Mijn kindjes zijn 3 jaar en 7 maanden en ben nu 2 maandjes ongeveer terug aan het werk alleen heb ik het nu zo moeilijk. Ik mis hun verschrikkelijk. Ik werk in supermarkt en heb wisselende uren. Vandaag heb ik de kinderen alleen s morgens effe gezien en mis hun nu dus enorm. Morgen is nog zo een dag dat in hun amper zie. Hebben hier nog mensen zo een last van. Ik heb echt soms een schuldgevoel. Ik wil veel bij hun zijn maar kan niet door omstandigheden. Ik heb mijn job financieel echt nodig en ze zorgen wel dat ik woensdags halve dag heb en zaterdag elke maand 1 keer vrij en minstens 1 keer zaterdag van 7 u tot 11u zodat ik ook weekend heb maar voel mij nog schuldig met mijn late uren 2 keer per week.
Vind het heerlijk om aan het werk te zijn. Ik ben teamleidster in de gehandicapten zorg. Werk gewoon op de groep en heb een aantal dagen dat ik administratie doe. Ik heb wel moeite met dat vooral de kids het niet leuk vinden als veel lates heb en veel achter elkaar moet werken. Vooral de oudste heeft er moeite mee.
ik werk 32 uur in de zorg, dag en avonddiensten. Deze week 3 late diensten en dag 4 een vergadering. Dat is een drukke week. In de ochtend breng ik dan de oudste naar school en die word gehaald door de gastouder van school en om 13u breng ik daar ook de jongste. Mijn man zie ik ook niet. Hij haalt de kinderen op, gaat met ze eten en brengt ze weer naar bed. Ik vind iedereen slapend als ik thuis kom. Het is dan net een fabriek. Dag nr 4 vind ik dan het moeilijkste. Dan wil ik graag weer een normaal gezin zijn met zn allen aan tafel. Het is dan ook dubbel feest als dat gebeurt. Als ik het elke dag zou hebben dat ik mijn kinderen mis of mij afvraag dat alles wel goed gaat dan kan ik wel stoppen met werken. Ik moet ook zeggen dat ik een fantastische gastouder heb. Dat doet ook heel veel met je als werkende moeder. Ik leg mijn kinderen ook uit dat ik moet werken om bijvoorbeeld boodschappen te kunnen doen. Ik word er ook een leukere moeder van als ik ook aan mijzelf kan werken en mij kan ontwikkelen. Door mijn man kan ik dit ook, want als hij niet mee helpt lukt het ook niet zo goed.
Soms, maar meestal niet. Heb het over het algemeen heel leuk op mijn werk en ben constant bezig. te druk dus om met de kindjes bezig te zijn. Daarnaast is mijn werk ook me-time ;) Schuldig gevoel herken ik wel, maar meer omdat ik ook twee nachten per week van huis ben dus de ochtend en avond ook mis. Ik zou toch mijn werk echt niet willen missen!
Nee ik heb dat niet. Ik vind het prettig om even mijn eigen ding te doen. Daarbij komt ook dat ik gescheiden ben en met mijn ex een co-ouderschap heb. De meiden zijn 50/50 bij mij en hun papa. Het went....
Als ik heel eerlijk ben...... nee Ik heb 4 jaar thuis gezeten tig jaar geleden en vond het een verademing om eindelijk weer wat voor mezelf te hebben. Een eigen plekje met collega’s om gesprekken mee te voeren en me nuttig te voelen in de maatschappij. Dit heeft me ook een veel leukere moeder gemaakt op de momenten die ik WEL met Mn kinderen heb. Ik draai wisseldiensten (werk in de zorg) en zeg idd wel eens in de klas s ochtends tegen Mn kids dag lieve schat tot morgenavond! En dan zie ik mensen heel raar kijken 🙄 maar t werkt voor ons. (Dan draai ik bijvoorbeeld laat/vroeg ben ik weg voor ze uit school komen, kom ik thuis als ze slapen en ben in alweer weg voor ze uit bed komen om naar school te gaan. Mocht dit van donderdag op vrijdag zijn gaan ze vrijdagmiddag gewoon naar de bso want 1 mijn Kinderen hebbe. structuur en duidelijkheid nodig dus dat onzekere ga ik wel of ga ik niet naar de bso dat bracht veel onrust en 2 ik betaal er toch voor dus kan ik mooi poetsen in huis) op dat soort momenten denk ik wel eens shit waar ben ik aan begonnen 😂 maar verder nee vind het nog steeds heerlijk! Een stukje voor mezelf en een leukere mama thuis!
Soms. Ik werk fulltime en vooral mijn oudste is een mamaskindje en zou me het liefste de hele dag thuis hebben. Er zijn zeker wel dagen dat ik geen zin heb om te gaan werken omdat ik liever bij de kids blijf en toen ze klein waren vond ik het soms moeilijk dat ik er niet was toen ze gingen rollen/kruipen. Maar er zijn ook dagen dat ik blij ben dat ik ze aan mijn man kan overlaten. Daarnaast kan ik mijn vrije uren redelijk zelf regelen dus ik zorg dat ik bij elke cb afspraak mee kan en op school doe ik mee waar ik kan. Bij de 2e heb ik 5 maanden thuis gezeten en ik werd echt gillend gek. Dus hoewel ik vind dat ik veel weg ben heb ik ermee leren leven en is het gemis nu ook minder.
Eerlijk gezegd niet.... Ik vind het wel lekker om er af en toe even uit te zijn. Dat had ik na mijn bevallingsverlof al. Natuurlijk denk ik wel aan ze, maar ik mis ze niet zo erg. Heb ik het doorgaans ook te druk voor. Ik werk nu 22½ uur. Na mijn ouderschapsverlof zou ik weer op mijn oorspronkelijke uren kunnen gaan, maar ik denk dat ik iets minder wil werken. 24 Uren. Dat betekent drie dagen werken en 4 dagen thuis. Ik wil niet vaker op het werk zijn dan thuis. Dat hoeft financieel gelukkig ook niet. Ik zou doodongelukkig worden als ik niet meer zou kunnen werken
Daarom hier de keus om een van de 2 ouders thuis te hebben en de ander werkt.. We werken samen 1 inkomsten bij elkaar 👌🏻 top! Kindjes hebben beide ouders die voor hun zorgen..
Ook gedaan om deze reden.. We leven hierdoor net onder de toeslagengrens.. Mja, onze keus! En we redden het prima! 😄
Ja herkenbaar, en het voelt ook onnatuurlijk. Ik werk in de zorg en die onregelmatigheid maakt het ook niet beter. Mijn oudste is 5, middelste 4 en jongste bijna 1. Mijn oudste reageert verkeerd op die onstabiele uren van mij. Zijn gedrag is momenteel verschrikkelijk.. Hij schreeuwt, normaal op een zachte toon praten is er niet meer bij, pest zijn broertjes, grote waffel, overschrijdt grenzen, ondanks ook duidelijke afspraken met de oppas die hem ook kort houd. Hij is er helemaal doorheen. Dit heeft ook de doorslag gegeven dat ik stop met werken binnenkort. Gelukkig is dat financieel te doen voor ons, anders was ik naar iets opzoek gegaan wat meer regelmaat had qua tijden... toen hij jonger was ging het wel. Maar nu hij naar de basisschool gaat is het een bak ellende. Hij doet maar waar hij zin in heeft ondanks alle mogelijke straffen die dan uiteraard volgen. Werken zag ik eerst juist Tot een ontspanning, maar nu geeft het alleen een bak met stress, wat mij lichamelijk ook niet ten goede komt. Heb zodra de oudste dan thuis is, geen rustmomenten meer door dus het geklier van hem. Zodra hij ergens te spelen is heb ik wel even een moment van rust aangezien de middelste heel rustig van nature is, en ook ondanks zijn HSP (hoog sensitief) zich juist makkelijkere aanpast. We hopen dat als ik straks thuis ben dit zijn gedrag gaat veranderen en zich weer kan gedragen. Voel mij echt een scheidsrechter, advocaat en politieagent, denk ook werkelijk dat ik door die ervaringen zo door kan als rechter hahaha.... maar het slurpt energie momenteel dat ik er helemaal mee aan ben. Lijkt net of hij een muur om zich heen heeft als ik duidelijk maak dat wat hij steeds doet niet kan. Hij kijkt mij dan aan met zo'n blik van, ja lul maar weg ik doe toch wel waar ik zin aan heb en dan zo'n irritant lachje wat soms maakt dat hij met gemak een hele middag trapzitten kan... Mijn handen jeuken, maar ik houd mij in. Want dat lost niets op en kan alleen maar hopen dat straks stabiliteit hem goed zal doen.
Geef het nog wat tijd. Je bent nog aan het wennen om te werken terwijl je kinderen hebt. Alle begin is even moeilijk. Ik ging na mijn verlof alweer aan het werk en ik bracht mijn zoon drie dagen naar het kinderdagverblijf. Dat was in het begin ook niet altijd even makkelijk maar op mijn werk zelf heb ik het wel naar mijn zin dus vliegt de dag ook zo voorbij en ben ik ook zo weer thuis. Mijn kinderen weten niet beter en dus hebben ze ook niet het gevoel iets te missen. Als ik dan wel thuis ben, spendeer ik veel tijd met ze. Je bent goed bezig door te werken!
Ja en nee. Ik hou van mijn werk. Ik hou van mijn kinderen. Soms heb ik 3 late diensten achter elkaar en dan is het in de ochtend haasten en hen naar de opvang brengen om vervolgens ze tot de volgende ochtend niet te zien. Dat vind ik soms wel jammer, maar dat is niet echt super erg missen zoals jij omschrijft.
Maar vervelend dat je je schuldig voelt, je moet juist werken omdat je het ook goed voor hen wil hebben. Dus daar mag je ook trots op zijn toch?
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (12) Verversen