ik ben zwanger van 18 weken zwanger van mijn eerste. Ik vroeg me af of jullie dingen hebben die jullie echt niet wisten of hadden verwacht, maar wat toch echt hoort bij het zwanger zijn. Ik ben benieuwd naar de leuke, grappige, maar ook minder leuke ervaringen.
Dat zwanger zijn soms heel hard werken is en heel veel van je lichaam vraagt. dat je bevalling echt zwaar is maar hoe je er mee om gaat ook heel veel bepaald. Bij de eerste heb ik gevochten tegen elke wee, wat een hel. Bij de 2e en 3e elke wee geaccepteerd, het was nog steeds niet fijn maar ging al een stuk beter. Vooral mijn 3e bevalling was heel fijn. Puffen hoeft ook niet persee er zijn ook andere ademhalings technieken die veel fijner zijn. ook dat mag gewoon. na de geboorte was ik vooral elke keer blij dat het over was ipv dat ik dacht wauw baby. Zelfs bij mijn laatste bevalling die super fijn was had ik dat. Dat dat wauw baby bij de eerste helemaal niet kwam bij de tweede en deerde pas later. Bij de 2e na 2 weken en de 1e na 1,5e week. dat je herstel echt lang kan duren. Ik was bij de eerste ingeknipt en duurde 2 a 3 weken voor ik weer normaal kon lopen en duurde maanden voor ik zonder pijn langer als 30 minuten kon staan. Maar dat het na een makkelijke bevalling ook heel anders kon zijn. Na mijn laatste bevalling was het hoogstens een beetje broos en op dag 4 sprong ik bij wijze van spreke al weer uit mijn bed. dat heel veel rust nemen na de bevalling echt heel goed is voor je herstel! Pas bij mijn laatste heb ik echt optimaal rust genomen en dit was echt heerlijk en goed voor mijn herstel, dat ging echt snel. Ik zou zeggen echt doen!!!! ooo en de tijd vlieg, de zwangerschap maar ook als je eenmaal een komt hebt
Dat er never nooit een eendenbek of een vinger in mijn punani zou gaan. Maar ik heb 9x een eendenbek er in gehad en 10x een vinger of misschien wel vaker. Dit ivm vroegtijdige weeën veel onderzoeken gehad etc etc. Dus het hoeft niet zo te zijn maar mijn nachtmerrie werd werkelijkheid. En 9 van de 10. Waren het mannen 😂
Dat een zwangerschap best wel een krachttoer is voor je lichaam, en dan heb ik eigenlijk nog weinig kwaaltjes gehad. Merkte gewoon van in het begin dat mn lichaam 1 heel duidelijke prioriteit heeft, waarvoor al de rest moet wijken. Zou achteraf bekeken ook minder lang doorgewerkt hebben-vandaag 37 weken zwanger en laatste werkweek bezig maar man valt dat tegen..kom zonder middagdutje de dag niet door hoor, weekends slapen we klokje rond😳
Dat je vooral niet te veel van alle horror beval verhalen moet aantrekken! Elke bevalling/lichaam is anders dus ik zou zeggen; go with the flow.
Mijn bevallingen (zwangerschappen trouwens ook hoor!) waren beiden snel , pijn was prima te doen. 2/3 x persen en ze vloepen eruit. Geen hechtingen.
De weken erna , het herstel van je lichaam, vond ik heftiger. Bij de eerste dan, tweede amper last gehad. Zwaar gevoel, alsof er bakstenen in je baarmoeder zitten, stuwing (HEL!) en dat bloed verlies, vreselijk! Koop grote onderbroeken bij zeeman, 2 kraamverbanden erin. Soort luier want voor je het weet zit het overal. Oh en je gaat waarschijnlijk bloedstolsels verliezen die zo groot als tennisballen kunnen zijn. Voelt je wel een stuk lichter daarna !
Oh en overgeven tijdens de bevalling is heel normaal. Reactie op hormonen die vrijkomen. Doet wel vaak pijn ..
