeft haar, zoals ik tussen de regels kan lezen, die veilige grenzen

  • 3Blessings

    Zulke discussies hebben ik en mijn man ook gehad. We accepteren nu van elkaar dat we allebei een andere opvoedstijl hebben en het werkt prima. Zolang je elkaar maar niet ondermijnt is het geen probleem. Het lijkt er wel op dat je dochtertje je goed kan manipuleren en weet dat haar drama leidt tot het resultaat wat zij wilt.
    In mijn ervaring kunnen kinderen ook wat emotionele spanning ervaren doordat ze voelen dat er veranderingen komen (een nieuwe baby). ze kunnen die gevoelens nog niet goed begrijpen en kunnen dan wat moeilijker gaan doen. Mijn kinderen deden daardoor vaak ook wat moeilijker naarmate ik verder in de zwangerschap was. Ook had ik er meer moeite mee om mijn geduld te bewaren (je bent moe en je zit vol met hormonen). Kinderen voelen dat aan en maken er gebruik van. Daarom vroeg ik mijn man om bij de springen met de kinderen als het mij teveel werd en hij wist dan ook waardoor dat kwam. Dit heeft mij veel geholpen en hopelijk helpt het jou ook.

  • Mijndraakjes

    Oh meis, je dochter weet precies hoe ze je moet bespelen ;) Ze zijn slimmer dan je denkt. Ze heeft echt al snel door wanneer ze haar zin krijgt van jou (jammeren en krijsen). Ze heeft ook door dat dat bij papa niet werkt. Daar doet ze dat dus niet. Begin vandaag nog met opvoeden, ze is bijna 1. Nee is nee. Ik ga je niet optillen. Doe alles wat standvastiger en dus niet te onzeker. Je kindje heeft dat door. Twijfel in je stem en lichaamshouding is funest. Dus na het avondritueel gewoon in bed. Ga vanavond eens samen met je man het avondritueel doen. Laat hem je dochter in bed leggen, terwijl jij erbij bent. Kijk hoe hij het aanpakt. Kijk naar zijn houding, zijn lichaamstaal en luister naar zijn stem. Laat weten aan je man dat je dit ook wilt kunnen en vraag hem om je te steunen daarin. Misschien ziet hij van een afstandje waar het 'mis' gaat. Neem ook zijn adviezen aan, maar ga wel met respect met elkaar om. Dus geen verwijten naar elkaar dat een ieder het fout doet en niet wil luisteren. Wees open naar elkaar, leer van elkaar (want hij kan ongetwijfeld ook een hoop van jou leren!) en wees lief voor elkaar. Je hoeft niet alles hetzelfde te doen, maar wees wel consequent in wat jullie doen. Je kindje wil duidelijkheid en grenzen. Een grens is veilig voor een kind, geef het haar :)

  • Elien_

    Helemaal akkoord met deze reactie.

  • tweede83

    Ik denk dat je duidelijk moet zijn naar je kind. Mij dochter is 3 en wil nog graag getild worden. Ik zeg gewoon dat ze zelf moet staan op haar eigen benen. Dat gaat een aantal keren tot ze in de gaten krijgt dat ik haar toch echt niet ga tillen. Hetzelfde met naar bed brengen. Ze wil dat ik alles doe. Als mijn man het deed werd het drama. Langzaam opgebouwd. Ik laat haar de tandenborstel enz uit de douche halen en papa poetst haar tanden in de keuken. Ik leg haar dan op bed. Volgende stap is dat papa ook de pyjama aan doet en ik leg haar op bed. Daarop volgende stap is dat papa haar nu op bed legt. De laatste stap zal zijn dat papa haar omkleed op eigen kamer.
    Misschien ook een tip voor jou om je dochter op een eigen kamer te laten slapen. Dan hoor jij niet alles meer van haar en andersom.

