Volgende week is mijn verlof afgelopen en zou ik weer aan het werk moeten. Al weken slaap ik hier slecht van. Vorige week is mijn leidinggevende op kraamvisite geweest en zei ze dat we deze week even moesten bellen over wanneer ik ingepland word en weer ga beginnen. Toen greep het me helemaal naar m’n keel.
Ik voel me namelijk nog niet goed genoeg om aan het werk te gaan. Mentaal. Ik heb een zware zwangerschap gehad, een vervelende bevalling en daarna bleek mijn zoontje een huilbaby die weinig slaapt en veel spuugt. Ik ben me mentaal steeds slechter gaan voelen. Dit uit zich ook in angst- en paniekaanvallen, weinig prikkels kunnen verdragen, veel huilen, erg somber, me niet kunnen concentreren en slecht slapen.
Ik heb hierover ook gesprekken met een psycholoog gehad en zij is het met me eens dat het belangrijk is dat ik eerst weer de rust terug vind. In mezelf en voor mijn gezin.
Nu moet ik morgen dus mijn leidinggevende bellen en dit vertellen. Ze ziet het totaal niet aan komen. Ik ben zó ontzettend zenuwachtig en bang voor haar reactie, omdat ik ook het grootste gedeelte van mijn zwangerschap al thuis heb gezeten. Mede uit angst voor de reactie blijf ik twijfelen of ik dan maar niet gewoon aan het werk moet gaan..
Dit is precies mijn verhaal! Ik ging ook helemaal kapot voor het ziekmelden.. maar echt… DOEN. En het zijn allemaal mensen.. je krijgt begrip en zo niet dan niet. Je werk komt na je gezin! Ik heb een paar maand langer thuis gezeten en het gaat nu heel goed.
Dit is precies mijn verhaal! Ik ging ook helemaal kapot voor het ziekmelden.. maar echt… DOEN. En het zijn allemaal mensen.. je krijgt begrip en zo niet dan niet. Je werk komt na je gezin! Ik heb een paar maand langer thuis gezeten en het gaat nu heel goed.
Hoe gaat het ziekmelden normaliter bij je werkgever? Volg die stappen. Als jij je ziek meldt bij je werkgever, schakelt je werkgever vanzelf de bedrijfsarts in. Dat hoef je zelf echt niet te doen.
Ik zou zsm om een gesprek bij de bedrijfsarts vragen. Werk kan ook heel helpend zijn in het herstel (ik ga er vanuit dat je leuk werk hebt anders heb je een andere keus te maken). Dus wellicht dat gedeeltelijk iets werken ook helpend kan zijn. Vraag is hoe en in welke vorm. Zou dus bij jouw leidinggevende aangeven dat je graag met de bedrijfsarts in gesprek wil hierover. En bedenk zelf wat wat je evt wel zou kunnen met werk, al is het maar een heel klein iets. Dan kan je dat met je leidinggevende bespreken.
Meld je ziek. Ook voor je werkgever is dit het beste: Als je je ziek meld en het gerelateerd is aan zwangerschap/bevalling, krijgt je werkgever dit 100% vergoed. Als je ook maar een dag aan het werk bent en je meld je dan ziek, telt het als een gewone ziekte en is dat niet zo.
En daarnaast: ziek is ziek. Voor iedereen vervelend, maar voor jou het meest. Je doet dit niet expres he, het overkomt je. Als je een auto ongeluk had gehad, zou je ook niet alsnog proberen te werken. Het beste wat je voor jezelf, je gezin en je omgeving kan doen, is investeren in beter worden. En daar hoort rust nu bij.
Ik had na mijn eerste een ernstige post partum angststoornis gehad en heb er een half jaar over reïntegratie gedaan. Ik weet hoe vervelend dat is, maar ook dat het echt beter wordt als je nu goed voor jezelf zorgt.
