Toen ik nog geen maand daarvoor was bevallen en door een moeizaam herstel nog niet kon zitten kwamen mijn schoonouders op bezoek om het eens over de regels te hebben: als we op bezoek zijn met ons zoontje bepalen zij alle regels en hebben wij niets in te brengen.
Zelf vond ik het nog helemaal niet nodig om het hier überhaupt over te hebben en vervelend ook aangezien ik nog zoveel pijn had. Niet het juiste moment wat mij betreft. Met hun uitspraak was ik het al helemaal niet eens en dit heb ik ook aangegeven. Als ouders heb je altijd zeggenschap over je eigen kind, ook wanneer je op bezoek bent. Natuurlijk is het hun huis en willen we best ons zoontje uitleggen dat hij bijvoorbeeld thuis wel op de bank mag klimmen maar bij opa en oma niet. Geen probleem, zo lang wij ook achter de regels staan/het dingen zijn die van ons zoontje verwacht kan worden.

Ons zoontje is anderhalf en heeft moeite met drukte om zich heen. Met drukte eet hij amper omdat hem dit dan niet lukt. Wij laten hem dan van tafel om te spelen. Zo kunnen wij rustig eten en kan ons zoontje de afstand nemen die hij blijkbaar nodig heeft. Eten komt later wel, meestal thuis weer. Wat ons betreft geen probleem. Wat betreft opa en oma (mijn schoonouders) een groot probleem. Want de andere kleinkinderen moeten ook aan tafel blijven zitten en dat zou niet eerlijk zijn voor de andere kleinkinderen.
Wat mij betreft kun je prima aan kinderen uitleggen dat elke ouders nou eenmaal andere regels hebben.

Een situatieschets van de laatste keer dat we bleven eten (niet overdreven en soortgelijk regelmatig voorkomend):
Het was tijd om te eten en iedereen ging buiten aan tafel zitten. Mijn neefje van 2,5 was moe van de dag en wilde binnen blijven waar hij even alleen kon zijn. Dit mocht niet, want iedereen moest aan tafel komen eten. Het duurde ruim 20 minuten voor hij overstuur op de schoot van zijn moeder aan tafel zat. Hij heeft niet gegeten en de hele tijd overstuur gehuild.
In die 20 minuten dat we aan tafel moesten wachten zat mijn nichtje van 10 maanden in de kinderstoel. Ook te huilen. Haar moeder wisselde af van haar huilende zoontje binnen naar haar huilende dochtertje buiten. Vader was werken. Het was lastig om haar zo in de spagaat te zien dus ik nam mijn nichtje op schoot en gaf haar alvast wat te eten. Dit hielp iets maar eigenlijk wilde ze vooral mama. Moeder vond dit prima en opa en oma keken oogluikend toe. Dit was duidelijk niet de bedoeling van opa en oma maar het werd gedoogd.
Ondertussen zaten we met zijn allen dus al 20 minuten in het gehuil te wachten tot we konden beginnen met eten. Niet echt een relaxte situatie.
Het startsein werd gegeven en mijn zoontje at zoals verwacht amper en wilde graag die drukte uit. Zelf vond ik dat hij het al boven verwachting had gedaan en geen probleem dat hij verderop in de achtertuin, waar we aan het eten waren, wilde spelen. Terwijl ik aangaf tegen mijn zoontje dat het goed was en hij moest opletten dat hij niet door de plantjes zou lopen (waar oma erg gehecht aan is) werd ik hierop aangesproken. Dit was absoluut niet de bedoeling, hij moest aan tafel blijven. Ondertussen werd er nog steeds door twee kinderen flink gehuild aan tafel. Ik gaf aan dat we het hier wel op een later moment over zouden hebben en liet mijn zoontje spelen. Mijn man beaamde dit.
Uiteindelijk ging mijn schoonzus met de kinderen onder het eten naar huis, ze waren moe en het lukte duidelijk allemaal niet. Hier werd gelukkig niet moeilijk over gedaan.
Na het eten kreeg ik een sneer van mijn zwager omdat dit zo toch echt niet kon. Zijn dochter van vijf bleef namelijk ook gewoon aan tafel zitten en mocht niet spelen onder het eten. Ondertussen was ik nogal overprikkeld van het vele huilen en wist dat ik er op dat moment niet op een vriendelijke manier inhoudelijk kon reageren. Dus ik vroeg of we het er op een later moment, wanneer we niet net zo'n drukke maaltijd hadden gehad, erover konden hebben. Hier kreeg ik een onduidelijke onvriendelijke reactie op en ik koos ervoor om even naar binnen te lopen en onze spullen alvast te verzamelen, ruzie vermijdend. Ondertussen was het alweer kwart voor zeven dus hoogtijd om naar huis te gaan. Het avondeten duurt daar vaak anderhalf a twee uur.
Na iedereen vriendelijk gedag te hebben gezegd, vertrokken we naar huis.

Op weg naar huis hebben mijn man en ik het voorval besproken om te kijken of we op één lijn zitten. Gelukkig wel. Hij vindt ook niet dat we van ons zoontje kunnen verwachten om anderhalf a twee uur aan tafel te blijven zitten. En al helemaal niet in die drukte. Ik vroeg hem hoe we dit verschil van mening op zouden kunnen lossen met zijn ouders. Zonder dingen te vragen van ons zoontje wat hij nog niet kan. Hij dacht dat uitleg geven van onze keuze in een gesprek met zijn ouders voldoende zou zijn. Ik had deze verwachting niet, aangezien ik ze nogal star vind en ik het idee heb dat ze graag bij hun standpunt blijven. Dus ik vroeg mijn man wat we konden doen wanneer we na het gesprek niet overeen kwamen. Dat dacht hij dat niet nodig zou zijn, aangezien wij de ouders van ons zoontje zijn en deze keuze dus ook aan ons is. Hun tijd van opvoeden hebben ze al gehad. Vervolgens zei ik wat gefrustreerd dat we er zo nodig wel helemaal niet meer mee zouden eten. Dat vond mijn man een prima alternatief maar hij verwachtte niet dat dit nodig zou zijn. Zijn ouders vinden het fijn wanneer we mee eten en mijn man eet ook graag regelmatig met zijn familie.
Mijn man ging gisteren met mijn zoontje bij zijn ouders langs en ze hebben het erover gehad. Mijn schoonouders vinden het niet eerlijk naar de andere kleinkinderen toe wanneer ons zoontje wel van tafel mag. Dat verschillende ouders nou eenmaal andere regels hebben en dit uit te leggen is, deed er niet toe. We zijn alleen welkom om te blijven eten wanneer er geen andere kleinkinderen mee eten of wanneer hij de volledige maaltijd aan tafel blijft zitten.

Ik vind het jammer dat het zo gelopen is en ik voel mij er ook niet prettig bij. Het is hun recht om ons te weigeren maar het voelt zo afwijzend naar ons zoontje (en mijn man en mij). Ik verwacht ook wel dat het nog wel even duurt voor ons zoontje anderhalf a twee uur in de drukte aan tafel kan blijven zitten.