  • dennenboom

    Jullie hoeven niet precies hetzelfde te doen, kindje snapt snel genoeg dat het bij de ene verzorger anders gaat. Maar waarom geeft je partner jou commentaar als het langer duurt? Dan doet hij het lekker toch 🤭. Jij bent mama, kindjes zijn toch anders (lees: meer persoonlijkheid) bij mama, ookal is je partner meer thuis. Wat doet ze dat je haar en je partner haar moet corrigeren? En het is toch niet raar dat ze opgetild wilt worden? Gejammer vind ik erg negatief klinken, net als een kind "verpesten" omdat het niet binnen 5 minuten overigens.. Wat is de behoefte achter het "gejammer"? Kijken wat jij doet, nabijheid willen? Is een learning tower/leertoren of rugdragen een optie? Waarom zou je haar 's nachts negeren? Zoveel vragen 🤔.

  • Lia174

    Hoi, mijn partner vindt dat ik haar op bed moet leggen omdat ze prima zelf in slaap kan vallen bij mij wilt ze altijd gewiegd worden. Negeren bedoeld hij in de nacht omdat ze dan wakker wordt om te spelen terwijl ze eigenlijk nog moe is ze wrijft dan steeds in haar ogen. Optillen heb ik normaal geen moeite mee maar ik ben 25 weken zwanger en heb echt last van mijn rug en mijn dochter is nou niet bepaald licht om steeds op te moeten tillen

  • dennenboom

    Maar ze valt snel in slaap als hij het doet, dat hoeft niet te betekenen dat jij iets verkeerd doet. Misschien wilt ze bijvoorbeeld juist even ontladen bij jou. En ivm tillen, rot dat je zo last hebt van je rug! Heb je er ook last van als je bijvoorbeeld een zwaardere rugtas om hebt? Want een dreumes tillen in een draagzak op je rug is wel lichter dan een hangend kindje op je heup. Maar anders dus misschien een leertoren? Zij heeft ook behoeften/wensen.. zonder meteen weg gezet te hoeven worden als jengelend/hangerig etc.. Uit je tekst klinkt het voor mij alsof je partner teveel verwacht van een baby/dreumesje alleen omdat ze bij hem bepaald gedrag niet laat zien.

  • Je_evi89

  • Mom-1989

    Vervelend.. mijn man en ik hebben dit soort frustraties ook, die oplopen naarmate onze dochter "onhandelbaarder" wordt in de driftbui en nee fase waar ze nu in zit (1,5 is ze). Wat in ieder geval niet werkt is in de situatie kritiek op elkaar leveren en discussiëren, want dan krijg je nooit een rustig, volwassen gesprek.

    Wat bij ons wel helpt, is op een rustig moment overleggen en je open stellen om te kijken wat je van de ander kunt leren. Tegelijkertijd loslaten dat de ander niet precies moet doen wat jij het beste zou vinden. En misschien kom je wel tot bepaalde oplossingen. Zo hebben wij afspraken gemaakt over de verdeling (zo doe ik nu alle ochtenden en mijn man neemt haar in de weekenden wat langer voor zijn rekening zodat ik kan uitrusten ivm zwangerschap) en bijv mijn man ergerde zich dood dat hij de hele dag "nee, dit mag niet" moest zeggen tegen onze dochter omdat ze continu grenzen opzoekt. Ik gaf hem als tip om dit positiever te brengen, bijv "kom naar beneden". We hebben afgesproken dat ik hem op een vriendelijke manier daarop wijs, zodat hij bewuster wordt. En zo zijn er veel dingen beide kanten op.

    Haar niet optillen is bijvoorbeeld een goed startpunt voor het "corrigeren", je kunt ook door je knieën gaan en haar rustig uitleggen dat je haar niet kan tillen. En bespreken wat de tips van je man zijn voor het naar bed brengen, die je dan op je eigen manier in je ritueel past.