1. Het zo lang zou duren voor ik zwanger zou zijn, ik had mij minder druk gemaakt in de jaren ervoor als ik eens een pil vergat 2 ik zwanger zijn zo heerlijk zou vinden, dan was ik er minder bang voor geweest 3 elke zwangerschap anders is en je dus bij volgende kindjes wel kotsmisselijk kan zijn, dan had ik er weer iets meer tegenop gezien bij de tweede 4. Dat mijn zoon te groot zou zijn voor mijn bekken, dan had ik sneller gevraagd of een keizersnede misschien een goed idee was 5 Dat seks na de bevalling ontzettend pijnlijk kan zijn, ook na een keizersnede, dan had mijn man toch nog wat langer moeten wachten. 6. Dat borstvoeding geven behoorlijk wennen kan zijn, dan had ik mij daar beter op voorbereid (2 weken pijnlijk hier bij elke opstart, maar daarna is het zooo handig). 7. Ik bij mijn derde plots wel vóór de geplande keizersnede in arbeid zou gaan, dan zou ik een dag ervoor nog een buikfoto gemaakt hebben en geen drie uur thuis gewacht hebben in de veronderstelling dat die weeën wel terug stil zouden vallen voordat ik naar het ziekenhuis zou zijn gegaan 8. Verse baby’s spontaan plassen/stoelgang maken wanneer je hun pamper opent, dan zou ik niet nat geworden zijn en een pamper hebben uitgespaard
Dat een kindje de grootste kostenpost is van je leven, maar dat er geen gebruiksaanwijzing bij zit. Dus na de bevalling heb je ineens een baby in je handen en een paar dagen kraamhulp en voor de rest: succes ermee! 😂 Gelukkig is het allemaal goedgekomen, ik heb nu twee maffe maar gezonde tieners in huis.
Oh ja, na de geboortekaartjes volgt de kraamvisite. Laatste keer hebben we anderhalve week gewacht met het versturen van de kaartjes en voila... De visite kwam ook anderhalve week later.
Ik had héél graag geweten dat het volkomen normaal is dat het even duurt voordat je zwanger bent. (Voorafgaand aan de zwangerschap.)
Ik had héél graag geweten dat de eerste bevalling wel 24 uur kan duren, maar dat dit absoluut niet altijd het geval is. (Tijdens de bevalling.)
En ik had héél graag geweten dat alle moeders zomaar doen wat hen het beste lijkt. Niemand heeft alle wijsheid in pacht. (Gaat nog iedere dag op, fijn al die mensen die vinden dat ze iets beter doen dan ik.)
Zwanger zijn niet, met bevallen had ik graag geweten dat je ná het hele perscircus, nóg een keer moet gaan persen voor de placenta. En dat het dan nog niet klaar is, omdat je gehecht moet worden en met een beetje pech, in mijn geval, big dagenlang pijn hebt bij elke beweging die je maakt door je hechtingen
Dat je kraamweek een emotionele rollercoaster is, slechte nachten, veel onzekerheden en veel vragen als de kraamhulp net weg is. Zeker bij de eerste, zit nu in de kraamweek van de 2e, je bent wel wat makkelijker maar het blijven emotionele dagen met veel vraagtekens maar gelukkig ook antwoorden.
Hoe zwaar het allemaal is en ook als alles goedgaat en je een goede oppas hebt je je altijd zorgen blijft maken. Ik vond het behoorlijk tegenvallen allemaal, had t niet willen missen though.. maargoed als ik het zou weten had ik het misschien niet gedaan hihi
- dat je buik nog groot is na de bevalling en je echt niet in een gewoon hempje past... - dat als je er open over bent, je hoort dat bijna iedereen wel iets heeft overgehouden aan de zwangerschap/bevalling qua lichamelijke klachten; urineverlies, aambeien, rugklachten, bekkenklachten. Hey vereist regelmatig nog wat hulp binnen het medisch circuit om dat weer te verbeteren. - dat je niet kunt voorspellen hoe je zult zijn als moeder. Wat een moederinstinct met je doet valt niet vooraf te bedenken. - dat "houden van" een nieuwe dimensie krijgt
Mijn man, met wie ik nu 16 jaar liefdevol en stabiel samen ben, is altijd en vanaf dag 1 heel open geweest graag kindjes te willen. Ik daarentegen heb van jongs af aan gedacht en geroepen dat zwangerschappen en het krijgen van kinderen niet aan mij besteed zou zijn. En áls, dan later. Ergens in de toekomst. Misschien.
Eerst reizen, werken, huisje en beestje. Genieten samen.
Als ik anderen hoorden praten over hun lichamelijke en geestelijke ongemakken (constant misselijk en spugen, bekkeninstabiliteit, hormonen nachtmerrie, slecht slapen - gevolgd door lekkende borsten, poepluiers en kwijlende en spugende kindjes) dan dacht ik "geef mijn portie maar aan vikkie, ik sla over, dit is niet aan mij besteed." Dit gevoel komt mede voort uit een jarenlange vechtscheiding van mijn ouders toen ik zelf jong was. Geen goed referentiekader...
