Mijn baby is nu 14 weken. Hij slaapt al sinds de geboorte max 8-9 uur per dag, waarvan overdag 2 uur in de draagzak en dan nog een paar uur snachts in zijn bedje met vele onderbrekingen. Ik heb het gevoel helemaal niet bij te zijn gekomen van de bevalling en de levensveranderende gebeurtenis omdat 'slapen als je baby slaapt' bij mij niet op gaat. We zijn echt de hele dag bezig met de kleine in slaap te laten vallen en houden. Ik ben zo onwijs uitgeput!
Wat we al geprobeerd hebben:
Osteopaat Huisarts Kinderarts Infacol tegen krampjes Probiotica tegen krampjes Fles kunstvoeding na de borstvoeding Witte ruis Stille kamer Bedje schuin zetten tegen reflux In slaap voeden Alle boeken gelezen ongeveer over dit onderwerp Auto rijden In de kinderwagen Kamer donker Kamer licht Inbakeren Wakkertijden aanhouden Zelf heeeeel rustig zijn Oma laten proberen Prikkels minimaliseren
Etc etc etc... en niks lijkt te helpen. Ons zoontje is gewoon mega alert en aan (en oververmoeid). Hier maken we ons flinke zorgen over!
Maar ook over onszelf... de batterij is echt leeg. Ik ben sinds een paar weken weer aan het werk en merk dat ik steeds vaker zo verdrietig ben omdat mijn verlof alleen maar bestond uit een huilende baby en wanhopig proberen hem te laten slapen. Ik had het zo anders verwacht! Steeds vaker merk ik dat ik jaloers ben op vriendinnen die een kindje hebben dat wel slaapt! Ons huishouden is een rommeltje omdat ik nooit mijn handen vrij heb (ja, in draagzak wel maar dan wordt hij wakker als ik teveel beweeg of geluid maak). Mijn lichaam is op van al deze weken voor mijn gevoel topsport terwijl ik moest bijkomen van een zwangerschap en bevalling. Mijn man helpt waar hij kan, maar heeft ook een drukke baan en is ook zoooo kapot van de slapeloze nachten.
Mijn vraag is tweeledig:
Zijn er vrouwen die zich (deels) herkennen in mijn verhaal? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
En heb je tips om ons kleintje beter te laten slapen?
Liefs van een onwijs vermoeide maar gelukkige moeder
Jeetje.. ik weet hoe je je voelt. Ik lees gewoon mijn verhaal en alles wat jij ook hebt gedaan.. Ik heb ook 2 huilbaby's gehad. Bij de oudste was het ook zo. Ze kon alleen slapen in een wipstoel of in de draagzak. Uiteindelijk na 4,5 maand kreeg ik het voordeel van de twijfel van de kinderarts voor andere voeding. Ze heeft nu nog steeds koemelkallergie. We kregen een ander kind. We hadden het er laatst nog over... Uren met haar rondrijden in de MaxiCosi in de hoop dat ze in slaap viel, elke nacht haar op schoot nemen en dan slapen, iedereen die zei het is je eerste.. jij bent gestrest en dat neemt zij over. Het kdv gaf gelukkig toe hetzelfde aan en heb ik aan de bel getrokken. Ik heb gezegd bij de huisarts dat ik het niet meer aankon. Ze was mee en heeft alles aan elkaar gekrijst. Zat twee uur later bij de kinderarts en kreeg Pepti en maagzuurremmers voor reflux. Na 2 dagen al een ander kind. Bij de laatste hetzelfde.. hij zat al op Pepti, maar dat was niet voldoende. Na 3 maanden over op Neocate en maagzuurremmers. Hij is nu 15 maanden en zijn aan het afbouwen met de medicatie en dat gaat goed. Laat je niet afschepen en ga na de huisarts..
Ik heb ook 6 maanden een huilbaby gehad die enorm slecht sliep, elk uur van de nacht wakker en maar huilen... Twee weken geleden kreeg hij een oorontsteking en moest hij aan de pijnstillers. Sinsdien heb ik een heel ander kind. Hij is vrolijk overdag, doet keurig dutjes, slaapt plots 12 uur aan een stuk zonder voeding (voordien elke 4u gevoed omdat het even hielp). Hij heeft zeker niet al die 6 maanden oorpijn gehad, maar het is duidelijk dat hij een ander ongemak heeft.
Ik ben met dit verhaal naar de kinderarts gegaan en nu word ik eindelijk serieus genomen en krijg ik een doorverwijzing naar het kinderziekenhuis.
Ik weet hoe je je voelt maar het houdt een keer op hoor. Ik denk aan je <3
Ik was aan het zoeken op Google en Facebook en kwam bij 't boek en de fbook groep Baby in een droomritme, slapen zonder huilen. Of zo iets. Ik ga me er zelf nog in verdiepen voordat ik evt het boek aanschaf maar dacht, misschien heb je er wat aan. Het gaat volgens mij uit van de wakkertijd van de baby en dan pas je daarop z'n slaapschems aan. Ofzo (sorry geen ervaring dus maar wilde je 'het niet onthouden, wie wee tis het wat)
Hier hadden wij ook een huilbaby. Ellende ze was niet te troosten. We tilde er zelf niet te zwaar aan. Ik ging wandelen of een boodschap doen met een huilende baby in de wagen. Als mensen dan zeiden aaah die heeft honger, zei ik nee hoor ze huilt gewoon... savonds legde we naar in de gang in de wagen zodat grote zus wel kon slapen. Erg gezellig was het niet zo'n krijsende baby in de gang. Maar ja in mijn armen werd ze ook niet stil dus ja... we zijn er heel nuchter mee omgegaan. En dat heeft ons wel geholpen. Je doet wat je kunt en wat niet gaat is gewoon pech. De nachten waren wel erg zwaar! Ik was zoooo toe aan door slapen. Ik was kapot! Ik wilde eigenlijk een heel weekend slapen. Wanneer het huilen minder werd weet ik niet meer. Maar vanaf een maand of 11 sliep ze door!! Wat was ik blij! En een paar maanden later was ik weer zwanger. Dus we mogen alweer bijna. 🙈
In het stukje wakker/alert en weinig slapen herken ik me zeker. Bij alle 3 onze kinderen wel. Nr 1 en nr2 gingen na 2 jaar doorslapen. Nr 3 is nu 6maanden, slaapt 3x per dag, meestal in dr kinderwagen tussen de 10-30min. 's Nachts wordt hij soms elk halfuur wakker, soms elke 2 uur. Meer tijd zit er nooit tussen. Ik ben ook maar gestopt met tellen. Dingen die ik doe zijn: vooral voor de weg van de minste weerstand gaan. Ik ga dus niet mega hard mn best doen om maar te zorgen dat mijn zoontje overdag slaapt. Bij de eerste deed ik dat nog wel, maar hoe frustrerend als je zo je best doet en het niet lukt of je kindje na 1min weer wakker is. Daarnaast slaap ik samen met mijn zoontje en voed ik hem liggend zodat ik half verder kan slapen.
Misschien kan je in de weekenden wat extra proberen te slapen terwijl je man de kleine heeft?
Ik hoop dat je snel wat tot rust mag komen. Slaaptekort en een huilende baby zijn erg zwaar. Wees niet te streng voor jezelf. Het huishouden komt wel weer.
Is hij wel blij of huilt hij veel? Als hij veel huilt zou je eens kunnen proberen om zelf koemelk- en sojavrij (soja geeft vaak een kruisreactie) te eten, zodat hij het niet krijgt via de borstvoeding.
Als hij verder wel vrolijk is, maar gewoon heel alert en wakker, dan kan het ook zijn dat je echt enorme pech hebt en je kindje 'gewoon' geen goede slaper is. Onze zoon heeft ook bijna 9 maanden dramatisch geslapen en begint het nu langzaam te leren. Vaak groeien ze ook over deze ellendige periode heen, maar dat maakt het voor jou niet minder zwaar.
Heeft je kind geen allergie? Zoiets als koemelkallergie? Mocht je naar een allergie willen kijken dan is deze faceboek groep heel fijn. Borstvoeding aan een baby met voedselintoleranties. https://www.facebook.com/groups/747061295376862 Als jij je kindje geen koemelk wilt laten krijgen via de borstvoeding moet jij helemaal stoppen met het eten van melk producten. Let wel op het zit in heel veel dingen toegevoegd. Van brood tot vleeswaren. verder helaas heel herkenbaar. Een baby hebben is zo verschrikkelijk slopend!! Genieten van je kraamtijd of verlof, nee hoor zit er niet in een baby is overleven. Alleen dat al weten en accepteren scheelt mentaal al zo veel. Je bent niet de enige, heel veel babys vertonen dit gedrag. ik heb verder goede ervaringen gehoord van deze slaap coach Ewelina www.eindelijkslapen.nl/
Je vraag klinkt enorm liefdevol naar je baby toe, mooi op te lezen!
Ik denk dat veel moeders dit wel herkennen, anderen hebben gelukkig wat meer geluk.
Wat voor de een werkt, werkt voor de ander niet. Hierbij wat bij ons het patroon doorbrak. - ik was vooral bezig met in slaap krijgen. Ik vergat daardoor dat er ook echt wakkere tijden zijn, en je dan met je kind kan spelen, ontdekken. de kleine wordt er moe van. En je bent niet meer de hele tijd bezig met in slaap vallen - mijn kleine reageerde op mijn stress/onmacht/verdriet/frustratie. Ik heb eerst echt aan mijzelf moetenw erken. Toen het met mij beter ging (er rust kwam) ging het ook met haar beter. - resetten, rust. Jij kan er weer voor je kind zijn als je jezelf helemaal rust goed. vraag een ander het even over te nemen. - ik gaf borstvoeding. Mijn dochter had niet genoeg voor het opgaan van de nacht. wij gaven toen extra bv na met de fles. ik kolfde dat zelf dat 2 uur later af (voor de dag ernaa weer klaarzetten). daardoor ging ze 'v ol' slapen. en hoefde ik haar niet wakkeer te maken.
Helaas herkenbaar hier!😢 Mijn kindje is toevallig even oud als jouwe, over 2 dagen 14 weken. Wij hebben ook werkelijk alles al geprobeerd, osteopaten, indikken van voeding, nexium, omeprazol, zelfs 2 keer een week opgenomen geweest in het ziekenhuis.
Daarbij heb ik ook nog een kindje hier rondlopen van net 2 jaar die verzorgd moet worden en aandacht nodig heeft, dit vind ik het aller ergst eraan, voel me zo schuldig en klote tegenover haar dat ik haar de aandacht niet meer kan geven die ze verdient. Zij was trouwens ook erg onrustig als baby zijnde, maar zij had geen last van spugen waardoor ik haar gewoon heel de nacht aan de borst liet en we zo toch wat slaap konden pakken.
Als de baby overdag 2 uur slaapt is het al veel, dit is dan verspreid over de hele dag in hazenslaapjes. Ook idd in de draagzak of op de arm, met de fohn standaard aan. Als ik even stop met lopen meteen wakkerZ slaapt ook niet in de kinderwagen. ‘Snachts heeft hij nog nooit langer dan 2 uur geslapen.. bijelkaar denk ik dat hij ‘snachts 4 uur slaapt in totaal, verdeeld over de hele nacht... ik zit snachts rechtop in bed met hem bovenop mijn borst omdat hij last heeft van reflux. Zodra ik hem naast me in bed leg (zelfs 2 u na de voeding) geeft hij gelijk over/moet hij boeren etc...
Heb het gevoel alsof baby aan me vast zit geplakt. Ik kan al blij als ik even 5 minutjes kan douchen, snel een boterham kan eten.. paar weken geleden was het zelfs zó erg dat hij een paar nachten HELEMAAL NIKS sliep dat mijn borstvoeding op was geraakt. ik sliep 0 uur, kon niet eten/drinken, dus ja logisch dat mijn lichaam op aan het raken was. Ben toen een week naar mijn ouders gegaan ze hebben hem toen vaker van me overgenomen zodat ik eens 2 uurtjes kon slapen en kon eten en drinken. Toen ik eindelijk de mogelijkheid had om te kunnen slapen, kon ik niet inslaap komen omdat ik zo gespannen was. Ik Heb toen ook een dubbele kolf gehaald en zovaak mogelijk gekolfd zodat de borstvoeding weer opgang kwam. Dat was echt zó heftig toen dat ik zelfs gedachten had om uit het raam te springen, eindelijk rust... als ik mijn ouders niet had gehad weet ik niet hoe het dan was afgelopen met ons. De assistente van de huisarts geloofde me niet eens toen ik zei dat baby 0 uur sliep en ik door aan het draaien was. Ze zei ja, op n gegeven moment zal die heus wel inslaap vallen van vermoeidheid. Uhhh nee?! Hij slaapt NIET!! Ben toen zo boos geworden, voelde me totaal niet serieus genomen.
Ik ga nu zelfs naar de wc met hem in de draagzak. snachts als ik naar wc moet neem ik hem ook mee op de arm, bang dat hij, zodra ik hem ff wegleg, weer klaar wakker is en ik weer van voor af aan kan beginnen.
Ik kan je zeggen dat ik op dit moment absoluut niet gelukkig ben. Tuurlijk houd ik van mijn baby maar dit is gewoon niet te doen. Het lijkt ook zo uitzichtloos, ben elke zondag blij dat er weer een week voorbij is. Weet wel heeel zeker dat ik hierdoor geen 3e meer wil. Ik wil dit NOOIT meer meemaken. En als ik dit vantevoren had geweten had ik zelfs geen 2e meer genomen... Mijn man helpt me niet met de baby, hij vind dat hij al genoeg helpt met de verzorging van ons kindje van 2 jaar. Doet ook niks in het huishouden, nog niet eens de borden in de vaatwasser. zelfs niet nadat ik een paar keer bijna smekend heb gevraagd of die me meer kan helpen.
Dus ja, hier een vrouw die zich herkent in je verhaal. Tips heb ik dus niet echt 😞 wel raad ik je aan om hulp te zoeken, eventuele Opa’s en oma’s, ooms/tantes die je willen helpen? Mijn ouders en/of zusjes komen een paar keer in de week een hele dag hierheen zodat ik even op de bank kan gaan zitten, op mn gemak iets kan eten, iets in het huishouden kan doen en tijd kan doorbrengen met mijn andere kindje.
Ik wens je heel veel sterkte, en hoop dat het met de tijd steeds beter gaat met onze kindjes...
