Is het ok als ik hier een vraagje stel, ook al ben ik niet zwanger of (voorlopig) niet van plan ben dit te worden?
Mijn zus is 2 weken geleden thuis bevallen, en ze had me gevraagd of ik daarbij aanwezig wou zijn (wij zijn twee handen op één buik). Ik vond dat prima en zelfs een hele eer om zo'n wonder van dichtbij te kunnen meemaken.
Toen haar zoontje bijna geboren werd, leek het alsof er plots een probleem was. De vroedvrouw had de indruk dat de baby vast zat ergens in het bekken. Ze vroeg ik samen met haar man mijn zus achteraan wou vastklemmen, want dat ze moest kijken wat er precies aan de hand was. Ze heeft toen haar volledige hand ingebracht bij mijn zus, wat ik bijzonder traumatisch vond om te zien en te horen. Enkele minuten later werd haar zoon veilig en gezond geboren (oef!), maar dit voorval blijft in m'n hoofd rondspoken omdat het voor mijn zus zo pijnlijk was en voor mij zo vreselijk om te zien, ook omdat ik haar echt moest tegenhouden. Ik stond te trillen op mijn benen achteraf. Misschien ook van de zenuwen en de spanning, maar ik denk dat me ook inbeelde hoe dat zou aanvoelen en dat ik daarom echt ook lichamelijk niet goed werd.
Is dit iets wat wel meer gebeurt tijdens een bevalling?
Lijkt idd een schouderdystocie. Dat heeft niets te maken met de plek waar je bevalt. Als je meer wilt weten over dit onderwerp, luister dan eens de aflevering hierover van Verloskees. Zij interviewt de expert op dit gebied. Wat ik me ervan herinner (disclaimer: het is alweer even geleden dat ik luisterde) komt het tegenwoordig meer voor door een verkeerde houding. Ik vond het iig een erg interessante aflevering.
Maak het bespreekbaar (ga evt. in gesprek met de dienstdoende verloskundige die de bevalling heeft gedaan). En misschien helpt het je om te relativeren. Dat je je bedenkt dat het een veel gecompliceerder/ernstiger verloop zou kunnen hebben gehad als niet tot deze handeling was overgegaan.... Daarmee bagatelliseer ik niet wat jij hebt gezien en gevoeld overigens! Het zou eea in een ander perspectief kunnen zetten.
Niet helemaal een antwoord op je vraag, maar tijdens mijn bevalling moesten ook meerdere mensen met een hele hand naar binnen. Mijn zoontje was dwars gaan liggen dus ze moesten voelen óf het nog mogelijk was om vaginaal te bevallen.
Dit was verder niet pijnlijk, je hebt 10cm ontsluiting dus die ruimte is er. Maar ik kan me goed voorstellen dat dit enorm heftig was om te zien. En ik kan me voorstellen dat het met de schoudertjes erbij wél pijnlijk kan zijn.
Ik zou...over een tijdje dit ook bespreken met je zus. Wanneer het allemaal voor haar gezakt is. Misschien heeft zij het anders ervaren dan jij. Vertel dat je het heel naar voor haar vond en dat je het heel heftig vond en het slecht lis kunt laten. Misschien kan zij jou gerust stellen, echter vond ik mijn bevalling heel heftig en nu een jaar later kan ik het beter relativeren
Heftig om mee te maken! Ik denk dat het helemaal niet gek is dat dit niet in de koude kleren gaat zitten. Denk dat het belangrijk is om er veel over te praten. Ik heb het zelf meegemaakt tijdens mijn bevalling in het ziekenhuis. De hand hielp toen helaas niet. Nu twee jaar later ben ik er helemaal overheen maar dat heeft wel even geduurd. Ik weet ook: dit gebeurt, maar gelukkig niet vaak. Praten is het beste dat je kunt doen denk ik! En je emoties mogen er zijn
Dit was een schouderdystocie idd. Het schoudertje blijft dan haken achter het schaambot. Heftig om mee te maken. Het komt bij 0,2-3% van de bevallingen voor. Gelukkig loopt het meestal goed af, maar adequaat handelen is dan wel van belang. Meestal hoeft een zorgverlener ook geen hele hand in te brengen, alleen als het echt niet op een andere manier kan worden opgelost. Maar ik kan me voorstellen dat het je/jullie niet in de koude kleren is gaan zitten!
Ik had het bij mijn 4de, mijn laatste randje wou maar niet weg , waardoor de baby er niet door kon, uit eindelijk ging de gyn ook all in naar binnen en heeft dat randje naar beneden geduwd zodat de baby er over kon, dus ben bevallen met de hand van de gyn er nkg in, was indd erg pijnlijk maar zodra de baby en uit was was ik het ook alweer vergeten.
Klinkt als een Schouderdystocie, dat is heel traumatisch. Ik heb het zelf meegemaakt en het duurde bij mij heel lang voordat mijn Dochter geboren werd. Een hand inbrengen is de 1 van de verschillende dingen die ze proberen de Baby snel geboren te laten worden. Naast een hand inbrengen word er bijvoorbeeld ook gevraagd de benen naar boven en beneden te bewegen, dat zorgt ervoor dat bij een lichte Schouderdystocie de baby geboren word. Als er een hand ingebracht word betekend dat dus wel dat de Schouderdystocie ietsje probleematischer was. Bij mij werd mijn dochter pas geboren toen ik op handen en knieeen draaide, blijkt dus ook 1 van de laatste dingen te zijn die ze kunnen doen om de baby geboren te laten worden. De laatse optie is de baby terug in de baarmoeder ´duwen´ en een spoedkeizersnede uitvoeren, maar dit komt gelukkig niet vaak voor.
Een Schouderdystocie kan helaas bij elke bevalling voorkomen en artsen kunnen vooraf niet zeggen of het gebeurd of niet, dat is het gevaarlijke eraan. Mijn ervaring met een Schouderdystocie is ook de reden dat ik nu een medische indicatie heb voor een KS.
Zoek hulp als het je teveel word. Je stelt je echt niet aan, het is echt heftig om mee te maken. Ik heb na de bevalling ook een Depressie gekregen en ik ben de pijn nooit vergeten. Het deed zo verschrikkelijk veel pijn, ik dacht dat al mijn botten gebroken werden. Mijn dochter heeft tot haar 3e last van haar schouder en arm gehad, misschien iets voor je zus om goed op te letten.
Dit heeft niks te maken met de plaats van de bevalling: in het ziekenhuis had de gynaecoloog of verloskundige hetzelfde moeten doen... Misschien is het goed om dit nog na te bespreken met de verloskundige? Misschien helpt dat jou...
Er zijn wel meer ingrepen waarbij een hand in de vagina wordt gebracht (ik denk bijvoorbeeld aan het loshalen van een vastzittende placenta), maar ik kan me inbeelden dat dit inderdaad traumatisch is om te zien.
Dit heb ik niet mee gemaakt. Maar dit lijk mij vreselijk als zus om mee te maken. Ik zelf heb wel een traumatische bevalling gehad. En dit heeft mij ook veel gedaan. Ik wil je graag meegeven. Praat erover. Met een persoon die je vertrouwd en ook zeker met je zus. Praten pratenpratrn. Alleen zo krijgt het een plaatsje denk ik. En het heeft ook gewoon tijd nodig. Maar wees ook vooral trots op jezelf! Want je hebt het wel allemaal doorstaan. Dus je bent een sterke dame!!.
Ach, ja dat is niet fijn om mee te maken! Dit gebeurt inderdaad wel vaker, maar gelukkig gaat het in bijna alle gevallen gewoon goed in de zin dat de baby er zelf uitkomt. Maar het is logisch dat je daar even van ontdaan bent. Realiseer je wel, dat je zus op dat moment alles goed had gevonden als dat kind er maar uit komt. En zo ga jij ook denken wanneer jij ooit gaat bevallen. Je zus is de pijn over een paar maandjes vergeten. Het beeld ga jij nooit kwijtraken, maar ik denk dat het wel verzacht gaat worden en zeker wanneer je zelf bevalt. Praat erover met haar, hoe zij er tegenaan kijkt en hoe jij je op dat moment voelde.
Dit is vrij normaal, het zal niet fijn hebben aangevoeld maar als dat haar zoontje heeft gered , zou ik het als iets goeds zien! Draai het om naar het positieve.
Ik ben thuis bevallen, zonder vk of iemand erbij en heb dr dus zelf tussen m’n benen vandaan gepakt. Als mijn dochter had vast gezeten op dat moment had het dus wel is verkeerd kunnen aflopen. M’n bevalling was prachtig en helemaal niet heftig of erg pijnlijk. Kan dus ook nog , maak het niet erger in je hoofd dan nodig . Ik denk dat je zus ook erg blij is met het resultaat 🤗
Lijkt mij wel. Als de baby vast ligt moet er snel gehandeld worden. In het ziekenhuis hebben ze daar ook instrumenten voor. Dat heeft een verloskundige niet dus wordt het echt handwerk.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen