Vraagje heb helaas een miskraam gehad maar wil natuurlijk graag een kindje, hoe gingen jullie om met erna proberen voor een kindje in de zin met de angst en spanning die is momenteel heel hoog voor de aankomende keer dat het weer fout gaat :(
Ik heb in januari een miskraam gehad en nu 6w zwanger. Bij de miskraam had ik van in het begin al zo een slecht gevoel en nu heb ik een super goed gevoel. Natuurlijk neemt de angst het al eens over of als ik aan het toekomstdromen ben probeer ik mezelf hierin tegen te houden uit bescherming denk ik maar mijn geluksgevoel neemt toch de overhand van de angst wat ik op voorhand nooit had gedacht.
Wat spijtig! Ikzelf heb 2 miskramen gehad op 6w. Na die 2de miskraam heb ik voor mezelf even beslist alles op "pauze" te zetten. Ik was er echt veel te hard mee bezig denk ik... Tot onze grote verbazing, in die periode dat ik het even los heb gelaten ben ik wel weer zwanger nu. Nu net 6w 1d. Ik zet het van mij af en zie wel hoe het verder loopt...
Ik heb het van mij proberen afzetten en dan was ik ineens onverwachts zwanger door er niet meer mee bezig te zijn en ik was heel bang dan de eerste maanden maar alles is goed gegaan en nu trotse mama van een flinke zoon.
Ik had een miskraam met 5.4 weken En maand erop was ik zwanger. Inmiddels 12.4 weken zwanger. Angst was er op t begin wel, maar dat ga je niet tegen. Zorg goed voor jezelf en de rust in je hoofd. Ook beter voor het kleintje. Sterkte en succes 🍀
Wij hebben twee miskramen gehad, met 5 en met 8 weken. De angst dat het mis zou gaan was enorm, maar het verlangen naar een kindje was groter. Die twee keer was ik vrij snel zwanger, dus dat hoopte we de derde keer ook. Toen ik de positieve test had, was ik blij maar zo bang. Zelf had ik meteen binding met de baby. Ik zou hoe dan ook verdrietig zijn als het mis zou gaan. Mijn man hield meer afstand, hij aaide niet over en kletste niet tegen mijn buik. Bij de vorige twee zwangerschappen deed hij dat wel. Hier had ik moeite mee, maar dit was zijn manier van met de angst omgaan. Dat hij wel liefde voelde voor onze baby merkte ik aan kleine dingen. Na de eerste goede echo zocht hij weer voorzichtig toenadering, na de termijnecho durfde hij pas echt te gaan hopen dat het goed zou blijven gaan. Geef je partner de ruimte, is dan ook mijn tip. Jullie zullen er beiden op een andere manier mee omgaan en daarbij is geen goed of fout. Om met de angst om te gaan, belde ik regelmatig met een vriendin die een miskraam heeft gehad, maar ook twee gezonde kinderen heeft. Ook sprak ik er met mijn man over. Afleiding zoeken lukte mij niet. Ik heb mijn angst bespreekbaar gemaakt bij de verloskundige, vanaf 11 weken mocht ik vaker langs komen om naar het hartje te luisteren, dit was erg fijn. Een echt goede tip heb ik helaas niet, ik heb in angst gezeten, maar daarnaast ook kunnen genieten. Nu ben ik nog steeds heel trots op onze gezonde zoon van 5 maanden.
Ik heb in 2018 een miskraam gehad. We zitten nu in ronde 17 na de miskraam, we zijn gelijk door gegaan met proberen. De miskraam heeft echt wel wat met me gedaan, maar ik denk wel zo dat het mis is gegaan omdat het vruchtje niet goed was. Dus dat het beter was voor het vruchtje. Ik ben nog niet opnieuw zwanger geraakt dus, maar de angst voor nog een miskraam is er zeker. Maar ik probeer het allemaal op me af te laten komen. Als ik weer een miskraam krijg, is daar helaas niks aan te doen. Tegenhouden kan je toch niet... Nu we in ronde 17 zitten, ja dat doet ook wel wat met mij. Gister zei ik nog tegen een vriendin " Straks zijn we na zoveel maanden proberen zwanger en word het straks weer een miskraam. Dan is alles voor niets geweest en faalt mijn lichaam in elk opzicht." Dat is mijn gevoel, en dat is misschien een beetje onterecht. Maar een gevoel kan je eenmaal niet uitzetten. Een miskraam is heftig. Maar probeer je gevoel toe te laten en te accepteren. Wat je voelt is normaal en de angst is ook volkomen logisch! Geef jezelf de tijd om het een plekje te geven. Probeer bij een volgende zwangerschap op je lichaam en op het vruchtje te vertrouwen.
Ik heb in februari ook een miskraam gehad bij 9 weken. Nu proberen we het opnieuw. Heb pas 1,5 week geleden voor het eerst weer een eisprong gehad, dus we zitten nu weer in de eerste ronde om te proberen. Ik had gedacht dat de angst zou overheersen, maar ik merk juist dat ik vertrouwen heb gekregen in mijn lijf. Ik denk echter dat ik vanaf het moment dat er weer een positieve test is, vooral de eerste weken wel weer erg bang zal zijn..
