In december kwam ik erachter dat ik zwanger was. Wat een geluk en wat was het ook snel gegaan! Ik was pas twee maanden gestopt met de pil, maar nog geen week nadat ik een positieve test had, begon ik te bloeden: een miskraam. Het enige 'positieve' dat de verloskundige kon zeggen was: je kan in ieder geval zwanger worden. (maar dat blijkt dus niet zo makkelijk te zijn)
Ook werd mij verteld dat ik in theorie de maand erop al weer zwanger zou kunnen zijn, maar dat het ook geen schande zou zijn om het eerst de tijd te nemen. Voor mijn vriend en mij stond het meteen vast dat we het opnieuw wilden gaan proberen. Helaas ben ik sindsdien iedere maand weer ongesteld geworden. Misschien ging het de eerste keer te snel, maar nu vraag ik me toch steeds af waarom het nu niet meer lukt? Ik ben naar de dokter geweest, maar hij zei dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Als het binnen een jaar niet gelukt zou zijn, dan kan ik terugkomen om doorverwezen te worden.
Mijn vraag is: hebben jullie ervaring met het niet opnieuw zwanger worden na een miskraam? En hoe ga je om met de teleurstelling iedere keer?
Ik heb zelf een iets langere cyclus, waardoor ik steeds 1 of 2 dagen later ongesteld wordt dan de vorige keer. Steeds hoop ik dus dat het gelukt is, maar blijkt het enkele dagen later toch niet zo te zijn. Een enorme teleurstelling, gevolgd door jankbuien en de gedacht: als alles goed gegaan was, had ik nu al een hele dikke babybuik gehad.
Bovendien heb ik in mijn omgeving ook verteld dat ik een miskraam heb gehad, maar nu heb ik het idee dat ik 'in de gaten' gehouden wordt. Normaal gesproken houdt je een zwangerschap een tijdje voor je, het is dan echt iets van jou en je partner. Maar nu heb ik het idee dat mijn omgeving zich ook iedere maand afvraagt: zou ze....?
Mocht ik toch weer zwanger raken, dan is het iets wat ik voor mezelf wil houden, zeker vanwege de angst dat het weer mis kan gaan. Ik vraag me nu dus af of ik een fout gemaakt heb, door erover te praten. Nu kom ik er eigenlijk niet onderuit dat men let op wat ik wel of niet eet/drink. Want ook nu sla ik geregeld het een en ander af, want wie weet ben ik wel zwanger... En ik houd van gezelligheid en van een drankje. Maar bij alles wat ik nu afwijs heb ik het gevoel dat ik mezelf verdacht maak, terwijl ik niet eens zwanger ben! De vraag 'Hoe houd ik het verborgen als het zo ver is?' is dan ook een vraag waar ik steeds langer de tijd voor krijg om over na te denken.... maar ik ben er nu al veel te veel mee bezig.
Is er iemand die hetzelfde meegemaakt heeft? Hoe ga je om met de onzekerheid? Steeds maar weer afwachten of je ongesteld wordt? En vervolgens de teleurstelling als dat zo is?
Is rot maar geef het niet op nog. Ik heb in 2015 een miskraam gehad en duurde daarna zeker 5 a 6 maanden voordat het weer raak was. Ik heb afgelopen december weer een miskraam gehad en nu was ik direct in januari weer zwanger. Het zegt niets, al snap ik dat het lastig is. Ik hoop dat je snel een positieve test in je handen hebt.
Kan me ontzettend in leven in je verhaal. Hoop hoop hoop enrom dat het binnenkort raak voor je is
Bij onze dochter duurde het negen maanden voordat ik zwanger werd...maar snap ook hier elke keer een teleurstelling. Zelf nu zo dat ik denk misschien moeten we maar wachten.
Hier in 2009 hetzelfde meegemaakt met mijn eerste zwangerschap.... Werd helaas een miskraam en daarna bleef een zwangerschap uit. Ik heb niet de leukste ervaring erna, want na onderzoeken en in de startblokken voor IUI, bleek ik in april/ mei 2011 spontaan zwanger te zijn! Eind 2011 is onze zoon geboren.
Van onze dochter was ik in de 9de ronde zwanger en inmiddels onofficieel in ronde 2 voor een derde (onofficieel omdat ik het nog te spannend vind om toe te geven dat we er écht voor gaan )
Houd moed en laat vooral de emoties toe die erbij komen kijken. Er niet mee bezig zijn is niet te doen, je wilt graag een kindje! De onzekerheid en onwetendheid en het feit dat dit iets is waar je totaal geen controle over hebt, zijn frustrerend en als het langer duurt slopend!
Ik hoop dat jullie snel een positieve test in handen mogen houden en dat je een goede zwangerschap mag hebben!
Bedankt voor alle lieve en begripvolle berichtjes.
