Hi Mijn kinderen vinden het leuk om op schoot te zitten. helaas vind ik het niet altijd even leuk als ze bij iemand op schoot gaan en ik weet niet hoe hiermee om te gaan. Bij wie wel of juist niet. En op jonge leeftijd, hoe leer je dat aan .. Ook vraag ik me af of ik m'n kinderen ermee tekort doe door zoiets te verbieden of juist leer dat er gepaste afstand mag zijn. Graag jullie meningen, ideeën. ..
Familie en vrienden geen probleem. Zijn mensen die onze kids ook veel zien en is vetrouwen. Anderen vind ik dan niet prettig, maar gebeurt ook eigenlijk niet zo. Zou het niet stimuleren in elk geval
Ik ben van mening dat als dit mensen zijn die je in huis laat, deze bekend zijn, en dan zou ik het gek vinden als je je kinderen niet bij hen op schoot laat zitten. Bij die kleintjes is dat vaak handig. Je kan beter communiceren, praten. Ik zie er niks geks achter. Ander verhaal idd als ze op straat op een bankje bij een vreemd gaan zitten. Of iedereen op straat gaan knuffelen. In dit land zijn we al zo afstandelijk soms, ik weet niet waardoor jij hier zo’n gevoel bij hebt, maar ik zou wel proberen te relativeren en te kijken waar je een punt hebt, en waarin er ergens in jou een issue zit wellicht door vroeger. Kids geven meestal wel hun grenzen aan.
Familie en mensen die dichtbij staan, prima. Bij anderen is het niet altijd gepast, dat horen ze te leren. Kinderen horen jong al te leren dat ze niet zomaar aan anderen mogen zitten, zoals anderen dat ook niet bij hun horen te doen. Iemand kan fysiek niet in orde zijn (kniepijn ofzo hebben) en dan is het niet prettig of iemand heeft er geen zin in, kan ook.
Willen ze bij een onbekende op schoot, laat ze het dan eerst aan jou vragen en als jij het goed vind, vragen ze netjes aan die persoon: mag ik bij u op schoot zitten?
Lijkt me heel normaal. Goede manieren zijn belangrijk én veilig. Gezelligheid en sympathie hoeft niet altijd gepaard te gaan met fysiek contact. Het is een stukje respect naar anderen toe, hoe schattig je kinderen ook zijn.
Maar op dit forum zijn er geen 1 of 2 jarigen, bij hun leg je dingen meer uit in jip en janneke taal. Al ga ik denken dat dat hier soms ook nodig is :)
Je kunt doen of ik gek ben natuurlijk. Maar wat je voorstelt kan een 1 of 2 jarige niet overzien, de 1 jarige kan de vraag niet eens stellen, ook niet als je dat in Jip en Janneke taal hebt uitgelegd. Prima aanpak bij wat oudere kinderen, maar de kinderen van to zijn echt nog klein
Als ik mensen in mijn huis laat, dat betekend dat mijn kinderen bij hen op schoot mag zitten. Als het bij iemand anders thuis is, dan zit je erbij. Bij een kind van 1 tot 2 leer je dat nog niet. Pas vanaf 3 Ben ik begonnen over personal space. En sowieso bij een kind van 3 of 4 zit je er ook nog bij. Ja laat je kind van 4 plus ook niet naar omgevingen gaan waar jezelf niet bent en de omgeving niet vertrouwd. Maar moeite hebben met een aangetrouwd familielid, vind ik zwaar overdreven. Tenzij je ongewenst gedrag van diegene ziet naar je kind toe. Vanaf de leeftijd van 6 weten kinderen echt wel om niet bij iedereen op school te kruipen, en op deze leeftijd van dat makkelijk aangeleerd worden.
Ik snap het probleem niet. De kinderen hadden het gezellig met iemand, ze waren waarschijnlijk aan het spelen, iemand zet ze bij een familie lid op schoot en geen van de kinderen heeft het op het krijsen gezet of geprotesteerd en wat vind jij daarin een probleem?
Je kinderen gaan straks naar school met invallers en stagiaires. Krijgen zwemles en dan zit er een vreemde aan ze. Ze moeten een keer naar een dokter of tandarts. Ze gaan straks naar een sportclubje of kinderfeestje waar je niet bij bent. Allemaal momenten dat kinderen dicht bij anderen in de buurt komen, wellicht door getroost gaan worden zonder dat ze deze persoon goed kennen.
