Mijn kinderen van 4 en bijna 7 doen geen moeite om te luisteren - maar alleen bij 3 regels. Al vanaf het begin van de vakantie herhaal ik dagelijks tig keer dezelfde, eenvoudige regels:
- Niet op je bed of op de bank springen. - Niet op je bed of op de bank lopen. - Niet op de bank op je kop staan.
Ik kan het honderd keer zeggen, ze gaan er gewoon mee door. Inmiddels springen ze zelfs op de bank terwijl ik er nog over aan het mopperen ben, of binnen enkele minuten nadat ik er iets van heb gezegd. Dit klinkt als een duidelijke casus van 'kinderen respecteren de moeder niet' en dat is in dit geval waarschijnlijk ook zo.
Nu wil het geval dat ik weliswaar een lieve, maar ook een consequente, strenge moeder ben, met duidelijke regels, waar de kinderen zich over het algemeen juist goed aan houden. De oudste heeft een vorm van autisme (Asperger), dus duidelijk en consequent zijn is bij ons thuis een must. Het zijn eigenlijk alleen de bovenstaande 3 regels waar de kinderen zich al weken stelselmatig geen drol van aantrekken.
Nu ligt dat waarschijnlijk ook aan mij. De ándere regels (die ze uiteraard ook wel eens overtreden) vind ik veel belangrijker. 'Doe je broertje geen pijn,' of 'Niet weglopen van huis zonder te zeggen waar je naartoe gaat,' hebben bij mij hogere prioriteit. Naast de soms heftige dingen die we hier thuis meemaken, met name met de oudste, zoals urenlange driftbuien en fysieke agressie, haal ik inwendig mijn schouders op over het lopen op de bank. Ik wil het niet hebben, ze moeten wel luisteren, maar ik denk ook: "Ach, waar hebben we het over, het is een oude bank." Echt straf hebben ze er dan ook nog niet voor gehad. De afgelopen weken heb ik mijn kinderen wel consequent gewaarschuwd dat ze niet mogen springen op de bank en bij herhaaldelijke overtreding hebben ze ook wel eens 5 minuten op de trap gezeten of een privilege ingeleverd, maar meestal bleef het bij waarschuwen. Ik vond het ook wat overdreven om echt straf te gaan geven voor heen en weer lopen op de bank, of voor springen op bed. In het begin dacht ik nog: "Ach, het zijn kinderen, ze zijn aan het spelen, ze vergeten het gewoon." Dus herinnerde ik ze er telkens aan. Maar inmiddels doen ze helemaal geen moeite meer om de regel te onthouden. "Mama waarschuwt toch wel," lijken ze te denken. Kennelijk heb ik toch de verkeerde boodschap afgegeven.
Vanavond was ik er klaar mee. Ik ben met de jongens samen gaan zitten en heb uitgelegd dat ik het niet fijn vind om elke dag minstens 20 x dezelfde regel te moeten herhalen, terwijl zij er gewoon mee doorgaan. Dat grote jongens van 4 en 7 na een paar keer echt wel weten wat de regel is en dat ik dat niet wekenlang hoef te blijven herhalen. Ik heb ze uitgelegd dat ik niet meer ga waarschuwen, dat ze vanaf nu bij deze 3 regels meteen straf krijgen bij een overtreding. (10 minuten op de trap zitten.)
Ben ik nou zo'n strenge moeder? Soms vraag ik me af of ze bij deze onschuldige regels rebelleren omdat ik met de andere regels zo streng ben. Nee is bij mij toch echt nee. Er kan veel in overleg, maar ik ben de mama en ik beslis. Zucht. Moeilijk hoor. Ik merkte de laatste 7 dagen aan de kinderen dat het 'negeren van mama' begon over te sijpelen naar andere regels dan deze 3. Bv als ik tijdens het winkeken 'hier blijven' riep (toch gierend van het lachen wegrennen); of 'niet op de fietsenrekken klimmen!' (ik draai me om en ze deden het toch); ik roep 'hier komen' en ze komen niet; of terwijl ik tegen ze praat, praten ze dwars door me heen over iets anders. Dit gedrag ken ik helemaal niet van ze. Het gaat allemaal weliswaar in het spel en met een hoop gegiebel en gelach erbij, maar dit is echt niet waar ik met ze naartoe wil als toekomstig gedrag. Wat mij betreft is er een tijd van stoeien en spelen, én er is een tijd van even stoppen en naar mama luisteren.