Uit angst nu toch aan het werk gaan zal waarschijnlijk averechts werken. Je werkgever heeft, hard gezegd, niet zo heel veel aan jou als je daar komt zoals je nu bent, en bovendien heb je dan denk ik kans dat je nog langer uit gaat vallen uiteindelijk. Ga dus eerst goed voor jezelf zorgen. Bespreek desnoods met je psycholoog hoe je dat gesprek het beste aan kan gaan, oefen met haar wat je wil zeggen, dat kan helpen om je iets steviger te voelen in het gesprek. Ik neem aan dat je ook weer een gesprek met de arboarts zult krijgen, vraag daar ook meteen om. Dan kun je samen met de arboarts gaan kijken wat verstandig is voor de komende tijd. Is het met jouw werk, als je je er goed genoeg voor voelt, nog een optie een aantal uren boventallig aanwezig te zijn? Dat je er wel even uit bent, maar niets écht hoeft?
Je moet ten alle tijde eerlijk zijn. Dan help je jezelf namelijk mee. Als je nu al duidelijk het advies krijgt om eerst niet te werken, waarom dan wel proberen? Gewoon zeggen hoe het is en dat jij je daarom ziek meld. Je kunt nog aanbieden om de 9 weken ouderschapsverlof betaald in te zetten. Dat gaat dan via het uwv en heeft je baas niet veel hinder van. Nogmaals: wees eerlijk. Zeg gewoon hoe het met je is, dat je er goed over nagedacht hebt en gesproken erover en dat dit ook echt het advies is. Stap voor stap vooruit
Ouderschapsverlof zet je in om te zorgen voor je kind. Niet als je zelf niet in staat bent om te werken. Als je hier je ouderschapsverlof voor inzet, snijdt je jezelf in de vingers.
Jammer dat er nog steeds een angst cultuur is mbt ziek melden. Jouw werkgever heeft er weinig van te vinden, de arbo arts is leidend. Snap spannend want je zegt ze ziet het niet aankomen, oftewel je moet nu open kaart spelen over je emoties. Jij weet zelf of je in staat bent om te werken ja of nee, dit is niet aan de werkgever om te beoordelen. Zou niet lang wachten want kort vtv zou ik begrijpen dat een werkgever daar niet op zit te wachten, terwijl hij straks hoort dat je hier al heel lang mee loopt.
Als je je nog niet in staat voelt om te werken, meld je dan ziek. Samen met de bedrijfsarts kijk je dan naar of er op dit moment mogelijkheden zijn om aan het werk te gaan, en zo ja in welke vorm. Heb je werk dat je leuk vindt? Denk je dat je er ook positieve dingen uit kunt halen? Maw: past je werk nog bij jou?
Onze dochter was een huilbaby en ik ben daar tijdens mijn verlof ongeveer aan onderdoor gegaan. Veel van de klachten die je noemt herken ik van toen. Aan het werk gaan was voor mij heel goed. (En voor m'n dochter ook, die vermaakte zich beter dan met haar gestresste moeder thuis)
Gewoon vertellen dat het niet goed met je gaat. Uiteindelijk zal je in gesprek gaan met een bedrijfsarts om te kijken wat je aan kan (ook dan duidelijk aangeven wat je nog niet kan). Veel sterkte! Ik begrijp dat het super spannend is. Dat kan je ook zeggen tegen je leidinggevende. Waarschijnlijk komt het nog beter over als je je kwetsbaarheid laat zien.
Ik had het ook bij mijn dochter. Ik was er echt nog niet klaar voor om te werken. Heb een hele vervelende kraamtijd gehad en door de hormonen was ik totaal niet mezelf. Heb me er toch toe gezet te gaan werken en dat heeft me bijna mijn huwelijk gekost. Al mn energie ging naar mijn werk en thuis was ik een zielig hoopje ellende. Totaal uitgeblust, kort lontje, chagerijnig en eigelijk gewoon totaal niks waard. Als je nu al voelt dat je er nog niet aan toe bent dan moet je dat gewoon echt niet doen. Want je kunt er met gemak aan onderdoor gaan en dan duurt het nog veel en veel langer voordat je weer helemaal jezelf bent.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (41) Verversen