Als je kinderen nou Jan en man op straat spontaan staan te knuffelen snap ik dat je denkt, goh hier moeten we wat mee. Maar ik vind dit wel een beetje te beschermend en voorzichtig, echter is dit wel wat jou is geleerd, wat vind je daar zelf van. Als je dit voor je kinderen niet wilt dan is het aan jou te bedenken wat je acceptabel vind en wat niet. Als jij je er prettig bij voelt dan doe je hetzelfde bij je kinderen en spreek je mensen er voortaan op aan als ze je kind oppakken en vertel je je kinderen tegen de tijd dat ze het begrijpen dat op schoot zitten bij iedereen niet oke is en dan maak je afspraken bij wie wel en wie niet.
Veel de vraag waarom en bij wie. Enerzijds ben ik zelf heel beschermd opgevoed en werden risico's veel en vaak benoemd wat betreft ongewenste aanrakingen .. nu vind ik het storend dat ze van de week op schoot werden gezet door een aangetrouwd familielid. Ze vonden het wel gezellig, maar het was niet gevraagd vanuit de kindjes (1 en 2). Nu vind ik het schoot zitten misschien niet zo'n probleem, maar wel een bepaalde band die wordt opgedrongen. Ik vind dat ze dan erg close worden met iemand van wie ik het niet 123 wens. Jaloezie zit er overigens niet bij. Het is meer de angst dat ze iemand zo dichtbij laten komen.
Ik herken het wel een beetje, maar ik hou dan ook echt niet van knuffelen en aanraken. Zelfs niet van familie. Ik word daar zeer ongemakkelijk van. Dusja.. Mijn dochter is hetzelfde, dus lekker gemakkelijk. Ik kan erin komen dat, als ik het zou zien dat ze dit doet bij anderen, me zou afvragen of dat niet ongemakkelijk is voor haar omdat ik het zelf ken als ongemakkelijk. Zou het zelf echter niet afblokken ofzo als zij dat wel zou willen.
Ik begrijp enigzins je reactie. Maar (aangetrouwde) familie kies je niet. En als mijn kind zelf zou aangeven op schoot te willen (er dus om zou vragen) dan zou ik het beter begrijpen. Maar de kindjes werden zonder dat ze dit zelf aan hebben gegeven, opgepakt en op schoot genomen. En ik denk dat het gedrag van deze persoon naar de kids vaker opvalt in mijn ogen, waardoor ik nog een beetje extra alert ben. Dus enerzijds ja mijn angst en ja die komt vast ergens vandaan, maar anderzijds blijf ik ouder en wil ik voorkomen dat er op wat voor manier dan ook misbruik van ze wordt gemaakt. En als iemand steeds heel close doet met de kindjes, dan schept dat voor mij een band tussen ze en dat wil ik niet.. Ik begrijp de antwoorden en onderzoek dit ook echt voor mezelf, maar het heeft me ook nog niet losgelaten in de zin dat ik er nu over uit ben wat goed of fout is voor mij als ouder om te doen.
Je hebt wel erg je focus op misbruik. Zit daar een trauma voor je misschien? Hoef je geen antwoord op te geven voor, want dat is erg persoonlijk, maar probeer er dan iets mee te doen.
Hoe ga je dat doen als je kinderen straks op zwemles gaan, bij andere kinderen gaan spelen, gaan sporten etc.?
Het kan ook heel fijn zijn als je een band hebt met andere mensen 😉 Omdat onze buurjongens graag hier komen spelen, was het geen probleem dat wij ze op moesten vangen toen onze buurvrouw ging bevallen.
Ik vind er niks geks aan als ze bij (aangetrouwde) familie op schoot zitten. En je kind vond het ook prima. Ik zie dat ook niet als een opgedrongen band. En al helemaal niet als iets angstigs. Ik denk dat dit vooral in jouw hoofd zit, en ik zou voorzichtig zijn met het overbrengen van die angst. Het lijkt mij eerder gezond dat je als kind ziet dat je bij familie gewoon een knuffel kan geven oid, dan dat je ze op deze piepjonge leeftijd al zou moeten aanleren dat ze afstand van mensen en zelfs familie houden. Kruipen ze nou in de bus bij willekeurige mensen op schoot, dan is het iets anders. Blijven ze iedereen maar kusjes geven, ja daar doe je ook iets mee. Je kunt ze op een gegeven moment echt wel over passend gedrag vertellen en leren. Maar een kind van 1 of 2 jaar, in een kamer met familie en jezelf er bij, even op schoot, ik zie echt geen issue. En straks op opvang, school, zwemles, sport, er gaan nog heel veel mensen dicht bij je kinderen komen. Daar zul je toch ook iets in moeten loslaten.
Je kind moet inderdaad leren dat fysiek contact niet altijd passend is. Zowel vanuit hun eigen veiligheid als vanwege de grenzen van de ander. Hierbij kijk je simpelweg naar de band tussen het kind en de ander (een vreemde knuffelen of bij op schoot gaan zitten is not done) als de reacties (je zult het aan de ander kunnen zien/merken als diegene het onprettig vind).
In jouw vraag lees ik ook dat er momenten zijn dat jouw kind en de ander het prima vinden als je kind op schoot gaat zitten. Tot zover dus geen probleem. Alleen jij vindt het wel problematisch. Wat zit daar achter? Bij wie vind je het vervelend? Hoe komt dat? Wat voor gevoel heb je op zo'n moment? Wat zou je liever willen en welke behoefte zit daar achter?
Leren dat bij een vreemde op schoot zitten (of al te fysiek zijn) niet zomaar de bedoeling is (niet alleen ter bescherming van kind maar ook om ze te leren dat je niet zomaar fysiek contact maakt met onbekende mensen) maar bij een familielid/kennis die dat leuk vindt en je kind vindt dat leuk, geen probleem toch?
Mijn kinderen zijn niet zo dus niet uit eigen ervaring;)
Als mijn kinderen bij iemand op schoot willen zitten, heb ik daar totaal geen problemen mee. Als zij zich daar niet prettig bij voelen, dan hoeft het niet. Zelfde met knuffelen, kusje geven etc. Waar ben jij bang voor dan?
Allereerst moet je kijken naar je kinderen. Toen ze baby waren gingen die van mij niet van hand tot hand als we een keer ergens kwamen waar de kamer vol zat. Ik droeg hen dan altijd in de draagzak en wij hielden ze zelf vast. Af en toen gingen ze dan even naar iemand met wie ze ook vertrouwd waren, bijvoorbeeld mijn moeder, maar meer niet.
Als ze peuter zijn geven ze het vaak ook zelf aan wat ze wel en niet willen. Die van mij wilden niet graag bij anderen op schoot en dat hoeft dan ook niet. Als er toch mensen over hun grens dreigden te gaan door ze wel op te pakken terwijl het kind duidelijk liet zien dat hij dat niet wilde, zei ik er wat van. Je kinderen vinden het ook fijn om genegenheid te krijgen van directe familieleden, mits de band tussen hen goed is natuurlijk. Bij hun opa en oma of ooms en tantes mogen ze prima op schoot zitten. Bij een wildvreemde mocht dat op die leeftijd ook maar dat deden ze niet.
Verder vraag ik me af of hier niet meer achter schuilt bij jou. De grenzen van een ander kun jij niet bepalen. Wat je wel kunt doen is voor de grenzen van je kinderen opkomen, als je ziet dat ze wel signalen geven maar daar geen gehoor aangegeven wordt. Maar jouw probleem moet niet hun probleem worden.
Waar komt dat gevoel bij jou vandaan dan dat je er ongemakkelijk bij voelt? Ik denk niet dat je dit op jonge leeftijd kan aan-/afleren. Pas later kan je er met ze over hebben, dan denk ik zelf dat dit eind peuter begin kleuterleeftijd is om te starten met sociale omgangsvormen, wat wenselijk en onwenselijk is..
Uhm waar komt het vandaan dat je er ongemakkelijk van wordt. Ik vind dat kinderen zelf bepalen wie wel of niet op schoot. Als ze niet willen dan niet in jouw geval willen ze wel, dus waarom zou dit niet mogen. Het is een stuk van jou en vind dat je je eigen problemen moet je kinderen mag opleggen
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (25) Verversen