  • Lia174

    Bedankt voor de tips. Ik denk ook dat de frustratie uit mijn kant komt omdat ik al bijna 1 jaar slecht slaap. Mijn man werkt 6 nachten achter elkaar kan dus nooit overnemen. Ik zelf werk onregelmatig of begin om 07:00 of om 14:30 wanneer ik een avonddienst heb en een slechte nacht duurt een dag voor mij wel heel lang terwijl hij lekker 8 uurtjes pakt en alle dutjes mee slaapt. Ik kan moeilijk slapen wanneer er veel geluid in huis is daarom kan ik overdag moeilijk slapen. Mijn man snapt dan niet dat ik weinig geduld heb

  • Lispeltuut

    Als je nu niet begint met corrigeren, hoe wil je dat dan gaan doen als ze 5, of 10 is? Vriendinnetje van mijn dochter is ook te weinig gecorrigeerd, ze lopen nu bij de psych/ kindercoach om hulp bij de opvoeding. Het is een pittig kind, daar kunnen ze niks aan doen, maar er is te weinig consequent geweest in de eerste jaren (zijn hun eigen woorden hoor). Dus voor jou beginnen met strenger worden, de hele dag door. Opvoeden is echt allang begonnen. Logisch dat jou dingen niet lukken, je kind weet dat het toch wel haar zin krijgt. Worden heel vervelende kinderen later, sorry dat ik het zo zeg.

  • Assera

    Het is precies ons verhaal, maar dan andersom. Bij mij zijn ze makkelijker. MAr ze vinden papa leuker. Dat is de prijs die ik er voor betaal (zo voel ik dat soms). Mijn man raakte wel eens geïrriteerd als het hem niet lukte en dan moest in het overnemen omdat het bij mij wel makkelijk gaat. Op zich prima, maar dan is het wel al het leuks voor papa en de moetjes en lastige dingen voor mij. Wij hebben nu afgesproken ieder op zijn eigen manier en niet klagen over de consequenties. Dus als mijn man beneden komt na een uur in bed leg sessie en klaagt, dan zeg ik “tja”. Of ik als de kinderen vooral met hem willen spelen “tja”. Het is nu eenmaal zo. Het wordt nooit hetzelfde dat ligt niet in onze karakters. Kinderen leren gauw genoeg dat iedere ouder het anders doet. Daar verpest je niks mee, daar train je het aanpassingsvermogen mee.

  • Mykha

    Hier is het ook zo dat hij bij m’n man super snel slaapt, en als ik hem naar bed breng dat zit hij aan me vastgeplakt... ik kan niet weglopen en hij moet me voelen. Ik houd dus m’n hand op z’n hoofdje tot hij slaapt. Lastig dat je man het jou zo kwalijk neemt! Wil je dochter snachts drinken? Of jou voelen? Negeren snachts zou ik niet doen, maar haar elke keer eruit halen ook niet. Ik zeg vaak mama is hier liefje, je bent niet alleen en dan aai ik weer over z’n hoofd en dan kalmeert hij vaak... heb ook maanden gehad in de dreumesfase dat ik 3x per nacht met hem op schoot zat, en dat moest ik echt doorbreken.

  • Mama~linda~

    Je hoeft niet per se hetzelfde te doen als je man. Onze zoon weet bijvoorbeeld ook precies dat hij bij mama onder de douche gaat en bij papa in het badje. Tuurlijk kun je tips aannemen van je man. Denk vooral dat je een niet al te lang eigen ritueel moet maken. Voor het naar bed brengen, maar ook als ze in de nacht wakker wordt.
    Naar bed brengen hier was: badje of douche, tanden poetsen, slaapzak aan, wat drinken op schoot (flesje water) en een boekje lezen. Dan zeg ik: mama houdt van jou, papa houdt van jou en nu is het tijd om te gaan slapen. In bed leggen, muziekknuffel aan. Doei doei. En weglopen. In de nacht kus geven, weer lekker neerleggen, mama houdt van jou, muziekknuffel aan en weer gaan.
    Je hoeft niet dit te doen, maar bedenk iets wat je elke dag kunt doen. Geen ritueel van een uur, dat houd je niet vol. En voor overdag zou ik toch ook adviseren je ukkie van 1 te corrigeren. Daar heb je later echt profijt van.
    Om het zo gezellig mogelijk te houden probeerde ik altijd direct een alternatief te geven. Stel: zij grijpt jouw sleutels omdat je die om tafel hebt laten liggen. Dan zeg ik: mama snapt dat je ze mooi vindt. Geef ze maar aan mama. Hier heb je je eigen (speelgoed) sleutels. Dit kun je afstemmen op hoeveel ze al begrijpt of wat ze doet dat niet mag. Zo corrigeer je wel, maar niet heel streng is mijn idee. Succes.