De laatste tijd gaan mijn schoonouders wel vaker tegen ons in wanneer we daar op bezoek zijn. Zo geven we ons zoontje nog geen koek/snoep maar bieden we een ander alternatief wat hij lekker vindt. Dit weten ze, maar mijn schoonmoeder boodt mijn zoontje een suikerwafel aan. Ik gaf aan dat hij nog geen koek en snoep krijgt en gaf hem wat druiven waarvan hij lekker ging eten (momenteel kan hij daar geen genoeg van krijgen). Terwijl hij al lekker van zijn druiven zat te eten bleef ze erover door drammen tegen mij. Want druiven vulden helemaal niet en hij moest een suikerwafel eten. Herhaald dat wij als ouders ervoor kiezen om hem dit nog niet te geven en erop gewezen dat hij van zijn druiven aan het genieten was. Hier was ze het niet mee eens, want we waren bij haar op bezoek.

- Hoe gaan jullie ermee om wanneer jullie regels als ouders en die van opa en oma botsen?
- Vinden jullie dat de ouders altijd hun zeggenschap over hun kind behouden of dat opa en oma de zeggenschap over je kind hebben wanneer je daar op bezoek bent?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (60)    Verversen


  • LittlePea

    Wij zijn zondag door een verschil van mening in de opvoeding van m'n oudste met knallende ruzie vertrokken dus tsja.... Ik kan wel een boekje open trekken maar doe dat maar even niet.
    Wij hebben besloten afstand te nemen en later het voorval wel te bespreken. Herken het wel een beetje...maar jullie regels zijn jullie regels. Klaar. Niet bij de een sus en de ander zo. Dat is heel onduidelijk voor een kind.

  • Lama94

    Wat vervelend is dat! Zo zonde dat dat nodig was. Hopelijk komen jullie er op een later tijdstip uit.

    Sindsdien hebben we niet meer mee gegeten en zijn er één keer in de avond op bezoek geweest. Totaal niet praktisch want we waren pas om half 9 thuis. Ons zoontje heeft minstens een uur nodig om te ontprikkelen voor we hem überhaupt kunnen gaan omkleden ed. Dus om 10 uur omgekleed en wel een poging gedaan om hem in slaap te helpen en door de drukte en de warmte om 11 uur pas in slaap.
    Vervolgens trekken de broers en zussen van mijn man opeens bij hen thuis ook dezelfde lijn en zijn we daar onder het eten ook alleen welkom als ons zoontje aan tafel kan blijven zitten. Dus ook die zullen we minder zien.

  • LittlePea

    Nou lekker is dat.... 🙄
    Families.... Jeetje. Soms!!!

  • R0MY

    Jouw schoonouders kennen hun plek niet en ik ben van mening dat ouders altijd de zeggenschap blijven houden over hun kind, waar je ook bent. Wel vind ik dat je je aan de huisregels dient te houden als je op visite bent zoals bijv schoenen uit etc. Bij jouw schoonouders is aan tafel eten ook een van de huisregels en eerlijk gezegd ben ik het op dat punt met ze eens. Ik zou in jouw geval dan ook daar gewoon niet meer mee eten. Wat de keus in eten betreft vind ik dat die bij de ouders ligt. Als jullie ervoor kiezen dat jullie zoontje nog geen koek/snoep mag dan heeft jouw schoonmoeder dit te respecteren. Ik zou met ze in gesprek gaan en duidelijk maken dat de opvoeding van jullie zoontje niet valt onder de bij hun geldende huisregels, en dan vooral je man het woord laten voeren omdat het zijn ouders zijn.

  • N22

    Oeff wat een gedoe))) dienschoonouders van jou moeten eens leren genieten van hun leven,kinderen,kleinkinderen. Lijkt me een heel gespannen sfeer. Vind je het gek dat je zoontje daar niks naar binnen krijgt? Wat een gezeik sorry. Ik zou daar helemaal niet meer komen met mijn kinderen. En ja jij bepaalt lekker de regels, want het is jou kind. Natuurlijk als iets met hun huis te maken heeft, zoals niet springen op de bank etc. dan horen kinderen die regeltjes te volgen. Maar als het om druifjes of suikerwafel gaat dan heb jij er alles over te zeggen. Man man ze moeten eens leren om van het leven te genieten, ze nemen alles veel te serieuz

  • .Familyfirst

    Haha wat dat her aan tafel blijven zitten herken ik wel van mijn ouders, daar moet ook altijd alles en iedereen aan tafel blijven, terwijl dat van mij niet nodig is. Daar hebben we ook vele drama's over gehad, maar goed de aanhouder wint en dat zijn wij haha. Opzich vind ik wel dat de kinderen zich aan de regels moeten houden van wie het huis is, en dat doen ze ook gelukkog , maar verplicht 2 uur aan tafel blijven nee dankje , vind ik zelf al vervelend laat staan een kind.

  • Bby4

    Mijn kind van 9 kan niet een 2 uur aan tafel zitten. Dat zou echt een straf voor hem zijn. Hoeft van mij dus ook niet, kinderen bewegen nou eenmaal graag en veel.

  • Lama94

    Het lijkt mij een bezoekje aan opa en oma ook onnodig vervelend maken voor een kind. En als ouder nu dus ook.

  • Aapjeguppie

    Zowel bij mijn ouders als mijn schoonmoeder gelden andere regels dan thuis en dat is ook haast onvermijdelijk. Het is echter wel zo dat in hun huis de regels van dat gelden. Het enige wat ik wel verwacht is dat de basis van onze manier van opvoeden gerespecteerd wordt een dat betekende hier ook geen suikers. Mijn schoonmoeder heeft daar een klein beetje moeite mee gehad maar mijn zwager en schoonzus hadden dit ook als strikte regel. Nu niet ik zeggen dat er zelden bij mijn schoonmoeder komen ivm de afstand en het moeten overnachten wat ik soms nogal lastig vind, zeker nu met 2 kinderen. Bij mijn ouders is het zelfs zo dat ze onze routine hebben overgenomen het betrekking tot het gaan slapen van onze zoon. Hij heeft erg veel behoefte aan een vast patroon, ook bij het gaan logeren (wat nu bij 2.5 voor het eerst is gelukt) is een hele vaste routine nodig.
    Overigens vraagt mijn moeder altijd of hij iets met hebben voor ze het aan hem aanbied, ze weet dat hij niet altijd suiker mag hebben een als hij al iets heeft gehad is het klaar.
    Wat jammer dat het op deze manier is gelopen maar het geeft iedereen met rust als jullie voorlopig nog even niet gezamenlijk van dineren bij je schoonouders. Verder ben ik het overigens wel eens met de regels aan tafel tijdens het eten maar je moet ook kijken naar de mogelijkheid voor een kind. En de regel wel zoveel mogelijk volgen aangezien ze het alleen op die manier leren maar niet zoals je schoonzus twee kinderen volledig overstuur heeft dan is het niet waard.

  • Nicolette87

    Ik denk dat veel ouders tegen dit soort dingen aan lopen, ik merk het ook nu wij een kindje hebben... wat mij betreft is het mijn kind dus mijn regels, iig wat betreft opvoeding en voeding.
    Ik geef mijn regels aan, ik ben dit weekend ook nog gebotst met mijn ouders erover, ben toen erg uitgevallen omdat het me tot hier zat dat zij hun gedachten willen opdringen... hopelijk verbetert het nu.
    Vwb zeggenschap: die vind ik lastig te beantwoorden, want wat versta je eronder... ik verwacht wel dat opa’s en oma’s mijn/onze regels respecteren.
    Concreet als ik kijk jaar jullie situatie met het eten daar: als zij er zoveel waarde aan hechten zou ik wel proberen m’n kind aan tafel te houden, maar als het escaleert het niet forceren.
    Als de opa en oma zo halsstarrig blijven vasthouden aan die plicht, zou ik er gewoon niet meer gaan eten. En de bezoekjes anders plannen.

