Nu ik dus eindelijk ingeleid wmga worden en er tenminste naar mij geluisterd wordt door de artsen, heb ik dit aan maar een beperkt aantal mensen verteld.
Het verbaasd me eigenlijk enorm hoe negatief reacties zijn met de nodig kritiek. Dat heb aan mezelf ligt, mijn instelling en dat t allemaal vast niet zo erg is als ik zeg.
Ook dat mijn partner best wel emotioneel was laatst want het is voor hem De eerste dus enorm spannend maar tegelijkertijd ook heel blij is. Hij moet zich niet aanstellen want ik.mort het zware werk doen...
Ik ben boos maar ook best verdrietig dat sommige mensen zo reageren en juist de mensen waarvan ik t niet verwacht had.
Wat een rare reacties!!! Ik heb het geluk gehad dat de mijne zichzelf aandiende, 2 dagen voor de uitgerekende datum. En ik weet dat dat geluk was en geen verdienste. Ik begrijp niet waar al die reacties die ik hier lees vandaan komen, als ik hoor dat iemand een ks heeft moeten ondergaan denk ik wat heftig, traumatisch en zwaar! Wat ik in mijn omgeving heb meegekregen van inleiden is dat het een belastend en emotioneel proces is (dat je écht niet voor de lol doet) en dat je vervolgens alsnog hetzelfde harde werk moet doen als bij een bevalling die uit zichzelf op gang is gekomen (of nog iets harder werk, omdat je lichaam mogelijk niet meteen ‘snapt’ wat er moet gebeuren). Misschien moeten die onwetende mensen een les krijgen, dat inleiden niet betekent dat mensen aan de hand worden meegenomen door een soort lala-land waar je aan het eind je baby als cadeautje in je armen krijgt... En zeggen ze nou ook nog dat je man niet enotioneel, bang, gespannen mag zijn? Terwijl het hier gaat om twee superbelangrijke mensen voor hem die iets heel zwaars moeten doen (niet zonder gevaar), wat hij waarschijnlijk heel graag voor hun zou doen maar niet kan (wat een heel machteloos gevoel geeft). En bovendien is het gewoon ook een hele heftige, levensveranderende, gebeurtenis/periode ook voor hem. @LadyVee, wil je laten weten of alles goed is gegaan?
Bij mijn eerste dochter werd er ook besloten ineens door de gyno dat ik ingeleid moest worden. Heel erg ondersteboven van t hele gebeuren heb ik het toen aan een paar mensen in mijn omgeving verteld en inderdaad, ik kreeg toen ook rare reacties. Dingen als: misschien had je wat meer pittig eten moeten eten, dat helpt de bevalling op gang komen. Of oh dus je hoeft eigenlijk weinig zelf te doen? Uit eindelijk na 4 dagen geprobeerd om weeën te krijgen en te bevallen, bevallen via een spoed KS. En ook daar kreeg ik toen rare reacties op van: lekker makkelijk bevallen zo, je hebt niets hoeven doen, je weet dus niet hoe het is om ECHT te bevallen enzov. Ook toen mn vriend inderdaad met mn meisje terug naar binnen kwam met tranen in zn ogen, waren het rare opmerkingen. Wat ik probeer te zeggen is dit: de mensen moeten altijd wel wat te zeiken hebben. En ja het steekt nu heel erg, juist omdat het de mensen zijn die dichtbij je staan. Maar 1 ding: Hun hoeven dit niet mee te maken! Hun hoeven niet door die ellende heen! Hun voelen straks niet wat jij wel voelt. Jij weet wat er aan de hand is en waarom het zo gaat, Hou de eer aan jezelf en laat ze lullen! Je bent een ongelovelijk sterke vrouw die knokt voor der kindje en gezin! Vergeet dat niet!
Ik snap überhaupt de reacties niet.. Wat is er nu zo erg aan inleiden? Daar doe je je baby toch niks ergs mee aan? Het enige is dat je niet tot 41 wacht dat het vanzelf komt. En als jij lichamelijke en geestelijke klachten hebt, is het toch ok? Je laat je ja niet met 30 week inleiden.. Dus wat is het probleem van je omgeving? Ik snap dat het vervelend is om te horen.. Het is sowieso nooit goed soms.. Ik ben 2x na 41 week ingeleid.. En ik kreeg te horen dat het veeeels te laat was, had ik veel eerder moeten doen.. Uhhh omdat?? Geen idee..
De hormonen houden je bezig.. Het blijft in je hoofd.. Maar zet het op een laag vuurtje.. Jullie baby heeft ook niets aan een mama die er helemaal doorheen zit..
Wat vervelend zeg! en dan is dat nog netjes uitgedrukt. Verbazing alom, dat mensen toch vinden het recht te hebben om maar te zeggen wat ze denken, zonder erbij na te denken dat dit anderen pijn kan doen. Echt ontzettend stom. Ik zou er niet teveel energie meer in steken en lekker mijn eigen plan volgen. Succes straks bij de bevalling!
Dankjewel! Hoe stom Het ook is het blijft wel een beetje rond spoken in mn achterhoofd.. Alsof ik nu al wordt veroordeeld tot slechte moeder terwijl ik toch mn best doe alles zo goed mogelijk te regelen, ook rondom de andere 2 kids.
Naja, serieus?! waar halen mensen toch het lef vandaan... Lekker laten gaan! Dit is ook een reden waarom ik dus tegen niemand iets heb gezegd over mijn inleiding, behalve mijn moeder!
Inderdaad erg jammer. Mensen hebben altijd wel iets te oordelen en door de zwangerschapshormonen komt alles extra hard aan. Je voelt je helemaal niet gesteund en begrepen. Probeer je er zo min mogelijk van aan te trekken dit is echt een moment van jou en je partner
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen