Hallo! Gisteren zijn mijn baby en ik langs geweest om hem in te schrijven in het kdv waar ik werk. Hier hebben ze me overvallen met de vraag of ik maandag niet weer aan het werk wou (ik ging pas half of eind september terug) er kwam namelijk een plaats vrij die ze graag aan mij willen geven, en aan een nieuweling zouden moeten geven als ik het niet aan nam, zwangerschapsvervanging.. nu had ik het aangenomen maar donderdag beginnen, ben naar huis gegaan en iedere keer als ik er aan denk ben ik zo ongelukkig en kan ik niet stoppen met huilen, ik had perfect nee kunnen zeggen en kijken wat er in september op me af komt, en mijn kleintje nog langer bij mij kunnen houden.. dan was hij toch al bijna 5 maand geweest.. ik heb spijt want de tijd die ik nu met hem heb is dan voorbij en hij is nu net zo klein, zo gaat hij nooit meer zijn.. ik sta dus op het punt de vervanging af te zeggen maar heb wel bang dat ze me dan helemaal niet meer willen ook .. wat zouden jullie doen?
Hoe ziet jouw arbeidsrelatie eruit bij deze werkgever? Wat voor contract heb je? Gezien zijn leeftijd zal je verlof officieel al wel voorbij zijn. Ik ben zelf vanaf vier maanden (eerst verlof, daarna vakantie) gaan werken. Ik heb nooit het idee gehad ook maar iets gemist te hebben in de ontwikkeling van mijn kinderen dus als je nu aan het werk gaat of over een paar weken, ik zie het verschil niet echt. In september zal het ook wennen zijn om weer te gaan werken.
Even een realistisch iets: De kans is groot dat je, als je kleine 5 maanden is, ook denkt dat je deze tijd niet meer terug krijgt. Iedere leeftijd komt namelijk niet meer terug. Dat geld ook als je kleine 9 maanden is of 1 jaar of als hij 4 jaar of 18. Het komt niet terug.
Maar het is jouw keus. Ik snap je werk en ik snap jouw ook. Ik denk zelf dat je even door moet zetten. Over ene maand voelt het namelijk niet anders, misschien zelfs nog lastiger omdat je nog meer weken hebt om er tegen op te zien. Nu heb je weinig tijd er tegen op te zien aangezien je donderdag al gaat beginnen. En ja, het zal zwaar zijn, zeker de eerste dag/dagen. Maar het went ook.
Maar als je echt ongelukkig bent met je keus, dan zou ik opbellen. Je moet niet met een rotgevoel aan het werk gaan. Succes!
Ik zou bellen en zeggen dat je te snel toegezegd hebt: je werd overvallen door de vraag en hebt niet de tijd genomen om er goed over na te denken. Ik zou echt niet weten waarom je je zwangerschapsverlof met 3 weken zou moeten inkorten... Ik vind de vraag vanuit het kdv al eigenlijk not done...
Eigenlijk had ik niet echt verlof meer, mijn contract liep ten einde een week na mijn bevalling, dus ik heb gwn mijn 9weken gehad en dan een uitkering gehad waardoor het nog niet nodig was om te gaan werken 😊 mijn verlof dagen heb ik gelukkig nog ! Het zijn zoveel uren dat ik van nu tot december iedere week 1 dag vrij kan nemen en nog een vakantie?
Begrijp ik dat je eigenlijk zonder werk had gezeten als je dit niet toegezegd had? Dan denk ik nl wel dat dit een goede beslissing is, op een locatie waar je je kindje dichtbij hebt, met personeel wat je al kent etc etc ipv een heel nieuw begin waarvan nog veel onzeker is, je moet dan tenslotte nog aangenomen worden, en dan zie je je kindje minder omdat je ergens anders werkt.
Waarschijnlijk heeft ze haar vakantie er achter aan geplakt, want ik heb nooit 4 maand verlof gehad. Blijkbaar doet ze haar werk goed en wilden ze haar een kans bieden. Hoe not done is dat?! Ik vind t juist tof dat ze aan iemand denken tijdens een verlof.
Ik zou het wel doen. Ik zag er ook heel erg tegenop om weer te beginnen en ik denk hoe langer je wacht hoe moeilijker het is. De eerste paar keer werken moet je gewoon even doorheen, of je nu morgen begint of over 2 maand. Het viel me achteraf reuze mee, maar ben wel met lood in de schoenen eerst weer begonnen.
