Onze dochter is nu 21 maanden en ze schreeuwt echt enorm veel.. als ze haar zin niet krijgt of als we bijvoorbeeld aan tafel zitten te eten,begint ze beetje te babbelen en dan in eens gillen. ( echt een meid ja) maar ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken. Onze oudste dochter heeft dat nooit gedaan. Ja die begint nu mee te doen maar dat is om haar gewoon na te doen. Op het kdv doet ze het ook en alles wat ik ook zeg tegen haar het helpt niet. Help!! Heeft iemand een tip??
Als ze dat hier deden, dan zette ik ze (uiteraard na nee zeggen, niet doen, daarna na waarschuwen) op de gang en konden ze daar uitrazen / uit gillen. Dan direct binnen halen zodra de stil zijn. Dan koppelen ze positief gedrag (niet gillen) aan er weer bij mogen horen en zodra ze gillen op de gang zetten. En dan ook zeggen, gillen mag niet. Succes! Vreselijk dat gegil...
Ja hier idd ook! Onze 2e heeft er nogal last van en zijn decibellen zijn ook hevig. Nu is hij 4 en word het minder maar zijn neiging tot gillen is nr 1 ipv praten en vertellen wat er is. Hoort echt bij dit kind, de oudste en jongste doem dit niet op deze manier, mr die zijn verbaal wat sterker, zelfs de jongste van bijna 2😅
Ik herken dit niet van mijn dochter, maar met ongewenst gedrag zou ik het telkens blijven benoemen dat het niet ok is, maar verder negeren en gewenst gedrag belonen. Heb je enig idee waarom ze gilt? Misschien kan je iets aan de oorzaak doen? Duidelijker maken wanneer het haar beurt is? Haar beurt aan tafel vooral ook niet overslaan
Ik denk dat het ook een beetje bij meisjes hoort. Tenminste, mijn dochter kan het ook doen en ons buurmeisje van 19mnd krijst soms ook de hele buurt bij elkaar. Ik merk wel dat het hier erger en meer is als ze erg moe is. Ik probeer gewoon te benoemen of te vragen wat er is. Op een gegeven moment mag ik haar weer troosten. Zelf kunnen ze hun emoties nog niet goed reguleren op deze leeftijd.
Mijn dochter kan ook een keel opzetten (heeeeel hard huilen) als ze haar zin niet krijgt of als ik iets doe wat zij graag had willen doen. Ze snapt nog niet echt dat ik geen gedachten kan lezen, maar ze begint nu wel een beetje te snappen dat ik niet naar gegil luister. Ik blijf rustig en zeg haar dat ik pas naar haar luister als ze het rustig zegt / vraagt. Soms moet ik dit nog 1 of 2 keer herhalen, maar meestal houdt het gegil wel op. Echt... de redenen die ze er soms voor heeft om keihard te gaan huilen. - ze wilde haar sok zelf aandoen. - ze wil zelf de trap op, dus ik zet haar neer.. DRAMA.. waarom? Ik zette haar al op de eerste trede. - ze kreeg de gele beker, maar wilde de blauwe. Drama. - Ze doet zich pijn. Ik troost haar en veeg haar traantjes weg. DRAMA. 'Geef mijn traantjes teruuuuhuuuug!!!'
Bij gillen uit enthousiasme (tijdens het spelen ofzo) zeg ik wel eens dat de buren daar een beetje van kunnen schrikken. Och och... wat akelig voor die arme buurman.. die schrikt zich een hoedje als hij jou hoort. Zullen we een beetje zachtjes doen? Werkt elke keer
O ja, onze dochter van 20 maanden moest een paar nachten terug huilen, want ze mocht niet liggend drinken (uit een gewone beker dus)....wij gebruiken ook de tactiek van je krijgt alleen je zin als je dingen rustig vraagt zonder huilen of zeurstem. Gaat op dit moment de goeie kant op.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (6) Verversen