Hoi hoi, ik vroeg me af of jullie tips hebben?
Mijn oudste is als baby een keer mee geweest naar de begraafplaats maar verder niet. Ik ga een aantal keer per jaar, bepaalde dagen maar dan gaan ze nooit mee.
Nu ziet hij weleens foto's van overleden mensen en zegt hij tegenwoordig: o die is dood. Zonder dat ie natuurlijk weet wat ie zegt.

Echter heb ik best wel wat hele naaste mensen verloren en weet ik niet zo goed wanneer nou het geschikte moment is om dit uit te leggen? En vooral hoe? En wanneer je je kind dan meeneemt naar de begraafplaats?

Mijn moeder is overleden toen ik zelf nog een kind was en inmiddels heb ik al meer dan de helft van mijn leven een hele lieve stiefmoeder die voor de kinderen natuurlijk gewoon oma is. Dat is ze ook, maar er is ook nog een overleden oma.
Maar hoe vertel je dat, en wanneer..

Ik wil aan de ene kant dat ze er mee opgroeien want het hoort bij het leven, maar aan de andere kant wil ik ze ook niet bang maken of zo.

Bedankt voor het mee denken!

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (29)    Verversen


  • Jij-laat-het-hartjes-regenen

    Laatst is mijn zoontje ook mee geweest naar de begraafplaats om mijn achternicht je te bezoeken, die is als baby overleden. Dat heb ik gewoon verteld en uitgelegd. Oke, zei hij.

  • Jij-laat-het-hartjes-regenen

    Mijn moeder is ook al 10 jaar dood, alleen is ze niet begraven.
    Ik heb toen mijn zoontje 2 of 3 was taart gekocht op haar verjaardag en sindsdien is dat traditie. Ik noem haar ook gewoon oma I. Ik ben daar altijd open en eerlijk over geweest wie het is enz. Hij is vorig jaar ook mee geweest toen we de as uit gingen strooien, vrij gekregen van school. En in de kring hij hij het ook letterlijk verteld dat we stukjes van oma in het water hebben gegooid, tja.... Dat was ook zo. En hup door met spelen etc.

  • Bytez14

    Ik vertel mijn kinderen nu 1 en 2 al sinds hun geboorte over hun overleden broer. Ik gebruik wel mooie woorden en probeer het in "kindertaal" te verwoorden. Het hoort nu eenmaal bij hun leven. Maar ik kan ook begrijpen als anderen daar anders in staan.

  • kez

    Ik heb mijn biologische oma nooit gekend, overleed toen mijn moeder 16 was. Ik weet niet beter dan dat we op moederdag met het hele gezin naar de begraafplaats gingen. Ik wist ook precies waarom en voor wie. Ik heb het nooit eng gevonden.

  • Linde-1

    Mijn zoontjes zijn vanaf het begin al meegegaan naar het graf van hun oma.
    Er staan ook veel bloemen, dus we gaan dan naar oma en haar tuintje. Ze weten dat oma er niet meer is en dat we soms nog wel bij jaar tuintje komen kijken en dat oma verder bij de sterren is.

  • Jeppie

    Onze kinderen zijn van kleins af aan meegegaan naar de begraafplaats als wij het graf van mijn schoonmoeder gaan bezoeken. Mijn ouders nemen ze ook mee als ze daar logeren en mijn moeder het graf van haar ouders en broer en zus bezoekt. Dat hebben ze altijd alleen maar interessant gevonden.
    Het is ook een logisch moment om dingen uit te leggen en vragen te stellen.

    Kinderen nemen de dingen zoals het komt. Ze missen ook nog onze ervaring met verlies. Mijn kinderen doen niet zo moeilijk over doodgaan, hoewel ze wel vragen stellen over omgaan met het verlies en verdriet dat bij een overlijden hoort. Het scheelt verder dat wij geloven dat de dood niet het einde is.

    Over jouw moeder: heb je een foto staan? Dan zou je daar eens over kunnen vertellen.

    Wat is de reden dat je je kinderen nu niet meeneemt als je zelf de begraafplaats bezoekt?

  • Yune

    Gewoon meenemen en je kind zijn vragen beantwoorden als hij/zij die heeft in begrijpelijke taal. Dood is iets wat bij het leven hoort, leuk is t niet, maar hoort er net als geboorte bij.

    Onze zoon zwaait hier thuis naar oma, mijn moeder, ze staat in een urn op de kast, de kleine ziet m gewoon staan met foto erbij. Dus soms zegt hij gedag, en kijken we samen in het fotoalbum. Zo blijft de persoon toch nog een beetje bij zijn leven

  • JustAMom

    Mijn schoonvader overleed toen ik zwanger was van de oudste. Ze gaat vanaf het begin mee naar het graf. Even bij opa op bezoek, of opa water geven (bloemetjes water geven). Ze gaat er heel relaxed mee om. Ze heeft er ook mooie uitspraken over.