  • Lady-Whistledown

    Ik vind wel dat ouders zeggenschap hebben en houden over hun kind(eren) maar in het huis van anderen gelden wel de regels aldaar. Dat zijn twee verschillende dingen. Als bij jouw schoonouders de regel is dat iedereen aan tafel eet, dan is dat zo. Werkt dat niet, dan is de oplossing ook weer simpel: niet daar eten met de kinderen. In jouw huis gelden ook bepaalde regels en dan verlang je ook dat men zich in principe aan de regels houdt.

  • jjma

    Kleine kinderen kunnen zolang niet aan tafel blijven zitten en daarom is het voor jullie dus niet meer mogelijk om bij je schoonouders te gaan eten. Samen eten moet gezellig zijn. Kijk hoe juliie het wel leuk kunnen houden. Alleen op de koffie en dan weer naar huis. Mijn ervaring is dat kleine kinderen voor oudere mensen intensief kunnen zijn, ze zitten vast in hun eigen patronen en kunnen niet relativeren, verder denken. Voor je eigen gemoedsrust en die van hun dus lekker thuis eten zolang je kinderen nog niet zolang aan tafel kunnen zitten.
    Duidelijk blijven, doen ze ook naar jou toe. Dus ik kom hier maar geen suikerwafel, ik heb al druiven voor hem. En daar vol blijven houden.

    Ik heb een goede band met mijn schoonouders. Er is wel eens wat maar als er liefde voor elkaar is dan neem je dingen makkelijker.

  • Lama94

    Ze willen juist graag dat we op zondag langskomen, net als de meeste anderen. De lunch en het avondeten duurt daar beide zo lang. We kunnen voor of na zijn slaapje komen. Wanneer je dan niet mee eet ben je er amper een uur. Met 15 a 20 minuten reistijd is dat ons te weinig. Doordeweeks 's avonds is vaak niet handig, dan wordt het al gauw na bedtijd. Op zaterdagen moet er altijd vanalles.
    Dus dat wordt minder/weinig op bezoek gaan op deze manier. Vooral voor mijn zoontje en man jammer.

    Ik poog een goede relatie met ze te onderhouden, maar makkelijk is dat niet.

  • mijn~meisje

    Maar is met de lunche gaan dan juist niet handig en halverwege het kind in bed leggen of heb je dan ook de poppen aan het dansen?

  • Lama94

    Het in slaap vallen blijf ik bij. Dus dan duurt mijn afwezigheid vrij lang. Ik gok een nog groter probleem.
    Maar bedankt voor het meedenken!

  • jjma

    Ooh ja dat maakt het dan al weer lastiger. Dan toch weer proberen te overleggen om etenstijd korter te maken zodat kinderen het vol kunnen houden om aan tafel te blijven zitten. Lastig hoor!

  • Lama94

    We zijn thuis ook losjes aan het oefenen. Maar zo snel kunnen/willen mijn schoonouders niet eten 😂
    Goede tip voor wanneer hij wel een redelijke tijd aan tafel kan zitten.

  • Mykha

    Jeetje wat lastig! Ik voel gewoon de spanning die erbij komt kijken… mijn schoonfamilie was nogal van: Myrthe is veel te lief, die zal dat kind wel teveel gaan verwennen. Ons kind was nog niet geboren of we hadden het al verpest door te lief te zijn, het kind te verwennen en geen grenzen en regels te stellen. Wat een onzin! Elke keer als ik daarheen ging zat ik in spanning: als m’n zoontje maar goed gaat slapen, als hij maar niet gaat huilen etc… en op deze leeftijd inderdaad: als hij maar niet zn eten op de grond gooit, rustig aan tafel blijft etc…
    Toen mn zoontje 10 dagen oud was (veel te vroeg!!) was ik bij mn schoonfamilie eten voor kerst. M’n zoontje lag boven te slapen en werd wakker, keihard krijsen van de krampjes en hij lag in een vreemd huis. Ik stond dus meteen van tafel om hem te pakken. Maar voor de grap drukte ze me toen in mn stoel, wat een watje dat ik meteen op wilde staan… ik zou eerst mn bord nog leeg kunnen eten, kind mag best wel even huilen hoor. Nou, ik ben keihard in huilen uitgebarsten, ben naar mn zoontje gerend en heb ze verteld dat ik nooit meer kom als het zo moet gaan. Sindsdien nooit meer problemen gehad, maar wel nog de spanning en het gevoel dat je veroordeeld wordt op alles wat je doet. Duurde maanden voordat ik het kon loslaten. Als je schoonouders het zo belangrijk vinden dat de kids aan tafel zitten moet het eten gewoon korter, of jullie gaan voor het eten naar huis. Ga echt niet m’n kind overstuur laten raken omdat oma wil dat hij blijft zitten. Gelukkig is mijn schoonmoeder nu heel mild en lief en zacht geworden en respecteert de me volledig, maar ik moest even m’n grens stellen!

  • china-dad

    Er bestaat hier bij ons maar 1 manier om hiermee om te gaan en dat is: hun huis, hun regels, punt. Dus als zij vinden dat kinderen bij hen thuis aan.tafel moeten.blijven, dan is dat zo. Dat is voor iedereen.duidelijk.

    Ik.pik het namelijk ook niet als anderen bij ons thuis hun eigen.regels willen maken.

    Sterker nog: ik heb mij als Nederlander in China ook maar te houden.aan.de Chinese wetten.en kan niet mijn eigen.regels volgens omdat ik die nu.eenmaal beter geschikt vind. Hun land, hun regels, punt.

    Dus ik ben het in principe eens met je schoonouders: hun huis, hun.regels, punt.

    Dat betekent dan ook, als zij op bezoek komen, jouw huis, jouw regels, punt. Eerlijk is eerlijk.

    Het voordeel.is dat je op deze manier een.hoop confrontatie en narigheid.voorkomt. Ik weet heel goed waar ik over praat en.hoe moeilijk het is om dit te doen, met een Chinese schoonmoeder die zichzelf perfect vindt.en nul.snapt van.diversiteit en bijna nul.snapt van opgroeien en opvoeden.

  • My-two-Pride-and-Joys

    Ik vind dit veel te zwart-wit gedacht. Verwachten van een kind van 10 maanden of 1,5 om twee uur aan tafel te blijven zitten slaat nergens op. Ik heb het liever gezellig aan tafel, dan dat iedereen perse mijn regels moet volgen. Als het om materiele dingen gaat, hebben de mensen van het gasthuis het volste recht om in te grijpen. Maar als het om opvoedkundige zaken gaat hebben zij daar niets over te zeggen. Ik zou heus wel proberen om rustig met mijn kinderen aan tafel te blijven, maar als het 2 uur duurt, mogen ze van mij van tafel af, en kan de rest op de kop gaan staan als ze het er niet mee eens zijn. Dan moeten ze maar dooreten en zorgen dat ze met een half uur klaar zijn.

