Een vriendin van mij heeft een zoontje van bijna 1 jaar. Hij lacht weinig en brabbelt nog bijna niet. Ze denkt dat hij misschien autisme heeft.

Wanneer en hoe ontdekte jij dat je kindje autistisch is? Wat waren achteraf gezien de eerste signalen? Alvast bedankt voor je verhaal.

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (9)    Verversen


  • mamaaa1993

    Op YouTube staan veel filmpjes over de verschillen van een 'normale' en autistische baby

  • Onbekend6

    Ik ben logopedist, vanuit mijn werk kan ik hier wel iets over zeggen. Ten eerste, veel te vroeg om een stoornis in het autistisch spectrum vast te stellen, en 'ontdekken' is sowieso niet aan de orde.
    Bij niet brabbelen/lachen en het missen of later starten van andere mijlpalen kan er veel spelen: verminderd gehoor, deprivaat taalaanbod, TOS (taalontwikkelingsstoornis) of gewoon heel simpel een achterstand waar geen oorzaak voor te benoemen is.

    Advies: ga naar een deskundige met dit soort vragen. Maar op deze leeftijd kan je ook wel even afwachten. Als de taalontwikkeling niet op gang komt kan je naar een logopedist gaan. Ook op hele jonge leeftijd, dan krijg je advies over het stimuleren van de taalontwikkeling etc.

  • Laantje20

    Mijn moeder zegt dat ik als kind niet wilde knuffelen, niet opgepakt wilde worden en alleen dronk als er niemand anders bij was op een speciale plek op de bank. Achteraf de allereerste signalen dus. Weet dat er met autisme vaak prima te Leven valt. Het grootste probleem is het niet begrijpen van je kindje. Het helpt om dan als ouder toe te geven dat je ze even niet begrijpt in plaats van boos te worden of te zeggen dat ze normaal moeten doen

  • MarieSophie

    ASS kan pas echt goed vastgesteld worden na het vierde levensjaar.

  • Feria

    Maar dat betekent niet dat er achteraf niet al eerder signalen waren, waar Nora1993 naar vraagt.

  • Zeldawarrior

    Mijn beide oudste kinderen vertoonden de eerste jaren maar heel weinig tekenen van autisme, ze liepen prima mee met de normale mijlpalen en soms zelfs wat vóór in de ontwikkeling. Zoonlief was wel als baby al prikkelgevoelig (bijvoorbeeld een fles niet kunnen leegdrinken in een rumoerige omgeving) en al jong gebiologeerd door bepaald speelgoed. Dochterlief maakte patronen van speelgoed als ze de kans kreeg, en tekende al heel jong herkenbare vormen, maar verder merkte ik eigenlijk niets bijzonders. Tot ze naar school gingen...

  • MaaikeT2

    Achteraf gezien vertoonde mijn zoontje (ASS/Asperger) geen signalen tot hij ruim drie was. Hij lachte, maakte oogcontact, was enorm knuffelig.

    Ik denk dat het belangrijk is dat je vriendin haar moedergevoel volgt en doorzet om intensievere controles te krijgen. Hoe jonger autisme ontdekt wordt, hoe beter. Ook is het zaak om e.e.a. uit te sluiten. Wij hebben bijvoorbeeld een gehoortest laten doen, omdat kindjes die (bijna) niets horen ook in zichzelf gekeerd kunnen zijn.

    Het is jarenlang de norm geweest om te zeggen dat autisme pas vanaf 6 jaar betrouwbaar kan worden vastgesteld. Dat is niet meer zo. Het kindje kan bijvoorbeeld geobserveerd worden in een speelgroep of bij een kinderpsychiater.

    Ik denk dat je vriendin vooral moet doorzetten. Er zullen heel wat kluitjes het riet in vliegen voor ze gehoord wordt. “Kijk het nog even aan, kindjes verschillen, zou me er niet druk om maken...” etc. Mijn zoontje knuffelde veel en maakte gewoon oogcontact, waardoor mijn zorgen (vanaf zijn 4e) ook weggewuifd werden. Ik hoor van veel ouders dat ze al langer het gevoel hadden dat hun kindje ‘anders’ was. Dus als jouw vriendin uit haar tenen aanvoelt dat er iets met haar kindje is, dan kan ze het beste haar borst natmaken en zich vast voornemen om zich niet bij de eerste afwijzing naar huis te laten sturen. Een logische weg om te bewandelen, is:

    - eerst een aparte afspraak maken bij de ARTS (niet de verpleegkundige) van het consultatiebureau ivm zorgen
    - Wordt ze daar weggewuifd, dan naar de huisarts, evt met een verzoek voor een verwijzing naar een kinderarts of medisch kinderpsycholoog (meestal in het ziekenhuis).
    - Lukt dat ook niet omdat bv de huisarts er niet in meegaat om de verwijzing te schrijven, dan kan je via de gemeente een verwijzing krijgen naar een kinderpsycholoog. Mocht die aanwijzingen zien voor autisme, dan kan je vriendin met een rapportage terug naar de huisarts om alsnog een verwijzing te krijgen voor een diagnostisch onderzoek.

    Heeft je vriendin geluk, dan lukt het vanaf stap 1. Het kan enorm meezitten en ze kan met haar neus in de boter vallen doordat iedereen meewerkt. Maar het hangt er echt vanaf wie je tegenover je krijgt, soms moet je juist knokken en volhouden voor je kind. Het beste devies dat ik kan meegeven: Laat je nooit meteen de eerste keer wegsturen. Bedenk goed wat je wil en word je weggewimpeld, raap jezelf bij elkaar en ga terug met nieuwe argumenten en blijf bij je standpunt. Succes! 🍀🍀🍀

  • Nora1993

    Dus na zijn 4e ben je er achteraan gegaan of al eerder?

  • Noortje28

    Hier sluit ik mij volledig bij aan. Stap 1 is de zorgen uiten op het CB bij de arts (Afspraak maken!). Met hem of haar kan ze dan een plan van aanpak maken en bijv een verwijzing krijgen naar het audiologisch centrum. Daar kunnen ze eerst uitsluiten dat er geen problemen met zijn gehoor zijn. Tevens kunnen ze daar uitgebreide observaties doen. Verder is het niet direct van belang om een diagnose te vinden maar vooral belangrijk om te leren hoe ze het beste met haar kindje kan omgaan en wat ze zelf (spelenderwijs) kan doen Om zijn ontwikkeling te stimuleren. Het moederinstinct is heel sterk en klopt vaak dus daar moet ze zeker naar luisteren.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50