Ik ben er (bijna) zeker van dat mijn bijna 2 jarige om alles huilt omdat wij het fout hebben gedaan. Ze wil haar zin en huilt, verveelt zig en huilt, wil iets wel of niet en huilt, huilt gewoon om continu vermaakt te worden, is boos en huilt, is wakker maar wou nog niet wakker zijn en huilt dan... gewoon om alles. Al weet ik heel goed wat de reden van haar huilen is en probeer ik en iedereen om mij heen gelijk gehoor aan haar tevgeven door aan haar wensen te voldoen met als gevolg een huilend kind. Dit is niet goed. Maar met welke huiltjes mag ik haar laten huilen? Of mag ik haar nooit laten huilen maar wat moet ik dan doen? Of hoe doen jullie dat dan? Of is dit gewoon normaal en doen jullie het ook zo als wij doen? Ik weet even niet meer. Maar vind het ook voor haarzelf gewoon zielig. Ook met moe en willen slapen maar dan gaan huilen.. huilen maakt het niet kunnen slapen voor mijn gevoel alleen erger.. door snotneus, warm krijgen door het huilen en mis zelfs hoofdpijn door de stress van huilen... dat ik denk lieverd asjeblieft probeer gewoon te accepteren en rustig af te wachten val je in alle rust vanzelf in slaap. Ik wil der graag leren dat ze op sommige momenten niet hoeft te huilen maar kan ik haar dan gewoon laten huilen of niet? Iemand met ervaring?
Onze zoon van 1,5 is met pit geboren.. elk ongemak, ongenoegen, pijntje, negatieve vibe zal hij ons laten merken door een keel op te zetten en daarnaast kan hij ook ontzettend ongeduldig zijn. We letten goed op wat hij ons wil vertellen en proberen daarbij hem serieus te nemen, maar dansen niet naar zijn pijpen.. wij zorgen voor de invulling van de dag en daar hoort ook alleen spelen bij, voeding, voldoende rust en regels en zijn daar consequent in. Zo kan hij bijvoorbeeld een enorm drama maken als hij geen nieuw broodje krijgt, terwijl hij de eerste nog niet op heeft of als hij niet de hele dag door koekjes of ander lekkers krijgt. In ons gezin eten we eerst alles op voordat we aan iets nieuws beginnen tijdens een maaltijd en wordt er rond 15:00 iets lekkers bij de thee gegeten. Zo is het en dat is wat het is. Hij heeft dan de neiging om in een negatieve bui te blijven hangen, maar daar gaan we niet in mee. We gaan dan gewoon door met de dag en dat leidt meestal weer af. En dat geldt eigenlijk voor alles. Negatief gedrag (niet hem als persoon) negeren ( voor zover dat kan) en doorgaan met wat de bedoeling is in het nu. Deze tactiek gebruiken we in mijn werkveld (cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag) ook grotendeels en is heel goed toepasbaar binnen het eigen gezin 😜 je neemt je kindje letterlijk mee aan de hand en laat zien wat je wel verwacht en hoe je met elkaar omgaat in woord en gebaar. Het kost geduld en doorzettingsvermogen, maar dat betaald zich op langer termijn weer uit. Dit is hoe wij er binnen ons gezin mee omgaan, misschien heb je hier iets aan..en grote kans dat het minder wordt als er beter met elkaar gecommuniceerd kan worden
Lastig he! Maar het is wel belangrijk dat je een kind leert om grenzen te stellen. Nu is mijn zoon niet zo gauw aan het huilen, ook niet op die leeftijd, maar als het een keer was omdat hij zijn zin niet kreeg, dan liet ik hem gewoon huilen. Ik praatte dan wel tegen. Zei dan zoiets als: 'we gaan het zus of zo doen, ik begrijp dat je dat niet leuk vindt, maar je gaat nu wel even luisteren naar mama. Als je ophoudt met huilen zijn we zo klaar en kun je weer verder' bijvoorbeeld. Op die leeftijd straffen deed ik nog niet. Maar je kunt het daarna wel negeren en gewoon blijven herhalen, 'nee, mama had ee gezegd' en dan kijk je of je kunt afleiden met iets anders en zo niet, dan gewoon laten huilen. na een paar minuten probeer je het opnieuw. Ze moet leren dat niet alles om haar draait en dat ze zeker niet over al haar zin in hoeft te krijgen. Ook hoef je niet altijd met haar te gaan spelen, zelf spelen en ontdekken is ook belangrijk.
Weet niet of je het al doet, maar ik leerde mijn kind al hel vroeg 'keuzes maken' Dus het idee geven dat hij ergens 'inspraak' in had. Natuurlijk geen moeilijke dingen en binnen de door ons gestelde kaders. Maar gewoon, wat wil je op brood, en dan pakte ik twee dingen en mocht hij kiezen. Welke lepel wil je, die of die kleur? Wat voor drinken? Of bij het avond eten, welke groente wil jij eten, die of die? Dat deed ik de hele dag door wel een beetje en op de momenten dat hij dan even niets te kiezen had, vroeg ik het ook niet maar zei ik het gewoon. 'we gaan nu even dit of dat doen'. En vaak ging dat ook goed. Maar ja moet er wel eerlijk bij zeggen dat mijn kind vrij makkelijk was en dus niet overal om huilde. Maar als hij het dan deed, dan liet ik hem gaan. Troosten deed ik wel, maar gaf hem niet zijn zin.
En nu hij ouder is, krijgt hij wel gewoon een waarschuwing dat als hij niet ophoudt met miepen dat hij dan op de gang verder mag gaan. Dat weet hij en soms werkt het en soms moet ik hem ook even daadwerkelijk op de gang zetten.
Ik laat mijn kinderen om alles huilen, behalve pijn. Grenzen stellen, consequent blijven. Een kind hoeft niet altijd geanimeerd te worden of de zin te krijgen. Ik geloof niet in een goed gesprek met een kind op die leeftijd. Op die leeftijd heeft een kind niet zoveel te kiezen/af te dwingen. Maar misschien ben ik dan wel de onaardigste van alle reacties 😂😂 Onze zoon van 3 geef ik altijd de keuze: of je gaat op de gang of je gaat nu zelf spelen. Of je gaat nu op de gang of je stopt met zeuren. Etc dat kan met alles. Huilen/het er niet mee eens zijn prima, maar niet aan mijn been of in mijn oor.
Ik lees tussen de zinnen door dat je nog een kind of meer hebt? Hoe is het bij hen gegaan? Ging dat ook zo?
Haha dat doe ik ook hoor. Dat gehuil om niks is nergens voor nodig. Dus als ze hier huilt en het is niet om pijn, dan kan ze stoppen en anders kan ze op de gang huilen.
Bedankt! Jullie hebben me veel tips gegeven! Ik heb er gister avond met mijn man over gehad. Gister avond waren we met familie weg en iedereen was om ste beurten met mijn jongste bezig. Vermaken met smartphone, vermaken met haar heen en weer lopen vermaken met haar op je rug te nemen of te tillen op andere manier, heen en weer rijen met buggy etz etz... ze wind iedereen om haar kleine vingertje zei mijn moeder al. Ik zei tegen mijn man dit kan niet de bedoeling zijn. En als we willen dat het beter gaat moeten we het wel samen doen. Heeft geen zin anders als jij wel aan toegeeft. Dus hoop dat we vanaf nu het beter kunnen doen. Ik ben deze ochtend al begonnen met benoemen Wat ze wil en dan vaak herhalen. Ze stond al voor me te huilen waarvan ik weet dat ze dan op schoot wil. Dus ik zei wil je op schoot? En klop op mijn benen. Op schoot? Ze kent wel wat woordjes maar niet veel. En soms vraag ik me af of ze ze wel ook echt begrijpt of bedoelt. Ook voeden wij haar meer talig op. Daar heb ik ook nog advies voor nodig. Maar die vraag zal ik ergens vandaag proberen te stellen. Alvast enorm bedankt voor deze tips. Hopelijk werpt het zijn vruchten af!
Jij stelt de grenzen, jij bepaalt de normen en waarden. Leg alles aan je kindje uit. Dan gaat het begrijpen waarom dingen wel of niet mogen, blijf in gesprek.
En huilen kan als manipulatie in gezet worden, als ik ga huilen krijg ik het misschien toch. Nee is nee, daar moet je niet vanaf wijken, jij bent de 'baas'
Kan ze al een beetje praten? Duidelijk maken dat ze haar gevoelens ook in woorden kan uitdrukken. “Je kunt toch al praten, zeg maar dat je boos bent, niet meteen huilen”. Dit soort dingen heb ik veel gezegd. Het is een fase, wel veel willen en nog niet goed kunnen vertellen. En inderdaad, duidelijk zijn wanneer het wel kan. Als ze echt pijn heeft.
Zo te lezen weet je best goed wat onzin kuiltjes zijn of niet. Wees duidelijk naar je kind wat ze is jou nu enorm aan het testen!! En daar krijg je later spijt van! Ik ben hier heel duidelijk is het huilen om haar zin te krijgen/drammen nou dat ga je maar op de gang doen en niet in mijn oren dat gegil. Het gaat je wat tijd en energie kosten maar geloof mij je hebt er later profijt van. Ik zie bijv op het schoolplein nu kinderen drammen tieren boos doen omdat ze niet bij een ander kindje mogen spelen mijn dame zag dat en dacht oke dat ga ik ook proberen. Gelijk gezegd heel gauw stoppen hiermee of je zit thuis op de trap. Drammen enz heeft geen zin want dan weet je zeker dat deze week er niet gespeeld wordt. En dit is geen dreigement want alles wat ik zeg voer ik ook uit. Dit is duidelijk voor mijn kind en ze weet wat ze aan mij heeft. Nee is nee en soms zeg ik ik denk er over na. En nu op deze leeftijd kan ik zeggen ik heb er nog eens over nagedacht en het kan trouwens best (bijv een vraag om een ijsje) dan kom ik erop terug. Maar voorheen deed ik dit niet omdat kleintjes dat niet snappen en dan gaan drammen.
Ik denk dat ze duidelijkheid nodig heeft. En dat jij haar leiding moet geven ipv aan haar wensen te voldoen. Jij weet wat goed voor haar is. Zij niet. Nu beloon je haar voortdurend voor haar gehuil. Dus ze weet precies wat ze moet doen om haar zin te krijgen. In dit geval is huilen niet zielig, maar manipulatie. Ik had van de week een voorleesboekje uit de bieb over een kindje dat steeds huilde om haar zin door te drijven. Misschien goed om samen met haar te lezen? https://www.clavisbooks.com/book/niet-huilen-anna
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (13) Verversen