Hoe gaat dit bij jullie kinderen? Is dit normaal kindergedrag voor deze leeftijd en moet ik het wat meer loslaten? Verwacht ik teveel van ze? Zijn ze misschien baldadiger omdat ze na 5 weken vakantie weer toe zijn aan school? Ik merk dat ik er vooral zelf last van heb dat ze zo slecht luisteren. Ik vind het doodvermoeiend om honderd keer per dag dezelfde regels te moeten herhalen. Ik raak op den duur gefrustreerd en opgefokt als ze niet luisteren; mijn dagen worden er in ieder geval niet leuker op. Daar heb ík dus last van.
Maar goed, het zijn dus wel kinderen. Hoe gaat dit bij jullie? Verwachten jullie van je 4- en 7-jarige kinderen dat ze niet meer baldadig op de bank rondspringen? Dat ze gewoon meteen komen als je ze roept, zonder eerst nog 5 rondjes door het winkelcentrum te rennen? Dat ze luisteren als je ze iets verbiedt? Nogmaals, dat deden ze voorheen over het algemeen netjes, maar nu aan het eind van de vakantie dus niet meer. Ik ben bang dat het is gekomen doordat ze bij die 3 bankregels ook lak hebben aan wat ik zeg. Dat ze nu proberen om de grens te verleggen. Bij mij wekt deze situatie een soort oerdrang op om ze weer in het gareel te krijgen. Hoe zouden jullie hierop reageren?
Breken de kinderen uit omdat ik ze te strak houd en moet ik wat relaxter worden? Moet ik begrip hebben dat de vakantie bijna om is en niet te bang zijn dat ze zich vanaf nu zo slecht blijven gedragen? Of begin ik de controle te verliezen en moet ik de teugels weer wat strakker aantrekken?
Ik snap dat er geen pasklaar antwoord is, omdat ieder kind en ieder gezin verschillend is. Toch hoor ik graag hoe jullie hier tegenaan kijken en hoe jullie dit op zouden pakken. Alvast bedankt! Liefs, Maaike
Ik had er ook al bijna een topic over geopend. Mijn middelste van 4 maakt er ook een potje van. Sowieso alles waar ik voor zeg ‘niet’, dat gaat hij juist doen. Zo waren we op vakantie en we keken vanaf een uitkijkpunt ver naar beneden. Hij had z’n zonnebril in zijn hand. Ik zeg: “pas je op. Laat je zonnebril niet vallen!” En hij gooit hem zo naar beneden 😱. Nou ja! Maar ik las hier onder een goede tip om het woordje ‘niet’ te vermijden. Ik ga het eens proberen, maar zal ook voor mij lastig zijn. Moet je toch erg bij nadenken. Je zegt zo makkelijk, niet dit of dat doen! Succes en ik ben benieuwd of het bij jou (ook) helpt!
Oh nee! Gooide hij zo zijn zonnebril naar beneden?! Wat een kleine draak! Goed, dan gaan we samen proberen om positief tegen onze kinderen te praten (zonder niet) en dan kijken we over een paar weken of er verbetering is. Dank je wel voor het delen van je ervaring met jouw middelste.
Ik zou zeker duidelijk blijven. Dat hebben ze echt nodig. Ik zou kijken of je ze ergens op een trampoline kunt laten springen. Blijkbaar is daar behoefte aan. Vaak is baldadigheid een teken van verveling. Maar blijf, juist bij deze kids, trouw aan de regels. Dat voorkomt verwarring. Ik heb hier het voordeel dat als ik het bijltje erbij neer wil gooien er nog een papa is die even duidelijkheid schept. Dus ik kan me voorstellen dat het voor jou bij tijd en wijle best pittig is: altijd de enige opvoeder zijn. Maar je doet het hartstikke goed!!
Dat baldadigheid vaak een teken is van verveling wist ik niet, die neem ik zeker mee. Mijn kinderen hebben een trampoline. En springen nog steeds op de bedden en de bank. Dank je wel voor het meedenken!
Doe je ook veel aan belonen voor goed gedrag? Ze moeten inzien dat goed gedrag vertonen meer voordelen en pret kan opleveren.
Geef ze verantwoordijkheid (ook met naar buiten gaan, geef ze bijvoorbeeld in de supermarkt een boodschappenlijst en geld) of zoek samen naar nieuwe hobby's thuis. Dat helpt soms enorm want verveling kan ook de oorzaak zijn. Ze krijgen dan lekker aandacht van je en of het negatief is maakt dan niet uit. Dus blijven ze doorgaan met gedrag vertonen dat jij niet wil. Teveel regels kan het ze het ook moeilijk maken.