Ik denk dat het weinig uit maakt of je je kind nou met bijna 4 of bijna 5 maanden voor het eerst weg brengt. Mijn zoontje was al een jaar dat hij voor het eerst naar een gastouder ging en dat vond ik ook een raar gevoel. Mijn kleine mannetje werd verzorgd door iemand die ik "niet" kende. Ik weer hele dagen aan het werk. Heel nieuw ritme. Ontploffende borsten eind van de dag. Hem niet meer de hele dag om me heen. Maar al met al had de kleine het leuk en ik vond het toch ook wel fijn om te werken. En met de dagen dat hij naar de gastouder ging werd het makkelijker. Met 2,3 ging hij over naar de kinderopvang ivm zijn broertje die op komst is. En ook hier moest ik in het begin weer schakelen en vond ik het even lastig. Ging hij het wel leuk vinden, zijn de juffen lief voor hem, is de groep niet te groot en te druk. Toen kreeg ik te maken dat hij andere kinderen begon te bijten, hij huilde bij het weg brengen en het was drama op de opvang. En tuurlijk zijn er momenten geweest dat ik hem van de opvang wilde halen. Ik vond het verschrikkelijk dat mijn kind beet. Maar na veel gesprekken op de opvang, met ons kind en met veel geduld gaat het nu super. De nu nog buik baby gaat hopelijk vanaf 3 maanden gewoon lekker naar de opvang. Als ik zie hoe makkelijk dat gaat als ze nog zo klein zijn dan heb ik maar liever dat hij direct er aan went. Nog voor de éénkennigheidsfase, nog voor de peuter pubertijd en andere fijne fases waar ze heel dwars van worden🙈
Bij de eerste moest ik er ook niet aan denken, bij de tweede kon ik niet wachten . Je kind is zelfs nog bij je werk op een andere groep als ik het goed begrijp . Ik zou het gewoon doen hoor. Het wordt over een paar weken echt niet makkelijker. En bij de eerste duurde dat gevoel nog wel tot negen maanden dat ik liever thuis wou zijn, maar daarna vond ik mijn week wel weer leuk
Elk begin is zwaar... maar als jij je echt ongelukkig voelt met de keuze... vandaag bellen en eerlijk zijn: ik werd overvallen en wil dolgraag half september weer beginnen. Voor die 3 weken gaan ze echt geen nieuwe sollicitatie uitzetten en een ander aannemen - die vullen ze op met de invalpoule. Voor hun was 't wellicht een "niet geschoten altijd mis"-vraag, maar waren ze al ingespeeld op de half september situatie. Gewoon even bellen... of mailen en daarna nog even bellen. Succes
Ik zou het ook toch gewoon gaan doen... als je gaat uitstellen is de kans heel groot dat die drempel om daadwerkelijk te starten enorm hoog Word. Ook rekent je werk nu op je en persoonlijk vind Ik het not done als je het op het laatste moment afzegd. De nieuweling moet het dan oplossen en wie weet heeft ze nu ook andere plannen. Ik weet niet hoeveel dagen je gaat werken? Wat er ook wordt aangegeven door anderen , je heb toch ergens het moment gehad dat je een meerwaarde zag in het eerder starten. Je lichaam zit ook nog zo vol met hormonen het is begrijpelijk dat je overmand Word door twijfels en verdriet. Als je eenmaal weer begonnen bent zal het vast beter gaan en mocht je het een drama blijven vinden zou je kunnen kijken met je man of het toch op 1 salaris lukt
Jeetje ik zou juist met ze in gesprek gaan hierover. Vriendelijk uitleggen dat je je vergist hebt. De kans is er dat ze daar gewoon begrip voor hebben. Ik snap je wel hoor. Ik snap helemaal dat je je hebt ingesteld op een bepaalde verlofperiode. Lekker nog even bij je baby blijven als dat kan! Natuurlijk gaat starten met werken in het begin sowieso moeilijk zijn... en komt er inderdaad een tijd dat je het juist weer lekker gaat vinden om te werken. Maar nu kun je niet stoppen met huilen. En "moet" je eerder dan verwacht beginnen. Bel ze gewoon(of ga langs) en leg uit wat het met je doet. We hebben allemaal wel eens te snel toegestemd. En het was gisteren...niet 3 weken geleden.
Ja.. ik snap het niet echt dit soort gevoelens, een inlevend bericht kan ik je helaas niet geven 😉.. Kan je beter nooit meer gaan werken. Want kleiner wordt je kindje niet, hij wordt alleen maar groter. Ergens heb je een moment gehad dat de keuze om eerder te gaan werken om je kansen te pakken ook erg belangrijk is, dit wordt nu even overruled door hormonen. Ik vind een goed inkomen ook erg belangrijk, je biedt je kindje financiële zekerheid, je kan bijvoorbeeld als “goedmakend gevoel” €100 euro van je loon op zijn rekening storten onder het mom van investering voor later ofzo. Al zou ik dat ook wel weer overdreven vinden. Lekker gaan genieten van je werk. Voordat je het weet zit je in de fase dat je smacht naar je werk omdat je je kindje even zat bent 😉 en geloof me, die momenten komen er! Ik ben een gezegende werkende moeder die blij is dat ze zo nu en dan kan vluchten naar haar werk!
Ik zou beginnen met het werk. Want hoe langer je uitstelt hoe moeilijker het wordt. Succes alles komt goed en op een gegeven moment vind je het zelfs fijn om weer te werken.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (32) Verversen