Dit voelde ik diep vanbinnen, ik voel met je mama. En dat gevoel van uitzichtloos is zoo herkenbaar! Maar nu met de 3de weet ik dat het allemaal ophoudt op een dag, en dat maakt het wel meer haalbaar dan bij de 1ste. Ik wou dat ik je kon helpen! 🤍🤍🤍
Dankjewel❤️ Ik las jou verhaal en zoveel komt overeen! Ik ben dus niet de enige... voelde me echt zo alleen hierin. Niemand lijkt te begrijpen of zich voor te kunnen stellen hoe dit is. Mag ik vragen op welke leeftijd het beter ging met je oudste dochtertje? En wauw, toch nog voor een derde gegaan. Echt een strijder ben je! 😱
Ik ga je eerlijk zeggen dat de afgelopen jaren troebel zijn voor me. Alle dagen, weken, maanden bloedden samen. Ik kan niet meer exact zeggen wanneer ze beter ging slapen. Ik geloof na 1 jaar, omdat we toen zijn begonnen aan een 2de (ik dacht, als ik het nu niet doe dan doe ik het nooit). Maar dat wil niet zeggen dat ze daarom goed sliep. Ik herinner me dat ze nog steeds vaak wakker werd. Ik hoopte dat ze beter zou gaan slapen eens ze naar de crèche zou gaan maar helaas. Ze was toen trouwens 2. Ze is altijd een lichte slaper geweest met weinig behoefte, maar een peuter zeggen dat ze moet slapen is zoveel malen makkelijker dan een baby natuurlijk. Dus eens ik met haar kon communiceren voelde het voor mij minder zwaar. Ze is nu 6,5 en zegt nu ook zelf dat ze slapen haat, ze stelt het zolang mogelijk uit en staat ook als eerste op.
We hebben er nu 3 en dat is absoluut voldoende, in tegenstelling tot mijn droom om er veel te hebben. Het leven moet gezellig blijven.
Ik snap je frustratie meis. Mijn jongste was ook erg onrustig als baby. Ook van alles geprobeerd. Wat bij hem enigszins hielp waren de bekende drie R'en. Hij had ook last van reflux en sliep beter op zijn buikje. Met 14 maanden sliep hij (eindelijk) eens in de nacht door.
Meid... Ik voel echt met je mee. Mijn hart breekt. Ik heb 2 dochters gehad die nauwelijks sliepen, maar wél moe waren altijd. Vooral mijn eerste... phew. Ben altijd heel strikt geweest in wakkertijden, ritme, regelmaat, rustige omgevingen. Ik kwam zelden onder de mensen en ben zo ook best veel contacten verloren. Niemand begreep me, hoe absoluut gesloopt het is om een kind te hebben dat niet slaapt. Terwijl anderen maar klaagden dat hun kind nog 1x per nacht kwam voor een voeding, ocharme! Ik wil hun gevoelens niet minimaliseren, maar wat maakte het me kwaad, irrationeel I know. Dan ga je snel opzoek naar verkeerde slaapassociaties zoals wiegen & voeden & in armen laten slapen en dan werd alles nog erger bij ons. Toen ze 8 maanden was zat ik er helemaal doorheen. Ik had zelden tijd om fatsoenlijk te eten. Wc gaan of douchen was evenzeer problematisch. Ik was veel afgevallen & mijn vitaminewaarden waren slecht. Na onderzoek zei de arts nog dat mijn lichaam aan het aftakelen was. Wat een horrornieuws. Dit is het moment in de film waarop ik zou moeten zeggen dat dit ons heeft wakker geschud en dat alles beter verliep. Helaas... Slaapcoach gehad, zij kon met haar 20 jaar ervaring niet meer helpen. Ze wist het zelf niet meer. Daardoor ook vertrouwen verloren in slaapcoaches of eerder: het vertrouwen dat het kan beteren. Zelf slaaptraining toegepast, wat maakte dat ze zelf in slaap kon vallen maar daardoor niet beter sliep. Ik was altijd alert. Sliep ze eindelijk, viel ik niet in slaap vanwege intense angst om weer wakker gemaakt te worden 15 min later. Als ik dan toch in slaap viel was dit middenin de diepe slaap, wat enorm nefast is voor de gezondheid. Het voelt nmlk. alsof je nooit slaap hebt gehad. Ik ga je eerlijk vertellen dat ik tot op de dag van vandaag nog steeds de effecten voel van zoveel slaaptekort. Mijn huisarts zei dat het lichaam een trauma oploopt vanwege te weinig slaap (ik sliep 3u bij elkaar op een dag, nooit in 1 blok) en dat je dan aan chronische vermoeiend kan lijden. Bij mijn 2de dochter ging het er gelijkaardig aan toe, al had ik nooit of nooit gedacht dat ik na een 1ste traumatische ervaring nog dezelfde ervaring zou kunnen hebben. Maar het heeft me niet onveranderd gelaten. Ben heel gevoelig geworden voor prikkels waaronder teveel geluiden, teveel aanrakingen (van man én kinderen), merk dat ik vaan "ontsnap" in mijn hoofd en hierdoor weinig echt aanwezig ben, etc. Er zijn zeker momenten van intens genieten maar mijn God wat haatte ik dat advies van anderen. "Ze worden groot, je zal alles vergeten". Ja, ze worden groot. Neen, de effecten zullen niet plots verdwijnen. Ik heb het uitgezeten. Op den duur ben je zelfs te moe om oplossingen te zoeken. Het was overleven. Ik kon enkel de momenten zo fijn mogelijk proberen te maken en je merkt al snel dat je kracht put uit de kleinste dingen (een lekkere maaltijd, een goed boek,...)
