Ik heb echt tips nodig ivm buren. Ik heb een stel naast ons wonen met 2 kleine kinderen. Vanaf het begin dat ze hier wonen maken ze veel ruzie in eerste instantie had ik zoiets van het zal wel ze zoeken het maar samen uit. Nu gaat het zover dat zij steeds jankend voor onze deur staat en om hulp vraagt. Soms midden in de nacht ik zelf heb ook kleine kinderen die dan overstuur wakker worden omdat er had gebonkt wordt aan onze deur en de bel gaat. We hebben geprobeerd om een paar keer te bemiddelen maar binnen paar dagen is het weer raak. En om eerlijk te zijn wil ik me er niet mee bemoeien omdat zij hem toch elke keer weer terug neemt. Mijn partner heeft ook een aantal keer geholpen om de ruzie te sussen omdat het weer in de nacht mis ging. Ik wil eigenlijk tegen mijn buurvrouw zeggen dat ik liever niet heb dat ze bij ons aanbelt omdat wij hun toch niet kunnen helpen alleen vind mijn partner dat ik dat niet kan maken stel dat het uit de hand loopt hadden wij dit kunnen voorkomen. Ben ik nou egoïstisch of is mijn man te zacht aardig?
Ik zou stoppen met bemiddelen en daar langsgaan om te sussen en praten, het is niet aan jullie om dit op te lossen. Dat kunnen jullie ook niet, dus neem die last niet op je schouders.
Geef dat ook aan: wij kunnen niet steeds komen als jullie ruzie maken. Geef ook aan wat je wel kan/wil doen: bijvoorbeeld kom even binnen om tot rust te komen voor je weer naar huis gaat, of kom morgenochtend maar even langs, de kinderen slapen nu, wij moeten ook slapen. En als je haar helemaal niet meer aan de deur wil, zul je dat toch moeten uitspreken. Je kunt ook aangeven dat je je zorgen maakt om de kinderen en dat je haar wel wil helpen met hulp zoeken bijvoorbeeld.
Mbt de kinderen daar in huis zou ik wel even met veilig thuis bellen voor advies, dat hoeft niet meteen een melding te zijn.
Wij hebben precies zo'n buurvrouw die ook zelf eigenlijk het grootste probleem is en iedereen opzet tegen haar man. Gelukkig komt ze niet bij ons aan de deur. Zit ze dat wel doen dan zou ik direct de politie bellen, en die nemen het dan maar over. Ik heb wel een keer een melding gedaan bij school toen haar man vertrok met zijn jongste kind en de oudste op school zat hij werd toen beschuldigd van ontvoering. Ik heb toen de school gewaarschuwd wat er gaande was zodat ze het andere kindje veilig konden houden. Persoonlijk wil ik er zo ver mogelijk vandaan blijven, maar zit met hetzelfde probleem: wat nou als, en hadden we dan meer kunnen doen...
Ja het is echt een hele lastige situatie omdat je ook niet het hele verhaal kent. Zij roept van alles maar daagt hem wel weer zelf uit en hij staat erbij en kijkt er naar
Ja het is echt een hele lastige situatie omdat je ook niet het hele verhaal kent. Zij roept van alles maar daagt hem wel weer zelf uit en hij staat erbij en kijkt er naar
Jeetje wat een lastige situatie, ik zou denk ik wel eerlijk aangeven dat jouw kinderen nu ook de gevolgen van hun relatie ervaren en je dit niet prettig vind. Ik zou voorzichtig aangeven dat ze beter de politie kan bellen ipv bij jullie aan de deur staan en dat aangeven dat je begrijpt dat dat een enge stap is maar het zo niet langer kan voor jullie. En dat je de volgende keer anders zelf veilig thuis belt om het te melden maar zou daarbij wel aangeven dat je dat doet om haar te helpen
Tuurlijk nooit iemand in de kou laten staan en snap het punt van je man ook, maar het is niet jullie relatie.
Je man is te zachtaardig. Jullie kunnen hun problemen niet oplossen en worden er nu zelf ook de dupe van aangezien jullie nachtrust nu ook verstoord wordt. Zeker met kleine kinderen is dat niet acceptabel. Dus dat kun je best tegen de buurvrouw zeggen (kom op voor je gezin) met de toevoeging dat als er nood is ze wel zeker bij jullie terecht kan en het mag laten weten. Maar het ook sowieso aan iemand of ergens móet laten weten, maar dan dus op professioneel gebied…
Wat heftig. Ik zou niet blij zijn als m'n (gezins) nachtrust zo verstoord zou worden. En wat goed en dapper van jullie om ze toch te willen helpen.
Ik denk dat je buurvrouw een hulpverlener voor haarzelf nodig heeft. Probeer of ze naar de huisarts wil gaan voor een gesprek. Mogelijk kan een kalmerend middel haar helpen als ze een bui voelt opkomen.
Dit zeg ik helaas uit eigen ervaring. Soms heeft je 'kwaal'/ psychische aandoening de overhand, zonder dat je dat zelf wil. Je buurvrouw heeft dat inzicht mogelijk nog niet. Veilig thuis vind ik ook wel heftig om te bellen.
Het probleem van je buren helemaal van jullie maken vind ik ook niet goed voor jullie zelf. Straks word je verder ellende ingezogen, omdat je ze (begrijpelijk) graag wil helpen. Professionele hulp lijkt me geboden.