Jaren verstreken. Anticonceptie ging in de vuilnisbak. Wat er ook gebeurt, samen zijn wij sterk. Wij kunnen dit samen. Wij besloten - zonder enige druk - wel te zullen zien wat de toekomst voor ons in petto heeft 💪🏻 Een wijze beslissing. Zo bleek.
Toen ik in 2016 zwanger raakte van onze eerste had ik niet kúnnen denken dat mijn schrikbeeld zó positief zou veranderen. Dat ik nu, anno 2020, op het punt sta te bevallen van onze tweede. Als een blad aan de boom ben ik bijgedraaid. Een eye-opener, beslist.
Dat ik zwanger zijn en het dragen van het kindje in mijn buik zoiets magisch zou vinden!! Knus samen in één lijf. Koesteren van (harde!) schopjes die toch best pijn kunnen doen. Directe verbondenheid en onvoorwaardelijke liefde vanaf dag 1 in de zwangerschappen! Heel puur. Heel bijzonder!
Overigens ben ik in mijn beide zwangerschappen geen dag misselijk geweest, geen afkeer van luchtjes en heb zelfs niet één keer overgegeven :) Maar wat niemand mij vooraf vertelde is dat (extreem) vocht vast houden, keihard snurken, zweten en kwijlen in je slaap óók zwangerschapskwaaltjes kunnen zijn - en dáár hoor je nooit iemand over - taboe 😂
Toen we de positieve test zagen waren we heel blij maar mochten we tegelijkertijd niet blij zijn van onszelf. De eerste weken bezorgd, vanwege kans op miskraam en een genetische afwijking in de familie. Gelukkig was ze gezond en dat is het belangrijkste.
Iedereen bleef maar zeggen "geniet van deze geweldige periode", maar genieten zou ik het echt niet omschrijven. Ik vond het eerder een offer van 9 maanden (dat ik maar wat graag wilde geven). Ik werd helemaal gek van de fysieke klachten.
Bijna hele zwangerschap overgegeven, vermoeidheid, veel bloedneuzen (ook op gênante momenten buiten de deur), brandend maagzuur, jeukaanvallen, lekkende borsten, dikke buik die bij alles in de weg zit, niet kunnen slapen, etc.
Voor ik zwanger was zag ik op tegen de bevalling, dat was ook zeker geen pretje, maar toch minder erg dan al die maanden afzien.
Wat wel echt klopt is dat je het ook weer snel vergeet (tenzij je er specifiek aan terugdenkt zoals nu). Dat kon ik me tijdens de bevalling niet voorstellen, haha.
Dus ik zou zeggen probeer ervan te genieten en als dat niet lukt, is dat ook oké. Veel succes!
Dat zwanger zijn echt vreselijk is.. 9 mnd spugen en bekkeninstabiliteit.. nee wat was dat naar! Bevallen ook maar dat is binnen 24 uur over had ik in mijn hoofd gezet.
Dat het anders gaat dan dat je verwacht of bedacht had. Zoals, nooit geen kind in mijn bed... uhm wel dus na 3.5 jaar sliep ze pas een door dus dat trokken wij anders echt niet hoe hard je ook vol houdt. Mijn box gaat de deur niet uit voor 12 maanden, nou ze brulde zo de boel bij elkaar in dat ding dat hij weinig gebruikt werd. Hup weg ermee 🤣
Dat altijd is kortjakje ziek puffen echt werkt (voor mij dan) Dat je een spuit krijgt om de placenta los te laten en dat dat bij mij nog niet werkte. En dan dus alsnog naar de OK moet...
Dat de "stomme" clichés echt waar zijn. De tijd vliegt namelijk echt voorbij, geniet van elk moment.
Dat sommige dwingend kunnen zijn in hun mening over opvoeden. Volg je eigen gevoel.
En dat je kindje voor het eerst aanraken en ruik een zo magisch is wat voelde ik mij overweldigend zo veel liefde dat je voelt gelijk voor "iets" wat je voor het eerst ziet echt bijzonder zo sterk.
Dat iedereen aan je buik wil zitten (bij mij mag zoon van 3 jaar, manlief en het benodigde medische personeel, maar meer niet). Vreemde dromen bij mijn eerste zwangerschap was ik eenk eer in Syrie een kerk in gevlucht en kon ik met mijn dikke buik niet de kelder in vluchten. En wat er bij mij helaas ook bij hoort de rugklachten doordat wederom maar 1 van mijn bekken aan het verweken was, Fysiotherapie (kine voor de Belgen) helpt.
Wat ik ook niet had verwacht is dat ik er niet tegen kan als mensen aan mijn buik voelen. Mensen doen dit ongeneerd, maar dat vind ik echt niet fijn. Als ik weg ga met vrienden of collega's of familie heb ik voorhand al stress voor de "buikaaiers" vind het verschrikkelijk! Hier nog mensen die het zo lastig vinden? 😅
Al die afscheiding..dat had niemand verteld! Ook dacht ik dat je lekker kon genieten van de baby, maar met een bolle buik voelde ik me best gehandicapt en ik maakte mij constant zorgen of alles wel goed ging. Maar iedereen zei altijd dat het bijzonder is en dat is zeker waar!
Tintelende handen en benen , vooral na een drukke dag. Heel irritant 🙈 en verder toch wel hoe bijzonder het is om je kindje te voelen bewegen. Vermoeidheid vond ik het vervelendste aan zwanger zijn (en ontzwangeren) maar verder heb ik gelukkig wel kunnen genieten van de zwangerschap. Af en toe mis ik het nog wel 😉 maar nu een zoontje van 2,5 en dochtertje van 3 maanden dus voorlopig is het goed zo 😊
Ik had elke zwangerschap snachts kramp in mijn kuiten... van die kramp dat je helemaal krom ligt😅 nooit geweten dat het erbij kan horen
En ik vond het heerlijk dat mensen ( vooral bij je eerste zwangerschap) zo geïnteresseerd zijn, zelfs mensen die je niet kent die dingen vragen over je zwangerschap, je kan gewoon ongegeneerd over je zelf en je bolle buik praten
Je bent altijd samen voor 9 maanden, vond ik zo fijn gevoel,, helemaal in het begin toen niemand het nog wist, voelt als een heel leuk geheim 😊
En ik vond het soms bizar wat hormonen met je doen... ik was 42 weken zwanger en echt oprecht overtuigd dat ik nooit meer zou bevallen, dat het gewoon zou blijven zitten.. 🙄
Ik had verwacht dat zwanger zijn een mooie en zalige periode zou zijn. Eerlijk vind ik zwanger zijn helemaal niet fijn, ben steeds ongerust dat ik in premature arbeid ga of pre eclampsie krijg ofzo. Ben zelf ook een vroedvrouw en werk in de grootste materniteit van Vlaanderen, dus ik kom vanalles tegen. Misschien dat dat mijn angst wat versterkt. Op 16 weken zwangerschap heb ik ook een randvenebloeding gehad wat zich een hematoom heeft gevormd achter mijn placenta, en ik weet gewoon wat dit kan doen. Zit hierdoor thuis van 16 weken zwangerschap, dus heb niks om handen. Heb ook bekkeninstabieliteit en bij het minste dat ik voel in men buik zit ik mijn eigen diagnoses te stellen. Ik ben misschien een vroedvrouw en ik weet heel veel, maar soms snap ik toch niet wat er met mijn lichaam gebeurt en daar word ik een beetje zot van. Vind het wel zalig om ze te voelen bewegen, maar dat kan tegenwoordig ook best pijn doen xD ze stampt graag in men maag en ribben ;p ben ondertussen 28 weken zwanger, dus nog even doorbijten!
Iedereen zei altijd dat je van een vaginale bevalling zo snel hersteld. Nou bij de eerste kreeg ik het pas na 6 weken voor elkaar om een rondje om de flat te lopen. Was daarna kapot en heb 2 uur geslapen. Rest van de dag niet veel waard. Pas na een half jaar echt weer pijnvrij(pijn in de buik) en normaal kunnen lopen en dingen doen. Was dus absoluut niet snel, was een langdurig iets. Ik was bij de tweede dan ook stom verbaasd dat ik me zo goed voelde na de bevalling dat ik meteen wel naast me bed kon staan(helaas een katheter, dus kon niet weg). Liep bij de tweede na 2,5 week al in een dierentuin rond. Compleet anders dus🙈
Verder had ik ook echt niet verwacht dat ik zo'n heks kon zijn in de zwangerschap🙈 man, ik kon echt een bitch eerste klas zijn en dat was in de derde zwangerschap helemaal dramatisch🙊
En had ook niet verwacht dat onze eerste na 6 weken al doorsliep van 22 tot 7 uur. Was voorbereid op maanden slecht slapen *heeft onze tweede trouwens wel goed gemaakt die verwachting😅
Dat ik bevallen was. Mijn dochter op me buik had. En de arts vraagt nog even één keer persen? Ik zat hem aan te kijken en dacht echt wtf me dochter is er al ik verwacht er maar 1! En die leegte daarna. Die was enorm hard. Heb daar nog pijn aan. (Couveuse kind, bestond toen nog geen rooming-in)
En daarna jaren later... mensen zeiden me altijd dat kinderen 0 tot 4 jaar altijd zo hectisch was. Nou dan heb je nog geen kinds van 4 tot 12! School, sport, sport, zwemles, vriendjes en vriendinnetjes afspraken. Het is plannen wanneer we samen aan tafel kunnen eten. Dus geniet van de 0-4 jaar fase dat je kind nog lekker dicht bij je is en geen 'verplichtingen heeft ! ^_^
Dat tweede stuk is zo herkenbaar! Ik ben zwanger van nr3, de twee andere zijn bijna 7 en bijna 9. En vind het dit keer veel zwaarder, dan bij de zwangerschap van nr2. Idd vanwege alle verplichtingen van de andere twee!!! Ik kan niet zeggen, ik doe even rustig aan, of blijf nog even liggen 's ochtends met mijn kind, of doe vanmiddag even helemaal niks en ga lekker bankhangen ofzo 😅
Nee, de andere twee moeten op tijd naar school, sport, zwemles, clubjes, speelafspraakjes, feestjes, activiteiten op school....