- Probeer een slaapcoach of een slaapkliniek; - Grijp hulp waar je deze kan krijgen en durf te vragen! - Evt betalende hulp in huishouden maar zelfs om de kleine over te nemen! - Praten praten praten. Bij mij hielp het om in facebookgroepen te zitten met andere mama's. - Verwen jezelf!
Ik heb geen concreet advies helaas. Wel kan ik je zeggen dat wij toch voor een 3de zijn gegaan. Wat is hoop een absurd iets toch? Een echte drijfveer. Doe wat je moet doen. Luister niet naar anderen. Nou ja... Luister enkel naar anderen om zo jouw eigen mening te kunnen vormen. Deze fase gaat voorbij, zeker weten. Maar het is niet de bedoeling dat de babytijd een onaangename herinnering wordt. Bij mij was dit helaas het geval. Zodra iemand zei dat ze zwanger was kreeg ik rillingen over heel mijn lichaam. Ik kreeg het zelfs benauwd. Wij gaan tot het uiterste voor onze kinderen, willen hun in geen enkel geval schaden. Maar een moeder dat in het proces geschaad wordt is uiteindelijk hetgeen jouw kinderen zullen aanvoelen. Zorg dat je jezelf niet verliest mama. Wees niet streng, verlaag jouw verwachtingen, dag per dag.
Ohja die ken ik ook, het geklaag dat hun baby van 3 mnd oud nog een nachtvoeding wilt, “wat is het moederschap toch zwaar en vermoeiend dat ik niet meer kan doorslapen” enz. hartstikke boos word ik daarvan. 😔
Wat moet dat zwaar zijn! Kan je kindje niet eens ergens gaan logeren? Dan kun jij eens een dag en een nacht bijtanken. Onze dochter sliep op een gegeven moment met mazzel 3x 45 minuten overdag. Dat veranderd vanzelf, maar daar heb je nu niets aan.
Hier was dat ook elke keer zo helaas. Tot ongeveer 6 maanden sliepen mijn kinderen heel weinig. Overdag misschien 2 uurtjes totaal aan hazenslaapjes en 's nachts werden ze meerdere keren wakker om te drinken. Was ook echt kapot en gebroken. Sorry, heb niet DE oplossing voor je.
Helaas herkenbaar en nog steeds. Mijn zoon heeft nu 2 nachten weer doorgeslapen naar maanden, maar dat zal wel weer tijdelijk zijn. Overdag slaapt hij ook heel weinig. 2 uur in 2/3 slaapjes red hij niet altijd of maximaal 2 uur. Het sloopt mij ook maar je moet wel door.
Herkenbaar, al was mijn zoontje geen huil baby oid, hij sliep wel heel slecht. Ik vond 3-5 maanden het allerzwaarst, kon ook echt niet meer genieten en m’n zoontje voelde denk ik mijn stress, want ineens huilde/krijste hij dus wel altijd als ik er was. Het was zoooo zwaar. Denk echt dat het komt door het moeten combineren van werk en baby, eigenlijk ging dat gewoon nog niet. Ik sliep echt enkele uurtjes per nacht en dutjes gingen ook haast niet, alleen in de wandelwagen soms. Ik ben denk ik echt gered door de lockdown, er kwam weer meer rust in huis en alles liep weer beter. Daarna sliep m’n zoontje nog slecht en was het ook wel zwaar, maar niet meer te zwaar zeg maar. Uiteindelijk zijn we 2 mnd terug geholpen door een slaapcoach en dat heeft ons fantastisch geholpen, maar m’n zoontje was wel 1.5 jaar en niet 4 maandjes. Als tip zou ik je adviseren goed te kijken hoe je wat meer rust zou kunnen ervaren. Kun je ouderschapsverlof opnemen, al is het 1-2 uurtjes per week waarin jij dan tijd voor jezelf hebt? Of eens iemand een dagdeel laten oppassen? In gesprek met je werkgever over wat je zou helpen, een uurtje later beginnen bijvoorbeeld? Een hulp in de huishouding? Ik noem maar wat dingetjes. Ik hoop dat je je snel beter voelt!
Dit is heel zwaar weet ik uit ervaring. Mijn jongste had dit ook naast kma en een milde vorm van reflux. Veel te alert. Het was letterlijk een jaar aanmodderen, al werd t na een half jaar iets beter. Heb veel s nachts met haar samen geslapen en dat ging aardig. Kwam ik iig nog wat aan m’n rust toe, want had er nog 2.
