Hi dames, ik ben opzoek naar meiden die misschien ongeveer hetzelfde meegemaakt hebben. Ik heb mijn ‘laatste’ menstruatie op 13 januari gehad. In deze cyclus ben ik zwanger geraakt. Op 15 januari een restje gedaan en deze was licht positief! In de middag helaas ‘ongesteld’ geworden (dacht ik) 3 dagen lang met stolsels. 21 feb weer bloedverlies tijdens plassen en ong 2 maandverbandjes per dag zonder stolsels 2 dagen en heel erg misselijk!! Moest bijna kotsen (sorry!) toch maar een test gedaan en deze was extreem POSITIEF!! Vandaag 24e heb ik een echo gehad maar er was niks te zien en de gyn. gaf aan dat als ik niet aangaf dat als ik niet getest had ze er nooit aan gedacht zou hebben ivm mijn slijmvlies. Ze wilde toch maar een bloedtest doen en geeft aan inderdaad HCG te treffen. Nu moet ik woensdag terug en ik weet dat ik moet afwachten hoor maar na 4 sterretjes en een bzz in december 2019 zit je er soms even doorheen.
Hi lief dat je eraan denkt. Mijn hcg was mooi gestegen alleen eergisteren was het gestegen maar niet meer verdubbeld. De gyn gaf aan rekening te houden met een miskraam en bloed sinds vanochtend dus.. 😢zucht
Ja stom was dat hé! Vandaag geweest HCG Mooi gestegen dus geen bbz. Waarschijnlijk ben ik priller dan mijn berekening. Maar begin helaas weer te bloeden zucht! Hoop dat het stopt
Waarom geen bbz, omdat hcg is gestegen? Hcg stijgt bij een bbz toch ook? Ik hoop dat je inderdaad priller zwanger bent. Bij mij was bij 1 van mijn zwangerschappen met 5 weken wel al wat te zien, nl een vruchtzakje (maar of er wat in zat was toen nog onduidelijk). Ik dacht 6+0 weken zwanger te zijn, maar door die meting bleek het net 5 weken te zijn. Hoe pril zou het bij jou moeten zijn? Omdat nu nog steeds niets te zien is.
Omdat de Gyneacoloog dat zei op basis van de stijging en de waarde die er in het bloed aangetroffen is. Ze keek voor de zekerheid ook met de echo. Durf ik niet precies te zeggen omdat ik normaal een tussentijdse follikel meting krijg maar ik ging op vakantie dus durf het niet met zekerheid te zeggen. Bij iedereen is het anders dus vind het moeilijk om in te vullen wat er nou aan de hand is.
Op basis van mn eigen ervaring zou ik denken aan een bbz. Ik hoop dat echter niet voor jou. Let goed op lichamelijke klachten en trek tijdig aan de bel! Sterkte!!
Het kan ook zo zijn dat de echo gewoon echt te vroeg is en dat er daardoor nog niets te zien is, maar die kans is klein denk ik.. Je kunt nu alleen niets anders als afwachten.. Veel succes
Hi houtje2009, dankje voor je reactie. Het zou inderdaad kunnen maar na zoveel pech en zoveel gelijkwaardige gelijkenissen zie ik de hoop onder mijn voeten verdwijnen 🥺
Mijn eerste gedachte is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Zelf ook 'ongesteld' geweest en 2 weken later wegens buikpijn in het ziekenhuis belandt. Ik wist niet dat ik zwanger was, dus werd doorverwezen op verdenking van een blindedarmontsteking of bbz. Blindedarmontsteking werd redelijk snel uitgesloten. Niks op de echo te zien, maar wel een zwarte vlek (bloed) in mijn buik doordat de eileider was geknapt. Spoedoperatie gekregen en 1 eileider verwijderd. Geen positief verhaal dus in eerste instantie. Het positieve is alleen dat ik een paar jaar later wel zwanger geraakt ben van onze jongste zoon. In ieder geval adviseer ik je om bij buikpijn meteen aan de bel te trekken. Uiteraard hoop ik dat het bij jou niet zo is.