Dat je buik zo leeg is na de bevalling en je darmen gekke bewegingen maken alsof er nog steeds een baby in zit. Dat een keizersnee echt pijnlijk is binnen de eerste drie dagen en ik als een oud omaatje voor de eerste keer naar de wc liep. Dat borstvoeden enorm pijnlijk kan zijn, door merg en been. Dat ik meteen verliefd was op mijn kleine prinsje en hij meteen vertrouwd aanvoelde. Dat ik weken alleen op mijn rug en niet op mijn zij kon slapen door de wond van de keizersnee. Dat je de hele dag druk bent met de baby, of met voeden, of met kolven (10 maanden lang 4/5 x per dag). Dat het wat mij betreft het mooiste is wat je als vrouw mee kunt maken.
De afloop vd bevalling,, dat je daarna nog van de placenta moet bevallen, dat je een lege wiebelbuik hebt, dat nr de wc gaan de aller eerste keer erg lastig is, dat je je helemaal kapot voelt, dat je naweeën krijgt, dat je tot 6 weken na de bevalling blijft bloeden en geen seks kan hebben zolang je bloed. Dat soort dingen, en vooral het gevoel wat er bij kwam kijken overviel me best
Oh en dat je opa’s en oma’s moet ‘managen’ wie wanneer komt. Mijn moeder kwam van ver, mijn schoonouders dichtbij. We dachten: we bellen ze en dan komen ze gedurende de ochtend. Maar toen we nét het ziekenhuis uit zouden gaan (3 u na de bevalling) stonden ze ineens met zijn állen in de kamer (8 mensen! Veel teveel!) ik had goud gegeven voor die eerste blikken van de nieuwe opa’s en oma’s; maar ze wilden allemaal tegelijk naar binnen “want van allemaal het eerste kleinkind” :/ = geen aanrader!
ik werd niet direct na de geboorte verliefd op mn kindje. dat duurde een paar uur. had ik wel verwacht. ik vond hem ook niet direct een mooie baby. haha. Was een zware bevalling en de baby was erg groot. bij de tweede direct verliefd en ik vond haar prachtig.
ik had niet verwacht dat je zooooo veel kraamverband moest inslaan. En dat aambeien zo groot en pijnlijk konden worden na een bevalling.
ik had niet verwacht dat het zo snel ging en ik hoefde maar te knipperen met mn ogen en ik had geen baby meer.
ik had niet verwacht dat borstvoeding ook niet kon lukken.
nooit geweten dat het aanpakken van de baby terwijl ze nog half in mij zat (de tweede) het mooiste moment uit mijn leven zou worden
Na de bevalling die verschrikkelijk lucht van het wondvocht. Vond t echt zo vies en de kraamhulp maar zeggen dat t er bij hoort 😅 Wat ik ook niet had verwacht was hoe naar het omdraaien in bed voelt als je net bent bevallen, alsof alle organen los in je buik zweven 😱
Dat ik niet overspoeld werd met liefde voor de baby toen ze eruit kwamen. Uiteraard wel hier moet ik voor gaan zorgen, maar niet zoals iedereen zegt dat gevoel / uit de film en dat dat ook heel normaal is. Liefde moest hier groeien en is 10000% goedgekomen :-) maar bij de 1e vond ik dit heel lastig en vroeg me echt wat is mis met me en schaamde me ervoor
Dat het uit handen geven van je baby heel lastig kan zijn en je ook gewoon nee kan zeggen. In de kraamweek, en daarna ook, wilt iedereen je baby op schoot houden. Onze zoon is met de vacuümpomp geboren en het werd afgeraden om hem aan kraambezoek te geven. Hierdoor kon ik met duidelijke reden zeggen dat ze hem niet vast mochten houden. Hier heb ik nog wat langer aan vastgehouden omdat ik er nog niet aan toe was (behalve de opa's en oma's). Ze doen het er maar mee, als hij een maand oud is, is hij ook nog leuk en klein. Volgens mijn schoonmoeder is het geen hashpijp die je doorgeeft haha!
