Ik ben heel benieuwd naar hoe jullie het ervaarden om van één naar twee kinderen te gaan! Over 8,5 ben ik uitgerekend van onze 2e dochter en ik vind het toch wel heel spannend. Ben zo bang dat het allemaal in de soep loopt (😂) terwijl ik anderzijds toch vaak hoor dat je ‘die 2e er wel zo bij doet’. En iemand nog handige tips voor het leven met 2 kindjes?
bij ons was het wel leuk maar ook best eng hoor. bang hoe de oudste reageert en hoe of wat. alle 2 nog in de Pampers o nee. maar toch toen we thuis kwamen met het broertje was het liefde tot en met. ze wilde geen pampers meer aan die waren voor de broer en ja altijd erbij willen zitten in de box. geloof me kinderen reageren toch wel allemaal apart maar hier was het mooi heel mooi.
Voor ons was de overgang groot.. dochter was al weer 4,5 toen haar broertje kwam. Hierdoor moesten we weer terug naar de luiers en minder vrijheid. Dat wisten we natuurlijk van te voren, maar het viel wel even tegen. Daarnaast gingen we van een flexibel en ‘makkelijk’ kind naar een kindje met veel temperament.. dit keer zitten we in de overgang van 2 naar 3 kinderen en ik vind dat tot nu toe heel goed te doen ondanks dat de jongste vrij intensief is door allerlei dingen zoals veel reflux en krampen en niet kunnen drinken door een te korte tongriem.
Zit 1,5 jr tussen bij mij, en ik vind het prima te handelen qua verzorging. Lastiger vind ik het jalourse gedrag, het elkaar pijn doen en zo nooit zonder toezicht kunnen laten. Maar qua eten, op stap gaan, douchen, nr bed gaan etc red ik mij prima in en ervaar ik dat niet als heftig of zwaar. De jongste is nu 1 en de oudste 2,5 jr. We hebben een duo wagen waar me makkelijk mee op stap gaan, een huishoudster die schoonmaakt en bestellen boodschappen online en laten het bezorgen, omdat ik de tijd met de kinderen samen kostbaar vind en minder onverdeelde aandacht heb nu ik er twee heb en dat los ik dus op door extra tijd voor ze vrij te maken..
Nu weet ik niet hoe dicht je 2 kids op elkaar zitten, maar ik zag pas een MEGA handig zitje van Justsit voorbij komen. Stoeltje wat je op je eigen kinderwagen kan bevestigen, zodat je oudste boven de reiswieg zit. Ik hoop dit ook heeel snel aan te mogen schaffen.. 🙂
Ik heb altijd gehoord dat de overgang van 1 naar 2 kindjes groter is dan bijv. van 2 naar 3 kindjes, of dat zo is weet ik niet want ik heb maar 2 kindjes. Maar ik heb een dochtertje van 2 en een dochtertje van 6 weken en ik vind de overgang van 1 naar 2 wel pittig. Ik vindt het vooral moeilijk om de aandacht te verdelen, ik vindt het zielig als de ba y huilt en ik nog met haar zus bezig ben, en ik vindt het zielig voor haar grote zus als de baby veel huilt en aandacht nodig is. Maar het gaat me steeds makkelijker af moet ik zeggen ook de ochtend spits qua kindjes klaarmaken gaat steeds soepeler, al loop ik zelf vaak nog tot 11u in de badjas hahaha maar de kindjes zien er altijd mooi en fris uit al optijd.
Ik heb er 2 dicht op elkaar (13 maanden verschil) en heb mij op het ergste voorbereid. Nou, ik vind het heerlijk. De jongste is nu 4 maanden. Maand 2 en 3 waren even heftig (oudste had de waterpokken, jongste krampjes etc.) Maar de eerste maand en nu geniet ik echt enorm van ze. Ik vind het niet zwaarder. Het is wel anders. Bij de eerste kon ik tijdens mijn verlof bank hangen en Netflixen en nu ben ik de hele dag actief bezig. Maar ik vind dit veel leuker en gezelliger!
Het enige wat lastiger is, is met de auto weggaan. Wat een gedoe met een dubbele kinderwagen. Ook slaapt mijn dreumes alleen thuis, dus moet ik daar sowieso omheen plannen en de jongste drinkt het liefst de hele dag. Ook loopt de oudste pas 2 weken.. dus daardoor was het ook extra gedoe.
Gelukkig is de stad, de boerderij, het park, de supermarkt en nog veel meer op loopafstand.
Ik vond van naar 2 wel zwaar maar dat komt omdat er ook niet zoveel tussen die 2 zit. Dus nog 2 kleintjes die veel zorg nodig hadden. Van 2 naar 3 vond ik wel dat je die er zo ff bij doet. Gaat gewoon mee in he tritme
Ik vond van geen naar 1 veel heftiger. Bij een 2e loopt het vanzelf. Een tip die ik toen wel fijn vond was om echt 1 op 1 tijd met de oudste te houden. Als de baby even slaapt, alle aandacht naar de ander. En soms even 'mopperen op de baby. Dit voorkwam hier veel jaloezie. Verder geen tips omdat het echt heel snel vanzelf in een nieuw ritme valt
Ik vond het echt appeltje eitje. Ik vond de overgang van 0 naar 1 echt veel heftiger. Bij de tweede zat ik al in een ritme en daar ging de baby in mee.
Ja ik vind het wel heftig in de zin van dat ik de momenten voor mezelf mis, die je bij een 1e (ik iig wel) toch nog wel veel hebt, ook al ervaarde ik dat toen minder. Mijn 2e is nu 6 maanden en slaapt als de oudste (ruim 3) wakker is, dus weer stuk meer aan huis gebonden. Vooral pittig als je een weekje gebroken nachten heb en een energieke peuter erbij hebt. “Lastig” of wennen vind ik de uitstapjes alleen met de kinderen. Oudste is nu zindelijk en als ik dan bijv in binnenspeeltuin ben en de oudste moet plassen moet ik de jongste dus ook meeslepen (hoe dan andere moeders dat😂) maar voor de rest ervaar ik het veeeeeel relaxter, je weet hoe alles gaat en moet, ik geniet veel meer van de momentjes, de tijd gaat wel veel sneller. Ik vind de overgang al met al wel meevallen. Ja het is drukker, maar daar heb je 9 maanden voor om je mentaal op voor te bereiden.
Tweede kindje was wel heel anders dan de oudste, ik verwachtte ongeveer eenzelfde kindje maar ze waren erg verschillend. Inmiddels lijken ze meer op elkaar, maar oudste is een goede slaper en slechte eter en jongste vice versa. Qua dingen ondernemen is het wel een volksverhuizing, met een baby en peuter. Anderhalve week na de bevalling moest ik eigenwijze peuter van de speeltuin naar huis tillen en tegelijkertijd de wagen duwen... Maar zelfs dan kom je thuis. Op pad gaan is alle eerste keren een beetje gepuzzel, maar je krijgt er snel routine in
Ik vond het in het begin ook wel even spannend, maar toen ze er eenmaal was ging t wel vanzelf. Ik wist immers al wat ik moest doen met een baby en ze slapen nog heel veel, daardoor had ik ook genoeg tijd voor mijn zoon. Maak je maar geen zorgen, de verandering is helemaal niet zo groot.
Ik vond mijn eerste kindje echt heel zwaar. Heb bij haar nooit de roze wolk gehad. Het veranderd heel je leven. Terwijl je bij een tweede al in dat leven zit. Mijn oudste huilde heel veel dus ik was echt zo bang bij de tweede. Tot aan de bevalling getwijfeld of ik er wel goed aan deed. En hij was geboren en ik was op slag verliefd. Ongelofelijk! Hij maakte van mij een betere moeder. Ik was veel relaxer en alles ging vanzelf.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (14) Verversen