Dat alerte betekende in haar geval dat ze erg gevoelig en een grote ontwikkelingsvoorsprong, waar ze nu in groep 3 wat mee doen. Het heeft voor mij wat puzzelstukjes op z’n plek gelegd. Als dreumes en peuter ook flink wat v haar pittige gedrag te stellen gehad.
Kleine toevoeging op je “maar gelukkige”: je houdt niet minder van je kind door af en toe ongelukkig te zijn. Je hoeft echt niet altijd gelukkig te zijn in zo’n situatie, ook al is dat wel wat de wereld tegen je zegt.
Dacht ik ook! Er zijn altijd (meestal kinderloze) moeders die hun oordeel klaar hebben maar man wat een zonde dat die "maar" erbij moet voor sommigen. Je kan gelukkig zijn maar ongelukkig met een situatie.
Wij hadden dit met de oudste. Met 5 maand huilde hij alsnog 16 uur per dag. Koemelkallergie was onder controle, maar bleef rondgedragen willen worden. We zijn slaaptraining gaan doen. Was heftig, maar na 5 dagen een heel ander kind.
Ik zou een slaapcoach gaan zoeken. Ik heb wel een tip voor een goede, met hele goede reviews. Stuur maar een privé berichtje. Wij hebben toen ook te lang gewacht, zo’n spijt van gehad.
Herkenning zeker! Onze kleine sliep het eerste half jaar 's nachts op/bij papa. Hij had periodes dat hij elk half uur een rondje moest lopen om hem weer in slaap te krijgen en periodes dat hij drie uur kon slapen. De nachten dat hij zo veel wakker werd deelden we door tweeën en deed de ander oordopjes in. Bij mij sliep hij 's nachts aan de borst. Veel gelezen over veilig samen slapen maar helaas lukte dit niet omdat ik te licht slaap. Overdag de hele dag bezig met voeden en in slaap proberen te krijgen en houden. Een dutje doen wanneer de baby slaapt kan ik pas sinds een maand of twee. Ondertussen is hij geen baby meer maar bijna anderhalf. Hier sliep hij of aan mijn tepel, voor hij daar los van sliep waren we ook wat maanden verder. We lagen dan zij aan zij in het grote bed. Ik een oordopje in zodat ik eventueel Netflix kon kijken of zo. Meestal sliep hij dan 45 minuten. Soms werd het anderhalf uur, dan werd hij wel wakker na 45 minuten maar dronk hij zichzelf weer in slaap. In de draagdoek kon hij soms 3 uur slapen. Dan zette ik drinken klaar met een rietje en stukjes eten dat ik zo in mijn mond kon schuiven. Wanneer ik een tijdje gelopen had en hij diep sliep, kon ik heel voorzichtig gaan zitten. Elke 45 minuten minstens weer voorzichtig opstaan en weer lopen omdat hij anders helemaal wakker werd. Mijn omgeving had totaal geen begrip: 'gewoon laten huilen dan leert hij het vanzelf.' Dat wilden wij dus absoluut niet. 'Slaapt hij al alleen? Niet? Wat raar. Dat moet je zo en zo doen.' Zo frustrerend en het maakte mij zo onzeker. Maar hij dronk goed, groeide goed en was zo tevreden (zo lang hij maar bij je kon zijn). Hij had onze nabijheid zo hard nodig. Ik probeerde het voor mezelf zo makkelijk mogelijk te maken maar het was een zware (en toch ook prachtige) tijd. Mijn man zag in dat het een dagtaak was en gaf duidelijk aan dat ik niks in het huishouden hoefde te doen. Zeker niet zo lang ik zelf amper aan eten en naar de wc kunnen toe kwam. Al poogde ik vaak avondeten op tafel te zetten, wat regelmatig niet lukte of een blik nasi werd (ik kan geen blik nasi meer zien 😂). Langzaam werd het steeds makkelijker. Met zes maanden leek hij toe te zijn aan zijn eigen bedje. Mijn man heeft er nog wat nachten op een matras naast gelegen voor de overgang en wanneer hij moest huilen kwam één van ons direct. Zodat hij door had dat we er nog steeds voor hem waren. Het dutje overdag kan hij sinds twee maanden ook alleen in zijn bedje. Ik voed hem in slaap en leg hem slapend weg, een bewuste keuze. Hij is bijna anderhalf en ik ben 18 weken zwanger. Ik ben benieuwd hoe de baby op komst gaat slapen. Af en toe maak ik mij daar zorgen om, maar ook deze keer zullen we een manier vinden. Acceptatie hielp mij om het vol te houden, gefrustreerd zijn kost zo veel energie. Ook had ik een onrealistisch beeld van hoe een baby hoort te slapen. De informatie van een slaapcoach op https://liefdevaneenmoeder.nl/hoe-babys-slapen-eerste-jaar/ heeft mij geholpen in meer inzicht hierin te krijgen.
Echte tips heb ik niet, behalve volg je gevoel en volg geen adviezen op waar je je niet in kan vinden. Probeer te genieten van de kleine momenten, zodat je daar de moed uit kan putten om weer door te gaan. En wees niet te streng voor jezelf, je doet je best en meer kun je niet doen. Vraag eventueel om hulp voor bijvoorbeeld het huishouden. De eerste maanden heeft mijn moeder om de week een paar uur geholpen, dan zijn de wc's in ieder geval af en toe schoon ;) Wanneer mensen hulp aan bieden, pak het aan, laat ze bijvoorbeeld koken. En eet als het allemaal niet lukt af en toe een magnetron maaltijd (ja bah). Succes, je kan het!
Slaap gebrek is verschrikkelijk. Wat hebben jullie al vee geprobeerd en wat moet dit lastig zijn. Helpt samen slapen in de nacht? Hier ook lastige slapers en bij elke van de vier werkte wat anders maar bij alle vier was belangrijkste voor slaap dat ze tegen mij aan liggen. Overdag was ook een drama hier maar dat heb ik nooit op kunnen lossen. Al moet ik zeggen dat mijn jongste overdag in de draagzak best wil slapen maar nog nooit niet bij mij. Zodra hij niet bij mij is, is hij wakker. Bij mij slaapt hij ook niet altijd maar dan lukt het soms wel. In de nacht de eerste vijf weken rechtop zittend geslapen want dat werkte als enige.
Heel herkenbaar en super zwaar! Zoals in andere reacties al genoemd wordt, ik ben er steeds meer achter dat dit gedrag veel voorkomt bij baby’s die zich zeer snel ontwikkelen. Dus je gaat echt veel plezier krijgen van dit kindje :) maar nu is het zwaar. Bij ons hielp ondanks het huilen toch in bedje leggen om te slapen, heel consequent. Natuurlijk niet alleen laten als hij huilt maar erbij blijven en de baby leren om in bedje te slapen. Dat is moeilijk want je kindje is oververmoeid. Wij hadden dagen op een rij dat we anderhalf uur bezig waren om onze dochter overdag in slaap te krijgen en dan sliep ze 20 min. Dat voelt zo onmogelijk en je wordt zelf gek van de moeite en de zorgen om je kind. Maar na een paar weken gingen wij verbetering merken. Onze dochter is nu anderhalf. Ze heeft overdag vrijwel nooit langer dan een half uur aan een stuk geslapen. Eerst drie keer een half uur, toen twee keer en nu een slaapje. Inmiddels zijn de nachten echt oké! Niet perfect maar wel acceptabel.
We kunnen nu echt genieten van ons kind, die hele zinnen kan praten, humor heeft en met wie we zo goed contact kunnen maken. Dat is de positieve kant!
En verder: meld je inderdaad ziek op momenten dat je kindje niet thuis is. Dat is oké!!
Zooo lastig he. Mijn zoontje is 5 weken. Wat voor mij nu sinds 'n paar dagen helpt:. Na voeding minimaal 30 min omhoog ivm reflux Overdag op de bank in Babynestje met mij hand op z'n hoofdje en die haal ik er soms even uit Om 20u al naar boven. Avondvoeding in donkere rustige slaapkamer. Even slapen, avond/nachtvoeding tussen 23 en 24u. Dan inbakeren en in wiegje naast mij.
Ik heb een zoontje met verborgen reflux dus herken het een en ander van je verhaal. Het is super zwaar. Vooral het beide weinig slapen. Hier lijkt medicatie de uitkomst te bieden. Je hebt al zo veel geprobeert hlen het lijkt me zo frustrerend dat niets lijkt te helpen. Alsnik je verhaal zo lees, is erbij werken best veel vragen van jezelf. Buiten dat je voor je kindje moet zorgen moeten jullie ook goed voor jezelf zorgen. Zoals al is geopperd is uit logeren van je kindje misschien een idee? Zodat je in iedergeval eventjes goed kan slapen? Wat ik zelf heb geprobeerd, met goed resultaat, is de nachtvoeding eraf halen. Dit omdat hij naderhand ook meer onrust vertoonde. Ik voed op verzoek en kwam er dus achter dat ik de nachtfles gaf omdat het 'erbij hoorde'. Mijn kindje vertoonde geen honger signalen maar onrust en mogelijk ook pijn. Als hij eerder wakker werd in de nacht nam ik hem bij me, en merkte zo dat hij pas honger kreeg tegen 6e. Hoe ik er mee om ga, is proberen te blijven denken dat hij me nodig heeft, en we het samen doen. Daar haal ik de kracht uit om door te gaan. Maar weet ook dat naar langere tijd dot veel moeite kost. Ik wil je veel sterkte wensen. En hopelijk weet iemand je de gouden tip te geven.