Borstvoeding geven leek mij maar raar en naar. Op verzoek van mijn man naar een cursus geweest en het toch geprobeerd, met het idee als het niet goed voelt dan stop ik ermee. Het voelt heel natuurlijk en fijn. De eerste 6 weken waren wel echt zwaar. Maar zoonlief is nergens zo tevreden als aan de borst, heel mooi om te zien. Ondertussen is hij 12 weken en we genieten er nu samen van (al is het soms ook echt lastig).
Tip, eet (bijna) geen kaneel in de kraamtijd. Mijn poep was achterlijk hard. Wist ik veel..
Baby's hoeven niet door te slapen, dat is niet normaal. Ook al vraagt iedereen of hij/zij al doorslaapt en denk je daardoor dat je de enige bent met een baby die niet doorslaapt.
Poepen na de bevalling vond ik wel even een dingetje 😂 Na de eerste bevalling was ik zó bang dat als ik ook maar enige druk zou zetten alles open zou scheuren 😂 bij mij duurde het even voordat alles weer op gang kwam dus uiteindelijk geen pijn gehad 😉 plassen had ik geen moeite mee, ging meteen goed en deed geen zeer.
Dat het op t eerste gezicht kan lijken dat je een model baby hebt als ze net geboren zijn. Hele dag slapen van voeding tot voeding. Maar na 2/3 weken begonnen opeens de krampjes en reflux. Dat vond ik heel erg schrikken en echt wel de allerzwartste periode van leven met een new Born.
Tijdens de zwangerschap dacht ik “als de eerste echo maar goed is dan ben ik gerust”. Maar daarna volgde “als de 20 wk echo goed is dan ben ik gerust”. Maar daarna kwam “als ze geboren is, dan ben ik gerust”. En na de geboorte dacht ik “Als ze 2 is en het gevaar van wiegendood geweken is, ben ik gerust”. En toen besefte ik me, als je een kind hebt, ben je nooit meer gerust! Je maakt je altijd zorgen over iets. Je houdt er gewoon teveel van
Dit herken ik inderdaad ook een beetje! Ik heb bij 6, 9, 11 en 12 weken een echo gehad. De eerste twee omdat ik korter zwanger bleek dan ik dacht, met 11 weken termijnecho en met 12 weken omdat de gynaecoloog het leuk vond (en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen 🤤). Daarna dacht ik; als ik het hartje hoor, dan ben ik gerustgesteld. Ik ben toch heel blij dat ik volgende week de 20 weken echo heb. 🤭 Ik denk alleen wel dat ik me daarna toch weer zorgen ga maken, ik wil graag met eigen ogen kunnen zien dat het goed gaat. Ik had niet gedacht dat dit een dingetje zou zijn.
Dat klopt! Het stressniveau ligt nu hij 12 weken oud is wel wat lager gelukkig. Al heeft manlief hem gister aardig doen stijgen. Hij wilt dat ik alleen naar het dorp ga vandaag, zonder baby. Want 'dat zou goed voor me zijn'. Nou, ik wil niet..
Alleen onder de douche staan voelt al gek. Ik kijk er de hele dag naar uit, even geen baby aan mijn lijf. En dan kan ik eindelijk douchen, heb ik continu het gevoel dat er iets niet klopt..
Mijn man vindt het na 12 weken echt wel tijd worden. Een ander had ik vroeger ook voor gek verklaard. Je kind is 12 weken, doe normaal en ga alleen iets doen. Maar nu ik het zelf ben voelt het echt niet goed. Dat verbaasd me echt.
Hahaha, zo grappig, ik had dat andersom, kon niet wachten even de deur uit zonder mijn dochter. Dus na twee weken, hup, twee uurtjes wezen winkelen. Enorm van opgeknapt!