  • Vlindermoeder

    Wellicht eens tijd om naar haar eigen kamer te gaan en daar te gaan slapen? Dan slaapt ze misschien wel veel rustiger. Verder geen ruzie maken, maar rustig met elkaar praten. Kinderen zijn 800% vervelender als mama in de buurt is ;)

  • Lia174

    Helaas hebben we maar 1 slaapkamer anders had ik haar allang naar haar eigen kamer verplaats. We hebben in juni een afspraak om een scheidingswand te plaatsen voor in de woonkamer daar komt dan een slaap kamer voor haar

  • Vlindermoeder

    Och hemel! Slaapt je man dan niet na zijn nachtdienst? Hoe dun jullie dat dan straks met nóg een kindje? Ik heb heel veel vragen nu 🙈

    Maar goed... Communicatie is het toverwoord

  • Lia174

    Hij slaapt zeker na zijn nachtdienst hij slaapt alle dutjes met haar mee en 8 uur voor dat hij gaat werken aan slaap komt hij echt niet te kort. We hebben een grote woonkamer de vorige bewoner heeft een muurtje eruit gehaald eigenlijk was daar ook een kleine slaapkamer. Wij gaan in juni muur terug plaatsen dan heeft mijn dochter een eigen slaapkamer

  • Nog-even!

    1 slaapkamer, waar je straks met z'n vieren gaat slapen? Poeh, dat gaat nog een pittige tijd blijven, voorlopig....

  • Lia174

    Nee aub zeg. De woonkamer is vrij groot vorige bewoner heeft daar een muur eruit gehaald was eigen 2 slaapkamers in juni plaatsen we de muur terug mijn dochter krijgt dan eigen slaapkamer

  • mijn~meisje

    Vraag concrete tips aan je man. Oke ze doet dit wat doe jij dan? Laat je man uitgebreid zijn bed ritueel vertellen. Kijk of je dat zelf ook toe kan passen. De methode van iemand anders ineens gaan toepassen is trouwens heel erg moeilijk. en kost ook best wel tijd en geduld maar het kan wel. ijk hoe je het gesprek met je man op kan buigen van ruzie en verwijten naar elkaar de hand geven en elkaar helpen en tips geven.

  • Nog-even!

    Kan het zijn dat jouw dochter jou gewoon mist en je daarom nirt wil loslaten, wanneer ze naar bed gaat? Of heb jij juist een schuldgevoel tegenover haar waardoor jij haar niet kunt/wilt loslaten? Misschien goed om dat eerst eens uit te zoeken?

  • Lia174

    Mijn dochter sliep eerst alleen aan de borst dit heb ik haar afgeleerd omdat ik zwanger werd en er geen borstvoeding meer was. Dit ging met veel drama ik denk dat ze mij met de borst associeert en daar zo doet. Mijn man kan haar naast zich neerleggen in bed en dan valt ze heerlijk met hem in slaap wanneer ik dit doe lukt het echt niet

  • Nog-even!

    Maar je bent al 25 weken zwanger.... tot welke leeftijd liet je haar aan de borst in slaap vallen dan? Dat moet al een flinke tijd geleden zijn?

  • Lia174

    Tot ze 6/7 maanden was de eerste paar weken van mijn zwangerschap had ik nog productie daarna werd het steeds minder

  • Nog-even!

    Ik denk dat dit meer met jouw onzekerheid te maken heeft dan met haar verlangen naar de borst: de laatste voeding is inmiddels bijna een halfjaar geleden en op deze jonge leeftijd is het geheugen echt niet zo goed... Het feit dat jij haar tot 6/7 maanden in slaap voedde en nu dus niet weet hoe je haar in bed kunt laten, zal een grotere rol spelen. Zolang jij deze cirkel niet doorbreekt, heeft zij geen reden om niet te gaan schreeuwen...

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50