    Zo leg je er het minste druk op.

  • Lady-whistledown

    Bang maken? Waarvoor? Zit in jouw hoofd dat een begraafplaats een enge plek is? Het is toch een mooie, serene plek? Zo zou ik het brengen. Het zou mij niet weerhouden om kinderen mee te nemen naarveen begraafplaats. We hebben met de kinderen ook Margraten bezocht.

  • Jvb

    We praten er wel over, maar zijn nog nooit met ze op een begraafplaats geweest. Maar dat is vooral omdat mijn opa's en oma's aan de andere kant van het land liggen waar ik nooit ben. Ik heb een vriendin verloren, maar zij is gecremeerd en staat bij haar ouders thuis. En anderen die we kennen die overleden zijn en wel begraven, stonden weer niet zo dicht bij ons dat we de graven bezoeken.
    Maar de gesprekken er over gaan best luchtig, de kinderen (nu 4, 5 en 7) denken er niet heel diep over na maar nemen veel gewoon aan. Alleen de middelste had vorig jaar zo'n doordenk moment dat hij besefte dat opa en oma ook al oud zijn, dat een oom heel ziek was, dat je een ongeluk kunt krijgen, en qwat nou als iedereen van ons dood is en hij alleen overbleef, dat soort dingen. Maar daat is ie 2 dagen mee bezig geweest en daarna niet meer. Wij zijn niet gelovig, en dan stelt een kind toch minder gerust dan wanneer je vertelt over een hemel of paradijs zeg maar. Dat vond ik wel lastig, maar gewoon zeggen zoals het is, zonder het zelf zwaar te maken, werkte goed.

  • Nog-even!

    Hoe oud is je kind? En ben je erg verdrietig, wanneer je op de begraafplaats bent?

  • Charliecharlie

    Ik zou er geen zwaar moment van gaan maken. Kinderen zijn over het algemeen heel relaxt in die dingen. Oké, die is dood, is zever dan niet meer? Ligt ze onder de grond? Maar dat merkt ze niet want ze is dood? Oké, prima hoor.
    Het ingewikkelde van de dood bevatten ze natuurlijk nog niet, maar dat komt vanzelf wel. Gaan er vanzelf vragen over stellen.

  • Assiral

    Zolang je er zelf open over bent, zullen ze niet snel bang worden hoor. Net wat je zegt, de dood hoort er bij en je kunt het maar beter goed uitleggen zodat ze het weten dan dat ze zelf een invulling gaan maken en het iets mysterieus blijft voor ze.

  • Nicolette87

    Mijn ouders namen ons vroeger wel mee naar de begraafplaats waar mijn opa ligt. Ik zou dit zelf op dezelfde manier doen. Op die manier betrek je je kinderen erbij en hoort de dood erbij.

  • Twinmommyforlife

    Ik ben mama van een tweeling. De oudste is na 18 dagen gestorven. Haar tweelingzusje (3.5 jaar) gaat altijd mee naar de begraafplaats. Ze helpt mee met het grafje mooi te maken en de plantjee water te geven. Ook geeft ze altijd zoals ze het zelf zegt "kusje aan zusje". Mijn nichtje is inmiddels 10, toendertijd 7 en die vond het de eerste keer wel een beetje spannend maar nu vraagt ze altijd als ze hier logeert om naar het grafje te gaan. Vindt ik zo lief! Ik ben van mening dat je kinderen dus ook goed mee kan nemen naar de begraafplaats. Leg in kindertaal uit wat je daar gaat doen en laat ze mee helpen en je zal zien dat ze er niks engs aan vinden

  • Vlindermoeder

    ❤❤

  • Twinmommyforlife

    💙💙

  • Lispeltuut

    De mijne waren ook nog klein toen ik ze mee nam, ging bloemen leggen op het graf van zoontje van mijn vriendin. Omdat ze zo klein waren, waren ze niet bang dat ze zelf ook konden overlijden. Dan groeien ze ermee op. Mijn zwager is ook overleden toen ze klein waren (5 en 4)

  • Jojo91

    Toevallig waren wij van het weekend nog met onze 3 kinderen even bij de begraafplaats omdat we er in de buurt waren. Vorig jaar is mijn oma overleden en toen zijn de kinderen ook meegegaan naar de uitvaart. De dood hoort bij het leven. Ik maak het vaak niet groter dan het is.. alles wat leeft kan ook dood gaan. Gelukkig hebben de kinderen het tot nu toe nooit erg op zichzelf betrokken oid.

