Ik ben nu 7wk zwanger van nr 2 na een miskraam in augustus. Los van de standaard kwaaltjes merk ik ook wat anders wat ik enorm naar vind; Ik hou (onbewust) meer afstand van mijn zoontje van 10mnd. Ik merk dat ik liever op mezelf ben & m'n eigen ding doe en dat hij door mijn vriend verzorgd wordt. Het is niet dat ik er voor wegloop. Ik verzorg hem echt wel en ook met alle liefde maar ik kan er niet altijd van genieten zoals ik eerder deed.. (eerder = wanneer niet zwanger)

Kan natuurlijk ook te maken hebben met de misselijkheid (ben nu 1 dag echt goed ziek geweest en de dagen daarna een wat weeïg gevoel), vrijdag eerste echo en wil het dan ook bespreekbaar maken bij de vk, maar misschien hebben jullie hier ook ervaring mee?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (4)    Verversen


  • Grace84

    Ik herken je behoefte om op jezelf te zijn en je eigen dingen te doen. Dat heb ik bij mijn beide zwangerschappen, dat ik me wat meer wil terugtrekken. Dat geldt niet specifiek richting ons zoontje, maar ook richting mijn man, de hond en anderen. Is het ‘afstandelijke’ gevoel bij jou wel alleen richting je zoontje?

  • Annanm

    Totaal niet herkenbaar, juist andersom

  • Mykha

    Hmmm emotioneel hechte ik me juist nog meer aan m’n zoontje, voelde me bijna schuldig dat er nog een kindje aan kwam en ben hem extra gaan verwennen. Maar nu aan het einde van m’n zwangerschap… ik kan hem gewoon niet meer hebben. Ik ben zó moe en heb veel pijn, kan hem niet optillen etc… ik merk ook meer afstand en voel me daar schuldig over. M’n zoontje voelt het en vraagt steeds vaker om z’n vader. Ergens goed omdat hij me straks moet delen, maar beide kids hebben recht op liefde, aandacht en verzorging. Ik hoop dat het na de bevalling snel beter gaat!

  • Sarita92

    Ik was op 7 weken kotsmisselijk met een eenjarige om voor te zorgen. Het was niet van niet voor hem te willen zorgen, maar ik voelde me zo slecht dat ik dit amper kon.

    Daar bij kwam dan ook nog eens dat ik me er schuldig over voelde en schuldig over het feit dat hij op 20 maanden zijn mama en papa al zal moeten delen met z’n broertje.

    Sinds het tweede trimester lichamelijk quasi geen klachten meer, dus ik probeer het nu een beetje te compenseren door veel moeder/zoon-tijd in te lassen en hem zo veel mogelijk knuffels en aandacht te geven.

    Ik denk dat het in jouw geval eerder nu lichamelijk je grenzen aangeven om overeind te blijven is. Goed dat je het bespreekbaar wil maken tijdens de eerste echo! Het komt wel weer in orde van zodra je je beter voelt!

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50