Hier hebben we er heel bewust voor gekozen. De zwangerschap was dan ook afgebroken als er iets uit de NIPT gekomen was. Ik denk dat dat vooral de vraag is; wat zou je doen als er een slechte uitslag uit de NIPT komt? Besluit je hoe dan ook om de zwangerschap door te zetten dan kan ik mij voorstellen dat een NIPT weinig toegevoegde waarde geeft.
Ik heb het beide keren gedaan, hier in België wordt dit terug betaald en dus ook aangeraden door de gyne, ik heb een hoog bmi en daardoor is de kans op het alsnog mislukken van die test 50%, beide keren is die ook mislukt, bij de 1ste beslist om het niet te herhalen, bij mijn zoon werd er mij op het hart gedrukt het toch te herhalen op 16 weken dit ook omdat ze bij zijn nekplooi niet goed konden, mijn zoontje bleek toen kerngezond, hadden ze het niet zo aangeraden had ik het toen niet herhaalt 🙂
Wel gedaan. Bij mijn schoonzus bleek het met 20 weken niet goed te zijn. Kindje zou niet levensvatbaar zijn. Met 20 weken een zwangerschap afbreken is veel heftiger dan met 11/12 weken. Maar dat is ons gevoel.
Wij hebben het niet gedaan. Wilde hier geen stress over en deden sowieso met 16 en 20 weken echo's en daar kunnen ze ook veel op zien. Vond het onnodig.
Wij hebben het wel gedaan. Sowieso vanwege onze leeftijden (37 en 44) maar denk dat ik het anders ook gegaan had. Ik vond het fijn idee om al vooraf te weten dat het kindje een afwijking zou hebben, en daarnaast je dan nog een keuze kunt maken of je de zwangerschap wel of niet wil voortzetten. Misschien had ik het met down wel gehouden hoor, maar dan kan je er wel vast vooraf op inspelen. En een hele geruststelling toen dit niet zo bleek te zijn, al geeft het natuurlijk geen garanties.
Wij hebben het niet gedaan, had geen behoefte om onzeker gemaakt te worden over mogelijke afwijkingen die ze ook prima op de 20 weken echo kunnen vinden. Als ze niks vinden is het natuurlijk mooi, maar als ze wel wat zouden vinden geeft het alleen maar meer stress. Daarnaast zouden wij uit principe een kindje met een afwijking niet weg laten halen.
Wij hebben het niet gedaan omdat elk kind welkom is bij ons en wij toch geen zwangerschap zouden afbreken om die reden, en ook geen vruchwaterpunctie om de NIPT uitslag te bevestigen. Zonder bevestiging van een vruchtwaterpunctie heeft de NIPT al weinig zin. En ik heb geen behoefte om zoiets per se al te weten in de zwangerschap. We hebben alleen de 20 wekenecho gedaan omdat ik bij eventueel ernstige afwijkingen het fijn vind om al met kinderartsen in gesprek te gaan en omdat ik dan in het ziekenhuis wil bevallen (anders thuis namelijk).
Wij hebben het wel gedaan, en ons eerste kindje bleek syndroom van Down te hebben (achteraf bevestigd door vruchtwaterpunctie). Buiten het syndroom van Down zelf, hebben die kindjes vaak ook veel gezondheidsproblemen die door extra onderzoek kunnen bovenkomen. Ik ben ontzettend blij dat ik dat op 12weken heb geweten en niet later. Want wij hebben de zwangerschap afgebroken.
Ik kan mij niet herinneren dat de optie er bij de eerste twee was. (althans niet zoals nu) Daarom denk ik ook onbewust het bewust niet bij de jongste gedaan.
Vooropstaande goed dat de test er is hoor, net als alle andere testen en echo's, maar bepaalde dingen die hier een risico genetisch gezien waren konden mbv de nipt niet worden aangetoont.
Wij hebben het wel gedaan. Heeft ook te maken met onze leeftijd en omdat er naast down ook nog 2 andere chromosoom afwijkingen gevonden kunnen worden waarbij of het kindje in de buik al komt te overlijden of na de geboorte. Dat verdriet wilden we onszelf en het vooral het kindje niet aan doen. Kindje met down hadden we goed moeten bespreken met elkaar maar gelukkig was onze nipt+nevenbevindingen goed.
Hier twee keer niet en een keer wel. Bij laatste omdat we 34/36 waren met zwanger raken en er meer risicos aan zaten. Voor mijn man was het bij de eerste twee welkom no matter what en bij derde lag dat anders ivm invloed op de twee andere kids bij geboorte van levenslang zorgenbroertje/zusje. Waren pijnlijke gesprekken maar kwamen er uit en beiden fijn dat toen gedaan te hebben. Bij vriendin kwam er toen down syndroom uit, wereld stond op zn kop. Pure pech zeiden de artsen, niets genetisch of door leeftijd zeg maar..