Heeeel veel sterkte! Ik heb in juni 2017 mijn tweeling verloren met 11 weken zs.. Op dat moment ging ik kapot van verdriet. Heb het er nu nog moeilijk mee.. In juni.. In Dec (zou mijn uitgerekende datum zijn) etc. In september was ik weer zwanger en WA ser gelukkig heel nuchter onder. Er moest iets fout geweest zijn anders had mijn lichaam dit niet gedaan.. En de natuur heeft bij ons gekozen hoe spijtig dan ook. Bij mijn 2de zs had ik er alle vertrouwen in dat het goed kwam en dat was. In juni 2018 ben ik trotse mama mogen worden van een prachtig kereltje!
Stop je emoties niet weg en geef jezelf tijd om het een plekje te geven
Bedankt voor je berichtje. Ja ik heb het dus al een plek gegeven en haal er positiviteit uit hoe raar het ook klinkt. Heb lang geduurd voor zwanger raakte eerste keer maar nu weet ik wel meer over mijn lichaam en heb alleen angst als zover is dat weer lukt dan dat nie weer fout gaat dat vind ik moeilijk voor de rest niet echt ben ik er super nuchter onder
Gewoon afwachten meid.. Ik dacht dat ik er veel onzekerder bij zou zijn maar was dus juist helemaal niet. Misschien heb jij hetzelfde omdat je ook nuchter bent. En 1 ding weet je nu... Je kunt iig zwanger raken.. Nu nog blijven zitten maar heb vertrouwen meis❤️
Dat is precies wat ik tegen me vriend zei. We weten dat het ons lukt en dat het mogelijk is alleen moet de baby meewerken volgende keer! Haha en weten nu hoe met ovulatie testen werkt dus win win :)
Ik wilde niets liever dan gelijk weer zwanger zijn na de miskraam vorig jaar januari. De verloskundige adviseerde om een maand te wachten maar dat wilde ik niet. Ik zat er eerst vrij nuchter in met de miskraam, dan was het vruchtje niet goed en beter nu dan later in de zwangerschap dat het mis gaat. Ik ben een keer na de miskraam weer ongesteld geweest en daarna was ik in maart weer zwanger (dus ronde 2 na de miskraam)en wat vond ik het spannend, spannender dan ik had gedacht, de miskraam had me meer gedaan dan ik had gedacht. Daarnaast ook nog weer bloedverlies gehad in week 6 tm 10 dus vond het best spannend. Kreeg om het bloedverlies wel een echo met 7 weken en zag een kloppend hartje, dat voelde voor even wel goed.
Alles de keer erop wel goed gegaan gelukkig. Ik duim met je mee dat je snel weer zwanger mag zijn en dat de eerste weken snel voorbij mogen gaan.
Ja hier zegt vk dat het gewoon kan en mag dus ja denk waarom niet. Vind deels lastig maar heb het plek gegeven en van mij af geschreven. Maar enige is denk als wel lukt die extra angst
Hier kregen we een miskraam na 3 jaar fertiliteit traject, was zwanger vd 1e verse terugplaatsing... Door het traject was de klap enorm het feit wetende weer helemaal opnieuw beginnen.. Buiten dit alles is mijn eigen kans op een zwangerschap 5% en omdat het nog nooit zelf gelukt was, volledig afhankelijk van het traject. We hebben bewust gekozen rust te nemen en alles een plek te geven en weer te herpakken om het zware traject van medicatie, echos etc weer in te gaan.
Mei 2019 op nieuw gestart helaas hebben we 4 cryos nodig gehad uit de vriezer. De 4e was/is een plakker nu 37w zwanger met nog 2 cryos in de vriezer vd 1e ivf behandeling..
De 1e weken waren een hel vooral de 1e echo, want bij de miskraam kregen we of valentijd te horen dat het niet goed was. Deze zw een vroege echo gehad met 6w2dgn en gelukkig kloppend hartje. Ik begon pas vanaf de 16e week toen ik haar voelde het te geloven dat het echt waar was. Daarna kon ik beetje bij beetje genieten, nu sinds de laatste 2 wkn enorm angstig weer dat ze nu zo de laatste loodjes me weer ontglippen zal. Helaas zijn er geen handleidingen het is letterlijk accepteren, toelaten van de emoties, uitspreken en toch ondanks de angst geloven.. Maar heb zeker geen zorgeloze zwangerschap gehad de 1e 22 wk zeker alleen maar bezig geweest wat als. Maar goed het is zo en heb dat geaccepteerd dat brengt het traject en een miskraam met je mee...
Zoek afleiding en vergelijk niet met anderen en zie dingen die je wel hebt ipv niet, ben lief voor je zelf, houdt hoop dat heeft mij toch wel geholpen. Ook een hobby of uitdaging zoeken was voor mij een enorme uitlaat klep.
Wij zijn enorm gezegend naar 3.7 jaar en er gaat geen dag voorbij
Bedenk dat het in de meeste gevallen wel goed gaat. Maar garanties zijn er helaas niet. Mij hielp het wel om te vertrouwen op mijn lijf (Mocht het toch mis gaan dan is daar bijna altijd een "goede" reden voor) en veel afleiding zoeken. Maar angst en spanning had ik af en toe ook hoor, is heel logisch!! Er over praten met mensen die het ook hebben meegemaakt helpt ook!
Ik kon het vrij snel een plek geven en heb er niet veel moeite mee alleen wou ik dat het uit mijn lichaam is( nu nog bezig denk ik ) dat is het enige veder zie ik het in dat ik nu meer weer eerste keer gelukt nu na lange tijd dus haal er positiviteit uit zeg maar
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (21) Verversen