Zeer herkenbaar. Ik had dit gevoel ook met een huilbaby met reflux, die zeer weinig sliep zowel overdag als snachts. Mijn hele verlof was echt verschrikkelijk en ik voelde me ook erg verdrietig als ik daarop terug keek en nu soms nog. Werken daarna was ook een hel want ook al ben je dan met andere dingen bezig, je bent gewoon gesloopt en hebt alleen maar extra verantwoordelijkheden.
Wat ik zou willen adviseren is zoek hulp. Je hebt al heel veel hulp gezocht voor je kindje, maar ik bedoel hulp voor jezelf en jullie situatie. Laat iemand anders een tijdje voor je kindje zorgen en rust uit. Ook snachts, laat bijv je ouders of anderen logeren of ga naar hen toe. Hulp met andere dingen zodat jij de slaaptijd van je kjndje optimaal kunt benutten om zelf te slapen. Laat je man verlof opnemen. Dat laatste is iets wat ik echt graag had gewild en wat dan soort van "niet mogelijk lijkt" op het moment maar wat echt het verschil had kunnen maken voor mij. Of neem zelf vrije dagen op, op dagen dat je kindje door iemand anders wordt opgevangen. Meld je desnoods ziek. Dat soort dingen heb ik zelf veel te weinig/niet gedaan en had ik gewild dat ik wel had gedaan. Want ik zag het gewoon echt niet meer zitten op een gegeven moment en dan heb je ook echt te weinig energie voor je kindje. Wat dan weer vreselijk voelt en zo blijf je in een negatieve spiraal. Het is ook echt ongezond, ik zat bijv als een zombie in de auto en miste afslagen of maakte fouten op mijn route naar mijn werk/huis.
Jullie lijst hebben we ook geprobeerd. Qua reflux en krampjes ging het bij ons iets beter toen we eindelijk een goede voeding icm juiste speentje (met hulp van logopedist).
Wat ik verder kan zeggen is, het wordt beter. Ons kindje is nu 1,5 en nog steeds heel pittig, in deze fase in andere dingen maar datzelfde karakter zorgt er ook voor dat ze zich heel snel ontwikkeld wat geweldig is om te zien. Ze slaapt zo'n 1 uur per dag en de nachten gaan nu voor ons doen redelijk goed, dus daar genieten we ook van. Ik heb er wel veel van geleerd wat ik allemaal anders zou doen dit keer, omdat ik er alles aan wil doen om me zo nooit meer te voelen. Niet alleen voor mezelf, maar ook richting mijn kindje. Als je ooit er weer aan toekomt, is het boek "de geboorte van moeder en kind" interessant en ook confronterend, maar hielp mij wel met de verwerking. Veel sterkte!!
Hier de kleine dame (inmiddels 9) ook zo gehad. We hebben haar naast mijn kant van het bed gezet zodat ik haar kon aaien of zodat ze me kon ruiken. Dat hielp dan in de nacht het meeste of idd op mij.ik deed dan de dekens af en mijn badjas aan en ging half rechtop zitten. Dan sliep ze wel. Overdag in de box en wandelen wandelen wandelen ellende was het. Ik denk dat je al veel gedaan hebt. Dr slaap coach? Heb je cb al gevraagd?
Een slaapcoach? Die kan meekijken en meedenken... Vaak met resultaat. Mijn vriendin is er enorm mee geholpen omdat de slaapcoach de vinger op de zere plek kon leggen: haar onzekerheid over het slapen, die ze overbracht op de baby... Die raakte, net als mama, al gestresst wanneer hij op zijn slaapkamer kwam... Door een nieuwe strategie en steun van de coach, die haar telkens bemoedigde, zijn ze uit de vicieuze cirkel gekomen en kon ze weer gaan genieten!
Je verhaal is heel herkenbaar! Ik ken een hele goede slaapcoach, ze heet Sanne en je kunt haar (vrijblijvend) eens mailen voor advies : info@bysannecoaching. Heel veel sterkte ermee, ons zoontje is nu 2.5 en het meest vrolijke kind dat ik ken maar de eerste zes maanden heb ik ook echt als zwarte wolk ervaren door het vele huilen/weinig slapen. Houd vertrouwen en moed, lieve groet Danique
Dankjewel voor het meedenken :) Dat durf ik niet... mijn tante heeft haar dochtertje bijna verloren door verstikking snachts. Ik weet dat het veilig kan, maar voel me er te angstig bij... denk wel dat hij het fijn vindt. Want het liefst slaapt hij op mij (zo doen we het ook na 04 uur, dan slaapt hij niet meer tot ik hem op mij leg in bed. Alleen slaap ik dan van alertheid niet meer).
Ik begrijp je angst, maar er zijn wel manieren om veilig samen te slapen. Een co sleeper kan bijvoorbeeld al helpen of een baby nestje. Ik zelf sliep de eerste paar maand op de bank met de kindjes.
Een babynestje of op de bank slapen met de baby op je is dus niet veilig. Als je veilig samen wil slapen verdiep je dan eens in McKenna. Overigens is dat ook alleen aan te raden als je bv geeft. Geef je geen bv dan blijft de cosleeper over.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (45) Verversen