Precies wat ik ook dacht, er zijn ook kinderen bij betrokken.. En als dit nooit stopt is de situatie waar ze nu in leven voor hun ook echt niet gezond!
Veilig Thuis gaat over het algemeen eerst kijken wat er nodig is qua ondersteuning. Als ouders in staat zijn om mee te werken, wordt er over het algemeen niet zomaar uithuisgeplaatst. Ja, er worden fouten gemaakt. Maar het is wat mij zeker niet zo dat kinderen het altijd beter hebben bij hun eigen ouders... Er zijn hrlaas nogal wat ouders die zelf geen veilig thuis voor hun kinderen creeren. Een moeder die haar man geregeld te lijf gaat....vind ik op zijn minst het onderzoeken waard...
Wil toch ook niet zeggen dat de kinderen gelijk uit huis geplaatst moeten worden? Maar er moet hier wel wat gebeuren, ik ben zelf zo opgegroeid en had gehoopt dat mijn ouders sneller uit elkaar waren gegaan. Het heeft aardig wat schade achter gelaten😉
Maar het lastige is paar uur later staat hij weer voor de deur. En is er niks aan de hand dan gaat het weer een paar dagen goed en dan beginnen we weer.
Ik vind het nogal wat om iemand die zo duidelijk om hulp vraagt, in de kou te laten staan. Echter denk ik ook niet dat bemiddeling de juiste weg is. Ik zou eens met je buurvrouw om tafel gaan zitten, niet op het moment dat ze huilend voor je deur staat, op een rustig moment. En dan eens helpen om haar naar de juiste instanties te wijzen. Ook tegen haar zeggen dat de kindjes hiermee niet ontspannen opgroeien.
Als er niks veranderd, zou ik met veilig thuis bellen. Voor de kleintjes is deze situatie niet oké. It's takes a village...
Weetje wat het lastige is eerste paar keer vond ik het ook heftig maar het valt mij op dat zij zelf een groot deel van het probleem is. Zij is de gene die fysiek naar hem is hem bedreigt en uitscheld waar wij bij staan. Ik heb dan zoiets je roept om hulp maar jij lokt het zelf uit. Ik ga niet tussen vechtende mensen in staan. Wanneer hij aangeeft weg te willen wilt ze het niet gaat ze huilen dat haar leven zonder hem niks is en dat ze het niet aan kan maar ze kan ook niet met hem. Ik weet niet wat we voor haar kunnen doen mijn man is zo vaak met haar alleen in gesprek geweest om te zeggen dat ze aan haar kinderen moet denken en dat het niet goed voor ze is ze knikt dan ja en amen en gaat dan weer vrolijk verder. Ergste is je hoort haar schelden waar de kinderen bij zijn hem hoor ik echt niet. Ik vind het zo moeilijk want ik weet natuurlijk niet wat hij doet misschien drijft hij haar wel tot waanzin
Het gaat er ook niet om of zij het wel of niet uitlokt, maar dat ze hulp nodig heeft. Want hoe zij doet, is niet hoe een normaal ontwikkelde volwassene zich gedraagt.
Weet je wat er precies tussen hen speelt? Veel schreeuwen? Is er ook sprake van fysiek geweld? Wat wil je buurvrouw, waarom gaat ze niet weg? Staan ze open voor hulpinstanties? Ik zou, mocht ze zelf niet voor de veiligheid van de kinderen kiezen, ook overwegen om veilig thuis te bellen. Die kunnen haar ook helpen (ook in het belang vd kinderen), mocht ze zelf de noodzaak niet in zien. Ook wanneer het alleen om verbaal geweld gaat is dit schadelijk voor de kinderen.
Ik weet niet precies wat er speelt meer dan dat hij gek en gevaarlijk is komt er niet uit. Mijn man is een aantal keer met haar in gesprek geweest en dan zegt ze dat ze er klaar mee is en hem nooit meer wilt zien en de zelfde avond is hij weer terug bij haar. Het is ook haar huis hij woont er officieel niet. Ze zijn zeker fysiek naar elkaar dat geeft zij zelf ook aan maar heb het idee dat zij zelf ook wel fysiek naar hem toe is.
Nou je kan met gemak aan geven dat je er voor haar wil zijn, maar je niet te pas en te onpas maar 24/7 er kan zijn, en midden in de nacht niet zomaar moet bonzen en kloppen ivm de kids vind ik helemaal niet gek. Geef je grenzen aan en spreek af dat als het echt uit de hand loopt en gevaar is dat ze dan uiteraard midden in de nacht aan kan kloppen. Daar bij snap ik wel wat je man bedoeld want maar er mag best een grens aan gegeven worden en ook dan kan ze nog steeds voelen dat ze altijd bij jullie terecht kan
Klopt, ik hoor haar nu ook weer schreeuwen tegen hem en dan loopt het weer uit de hand. Als ze vandaag aan belt bel ik de politie want ben alleen thuis heb echt geen zin in om weer te sussen
Heftig hoor...dan zou ik toch de politie bellen...het is niet de bedoeling dat jullie eronder gaan lijden omdat zij blijkbaar niet volwassen genoeg zijn om een juiste beslissing te nemen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (44) Verversen