Als hij 18 is dan zit je echt niet meer aan hem vastgeplakt hoor. 🙂 Komt echt wel goed. Maar ik zou je toch aanraden langzaam te gaan 'forceren', je wordt er echt blij van als je het een beetje los leert laten. En ja, ik zit nu in dezelfde fase ;-)
Ik lees al heel veel herkenbaars in de comments! Voor mij ook nog: ik dacht altijd dat scheuren of een knip tijdens de bevalling in je perineum zou zijn maar bij mij is de knip echt “naar onder” zegmaar richting mijn been gezet. Op de een of andere manier schrok ik enorm van die plek. Pas een week na de bevalling ging ik eens rustig voelen en ik dacht echt: waaatt?? Ik heb een spiegeltje gepakt en was heel verbaasd door die plek. Het herstelde overigens heel snel dus zou me daar zeker geen zorgen over maken.
Daarnaast was ik aan het einde van zwangerschap en na de bevalling enorm snel overprikkeld. De eerste keren dat ik na de bevalling op straat liep, stroomden de tranen over mijn wangen omdat ik het gevoel had dat de wereld te hard bij me binnenkwam. Ik weet niet of anderen dat ook hadden?
Heel herkenbaar. Had ik ook heel erg. Ik ben bij mijn 4de een week boven gebleven in bed (in de kraamweek). Dat heeft zoooo geholpen. Mooiste kraamtijd van alle 4.
Het letterlijk 9 maanden ontzwangeren. Augustus bevallen en in mei was ik pas geland. Kon sommige mensen tussentijds niet meer in mijn buurt hebben. Snapte grapjes niet meer of vond mensen ineens niet meer aardig.
Maar ook als de kleine geboren is je 2u later kijkt ooh ja die is van mij. Nog niet geland zijn maar toch al zoo veel liefde en eindeloos willen kroelen.
voor het plassen na de bevalling heb je dus een apart flesje met een rietje! hoef je niet onder de douche te passen en telkens alles uit te doen. met dat flesje kan je makkelijk spoelen, weet lang niet iedereen maar grootste aanwinst voor na bevalling!!!
en dat ja dus eerst enorm op je eten moet letten ook voor je ontlasting erna.. die kan nog wel eens moeilijk zijn ook na de kraamweek😉
maaaar ook dat je zoooooooooooooooooo enorm verliefd kunt zijn op een klein mensje die je voor het eerst ziet en dat het zon magisch moment is als het er uit komt!!!!! alle narigheid is niet ineens weg maar wel de moeite waard! en hoe heerlijk een baby voelt en ruikt! ohja en je avonden..... die ben je een hele poos kwijt omdat de baby je nodig heeft😉
Ik vraag me toch wel af.. Hoe ruikt een baby na de geboorte? Ik vind een baby er eigenlijk nog best vies uitzien, kan me nu bijna nog niet voorstellen dat dat een pretje is, behalve dat je je kindje voor het eerst vast hebt. 🤭
De baby ruikt naar jou. Niet als je fris gedoucht hebt of parfum op hebt, maar naar jouw pure geur en naar jouw binnenkant. Niet perse lekker, maar voor jou wel heel bekend. Je bent er totaal niet mee bezig hoor. Helaas was ik maar bij 1 van m’n 3 kids op slag verliefd. De andere twee keek ik aan en ik dacht “is deze echt van mij?” En niet op een positieve manier. Kwam door een prenatale depressie. Waarvan ik dus ook nooit wist dat die bestond.
Ik houd niet van viezigheid. Vantevoren was ik bang dat ik daardoor minder zou genieten. Geen probleem, ik was zelf al zo vies en ik had zo hard gewerkt. Ik was vooral verbaasd dat hij er niet rimpelig uitzag. Hij had alleen cavia oren haha! Het laatste stuk van de bevalling verliep met spoed dus ik moest mezelf even helpen met het besef. Ik heb heel vaak 'dit is mijn zoon' gedacht het eerste uur. Het lande pas toen hij opgepakt werd om aangekleed te worden, mijn zoon!
Dat je na een bevalling best aardig snel weer op de “been” bent met lopen. Ik kon 2 weken erna nog niet fatsoenlijk lopen😅
Dat plassen giga prikt na de bevalling, dus dat de eerste tijd tot de pijn weg is, onder een douche het plassen doet. Als kraamhulp hier niet mee was gekomen, had ik er zelf niet aan gedacht.