Wij hebben het niet gedaan, omdat je een kansberekening krijgt. Ik wilde geen onzekerheid daarover tijdens zwangerschap. Elk kindje zou welkom zijn. Als er echt iets zou zijn met het kindje waardoor het geen fijn leven zou kunnen hebben, zouden ze dat wel zien met de 13- of 20 weken echo.
Je doet na een slechte nipt uitslag vervolgonderzoek om het te bevestigen. Na dat onderzoek weet je het zeker. Dat vervolgonderzoek moet ook als ze iets vinden bij de 13 of 20 weken echo. En ik ken inderdaad ook een voorbeeld zoals bananenplant geeft.
Dat ze het op de echo zien is dus helaas niet standaard zo. Bij kennissen zagen ze op 13 en 20 weken echo een normaal kindje met wel wat veel vruchtwater. Maar door de NIPT wisten ze dat het kindje een ernstige chromosoomafwijking had en het niet zou overleven (dit is daarna met meerdere tests bevestigd).
Ik heb het bij alle 3 de kinderen niet gedaan. Elk kindje was welkom, met of zonder aandoening. Vaak genoeg wordt gezegd dat het heel ernstig zal uitpakken, waar het uiteindelijk mee valt. Op die basis een beslissing nemen zou ik toch niet doen.
Eens. De NIPT is vooral in het leven geroepen om vroeg afwijkingen op te sporen zodat een zwangerschap afgebroken kan worden. Dat is niet het enige doel van de test, maar wel het voornaamste. Als je toch geen zwangerschap af wil breken, heeft de NIPT weinig nut.
Wat vind je eng? Het idee dat er iets uitkomt? Dat kan ik me voorstellen hoor. Maar de test zorgt alleen dat je er eerder achter komt, als je kind echt iets heeft kom je er uiteindelijk toch achter… Hier wel NIPT gedaan, was een fijne geruststelling en als de uitslag niet goed was geweest had ik het graag toen al geweten en niet na heel lang genieten van de zwangerschap.
Wij hebben het nooit gedaan. Maar de keus is ieder voor zich. Het zijn lastige afwegingen om prenatale onderzoeken wel of niet te doen. Dat merk je pas als er daadwerkelijk wat gevonden wordt en je voor heel veel (behandel)vragen komt te staan. Daarom is het onmogelijk om iemand goed te adviseren over het al dan niet doen van de onderzoeken vind ik. Je moet er voor jezelf achter staan en een weloverwogen keuze maken.
Wij hebben samen de afweging gemaakt, mocht er iets uit komen zijn we dan bereid vervolg onderzoek te doen (met wat kans op miskraam door vruchtwaterpunctie).. Zijn er syndromen waarbij wij de zwangerschap zouden afbreken ivm kwaliteit van leven van ons kindje. Willen we ons voorbereiden mocht er iets gevonden worden of zien we het wel bij de geboorte?
Verder zijn er r opties of je met of zonder nevenbevindingen laat onderzoeken. Ook daarover hebben mijn partner en ik gesprekken gevoerd.
Toen we daar onze antwoorden op hadden hebben we een besluit genomen.
Wij deden het wel. Niet omdat een kindje met een aandoening niet welkom zou zijn of dat we meteen de zwangerschap zouden afbreken als er iets uit komt. Wel om in het geval van ernstig lijden van het kindje in te grijpen. Vooral om in het geval van bepaalde aandoening of down ons voor te bereiden voordat de baby geboren werd en niet pas de schok te hebben en alles uit te moeten zoeken als je er ook al voor je kindje moet zijn. En ook om in geval van goed nieuws gerustgesteld te zijn.
Voor mij is de nipt niet anders dan een 20 weken echo. Ik zou niet weten waarom je wel wil weten of je kind een open ruggetje, nierafwijking of gespleten gehemelte heeft maar niet of het down heeft bijvoorbeeld. Je hoort wel dat mensen het niet te doen omdat de uitslag een kans geeft en er vervolgonderzoek nodig is, zoals een vruchtwaterpunctie. Maar dat is ook zo als er afwijkingen gevonden worden bij 20 weken echo of andere onderzoeken. Dat de kans wellicht klein is op een afwijking was voor ons ook geen argument. Mijn nichtje had zich volgens de statistieken geen zorgen hoeven maken, maar hadden toch een kindje met patau.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (31) Verversen