Ik ben bij mijn 1e zwangerschap behoorlijk misselijk geweest en de hele dagen overgeven. Wat voel je je dan ellendig!! Dag in, dag uit en op den duur een ziekenhuis opname. (Van 59 naar 52 kg)
Iemand ervaring hiermee en die bij een 2e zwangerschap nergens last van had? En nog tips wat te doen bij misselijkheid? Heb 2 soorten zetpillen gekregen van de huisarts, gedurende de dag steeds kleine beetjes proberen te eten (cracker, beschuit, yoghurt, blokjes kaas,nootjes) Als ik smorgens wakker werd ook direct een beetje eten.
Tegen de zwangerschap zelf en bevalling zie ik niet tegen op maar wel tegen die misselijkheid en al dat overgeven de hele dag.😳 Maar als ik er al 1 heb rondlopen, hoe moet ik dat in vredesnaam doen?
bij de eerste de hele zwangerschap overgegeven. (jongen) bij de tweede de eerste 17 weken misselijk. (meisje) bij de derde de hele zwangerschap misselijk. (jongen)
Tijdens de eerste en tweede zwangerschap was het nog te doen met de misselijkheid. Bij de derde kon ik niks binnenhouden. Tot 16 weken emesafene geslikt. Iedere zwangerschap is weer anders. Heel veel sterkte.
Er zit natuurlijk een groot verschil tussen misselijk en misselijk zijn. Maar alle varianten zijn mega vervelend! Ik heb HG, bij de eerste drie keer opgenomen en 10 kilo afgevallen. Wij wilden heel graag een tweede. Ik ben met de huisarts in overleg gegaan of ik nu de heftigste medicatie die ik toen pas wat later kreeg al gelijk zou mogen hebben. Dit is goed gekeurd. Gelukkig snel zwanger geworden en na 7 weken begon het braken alweer. Gelijk de medicatie ondansetron gekregen en heb hierdoor een ziekenhuisopname kunnen voorkomen. We hebben onze zwangerschap vroeg gedeeld met de oma’s en één vriendin. Zodat we meer opvang konden krijgen omdat ik niet alleen voor mijn dochter kon zorgen. Vanaf week 16 kon ik een halve dag voor mijn dochter zorgen en nu ben ik 21 weken en kan ik er weer volledig voor haar zijn, ondanks dat ik nu nog regelmatig overgeef. Haar missen maakt me zieker dan die paar keer overgeven. Ik hoop dat je het sowieso in mindere mate hebt en dat je een kring om je heen hebt die je kan helpen. Zij hebben mij door de slechte periode geholpen.
Ik ben bij de eerste misselijk geweest tot 16 weken, en bij de jongste tot 20 weken en vanaf 32 weken weer... Maar mijn moeder (3 kinderen) is alleen bij haar middelste zwangerschap misselijk geweest.
Een collega van me heeft ernstige zwangerschapsmisselijkheid, twee keer maanden arbeidsongeschikt daardoor, en heeft tijdens de zwangerschap van de jongste vrijwel heel de zwangerschap hulp gehad van haar moeder, vriendinnen en de oppas. Mij lukte het zelf wel, maar ik deed echt alleen het hoogst noodzakelijke in huis en met de oudste.
Bij eerste zwangerschap 7 maanden erg misselijk geweest. Daarmee bedoel ik echt extreem misselijk. Tweede zwangerschap ook ,MAAR na 16-17 weken was het echt in een keer over ,helemaal weg. Nu 3e zwangerschap ben precies 17 weken ver en het begint met kleine stapjes beter te worden maar nog niet over.
Sorry, hier geen positieve ervaring... Ook bij de 2e even misselijk, even veel spugen en ook een ziekenhuisopname. Al heeft het wel minder lang geduurd (bij de eerste tot in week 21 en deze keer na week 17 gedaan).
Toen de misselijkheid begon, was mijn zoontje 7 maanden oud. Hij kon toen nog niet kruipen en sliep regelmatig. Dus dat geluk had ik wel. En mijn partner heeft toen ook veel geholpen
Ik werd bij ieder volgend kind misselijker... Maarveen enkele keer hoor ik dat het ook wel eens minder erg wordt... Voor mij was de misselijkheid een van de redenen om niet te snel weer zwanger te willen zijn...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (19) Verversen