Overigens kreeg ik van mijn gynaecoloog het advies om de eerste 3 maanden niet zwanger te raken. Zij zei dat de kans op een nieuwe bbz bestaat om zich te nestelen in het kleine restantstukje eileider / wond binnenin, omdat het dan nog niet voldoende is geheeld. Zo had ik het begrepen tenminste.
De meningen van de artsen zijn soms wat verdeeld. Ik vond het verhaal van mijn gynaecoloog wel plausibel, dus heb me daar ook keurig aan gehouden. Nu is het voor mij wel al heel lang geleden. Zo'n 7 jaar terug denk ik? Misschien was het niet zozeer de kans op een bbz, maar misschien ook wel hoge kans op een miskraam, omdat het dan op een verkeerde plaats nesteld? Ik kan het me niet zo goed meer herinneren, behalve dan dat we verplicht 3 maanden geen nieuwe zwangerschap moesten aangaan.
Nee, ik had buikpijn die ik niet kon herkennen van wat ik ooit eerder had meegemaakt. Ik heb er eerst een dag mee rondgelopen, omdat ik op internet (en op forum gevraagd) had gezocht naar wat het kon zijn. De conclusie daarvan was ovulatiepijn. En de paar drupjes bloed (spotting leek het) een ovulatiebloeding. Maar dat moest binnen 24 uur over zijn en het werd alleen maar erger. Ik liep krom inmiddels. Maar als ik wel last had van mijn schouder had ik dat denk ik ook niet door gehad op het laatst, want de buikpijn was overheersend. Last van je schouder is overigens wel 1 van de mogelijke symptomen van een bbz. Ik hoop echt voor je dat het geen bbz is en je ook nog je andere eileider kwijtraakt. Dan ben je daarna alleen nog afhankelijk van ivf/icsi om zwanger te worden. Lijkt me dat je nu continu in de gaten moet worden gehouden om bij een bbz medicatie te krijgen voor het te laat is. Sterkte.
Wat heftig!! Voor jou ook schrikken geweest. Ik heb dit keek ‘nog’ geen buikpijn maar het verliezen van bloed en niks op de echo zien geeft mij enorme onrust. En oja natuurlijk die schouder pijn. Die is gelukkig ook weggetrokken. Ik heb nu nergens last van. Alleen erg vermoeid
Ja, was wel schrikken destijds. Maar het is alweer zo lang geleden dat ik er weinig meer aan denk. Het verlies van de zwangerschap was niet eens zo heftig (ik had er immers geen band mee op kunnen bouwen), maar gewoon de schrik van een inwendige bloeding en plots onder het mes moeten. Het idee dat ik er ook niet meer had kunnen zijn, want ik kon in eerste instantie ook niet bij de huisarts terecht. Ik heb er echt op moeten staan om gezien te worden bij de huisarts van een ander dorp omdat de mijne geen dienst had. Normaal gesproken laat ik nog wel eens over me heen lopen, maar ik had er een slecht gevoel over en ben gelukkig op mijn strepen gaan staan. Als ik er nog een dag mee rond had gelopen, weet ik niet hoe het was afgelopen. Wellicht in shock en per ambu dan nog naar het ziekenhuis. Daar heb ik het wel even moeilijk mee gehad, maar ik ben blij dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd.
Ja het is inderdaad erg pril en onwijs schrikken. Alleen als je het zo lang probeert is het zo een domper weer! Ik laat ook altijd over me heen lopen. Heb me gister weer naar huis laten sturen terwijl ik nu weer met pijn zit. Heb gewoon gemeld en merk dat ze moe van mij worden. Ik word zo teruggebeld. Heb weer pijn aan de linkerkant waar mijn eileider weggehaald is in dec. Heel apart.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (24) Verversen