Gistermiddag is mijn schoonzusje plots overleden. Mijn zoontje en zij hadden een hele goede band. Ze paste 1 keer in de week op hem vanaf zijn geboorte. Hij is bijna 5 jaar. We gaan het hem zo vertellen.
Nu wilde ik ook een kinderboek voor hem kopen om het enigszins begrijpelijk te maken. Heeft er iemand tips?
Gecondoleerd, wat een vreselijk verdriet voor jullie allemaal.
Mijn schoonvader is 3 weken geleden overleden en mijn ervaring is dat de kinderen er veel makkelijker mee om gaan dan volwassenen. Nou was de situatie wel heel anders: hij heeft een ziekbed van tweeënhalve week gehad en we zijn heel vaak bij hem geweest en hebben al die tijd open over de dood gepraat. Voor onze kinderen kwam het dus niet onverwachts en ze hebben afscheid kunnen nemen van hun opa. We hebben er niet teveel over gepraat en zijn gewoon ook leuke dingen blijven doen. De kinderen gaven zelf aan wanneer ze er iets over wilden zeggen. Ook juf op school heeft het zo aangepakt. Onze dochter wilde er graag over vertellen in de klas. Maar doordat het niet onverwachts was, waren we zelf ook niet overmand door verdriet en konden we het leven snel weer gewoon oppakken. Dat lijkt me bij jullie veel lastiger.
Siens hemel schijnt een goed boek te zijn. Ik heb het even voor je opgezocht. In de onderstaande link kun je er iets over vinden. https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/03/welk-kinderboek-wint-dit-jaar-de-gouden-griffel-13312457-a1575766
Ik ken zo geen boekjes maar heb op eem begrafenis laatst wel van k3, wanneer zie ik je terug gehoord. Misschien kan je via dit nummer voor je zoontje ook nog wat begrijpelijk maken.
Het blijft moeilijk omdat kinderen dingen anders verwerken dan wij en niet alles goed kunnen verwoorden. Het helpt vaak als je heel open en eerlijk bent. Toen mijn schoonvader overleed hebben we mijn dochter enigzins willen ontzien (ze was toen net 2) maar ze heeft er lang last van gehad. Toen mijn oma, die ze iedere week zagen, overleed (middelste was toen 2, oudste was 5) hebben we ze overal bij betrokken en gaven ze het makkelijker een plaatsje. Ze hebben uiteindelijk ook een rol gekregen bij de afscheiddienst, alle achterkleinkinderen.
We hebben ze toen gezegd dat ze alles wat ze wilden weten mochten vragen. De eerste twee dagen kwam er niets en daarna de vragen. In veelvoud. We hebben altijd alles eerlijk beantwoord.
Wat heftig! Ik de bibliotheek kunnen ze je in ieder geval goed informeren en bij onze bieb hebben ze ook een hoekje met 'dit soort' boeken voor diverse leeftijden. Anders zou ik gewoon naar een goede boekhandel gaan en het aan een (!!) betrokken en ervaren verkoper vragen.
Gecondoleerd! Wat een afschuwelijk nieuws voor jullie.
Wij hebben nu ander half jaar geleden afscheid genomen van een goede vriendin, onze oudste was toen ongeveer 4,5 jaar. Ze wist wel al dat onze vriendin ziek was, maar achteraf gezien heeft onze oudste er maar erg weinig van begrepen en dat is maar goed ook. We hebben haar natuurlijk wel gewoon verteld over doodgaan, maar altijd alleen het hoog noodzakelijke en precies wat ze vroeg. Ze is niet meegeweest naar de crematie, dat zou echt veel te heftig zijn geweest, maar wel naar verschillende herdenkings bijeenkomsten, en dat heeft juist heel veel goed gedaan (minder acute emoties, maar juist wel heel veel liefde).
Maar over het boek: wacht er even mee. De komende tijd komt het onderwerp zoveel langs dat extra uitleg een overkill zou zijn. Beantwoord zijn vragen zoals jij vindt dat ze beantwoord moeten worden. Boeken geven vaak een interpretatie die misschien niet helemaal strookt met wat jullie vinden. Zorg er vooral ook voor dat het niet een dagelijks onderwerp wordt. Kijk geen disney films (de moeder of vader gaat of is bijna altijd dood). Het is niet nodig dat je zoontje precies begrijpt wat er gebeurd is en wat de consequenties zijn. Het is voor hem veel meer te behappen als hij deze informatie stukje bij beetje van jullie hoort. Misschien zal hij wel vragen wanneer zijn tante nu weer terug gaat komen. Alleen maar fijn, want het acute besef van de dood is nergens goed voor. Wij hebben het nog best vaak over onze vriendin met onze oudste, ik merk dat ze het nog niet helemaal beseft ondanks alle gesprekken en herdenkingen, maar dat is goed zo.
Hoi niobe; wat een mooi stuk. Hier hebben veel mensen iets aan denk ik! Over jouw zin "Misschien zal hij wel vragen wanneer zijn tante nu weer terug gaat komen."; mag ik vragen wat je daarop heb geantwoord? Wij willen eigenlijk niet beginnen over hemels, sterretjes enzo (omdat wij hier niet in geloven en het gewoon reëel willen houden). Daarnaast heb ik een vriendin die haar kind heeft verteld "dat oma ging slapen en niet meer wakker werd" waarna haar dochter niet meer durfde te gaan slapen...
ai, wat zielig voor haar dochter! Ik kan die reactie wel begrijpen.
Wij hebben geantwoord met de rauwe werkelijkheid, maar zonder het harde dood randje: "Iryna is er niet meer en komt dus niet meer terug". Daarna zeggen we wel altijd zoiets als "het is wel heel fijn om even lieve dingen over haar te zeggen/denken". Of als het een wat verdrietiger moment is: "het is niet erg om verdrietig te zijn, we missen haar allemaal heel erg en het is fijn dat we dat samen kunnen delen". Geen "ze is dood" of zo. Ik wil eerlijk zijn, zonder te veel ruimte te geven aan de dood maar juist aan wat er wel is/was.
Ook wij houden niet van sterretjes en hemelen en zo. Maar de kinderen van onze vriendin wel, die praten over mama als een ster die hen ziet en met hen meekijkt. Misschien had ik dat zelf ook wel zo gedaan als het zo dichtbij was.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (25) Verversen