Door alle negatieve verhalen over een roze wolk die er niet was tijdens de kraamweek bereidde ik me voor op het ergste. En ik dat me daar in een roze wolk, heerlijk. (En ja, spoedkeizersnede, dodelijk vermoeid etc, maar toch vooral verliefd)
En oke, vies, maar het bloed dat je verliest na je bevalling kan best stinken. Het is geen schoon menstruatie bloed. Vond ik best schocking 🙈
Ik hoor alleen maar horrorverhalen. Dat je na de bevalling alleen op zo’n zwembaddonut kan zitten, dat je aan alle kanten lekt, dat alles daarna intens veel pijn doet, je niks kunt, etc. Kijk er nu al naar uit. 😂
Oh nee hoor, ik kon overal op zitten, had giga aambeien (daar had ik het meeste last van) en n paar hechtingen (die ik niet voelde, ook niet bij t plassen -afkloppen, halleluja). Het liefste zat ik op n harde houten bank /iets wat hard was. Maar de bank ging ook prima. Kan ook meevallen dus!
Zo meevallen dat ik na 2 weken ana de verloskundige vroeg of ik weer mócht beginnen met hardlopen (antwoord was nee, nooit voor 12 weken!;))
Die verhalen heb ik ook gehoord, maar kan ook anders. Ik kon gewoon op de bank zitten, wel beetje schuin. Helaas wel aan alle kanten lekken. Je hebt een heel sexy matras in je broek en dat helpt ook tegen wat urine 🙈 Ik kon "alles" wel weer in de kraamweek. Voelde me opgelaten dat juist "alles" werd gedaan voor mij. Voelde mij prima. Kan je wel met je kleine knuffelen
De slapeloze nachten tijdens de zwangerschap (zoals nu ...)
En na de bevalling de enorme stolsels die je nog verliest. Daar ben ik toen echt van in paniek geraakt. Ik wist het niet, niemand had het verteld, en dan verlies je stolsels groter dan een tennisbal 😳
Ik heb een ijzertekort, dus ik ben constant moe. Ik kan de hele dag te pas en te onpas in slaap vallen. Behalve ‘s nachts, dat dan natuurlijk weer niet. Ik had ook geen idee dat omrollen zo’n pijn zou doen en dat als je eenmaal halverwege op je buik ligt, het net is alsof je een hele grote blauwe plek indrukt.
Het was allemaal gelukkig niet zo erg. Ik moet roosvicee ferro drinken. Het is net alsof je bloed drinkt. De smaak blijft ook in je mond hangen. Echt vreselijk.
Heb een keer voor een verdovende spray gekozen voor het hechten omdat volgens de VK de spuit van een verdoving meer pijn zou doen dan het hechten zelf . NOT TRUE. Die spray brandt als een malle en helpt geen zak 🤣. Ze heeft gewoon de twee bevallingen erna weer geprobeerd voor te stellen. Ja maar..Nee!! Ik wil geen spray! Is verder een lieve en kundige VK hoor 😜
Je kunt gewoon opvliegers krijgen en enorme hoofdpijn van de wisseling door hormonen na je bevalling, Ehm toen ik voor het eerst ging BV snapte ik echt niet hoe je dat uberhaupt discreet kon doen, huppa alle bovenkleding uit. En dat toeschiet reflex ook echt ver kan schieten 🤣 of spuiten beter gezegd, lijk wel een tuinsproeier die eerste week. Oja en gewoon afkolven bij enorme stuwing wat ze ook beweren over “ afstemming” kwam vanzelf goed hier en heb al twee kraamweken er 400 ml uitgetankt.
En tijdens zwanger zijn.. ehm.. slapeloze nachten ( nu dus 😝) op den duur gewoon omdat je lichaam zich voorbereid, je trekt het wel , dus ga niet stressen over “ IK MOETTT SLAPEN”. Ik had bij de eerste ook wel willen weten dat indalen echt veel pijn kan doen. Kindjes daarna overigens niet meer zoveel last gehad, eerste had ruim baan gemaakt denk ik haha
Ohhhhh die spray ja! Ik dacht echt "WAT doe je me aan!!!???!!!". Het was mijn eerste kindje, dus ik dacht dat het erbij hoorde. Ze vroeg het ook niet eens geloof ik.
Haha aah arme jij, nou ze hebben dus ook gewoon injecties. Hele bevalling zelf doe ik zonder pijnstilling maar als de boel klaar is en baby eruit, mogen ze onder wel een prikje geven 🤣
Dat je na die bevalling vol adrenaline zit (en het dus moeite kost als mensen zeggen dat je in bed moet gaan liggen/rusten oid). En dat je hele conditie na de zwangerschap weg is, hoe fit je tevoren ook was. Van 0 opbouwen. En dat de 1e keer naar buiten echt een ‘ding’ kan zijn (na 2 dagen uitstellen uiteindelijk in tranen want “welke schoenen moet ik dan aan?”; arme vriend...;))
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (107) Verversen