Dag dames.. Ik ben iemand die snel 'worst case scenario' denkt maar dat probeer ik deze zwangerschap niet te doen.. Maar het loopt spijtig genoeg niet zo 'perfect' als ik wou en beleef nu toch wat schrikjes in de laatste dagen van mijn zwangerschap..
Ik ben in januari geopereerd en heb een maagverkleining gekregen (ondertussen 40kilo minder) voel me pakken beter en gelukkiger! maar ik was dus na 3 maanden zwanger en dit was veel te snel en een echte aanslag op mijn lichaam.. lichaam zat volop in afvalproces en moest plots voor een baby'tje zorgen.. maar ondanks alles de maanden toch voorbij gevlogen.. laatste maanden enorm last van mijn suiker die heel fel schommelt van te hoog naar te laag waardoor ik er continu wankelend en beroerd bijloop.. in 2013 bevallen van mijn eerste zoontje via spoedkeizersnede op 35weken omwille van pre eclampsie en had dit toen totaal niet door.. al een geluk alles goed gekomen en nu een goed kereltje van 6jaar! maar een serieus trauma aan over gehouden..
Nu dus bijna 37 weken zwanger van mijn tweede zoontje (nieuwe partner) al een geluk 2 weekjes langer zwanger dan de vorige keer en geen teken van pre eclampsie 😊 wel groeit de baby niet meer super en word maar geschat op 2,2 kilo dus zowieso weer een kleintje.. maar hij doet het gelukkig heel goed in de buik! vandaag eerste spuitje longrijping gehad en morgenvroeg het tweede spuitje.. Mijn suiker doet nu dus nog feller en voel me dus nog beroerder waardoor mijn angsten nog feller omhoog komen..
Ik wéét ik moet erdoor maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan.. Door mijn suiker adem ik continu oppervlakkig, super benauwd gevoel, hart slaat op hol.. plus harde buiken hier bovenop waardoor ik helemaal geen adem krijg..
De geplande keizersnee van vrijdag komt dus ineens heeel kort en ik ben zo ontzettend bang, niet opzich van de epidurale zelf (doet pijn iknow) maar meer schrik van wat mn suiker en mn hart gaat doen tijdens de keizersnee.. nóg banger ben ik dat ik 2-3 uur alleen lig op de recovery na de keizersnee & nog banger ben ik om te sterven tijdens de keizersnee zelf.. begin nu al te hyperventileren bij het gedacht dat ik vrijdag alles uit handen moet geven..
ik weet het ik mag zo niet denken maar toch..
ik wou dat we al volgende week waren, de ergste pijntjes weg waren & ons kleintje veilig uit mn buik is en mn suiker hopelijk terug stabiel..
ik klink waarschijnlijk als een gekkin maar krijg mezelf echt niet gekalmeerd 😔
Natuurlijk is het spannend maar je bent in goede handen. Is er eens speciale reden waarom je een epidurale krijgt en geen spinale? Spinaal is gebruikelijk bij een keizersnede. En leg eens uit hoe het zit met je suikers? Hoe weet je dat die alle kanten opvliegen? Prik je jezelf regelmatig om dit te controleren?
ja moet mezelf prikken.. mijn waardes zitten altijd tegen hypo's aan waardoor ik me altijd rotslecht voel (60mg/dl) terwijl dit overdag tussen 80-120 mg/dl moet zijn.. en nu sinds mijn long rijping spuiten gisteren en eergisteren zit ik gemiddeld rond een waarde van 188 mg/dl..
Ik had dat ook. Bij de oudste nogal een traumatische keizersnede en stond echt doodsangsten uit voor de tweede keizersnede. Maar wat een verschil! Alles was veel relaxer en ik heb het echt als heel fijn ervaren. Ik denk dat dat ook is omdat ik het ergste verwachte. Dus kon alleen maar beter gaan. Ik lag op met een glimlach op een roze wolk in de recovery.
geloof me een geplande keizersnede is zo fijn. en er is zooo onwijs veel volk er kan niet veel mis gaan. je man is er je ginocoloog, een chirurg 1 die naast je staat en je kalmeert. 2 voor het kindje zelf die alle testen enz. gaan doen en dan nog 1 mocht het mis gaan meteen alles zo snel mogelijk kan aanpassen enz. je hoeft echt niet bang te zijn. morgen heb je je kleine prinsje in je armen en nog eens iets ik heb half uurtje op recovery gelegen en mocht echt onwijs snel naar me kamer.