    Hier moeten mijn kinderen hun bord leegeten. En die hoeft niet vol, mogen ze zelf opscheppen. Als er gastkinderen zijn die dat thuis niet gewend zijn, ga ik ze echt niet dwingen hun eten op te eten. Mijn kinderen hebben dan geluk, want als het gastkindje het niet hoeft, hoeven zijn dat op die dag ook niet. Overigens heb ik nooit gedoe aan tafel want mijn kinderen eten alles en altijd prima hun bord leeg, maar doen ze dat een keer niet dan zie ik het vaak door de vingers. Ik volg dan de regels die het desbetreffende kind gewend is. Als ze ouder zijn verwacht ik wel dat ze onze regels volgen maar zo klein, nee, dan gaan de ouders daar over.

  • china-dad

    Te zwart wit vind ik niet. Als een huis regels heeft die voor jou onacceptabel zijn en er valt niet over te discussieren met die mensen, dan ga je gewoon niet.
    Kom je er ter plekke achter dat er regels zijn die je niet kunt accepteren, dan pak je je kind en.je gaat weg.

    Heel makkelijk.

    Als een.ander belachelijke huisregels wil hebben is dat zijn goed recht. Het is niet aan.jou om te eisen.dat iemand zijn regels in zijn huis gaat aanpassen speciaal voor jou.

  • My-two-Pride-and-Joys

    Ik eis van niemand iets, maar er is ook niemand die iets van mij te eisen heeft. Daar wordt de onderlinge relatie echt niet beter van. Gelukkig ben ik niet zo halsstarrig in mijn regels als ik merk dat een ander dit nog niet helemaal aan kan vanwege de leeftijd. Dan ben ik best bereid om de teugels wat te laten vieren, zeker als de regels ook nog helemaal niet bij de leeftijd passen. Ik zit liever aan een tafel waarbij iedereen het naar zijn zin heeft, dan dat ik mijn poot stijf houd en met krijsende kinderen en gefrustreerde ouders aan tafel zitten, pick your battles denk ik dan. En ja, je kunt er dan voor weglopen en dan maar niet meer komen. Maar dat ligt allemaal niet zo simpel als het je ouders of schoonouders zijn. Ik hoop nooit dat ik zo star wordt in het opdringen van mijn regels bij anderen, regels die, als je ze zou veranderen of wat laat vieren, er helemaal niet voor zorgen dat je huis gesloopt wordt of andere erge dingen gebeuren ;)

  • china-dad

    Tsja, dat is het inderdaad... als die schoonouders per se willen blijven vasthouden.aan.zo'n regel die niet past bij.een klein.kind, dan.krijgen.ze problemen. Dat is dan hun eigen schuld dikke bult...

  • Lispeltuut

    In principe vind ik dat mensen in hun huis, hun eigen regels moeten stellen. Zo wordt er in mijn huis niet gevloekt. Wil een kindje wel graag vloeken, mogen ze dat lekker thuis gaan doen. In mijn huis wordt ook niemand buitengesloten. Merk ik dat een aanttal buurtkinderen aan het fluisteren zijn en daarna een ander bewust buitensluiten, kunnen ze ook allemaal naar hun eigen huis.
    Ondanks dat hun ouders hier misschien heel andere ideeën over hebben. Mijn huis, mijn regels.
    Echter gelden de regels voor mijn kinderen, niet voor andermans kinderen. Als mijn kinderen bijv geen suiker in de thee mogen, maar een ander kindje drinkt wel suiker in de thee, zal ik dat niet verbieden en idd aan mijn kinderen uitleggen waarom de regels kunnen verschillen.
    Maar pas had ik een grand dessert gemaakt, na afloop van een etentje met andere gezinnen. Kindje nam overal een hapje van om het weer terug te leggen. Ouders zeiden er niks van. Dan grijp ik wel in. Dan geldt 'mijn huis, mijn regels' wel. Ik weet niet precies wat de lijn ligt tussen 'mijn huis, mijn regels' en 'hoe kind, jouw regels'.
    Je hebt je nou eenmaal als een gast te gedragen bij een ander, en dat mogen kinderen ook leren.
    Aan jou dan de keuze of jij/ jullie je naar andermans regels kunt voegen.

  • Lama94

    Die lijn tussen 'mijn huis mijn regels' en ' mijn kind mijn regels' is ook vaag. Wanneer je respectvol met elkaar om blijft gaan kom je daar wel uit. Maar daar ontbreekt het respect voor ons (als ouders maar ook op andere vlakken).
    Bij mijn ouders lopen we ook wel eens tegen die lijn aan, maar dit wordt met wederzijds respect besproken en dan kom je er ook wel weer uit. Zo vindt mijn moeder het lastig dat ons zoontje nog geen snoep krijgt want ze wilt hem verwennen. Dus heb ik haar nadat we dit besproken hadden een lijstje gegeven waarmee hij wel verwend kan worden. Elke keer wanneer mijn moeder naar de keuken loopt, hobbelt mijn zoontje achter haar aan, vrolijk wijzend naar de plek waar zijn 'snoep'mandje staat. Dan krijg ik een half blik van mijn moeder en dan knik ik een keer, al is het al de zoveelste keer. Zij blij, ik blij redelijk blij. Ze heeft bij mij gezien hoe dol hij is op tomaatjes en druiven, dus dat haalt ze nu ook elke keer in huis. Fijn dat het ook zo kan.

    Wanneer hier een nichtje/neefje met modder regenlaarzen binnen komt stampen vraag ik ook of zij/hij de laarzen uit wilt doen. Maar wanneer ze niet bij de konijnen mogen kijken omdat het miezert wat ik onzin vind, zeg ik daar ook niks van en geef ze dan niet het bakje speciaal voor hun bewaarde appelschillen.
    Zo houd je het prettig met elkaar.
    Hopelijk trekken mijn schoonouders nog bij, maar dat verwacht ik niet.

  • Tanneej

    Oh wauw.....ik word al helemaal gek als ik dit alleen al lees. Jullie, als ouder zijnde, hebben altijd het laatste woord over je bloedeigen kind. En je weet ook het beste wat wel en niet voor je kind werkt.
    Ik was daar al niet eens meer gaan eten. Wat een drama zeg.
    Ik zou idd dan jouw man het laten oplossen, aangezien het om zijn ouders gaat. Vooral niet tussen zitten. En als het niet opgelost wordt, dan geen "gezellige" ehemmm etentjes.

  • Lama94

    Van mij hoeft dan blijven eten ook niet zo nodig. Maar mijn man wilt dat graag en ach dan hobbel ik wel mee. En hij gaat op zondag regelmatig alleen met ons zoontje daarheen. Aangezien hun lunch en avondeten zo lang duurt, is het anders maar een kort bezoekje voor of na zijn slaapje. En ik vind het heerlijk om wat tijd voor mezelf te hebben.
    Afgelopen zondag wilde mijn man gaan, maar oja ze konden niet meer mee eten en dus nog geen uur daar dan. Dat is de moeite niet met 15 a 20 minuten reizen, dus daar ging mijn momentje voor mezelf. Best zuur als zwangere thuisblijfmoeder ;)

    Ik ben inderdaad niet van plan ertussen te gaan zitten. Dan heb ik het straks weer allemaal gedaan.