Bij mijn kinderen leg ik ook uit waarom iets niet mag zodag ze het begrijpen en voor de rest ben ik wel erg relaxed zolang ik geen gevaar zie laat ik ze met rust dan is de lol er ook snel vanaf, want ze hebben het wel gezien na een paar keer en stoppen er vanzelf mee.
Hopelijk vind je een passende methode voor je kinderen. Het blijft altijd zoeken. :)
De bank is hier ook een probleem... De bank is geen "gymzaal" zegt ze zelf al. Ik ben ook streng, te lief laat zich inpakken maar klaar is ook wel klaar. Klinkt best tegenstrijdig maar regels zijn regels. Mijn dochter luisterd erg goed, loopt niet weg, is niet brutaal (als ik haar 2x per jaar op de trap zet is dat veel)maar die rot bank krijg ik er ook niet in...waarom niet geen idee. Maar in een winkelcentrum achterna rennen ohnee nooit gedaan en ook niet van plan. Ik waarschuwde toen ze kleiner was 2x de eerste keer kan je niet gehoord hebben de tweede keer een vergissing en bij de derde keer pakte ik der bij kop en kont (was in een winkel waar ze niet wilde luisteren) en tilde haar zo naar huis op de trap. Kwam ze eraf zat ze er zo weer op en reken maar deze mama wint. Kinderen kijken idd waar hun grenzen zijn en dat hoort maar na de tweede waarschuwing is het klaar. Dus ik denk hou vol!! En praat er achteraf over.
Misschien kan je idd heel streng zijn bij het niet luisteren op straat? Vertel dat hun ook van te voren dan weten ze wat ze aan jouw hebben. En op de bank als ze bezig is ga ik erbij zitten ik zeg niks meer en dwing haar dmv aan haar arm te zitten..Ik zeg weet je nog?? Owja de bank is geen gymzaal misschien werkt het bij jou wel?
Bedankt voor de tips. Het buiten weglopen vind ik inderdaad eng, omdat ik twee ondernemende kinderen heb die nieuwsgierig op verkenning uit gaan. De oudste ziet geen gevaar en beseft ook niet wat het met mij doet als hij verdwenen is. Vorige week had hij zich bijna een half uur verstopt in het winkelcentrum, megatrots op zijn goede verstopplek en dat ik hem zo lang niet kon vinden. Mijn angst (nadat hij de vorige keer een kilometer verderop langs een drukke vierbaansweg werd gevonden) gaat straal langs hem heen. Dus daarin heel streng zijn (ben ik al, misschien nog strenger) is wel een goede tip. Dank je wel!
Als jij een regel afspreekt met de kinderen en ze houden zich er niet aan en er is geen beloning voor dit gedrag dan betekent het dat het wel mag.
Ik heb ook het meerdere keren waarschuwen voor compleet normale dingen nooit begrepen. Spullen moeten gebruikt worden waarvoor ze bedoelt zijn. Lijkt me niet streng, maar normaal.
Misschien omdraaien? Dus in plaats van zeggen wat je niet wil, zeggen wat je wel wilt. De bank is om te? ZITTEN! Juist! Hartstikke goed! En omdat jullie dat vandaag zo goed gedaan hebben, mogen jullie t toetje uitkiezen! Tjonge wat weten jullie dat goed! Misschien wat overdreven en misschien wil je ze niet belonen of niet met eten. Maar juist als iets hardnekkig niet lukt, over totaal andere boeg en liefst positief... niet... is vaak lastig. Succes!
Herkenbaar! Ik denk dat het aan de vakantie ligt (en aan dat ik zwanger ben en minder kan hebben en veel dingen me niet meer lukken). De meeste regels weten ze hier echt wel en ja ook hier lopen ze wel eens weg. Alleen zeg ik en ok doei. En dan zijn ze binnen de halve seconde terug. Ik ga dan ook echt, ik ga niet staan discussiëren ofzo. Maar de bank springen 😑 die doen ze bij mij ook. Meestal zet ik ze dan op hun eigen stoeltjes bij de tv of ik stuur ze naar de trampoline, maar ik word er ook gek van. Het is inderdaad niet belangrijk genoeg om er heel boos om te worden, maar wel dusdanig irritant dat je dekt, sjongejonge, ben ik nou gek?! Dus ik heb geen pasklaar antwoord, maar herken het wel!
De bank is om te zitten. Punt. Wees consequent, laat ze of zeg er iets van. Als het de ene keer mag en de andere keer niet dan wordt het alleen maar lastiger. Maar dat snap je zelf ook wel. Tip die ik je wil geven: ik zie in je regels negativiteit, probeer deze om te zetten naar positieve regels. Niet springen op de bank kan worden zitten op de bank of springen op de grond. Probeer niet of geen eruit te halen. Denk zelf maar eens niet aan een paarse olifant..... Precies
Ha Maaike, volgens mij ben je een prima moeder. En het is herkenbaar wat je schrijft, al zijn die van mij iets jonger. De oudste is bijna 5, maar mijn hemel! Ik kan wel een bandrecorder aanzetten en de 2e is haar copy cat! Wat bij mij werkt - of in elk geval beter - is om in "wel" regels te spreken. Alles na het woord "niet" blijft extra hangen en doen ze juist. Bijv. Je mag niet van tafel tot je bord leeg is wordt Je mag van tafel tot je je eten op hebt. Of de bank is om op te zitten. Je blijft dicht bij me in de supermarkt. Dan kan ik ook de vraag stellen: "Waar was de bank voor" of "wanneer mocht je van tafel?" En geven zij mij makkelijker antwoord. Ook probeer ik de bal meer bij hun te leggen - voor zover kan. Bijv. Je weet wat de regel is/wat ik hier van gezegd heb - hoe ga je het nu oplossen? De antwoorden kunnen je best eens verrassen. Ik geef dan meestal aan dat we dat gaan proberen en ook wil horen wat er gebeuren gaat als ik het nog eens zie gebeuren. Dat voorkomt bij ons ook wel eens strijd, omdat ze het zelf bedacht heeft. Daarnaast wil ik dat mijn kinderen nadenken waarom iets niet mag, behalve dan dat ze weten dat iets niet mag. Deze strategie (en nee ik heb er echt niet altijd geduld voor en ben dan ook meer rigide - ook niet fout; want rust, reinheid, regelmaat/duidelijkheid, voorspelbaarheid en concequent zijn prima opvoedkaders) vraagt tijd en energie, maar leverd mij wel wat op... misschien heb jij er ook wat aan. Vooral met asperger wil je duidelijk hebben dat je begrepen bent, lijkt me lastig voor jou en ook voor je kindje.
Bij asperger/autisme is de methodiek "Geef me de 5" trouwens een hele fijne, waarin je leert om in korte zinnen opdrachten/verwachtingen dicht te timmeren, zodat je voorspelbaar bent (weer als die r'en) voor je kind.
Enne... de vakantie is sowieso een mega uitdaging voor kinderen - helemaal met een rugzakje. Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Sterkte
Wow, bedankt voor je hartverwarmende en uitvoerige reactie. Wat veel goede tips, ik ga er meteen mee aan de slag. Geef me de 5 kende ik nog niet, maar ik heb 'm opgezocht en meteen besteld. Thanks!
Ha Maaike, ik weet dat Geef me de 5 ook regelmatig spreekavonden heeft en veel wijkteams ook voorlichtingsavonden adhv de methodiek organiseren. Je kunt altijd vrijblijvend contact met je wijkteam opnemen en vragen of dat voor jouw gemeente ook geldt. Het maakt het boek in elk geval heel levendig en praktisch én vaak zijn er bij die avonden veel mensen aanwezig die in een zelfde pakket (betrokken zijn of) zitten. Succes :)
Wat hier helpt, is ze zelf de consequentie te laten verzinnen. Of te ervaren waarom t zo vervelend is. Bij mij is t ook zo dat als ik aftel 3-2-1 het echt menens is en dan stopt t vaak ook wel. Ik ben niet vaak boos, maar als ik boos ben, ben ik ook echt boos. Dat weten ze. Mijn motto: choose your battles. Steeds een paar weken ergens goed de focus op tot t weer goed loopt. En te praten in gewenst gedrag en n alternatief bieden: zitten op de bank. Wil je springen, ga je buiten (op de trampoline/met je springtouw) maar springen. Gaan ze door, bij de arm pakken en naar buiten sturen, doeiii, ga daar maar springen.
Misschien helpt het boek “geef me de 5” je ook wel.. je kent t vast al, maar heb er veel goeds over gehoord.
Wat ik ook wel eens heb gedaan is een week negeren en in die week vroeg naar bed. Daarna was ik uitgerust genoeg om de strijd aan te gaan en toen had ik de langste adem. Succes! Je bent niet de enige..
Goede tip om te praten over gewenst gedrag, dat wist ik al wel, maar daar was dus het klad in gekomen. Bedankt ook voor de tip van 'geef me de 5' Ik kende hem nog niet, ben er naar op zoek gegaan en heb 'm meteen besteld.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (29) Verversen