Misschien is het goed om dit alvast san te geven in het zh. Ik heb bij de eerste ook een spoedkeiszersnee gehad, bij 2e oon geplande. Dat is echt heel anders. Je bent zeker niet alleen. Tijdens de keizersnede zit je partner bij je hoofd en ook de anesthesist zit bij je waar je mee kqn praten. Die houdt je waarden in de gaten en geeft je zo nodig hiervoor medicatie. Ze helpen je echt! Na de geboorte krijg je de baby bij een giede start bij je en anders mag je partner bij de baby komen als hij wordt nagekeken of geholpen wordt bij een moeizame start. De anesthesist blijft gewoon bij jou. Je bent echt niet alleen! Na de ingreep kom je op de recovery met verpleegkundigen, je man mag daar ook zijn en de baby blijft bij je als hij het goed doet. Meisje, ik heb ook echt angsten gehad. Ook om dood te gaan op de ok. Hoe dichter het bij de geboorte kwam hoe banger ik werd. Maar het is zo meegevallen! Probeer te genieten van de geboorte 😘
Je angst is niet raar, dus accepteer dat je bang mag zijn. Het kan helpen om vooraf wat ontspanningsoefeningen te doen en daarop terug te vallen tijdens het traject. Voor je het weet kun je kennis maken met je kindje en dat is een prachtig doel om je op te focussen. Er gaat heel erg goed op je gelet worden en omdat je een epidurale verdoving krijgt, ben je er zelf 100% bij en kun je het aangeven als je merkt dat er iets niet goed gaat. Het komt goed! 😙🍀🍀🍀
Ik zou met een psycholoog praten die hierin gespecialiseerd is. Of bijvoorbeeld de maatschappelijk werk van het ziekenhuis. Het is zo fijn om je zorgen zonder gene te kunnen delen. Je bent echt niet de enige die deze angsten heeft. Ze horen zo veel. Misschien kunnen ze er rekening mee houden tijdens de operatie. Nou veel succes!
Wat rot dat je zo bang bent. Probeer je angst te delen met je gynaecoloog, dan kunnen ze er rekening mee houden. Vergeet niet hoeveel keizersnedes ze iedere dag uitvoeren en goed gaan. Zelf heb ik de tijd op de recovery na spoedks ook als naar ervaren (2-3 uur is trouwens wel heel lang hoor!) maar misschien kun je zorgen dat er iemand bij je mag zijn die je kent? Dat had bij mij vreselijk veel gescheeld. Zet ‘m op meis, je hebt bijna je kindje bij je.
- een epidurale doet geen pijn. Ontspannen en goed naar de anesthesist luisteren; - je wordt ontzettend goed in de gaten gehouden. Waarschijnlijk ziet men op de monitor al eerder dat er wat is dan jij het voelt en anders gewoon zeggen; - heeft iemand gezegd dat je 2-3 uur op de recovery moet blijven? Ik heb gewerkt als operatieassistent (in Nederland) en heb volgens mij nog nooit iemand zo lang op de recovery gezien na een keizersnede
Veel succes vrijdag. Geef goed aan hoe je je voelt.
Super vervelend dat je je zo voelt inderdaad. Heb je dit al aangegeven bij de gynaecoloog? - Ik zou ook goed aan de anesthesist aangeven dat je erg gespannen bent, dan kan hij/zij je goed begeleiden en bijvoorbeeld uitleggen wat er gebeurt. - Geef inderdaad goed aan hoe je je voelt aan de mensen in de OK. Er zijn verpleegkundigen bij die je kunnen helpen. - Je partner mag er ook bij zijn, dit vond ik zelf erg prettig. Hij kent je immers goed en kan je steunen (ik voelde in ieder geval enorme opluchting toen ik hem binnen zag komen = vertrouwd). - Ik heb daarnaast de recovery na mijn geplande keizersnede ook niet als naar ervaren. Na een kwartier gingen ze bij mij al bellen dat ik opgehaald mocht worden en werd ik naar m’n kindjes en man gebracht.
Hopelijk stelt dit je iets gerust, maar vooral praat er over. Heel veel succes! Je kunt dit!
Wat naar om je zo te voelen! Helpt het om te bedenken dat je echt aan allerlei monitoren ligt die constant in de gaten gehouden wordt door een anesthesist die aan je hoofd zit en niet van je hoofd wijkt?
Ik heb 4 keizersneden gehad en ze houden je echt goed in de gaten..... sterkte Meis ik zal aan je denken!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (15) Verversen