  • mijn~meisje

    Ín de voorbeelden die jij noemt hebben jullie als ouders zeker altijd het zeggenschap. Dat voorbeeld dat jij noemt van op de bang springen etc hebben opa en oma gelijk in als hun dat niet willen is dat helemaal prima.
    Over dat eten, 1,5 a 2 uur aan tafel zitten is voor een jong kind veel te lang, Ook voor een kind van 5 is dat ongezond lang. Ik loop bij de dietist met mijn zoon van bijna 4 jaar en die zegt ook 30 minuten is echt het max wat een kind aan tafel moet zitten.
    dat jou schoonouders liever gefrustreerde kinderen hebben die de regels volgen dan relaxte kinderen met ongeveer regels is wel heel star.
    Mijn kind mijn keuzes klaar. Met grootouders die zich zo gedragen zou ik het ook niet aandurven om mijn kind daar alleen achter te laten. Zoals met dat aan tafel blijven zitten dat is gewoon niet gezond.

  • Lama94

    Ze passen gelukkig alleen incidenteel op, niet voor vast. En dan vaak maar een uurtje. Al zijn zij de enigste in onze omgeving die ons zoontje op kunnen/willen vangen rondom de bevalling. Daar zie ik nu al tegenop. Maarja, dat is dan een keer niet anders. Hopelijk wordt ik niet medisch en hoef ik niet een paar keer met valse weeën naar het ziekenhuis 🙈

    Zat regels kan ik mij prima in vinden of vind ik het prima om ons naar te schikken. Helemaal niet erg om te leren dat daar andere regels geleden. Maar wel binnen wat wij oké vinden. En daar botst het helaas.

  • Grumble2.1

    Ik heb het eerste stukje gelezen ..
    Allergische reacties krijg ik ervan .. jij vol pijn en piep baby en dan dat gezeik .. nope nope nope ..
    Jij bent de mama zolang jij erbij bent heeft niemand er wat over te zeggen behalve jij en je partner .. zijn ze een weekendje logeren doen ze maar prima wat ze willen das heel ander verhaal .. maar nogmaals nope nope nope ..

    Het gejank en gekrijs aan tafel van de andere kinderen .. dan denk ik nou nou gezelligheid pff . Laat die kinderen gaan .. blijf bij je gevoel .. zolang jij en je partner respect houden naar elkaar en in de situatie.. blijf praten erover met zijn 2 .. dan alleen sta je sterk op dat soort momenten maar zo te lezen komt dat wel goed

  • Lama94

    Ik was ook zo boos en verontwaardigd toen ze weer weg waren en ook heel verbaasd. Hoe halen ze het überhaupt in hun hoofd om het er op zo'n moment over te hebben. Maar blijkbaar kun je beter toeslaan wanneer je schoondochter lekker kwetsbaar is. Dat heeft de relatie tussen ons geen goed gedaan. Al blijf ik mijn best ervoor doen.

    Ik begrijp ook niet dat ze niet inzien dat het ook anders kan. Dat wanneer de kleinkinderen wat meer vrijheid onder het eten krijgen, het voor iedereen een stuk gezelliger is.
    Voor we ons zoontje hadden, gaf mijn man mijn schoonouders overal gelijk in. Ik was bang dat dat zo bleef. Nu kijkt hij gelukkig naar wat het beste is voor ons zoontje en zitten we bijna altijd wel op één lijn. En ook als we dat niet zitten, zitten we dat voor ons zoontje en onze omgeving wel. En hebben we het er later nog over, erg prettig.

  • Miekj

    Hier ook problemen gehad met mijn schoonmoeder. Zo erg dat we geen contact meer hebben. Zij vond ook omdat ze de oma was dat zij bepaalde wat er gebeurde. Grote bak chips, net 1 jaar oud. En nog kniepertjes er achter aan enz. Prima dat ze iets verwent worden door opa en oma maar het kan ook te ver gaan. Weten mijn ouders en schoonvader ( zijn gescheiden) ook. Schoonvader moest wel wennen maar vroeg daarna wel eerst toestemming .
    En met aan tafel zitten en kinderen dat kan toch niet zo lang? Onze van 10 kan dat nog niet eens. Jongste van nu 7 laten we met een verjaardag ook altijd lopen. Bied haar wat aan maar dwing niet. Dit zie ik bij mijn broertje en dat willen wij niet. Ze scharrelt wel wat op die dag aan fruit of stukje worst.

  • Nog-even!

    Zolang de ouders erbij zijn, zijn zij de baas... En aan ouders de taak om het huis vannopa en oma met respect te behandelen.... Zo zie ik de volgorde...
    De situatie zoals jij omschrijft, lijkt me erg ingewikkeld Ik begrijp dat opa en oma gewoontes hebben, maar niet dat zij zo weinig vertrouwen en respect voor hun volwassen kinderen hebben...

  • Lama94

    Ik heb inderdaad niet echt het gevoel daar gerespecteerd te worden als ouder. En mijn gezag wordt continu ondermijnt, heel storend.

    De twee (gescheiden) broers van mijn man vinden het wel makkelijk dat ze daar weinig op hun kinderen te hoeven letten en oma en opa de boel bepalen. Ze komen daar elk weekend wanneer ze de kinderen hebben.
    Dus voor ons is het nog lastiger om onze grenzen wel aan te geven. Dat zijn opa en oma niet meer gewend.
    Maar we hebben het al wel meerdere malen vriendelijk met ze besproken dat wij het belangrijk vinden om zeggenschap over onze eigen kind te behouden wanneer we daar zijn. Duidelijk zat dan lijkt mij.

  • Nog-even!

    Natuurlijk. Zij fungeren niet als oppas, wanneer jullie erbij zijn. Dat is de normale gang van zaken...

  • Jojo91

    Ik ben het helemaal met je eens. Ik vind dat samen eten een gezellige en fijne tijd moet zijn. Zo lang aan tafel zitten gaat mijn zoontje van 5jaar ook niet lukken. Ik vind het ook echt sneu voor alle kleinkinderen dat opa en oma hier zo star in zijn. Je doet er helaas niks aan, ik denk dat, hoe jammer ook, het op deze manier het beste is. Misschien kan je man met een artikel komen over de spanningsboog van kinderen oid?

    Wij hebben altijd zeggenschap over onze kinderen. Opa en oma mogen ze rustig corrigeren in hun huis, maar uiteindelijk hebben wij het laatste woord. Ook als de kinderen daar zonder ons zijn, respecteren de opa's en oma's onze wensen. Al snoepen ze daar dan bijv. wel wat meer en gaan ze later naar bed. Dat deel laten we dan wel los.

  • Mommyx3

    Wij bepalen de regels als onze kinderen bij ons zijn, thuis of ergens anders. Laat ik ze achter bij opa en oma dan gelden de regels van daar.
    Net zoals ze op school de regels daar moeten volgen. (Bijv geen pet in de klas, thuis mag dat wel).

  • Maartje07

    Oei lastige, maar over t algemeen geldt voor ons: onze kinderen, onze regels.