Ik had al eerder in verschillende forums gelezen dat een nieuwe zwangerschap soms langer op zich laat wachten dan gewenst. Maar dat ik nu mijn verhaal kwijt kon en dat het voor velen van jullie ook herkenbaar is, geeft me toch het gevoel dat ik niet alleen ben. Ik ben blij dat ik dit platform heb gevonden, waar ik mijn gevoel kan uitten en begrepen & gesteund word. Dit maakt op emotioneel gebied een groot verschil met de afgelopen maanden.
(Voor iedereen die hetzelfde nu meemaakt: ik hoop dat ook jullie binnenkort in verwachting mogen raken, en blijven)
Eerste zwangerschap meteen zwanger. Tweede zwangerschap na 3 maanden zwanger, maar bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn (geopereerd en eileider verwijderd). Toen 3 maanden verplichte pauze ivm herstel. Na die pauze na 4 maanden zwanger, maar dit werd een missed abortion. En toen duurde het nog een lange anderhalf jaar voor ik weer opnieuw zwanger was en ben gebleven. Uiteindelijk zit er tussen onze 2 kinderen op 1 maand na 5 jaar.
Die anderhalf jaar waar het niet lukte was lang. Bij mij wist men ook van mijn miskraam, want we hadden het al wereldkundig gemaakt. Toch heb ik daar geen spijt van. Ik heb veel troost gehad van hun en het heeft mij goed geholpen in mijn verwerking.
Maar er niet mee bezig zijn... Dat was heel lastig. En niet helemaal gelukt. Ik werd heel jaloers op anderen eerst. Toch is die jaloezie wel na een tijdje over gegaan. En ik snap dat je het gevoel hebt dat er op je wordt gelet, maar daar moet je eigenlijk gewoon schijt aan hebben om het plat te zeggen.
Succes. Hopelijk duurt het niet veel langer meer om een plakkertje te hebben.
Herkenbaar. Ongesteld worden terwijl je denkt dat t mss gelukt is. Het laten voor wat het is, accepteren en doorgaan, dat is iets wat ik deze week wel geleerd heb, vooral mild zijn voor mezelf en een ander. het komt wanneer het komt.
Ik herken heel veel in je verhaal. Mijn 2e zwangerschap werd een missed abortion. Daarna duurde het 4 maanden voor ik weer zwanger was. En ook mijn cyclus werd steeds iets langer. Heel frustrerend. Ik was zo bezig met zwanger worden dat mijn man op een gegeven moment zei dat hij het zo niet meer leuk vond en ik het echt wat meer los moest laten en dat t heus wel weer zou lukken. Dat snapte ik ook wel, maar vond dat idee wel heel moeilijk.
Ik was de eerste zwangerschap 2de ronde zwanger, 2de zwanger in de 3de ronde. Dit werd een miskraam met 10 week. Daarna heeft het ook een jaar geduurd voordat ik weer zwanger werd. Had net een verwijzing van de huisarts gekregen. Het was heel lastig vooral omdat die andere keren zo snel was. Kon er gelukkig wel met mijn moeder over praten.
Kan me ontzettend in leven in je verhaal. Hoop hoop hoop enrom dat het binnenkort raak voor je is
Bij onze dochter duurde het negen maanden voordat ik zwanger werd...maar snap ook hier elke keer een teleurstelling. Zelf nu zo dat ik denk misschien moeten we maar wachten.
Ik herken het goed, het nadenken over hoe ver je ondertussen zwanger zou zijn. Wij zouden ondertussen een maand oude baby hebben gehad. Of ik zou ondertussen 7 maanden zwanger zijn. (Twee miskramen vrij snel achter elkaar gehad helaas.) Gedachtes die ik zo veel mogelijk probeer weg te stoppen omdat het te verdrietig is. Ondertussen ben ik 17 weken zwanger, wat het verlangen naar de andere baby's verwarrend maakt. Deze baby zou er immers niet zijn, wanneer ik de andere twee niet verloren had. Nee daar probeer ik maar niet teveel over na te denken.
Ik voelde mij letterlijk leeg toen ik niet meer zwanger was. Het in de gaten worden gehouden gaf ook extra druk. Ik heb aangegeven dat mensen er niet naar mochten vragen, zodat ik niet hoefde te liegen. Maar de blikken die ik kreeg.. Ik liet qua eten en drinken al een hoop staan toen ik zwanger probeerde te worden, dit heb ik aan mensen benoemd. Hierdoor hebben we het langer verborgen kunnen houden, omdat ik al een tijd bijvoorbeeld geen alcohol meer dronk.
Hier nier zo'n positief verhaal.. mijn zwager en vriendin zijn al 3 jaar bezig met zwanger worden.. 3 miskramen verder en nog geen zwangerschap. Laatste MK was in september.. heel sneu :(
Hoop voor je dat het gauw raak is. Al staat er normaliter wel 1 jaar voor hoor.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen