Lieve ouders. Hadden jullie al een groot vermoeden toen jullie kind 3 was dat hij/zijn adHD had? Mijn dochter is pas 3 jaar, maar ik weet gewoon bijna zeker dat ze adhd heeft. Zelf heb ik een vader en een zusje met adhd. Dus ik herken de kenmerken ook heel goed. Mijn dochter is niet alleen heel hyperactief sinds ze een baby is, maar ook ontzettend gevoelig voor prikkels in haar omgeving. Ze ratelt aan een stuk door. Maar echt op het bizarre af. Niemand krijgt er een woord tussen. Ze heeft geen geduld. Bijvoorbeeld als ik een verhaal vertel praat ze er telkens tussendoor. De zit de heledag te friemelen met haar vingers en reageerd ook snel boos. Ze doet al sinds ze 2 is geen datjes meer. Ik loop serieus elke dag ongeveer 10 km met haar zodat ze ook haar energie kwijt kan. Maar als ik dat een dag niet doe is ze niet te genieten! Ze is wel een heel lief en warm kind die veel behoefte heeft aan papa en mama. Herkennen jullie dit een beetje? En heeft het nut om hier nu iets mee te doen? Het is niet
Dat ik haar wil labelen. Want ik weet dat mijn zusje en vader het verschrikkelijk vinden. Maar daarbij heb ik wel altijd rekening met Hun kunnen houden. En hebben ze er ook beter mee om leren gaan.

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (31)    Verversen


  • Tiens

    mijn oudere broer heeft adhd, mn moeder zei altijd het al van geboorte af aan te weten... wat jij nu verteld is heel herkenbaar in haar verhalen.

    in mijn broers geval was het een groot voordeel dat mn moeder het direct door had, ze heeft hem veel geholpen (zonder medicatie) zijn ritme en rust te vinden... maar mijn moeder had zelf ook adhd, en wist het dus ook heel goed te herkennen en te begrijpen wat ze moest doen... (misschien voopr jouw ook een voordeel dat je er bekend mee bent)

    betekend echter niet dat het makkelijk was... ze heeft om die reden bijvoorbeeld haar plannen voor een groot gezin met 5 jaar uitgesteld (ze wou altijd 4 kids, maar omdat er 5 jaar tussen mij en mn broer zat is het bij 3 geëindigd.... heb nog een jonger broertje)

    Maargoed kort gezegd is in mijn mening het nooit te vroeg om "er wat mee te doen"

    Maar daar bedoel ik niet mee "label op plakken en medicijnen er in" maar volgensmij doel je daar ook niet op...

    M'n broer is een heel eind gekomen in zijn leven en de ADHD heeft hem wel gehinderd op sommige plekken. maar medicatie was voor hem pas een uiterste oplossing gebleken toen hij 27 was toen hij teveel prikkels in zn leven had die hij niet meer aan kon. tot de dag van vandaag is hij heel trots dat hij het ook zonder kan. en hij is best heel succesvol geworden. werkt nu als internationaal handelaar. Dus het is absoluut niet zo dat ze afgeschreven is in de samenleving ofzo ;)

    wat mar550 hieronder ook verteld is er genoeg om te proberen. voeding kan sleutel zijn, maar ritme, beweging, uitdaging en begrip is ook erg belangrijk.

    heel veel succes!

  • Sharon

    Het label heeft mijn zusjes nooit problemen opgelevert.

    Als ervaringsdeskundige heb jij hier zelf de hand in en kan je structuur opbouwen en haar handles geven.

  • mijn~meisje

    Ja je kan hier nu wat mee. en nee daarvoor hoef je niet gelijk te labelen. Eigenlijk plan je bij bepaalde dingen de dag al zo dat ze haar ei kwijt kan. Neem dat 10 km wandelen. Dat doe jij niet omdat ze misschien dat label heeft maar omdat ze dat nodig heeft. Ook zonder label kan jij je gedrag richting aan aanpassen dat zij er baad bij kan hebben. Zeker met jonge kinderen zal de behandeling altijd via de ouder gaan.

  • mamavanzara

    Ja dat is inderdaad ook zo! Ik vind het ook niet leuk als ze straks geen Zara meer is. Maar dat meisje met adhd. Maar aan de ene kant als ik het wel weer kan ik met bepaalde dingen ook hulp krijgen voor haar en ook kijken wat haar gelukkig maakt. En als ze later ouder word zal ze misschien ook aan mensen moeten aangeven waarom ze soms zo kan reageren of zich zo voelt. Is het dan niet fijner. Vandaar mijn tweestrijd met mijzelf.

  • mijn~meisje

    Wat liesjesch zegt een label is voor het leven, dat klopt. Maar je loopt niet rond met een label op je hoofd. Zelf heb ik ook een label maar als ik mensen niet vertel dat ik een label heb weten mensen het ook niet. Dus dan hoeft het zeker niet lastig te worden met solliciteren.

  • mijn~meisje

    ja dat is idd het grote nadeel van een label. Daarnaast kan een label ook voordelen hebben. Maar goed voor nu ben je dat helemaal niet nodig. Sommige zeggen wel geef het aan op school. Je kan er bv ook voor kiezen om dat bewust niet te doen, dit omdat ze dan idd naar haar gaan kijken als het kind met het label. Verder zo lang jij je twee strijd nog hebt en een label niet nodig is om te krijgen wat ze nodig heeft geef je toch gewoon geen label!

  • Bees83

    Vermoeden kun je aangeven bij de school straks, maar dat is het dan ook. Testen doen ze (gelukkig) pas op latere leeftijd. Het is namelijk mogelijk dat het echt gewoon bij haar hoort en haar leeftijd zonder dat ze ADHD heeft. Al zit ze idd vol energie. Wat je doet voor en met haar is denk ik precies wat ze nodig heeft, veeeeeeel beweging, lekker afwisselen van activiteiten kan helpen en haar lekker in haar element houden.

    Hier zijn de "kansen" ook groot, vermoeden hadden we bij de eerste toen ze in de buik zat. Was letterlijk bont en blauw en toen was madam van de 24uur echt 20 actief! Haar ontwikkeling verliep zeker in het begin erg snel en nu "verveelt" ze zich meer op school en laat daardoor ook niks meer zien. Wel kan ze beter haar energie kwijt, dus wie weet..... Maar sliep met iets meer dan een jaar oud ook niet meer tussen de middag en ging iets later dan gemiddeld naar bed. Vast stellen van diagnose zou ik veel later pas over gaan denken, kan soms ook wanneer het mag (6jarigen) soms nog echt te vroeg zijn. Zij kijken namelijk alleen naar de kenmerken van ADHD. En als die met een aantal overeen komen dan is de label gezet. Dat terwijl er in sommige gevallen iets heel anders of soms meer aan "de hand" is. Wel snap ik je zorgen, maar volgens mij kun je er goed mee omgaan. Evt familie vragen wat zij zouden willen. Zij weten soms beste waar ze zich niet of minder goed in begrepen werden op die leeftijd.

  • Chady92

    Bij mijn dochter word ook gedacht aan adhd, haar vader heeft t t ook en herken ook wat uit jouw bericht. Ze word nu op school ondersteund voor de concentratie maar verder valt er op deze leeftijd niks aan te doen. Testen en vaststelling van adhd kan pas vanaf 6 jaar. Motorisch was ze heel vlot. Liep snel, fietste snel met losse handjes. Alleen is ze er wel wat klunsig mee, veel wiebelen en de fijne motoriek (pen etc vasthouden) had ze wat meer moeite mee in t begin van groep 1

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50