    Waarbij ik dan soms wel wat aansluit bij mijn ouders. In het geval van samen aan tafel zou ik bijv. respecteren om samen te starten, maar als mijn kind er duidelijk genoeg van heeft kan ze van tafel.
    1,5-2 uur tafelen is uiteraard niet te doen voor een kind van 1,5. Is voor die van 12 van mij bij wijze van al lang 😁

    Wat eten betreft ben ik makkelijker: nu worden ze bij onze ouders ook niet volgepropt, maar vaak wel wat iets meer lekkers dan thuis. Vind ik geen punt, maar zal ook komen doordat mijn kids een stuk ouder zijn en dat je (is mijn ervaring) zelf makkelijker wordt met dit soort dingen naarmate je meer kinderen krijgt.

    Als mijn kids bij mijn ouders logeren (een dag oppassen komt door de afstand eigenlijk niet voor en mijn schoonouders kunnen dat nu niet meer doen om gezondheidsredenen helaas), dan gelden hun regels en dat kan ik dan ook prima loslaten.

    Overigens iets om mee te nemen qua relativering: ik heb me in t verleden ook wel eens schromelijk geërgerd aan het (in mijn ogen) bemoeizuchtige gedrag van mn schoonmoeder. Nu heeft ze een zeldzame ernstige ziekte waardoor dit allemaal niet meer mogelijk is en dan denk ik wel eens: ‘Was ze nog maar (even) zo.’

  • Florien84

    Mijn kinderen mijn regels. Ik bepaal de regels. Andere hebben of hun kinderen of hun tijd al gehad.

  • Spencer

    Oh mijn rugharen gaan hiervan overeind staan! Jouw schoonouders lijken nog wel erger dan de mijne!
    Mijn kinderen, mijn regels. En ja natuurlijk pas ik mij enigszins aan als ik bij een ander ben! Zou mijn kind niet op de bank mogen daar dan doe ik dat niet.
    Maar wat betreft dat eten, jij weet wat het best is voor je kind, jij beslist wat voor extraatjes je kind krijgt. Als jij niet wil ie extra suikers of wat dan ook binnenkrijgt, heeft oma daar zich daar maar aan te houden!
    Mijn schoonmoeder is nog van het tijdperk “ huilen is goed voor de longetjes”. Toen we daar voor het eerst met de oudste op bezoek waren en onze oudste keihard krijste bij oma op schoot, zei oma dat ook. Mijn man en ik zeiden in koor: “ húilen???. Dit is kríjsen!” Kind van oma weggepakt en thuis besloten we een soort plan van aanpak te maken voor wanneer oma op zou passen(1 dag in de week).
    Oma liet hem ook onder twee dubbele dekens slapen, want een baby moest het “ lekker warm” hebben in bed.
    Dat mens en ik hebben nooit geklikt maar ik heb er haar toch regelmatig op aangesproken. Maar ook zei bleef heel star: mijn huis mijn aanpak.
    Dus fietste mijn oudste toen hij 1,5 was al in zijn eentje op de inrit. ( doe niet zo moeilijk dat deed ik met jou man vroeger ook hoor ) ja 40 jr terug toen er 400% minder verkeer was.
    Oeps door mijn eigen frustraties dwaal ik weer af.
    Maar goed, als ik er bij ben gebeurt dus wat en hoe ik het wil en niet anders!
    Ik zou daar echt niet meer gaan eten hoor. En weet niet of ze structureel op gaan passen???
    Hier gingen de kids elke week naar oma. Zodra Rutte aan het begin zei “ ga maar even niet meer naar opa en oma” heb ik dat advies acuut ter harte genomen😬

  • Spencer

    Oh mijn rugharen gaan hiervan overeind staan! Jouw schoonouders lijken nog wel erger dan de mijne!
    Mijn kinderen, mijn regels. En ja natuurlijk pas ik mij enigszins aan als ik bij een ander ben! Zou mijn kind niet op de bank mogen daar dan doe ik dat niet.
    Maar wat betreft dat eten, jij weet wat het best is voor je kind, jij beslist wat voor extraatjes je kind krijgt. Als jij niet wil ie extra suikers of wat dan ook binnenkrijgt, heeft oma daar zich daar maar aan te houden!
    Mijn schoonmoeder is nog van het tijdperk “ huilen is goed voor de longetjes”. Toen we daar voor het eerst met de oudste op bezoek waren en onze oudste keihard krijste bij oma op schoot, zei oma dat ook. Mijn man en ik zeiden in koor: “ húilen???. Dit is kríjsen!” Kind van oma weggepakt en thuis besloten we een soort plan van aanpak te maken voor wanneer oma op zou passen(1 dag in de week).
    Oma liet hem ook onder twee dubbele dekens slapen, want een baby moest het “ lekker warm” hebben in bed.
    Dat mens en ik hebben nooit geklikt maar ik heb er haar toch regelmatig op aangesproken. Maar ook zei bleef heel star: mijn huis mijn aanpak.
    Dus fietste mijn oudste toen hij 1,5 was al in zijn eentje op de inrit. ( doe niet zo moeilijk dat deed ik met jou man vroeger ook hoor ) ja 40 jr terug toen er 400% minder verkeer was.
    Oeps door mijn eigen frustraties dwaal ik weer af.
    Maar goed, als ik er bij ben gebeurt dus wat en hoe ik het wil en niet anders!
    Ik zou daar echt niet meer gaan eten hoor. En weet niet of ze structureel op gaan passen???
    Hier gingen de kids elke week naar oma. Zodra Rutte aan het begin zei “ ga maar even niet meer naar opa en oma” heb ik dat advies acuut ter harte genomen😬

  • Lama94

    Prachtig reactie, je frustratie straalt ervan af ;)
    Vervelend dat het bij jullie ook niet zo soepel loopt. En zeker ook dat het onveilig klinkt. Zo jong alleen op de oprit lijkt mij doodeng.

    Opa en oma passen heel af en toe op, niet structureel gelukkig. Zou ik mij in dit geval ook echt niet goed bij voelen.
    Wij zijn er vrijwel altijd bij.

  • Spencer

    Kan er boeken vol overschrijven! Zo met dat loopfietsje op de inrit, maar zo kwam ik de oudste ooit op halen en lag ie daar op zijn rug een soepstengel te eten! Wist niet hoe vlug ik hem overeind moest helpen!!
    Of zijn eerste kerst,5 maanden oud, ik wil een flesje klaarmaken, doe de melkpoeder in wat water, en opa vraagt serieus “ oh, onze melk ( pak vloeibare melk) is zeker niet goed genoeg?”.
    Maar ze wisten wel zeker dat mijn oudste het kiss-syndroom had, want toen hij twee maanden oud was en ze legden hem op de grond, begon ie te huilen 🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️.
    Het moeilijke bij zulke meningsverschillen vind ik altijd, tuurlijk moet ik me in hun huis aan hun regels gebruiken, en ze bedoelen het vast goed, maar wat 40 jr geleden goed was wordt nu juist strikt afgeraden. Maar dat weten ze natuurlijk niet, en ze stonden ook nooit open voor mijn visie. Omdat we nooit een klik hebben gehad.

  • Druif89

    Hier ook vaak wisselende visies met mijn ouders en schoonvader aan de andere kant (met schoonmoeder daarentegen wel volledig op één lijn). Ik probeer altijd de gulden middenweg te zoeken. Meegaan in hun wensen, tot waar ik als ouder de grens trek. In jou situatie had ik hetzelfde gedaan; ik was vertrokken. En als ik zeg dat mijn jonge kind geen dikke suikerwafel mag dan is dat een lief aanbod van oma maar heeft ze te luisteren 😒

    Overigens zijn de ouders hier juist heel los, alles mag, alles kant en we zien wel hoelaat of wat etc. maar dat is iets waar mijn oudste absoluut niet tegen kan.

  • BoyBoyBoy

    Is er trouwens sprake van een ander cultuur/geloof?
    Lees namelijk wel eens vaker dat daardoor dit soort conflicten ontstaan, door andere kijk, visie mbt opvoeden.

  • Lama94

    Nee dat niet. Maar er is zeker een andere visie op opvoeding op veel vlakken.

  • Vlindermoeder

    Wat een gezeik zeg van opa en oma. Ja, ik snap wel dat het fijner is al jullie kind aan tafel blijft zitten, maar van een ventje van 1,5 kun je dat niet verwachten. Helpt het om een filmpje of muziekje voor hem aan te zetten aan tafel? Dan blijft hij in ieder geval zitten.

    Ik ben wel iets makkelijker als we bij mijn ouders zijn. Thuis weer in het gareel en bij opa en oma is het toch een beetje feest. Betekent niet dat ze daar bakken chips én snoepjes én koekjes én ijsjes kan eten hoor! Maar ze mag wel eens iets extra.

    Opa en oma hebben weinig tot niets te zeggen over de regels. Oma (mijn moeder) zegt wel eens dat 'mama niet zo moet zeuren'. Van haar kan ik het hebben, maar een ander hoeft zich daar niet mee te bemoeien. Zeuren is trouwens als ze niet én koek én snoep mag haha!

    Van de zomer gaan we buiten schilderen en dan gaat dochterlief bij opa en oma logeren. Ze gaat dan lekker met opa, oma en nichtje naar de dierentuin. Ik ben dan niet in de buurt, dus vind dat ik op dat moment niets te zeggen heb over regels. Wél als ik (of mijn man) er is.

  • My-all

    Mijn kids, mijn regels binnen de perken zoals jij noemt bijvoorbeeld bij bezoek niet op bank springen. Bij mijn ouders gaat dit heel anders. Zij zijn gewoon relaxed, alles mag maar niets moet. Je kan een kind van die leeftijd toch niet verplichten om zolang aan tafel te zitten dus die discussie "mijn kind van 5 kan dat wel" slaat nergens op. Toen hun kind anderhalf was, kon het ook niet zolang zonder jammeren stil zitten. Ik vind het prima uit te leggen aan kinderen dat elke mama/papa andere regels heeft. Daar krijgen kinderen al op zeer jonge leeftijd mee te maken. Op het kdv mogen sommige kinderen bijvoorbeeld geen vlees en een ander kind geen zoet omdat dit de regel van papa/mama is. Het feit dat je ergens op bezoek bent, wil niet zeggen dat zij zeggenschap krijgen over je kind. Jij bepaalt wat je kind wel en niet eet. Jij bepaalt toch ook niet voor je schoonouders wat zij eten als ze op bezoek komen, bijvoorbeeld verplicht een koek. Ik zou daar dus niet meer gaan eten.

  • Lindaaaaaaaa

    Bij opa en oma gelden in grote lijnen eenmaal andere regels. Hier loop ik soms ook tegen aan, maar zij passen nu eenmaal op
    Als ik het echt niet mee eens dan kan ik er over praten. Doen ze er niks mee , is het mijn keus om ze niet meer te laten oppassen .

    Geen koek? Waarom niet ?

  • My-two-Pride-and-Joys

    Daar was ik heel snel klaar mee. Als wij merken dat de eventuele regels nog een beetje te hoog gegrepen zijn voor één van onze kinderen, grijpen wij in. Dus het antwoord van mij op vraag 1 is: Als de regels nog niet aansluiten bij de leeftijd van de kinderen, staan onze regels erboven. En wordt dat niet geaccepteerd, dat is dan jammer, en zijn we daardoor niet meer welkom tijdens het eten, ook jammer maar daar zou ik niet mee kunnen zitten. Het eten is bij mij geen verplichting en ik wil dat anderen mijn kinderen dat ook niet als een verplichting gaan opleggen. Doen ze dat wel, dan kom ik niet meer tijdens het eten.

    En antwoord op vraag 2: Wij als ouders behouden ALTIJD de zeggenschap over onze kinderen. Wij bepalen niet wat ze de kinderen zullen aanbieden, maar wij bepalen wel of dat wat er aangeboden wordt, ook strookt met dat wat we voor onze kinderen belangrijk vinden. Dus, als ik niet wil dat mijn kinderen druiven eten als ze nog heel klein zijn (dat is mijn regel) En iemand vindt het nodig ze wel aan te bieden, dan bedank ik vriendelijk, maar krijgen ze die niet.

    Ik vind dat jullie goed gehandeld hebben en blijf dat vooral zo doen zou ik zeggen. Als jullie er met z'n tweeën maar achter staan. En vinden je schoonouders dat te moeilijk dan moet je maar gewoon weg blijven met het eten. Het is jammer, maar dat is dan maar zo. En ook vindt ik het prima uit te leggen dat de een andere regels heeft dan de ander hoor.

  • My-all

    Helemaal eens!

  • BoyBoyBoy

    Goed omschreven, zo doen wij dat ook.

  • dennenboom

    Wat een rot situatie. Ik vind het heel sterk van jullie dat je zo duidelijk een grens hebt aangegeven. Zo te lezen zijn zijn ouders echt heel stug in hoe ze met alle kleinkinderen om gaan, en ik vermoed dat meer tegenwicht van jullie op dit punt enkel voor meer problemen bij hun gaat zorgen. Lijkt me mij meer een principe kwestie. Hoe gaan hun andere kinderen en schoondochters/zonen daar mee om? Zijn jullie de eerste die nu tegenwicht bieden? Misschien moeten hun daar ook even hun weg in vinden.

    Wij proberen te bespreken wat we echt niet oké vinden, onacceptabel als het door gaat. Hier hebben we met ouders een gesprek over (ook al een keer bijna contact hierover verloren met zijn moeder). Naarmate ze ouder word komen daar ook nieuwe dingen bij, rot om daar steeds grenzen in te moeten aangeven maar sommige dingen vind ik gewoon schadelijk. En een categorie dingen die wij anders zouden doen maar oké.. Daar houden we onze mond over, of laten over sommige dingen eens een vriendelijke subtiele hint vallen. Ook fijn voor een kind om te ervaren dat het bij andere mensen er anders aan toe gaat. Maar een kind die huilend verplicht aan tafel moet zitten of iets moet doen waar die zich duidelijk niet comfortabel bij zou voelen zou voor mij ook zeker weten in die eerste categorie vallen: géén discussie over mogelijk. Als hun er voor kiezen dat hun zich daar zo aan hechten dat jullie dan niet meer komen eten, tja pijnlijk.. Maar fijn dat ze iets kiezen wat voor hun werkt, dat doen jullie ook. Hopelijk worden ze daar dan gelukkig mee 😘. En verder voorleven waar mogelijk! Nodig alle kindjes en opa & oma uit en laat zien hoe machtig gezellig het is als ze allemaal rondscharrelen en hun ding doen, hoe blij ze zijn met bakjes druifjes. En als opa en oma zich daar oncomfortabel bij voelen mogen ze huilend aan tafel blijven zitten 🙈🙈.

  • Lama94

    Het was ook wel heel sneu geweest als hij in die situatie aan tafel moest blijven zitten. Dan was het helemaal een huilkoor geworden 🙈

    Wij zijn de eersten die zo duidelijk onze grenzen aangeven. Dat bevalt ze volgens mij niet zo.

    De rest van de schoondochters zijn ondertussen gescheiden, dus komen daar niet meer. De broers van mijn man hebben de kinderen alleen in het weekend en gaan daarvan standaard één dag naar oma en opa. Het lijkt erop dat ze het wel prima vinden zo. Hij heeft ook nog twee zussen. De ene komt ivm corona niet meer langs, al daarvoor ook al weinig. De andere zit er ook elke week, vaak is haar man dan werken en vindt ze het prettig dat opa en oma dan ook opletten. Ze is zelf vrij steng voor haar kinderen dus de regels botsen veel minder. Ik heb het over het eten met haar gehad omdat ze er ook bij was. Maar ze zegt achter haar ouders te staan. Dus ik verwacht niet echt bijval naast mijn man. Gelukkig zitten wij wel op één lijn.

    Wij laten inderdaad ook het één en ander gaan. Maar bepaalde dingen vinden we echt niet kunnen en dat geven we wel aan. Hoe lastig vaak ook. Het wordt er nooit gezelliger op.

    Wanneer we ouders met kinderen uitnodigen geven we inderdaad aan dat ze wat ons betreft niet aan tafel hoeven te blijven, maar het natuurlijk aan hun is. Ze laten vervolgens hun kinderen aan tafel zitten terwijl ons zoontje speelt. Voor veel mensen is dat toch een belangrijk iets, aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is. Willen wij uiteindelijk ook, maar wel als dat fatsoenlijk kan. Anders is elke maaltijd zo'n strijd.

    Hopelijk draaien mijn schoonouders nog wat bij. Mijn man wilde nu (zoontje is net wakker) alleen met ons zoontje naar opa en oma. Maar over een ruim uur gaan ze eten. Dus daar gaat mijn tijd voor mezelf 😒

  • Myrtheflower

    Oh lastig!
    We zitten ook regelmatig in een spagaat.

    Zo verwachten mijn schoonouders dat we gezamenlijk aan tafel eten EN een gezellig gesprek voeren. Nou, met mijn kinderen is het of samen aan tafel OF een gezellig gesprek. Ze is laatst erg boos geworden omdat het niet ging zoals zij het wilde. We zijn toen het gesprek aangegaan. Of we blijven niet meer eten omdat het zo voor niemand gezellig is, of we zoeken een andere manier. Nu hebben we afgesproken dat de kinderen eerder beginnen met eten, en dan tv mogen kijken, waarna we gezamenlijk gaan eten als volwassenen. Niet hoe ik het zou willen als moeder, maar wel het meest ideaal in deze situatie. En iedereen heeft er vrede mee zo.

    Mbt snoepen was het ook altijd lastig. Als we er niet zijn vind ik het prima (ik heb tenslotte niks te zeggen als ik er niet bij ben), als ik er bij ben stuur ik wel eens bij. Als oma nog een chocolaatje aanbied geef ik aan dat het duidelijk de laatste is, of als kids om eten vragen benoem ik dat ze soepstengel of rijstwafels mogen. Oma doet er gelukkig niet meer moeilijk om, we hebben nooit ruzie gehad maar ze zegt wel altijd: ik ben er om ze te verwennen. Nou dat verwennen hoeft voor mij niet zo, ik heb liever dat ze gezond eten en liefde ontvangen ipv overload aan ijs en chocolade.

    Echt een oplossing heb ik dus niet, behalve gewoon duidelijk je standpunt aangeven en daar achter blijven staan zodat ze er vanzelf aan wennen dat jij het zo doet...

  • Lama94

    Vervelend dat jullie ook regelmatig in een spagaat zitten.

    Wanneer er kinderen mee eten dan ben je daar nou eenmaal druk mee. Gesprekken lopen dan wat minder soepel.
    Fijn dat jullie tot een oplossing zijn gekomen waar iedereen vrede mee heeft en er een gesprek over konden voeren.

    Ik vind het zo jammer dat het hier zo verloopt. Ik gun mijn zoontje en man daar een fijne tijd. Maar voor mij is het echt vervelend op deze manier.

  • Mamavandriedametjes

    Wat een verhaal. Ik deel jouw visie. Opa en oma hebben zeggenschap over een kind in hun eigen huis als de ouders er niet bij zijn (als ze oppassen of als het kind aan het logeren is oid) en idd, dingen als springen op de bank is niet nodig en daar mogen ze best wat van zeggen. Maar zij nemen jullie opvoeding over in hun huis en hebben van heel kleine kinderen verwachtingen die niet bij de leeftijd passen en indruisen tegen jullie ideeën. Hen eten opdringen hoort er sowieso niet bij. Goed dat jullie t onderling samen besproken hebben. Ik zou er voor kiezen om t nogmaals samen duidelijk te maken en ook stelling te nemen: “we kunnen niet met al jullie ideeën mee en daarin gaan we onze eigen gang. Dat is ons goed recht. Punt. Willen jullie dat niet, betekent dat dat je ons waarschijnlijk minder (tijdens het eten..) zult zien.” Hoe naar en vervelend ook, maar ik verwacht ook dat je bijval gaat krijgen van je schoonzussen.

  • Lama94

    Beetje lang verhaal, leuk dat je het helemaal gelezen hebt! Korter lukte deze keer niet zonder mij goed duidelijk te maken.

    Zo zonde dat het zo loopt. Ik gun mijn zoontje een fijne tijd bij opa en oma. Maar ze maken het mij wel moeilijk om langs te komen op deze manier. Zo heb ik echt tegenzin.

    Mijn man heeft allemaal broers die ondertussen gescheiden zijn en twee zussen. Één komt vanwege corona niet meer op bezoek en de andere heb ik het eten al mee besproken achteraf omdat ze erbij was. Ze was het helaas met haar ouders eens. Of ze het ook echt met haar ouders eens is of ze hen niet af wilt vallen weet ik niet.

  • Mamavandriedametjes

    Hihi, met “wat een verhaal” bedoelde ik “jeetje zeg, dat is toch ook wat”.
    Het is inderdaad zonde, zo niet nodig. Ik snap echt dat je er minder zin in begint te krijgen daar heen te gaan. Uiteindelijk zal er toch iets doorbroken moeten worden als jullie op een goede manier met elkaar om willen blijven gaan: of jullie accepteren dat het daar zo gaat, of zij accepteren dat jullie er niet in mee gaan. Of jullie vinden een modus waarin je de lastige momenten uit de weg gaat, wat zij nu voorstellen. Jammer hoor.. en idd, een beetje rigide. Succes

  • Lama94

    Tekst kun je vaak op meerdere manieren opvatten. Daarom maken mijn man en ik al jaren geen ruzie meer via Whatsapp 😅

    Hier moeten we inderdaad nog wat mee. Maar eerst nog even aanzien hoe het vanaf nu gaat.
    Dankje!

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50