  • Vlindermoeder

    Bij allebei onze dochters was het eerste uitje na hun geboorte naar het graf van hun broers. Onze oudste dochter (2) staat dan bij het graf te zwaaien of ze zegt haar broers gedag. We zeggen wel dat het haar broers zijn, maar een kind van 2 begrijpt dat natuurlijk nog niet. Zodra ze vragen heeft, zal ik eerlijk antwoord geven

  • Beebiesje

    Herkenbaar

  • My-two-Pride-and-Joys

    Mijn man zijn moeder leeft ook al niet meer en wij hebben een foto van haar aan de muur hangen. Ik heb haar ook niet gekend trouwens. Maar zodra de kinderen konden wijzen hebben wij ze verteld dat dit oma is die niet meer leeft. We hebben ze ook van jongs af aan mee genomen naar de begraafplaats. Je moet het niet zwaarder maken dan het is en kinderen zijn heel flexibel hierin. Mijn kinderen hebben dit altijd als feit aangenomen en we hebben het altijd luchtig gebouden.

  • Maria7

    Mijn zoontje had rond 3,5 zelf het idee dat hij, voordat hij in mijn buik kwam, een ‘sterretje’ was. Toen mijn opa overleed hebben we het zo benoemd, dat opa nu ook een sterretje was. Dat als je dood gaat je niet meer op de aarde bent maar ergens een sterretje bent geworden. Bij alles wat dood is benoemt hij nu dat dat een sterretje is, dus ook een dood vogeltje of lieveheersbeestje. Niemand weet natuurlijk wat er gebeurt als je dood gaat, maar ik merk dat hij het een prettig idee vindt dat alles komt en gaat als een sterretje in de hemel. Later wanneer hij meer besef krijgt, zal hij zijn eigen ideeen er verder over ontwikkelen. Ik heb in elk geval niet gezegd dat als je dood bent je voor altijd weg bent ofzo, dat vond ik nogal een heftige boodschap op die leeftijd…

    Wat betreft benoemen van opa’s en oma’s, mijn ouders leven nog maar zijn wel gescheiden. Mijn moeder haar nieuwe partner is er al zo lang mijn zoontje leeft en die ziet hij als opa. Mijn vader ziet hij ook als opa. Als we het hebben over onze familie dan leg ik altijd uit wie mijn eigen papa en mama zijn, hij snapt dan dus dat de nieuwe partner vsn mijn moeder niet mijn papa is maar wel opa. Zo zou je dat bij jouw moeder ook kunnen doen. Mijn zoontje berijpt ook dat de ouders vsn mijn man, wel bij elkaar horen en naast opa en oma ook nog de papa en mama van zijn papa zijn. Nu is mijn zoontje erg geïnteresseerd in die familie banden en het benoemen enzo. Dat zal per kind ook verschillen in hoeverre ze daar interesse in hebben en het begrijpen.

  • Tweede83

    Gewoon vertellen in jip en janneke taal. Je kunt ze mee nemen naar de begraafplaats en het laren zien. Dat er een plek is waar overleden mensen liggen. Ze gaan vanzelf vragen stellen en die beantwoord je dan. Hier stellen ze zelf ook vragen en die beantwoord ik gewoon.
    Mijn overoma was 103 toen ze overleed, mijn oudste was ruim 3.5. Hij begreep wel dat oma overleden was, maar had geen idee. Heb hem meegenomen naar de begraafplaats. Ze ligt onder een mooie grote boom. Hij is nu 9 en weet het nog. We hebben schelpjes op het graf gelegd omdat hij dat mooi vond. Het was een mooi moment. Niet beladen of moeilijk.

  • Anna-76

    We komen er maar een paar keer per jaar, maar nemen ze altijd mee. Vanaf het begin eigenlijk.. Ze hebben nog niet een overlijden van een naaste meegemaakt in hun leven, maar ik zou ze wel afscheid laten nemen als mijn ouders bv zouden komen te overlijden. Tenzij ze dat zelf niet willen. Het is nooit leuk, maar het hoort er wel bij...

  • Bosco

    Laat de keus aan hun, willen ze mee, laat zien wat je doet en leg uit waarom je het doet. Als je denkt dat ze het spannend vinden geef ze een hand of een knuffel en laat ze weten dat hun gevoelens er mogen zijn. Als je moet huilen leg uit waarom je huilt. Vonden ze het spannend ga dan op korte termijn weer, anders bouwt de spanning langer en langer op. Succes.

  • Momoftwokids

    Hoe jonger hoe beter. Dan worden ze over het algemeen (juist) niet bang. Kinderen zijn nog zo lekker onbevangen. Maak het niet te beladen en wees open en eerlijk. Ze gaan vanzelf vragen stellen als ze daar aan toe zijn als jij altijd open en eerlijk bent en het niet bij ze weg houdt.

  • Mommiebakster

    Als wij naar ons kindje op de begraafplaats gaan, gaan de kids mee. Van begin af aan, vanaf kleins af aan.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50