Ik ben samen met mijn man voor 20 jaar nu. Ik verneem al een tijdje dat ik het soms heerlijk vind als hij even weggaat of naar het werk gaat. Ik heb vaak het gevoel dat ik bij hem op de tenen moet lopen als hij thuis is. Hij vind dat het huishouden binnen een bepaalde tijd af moet, en als hij weggaat zegt hij, je moet daar niet vergeten te stofzuigen hé! En als ik mijn dochter haar haren kan heeft ze soms knopen in haar haar, ik doe zo voorzichtig mogelijk, maar soms huilt ze eens een keer omdat er een knoopje in zit die zeer doet, zegt hij ja jij doet haar altijd zeer en zegt bovendien het lijkt wel dat je het express doet. En zo nog wel meer dingen.... Hij is echt wel een hele lieve man maar ik heb het gevoel dat ik naar zijn maatstaven moet leven. Ik zorg er zoveel mogelijk voor dat ik alles netjes heb voordat hij thuis komt en hopen dat hij er dan niks over zegt. Ik heb gewoon het gevoel dat ik zelf niet echt meer kan leven zoals ik wil. En bovendien irriteer ik me ook echt eraan dat hij onze dochter vaak behandeld als een prinses. Ik vind dat hij ervoor zorgt dat onze dochter verwend wordt door zijn zachte gedrag. Ze weet nu al dat ze bij hem vaak meer voorelkaar krijgt en heeft hem al liever als mij. Ik wil niet dat ze verwend wordt..... Maar goed wordt lang verhaal zo.... Wat zou jij doen??? Ik zit in een lastige situatie, in buitenland zonder familie die kan helpen... Na een discussie vanmorgen zei hij dat hij het niet meer wil zo, maar ik kan nergens heen..... Hij wil apart van elkaar slapen en wel met elkaar in huis wonen maar dat lost mijn probleem niet op..... Pffff ben er zo klaar mee... Wat nu??
Ik weet niet waar je woont maar ik zat ook in het buitenland met mijn oudste en heb me biezen gepakt en ben bij mijn moeder in gaan wonen met de kleine, was niet makkelijk maar heb het gered.
Wat hij zegt over het haren kammen, waar jullie dochter bij is kan ècht niet! Het is niet alleen gemeen richting jou, maar ook schadelijk voor de band tussen jou en jullie dochter.
Ik weet niet goed wat ik zou doen, maar ik wil wel dat je weet dat dit echt niet normaal gedrag is. Heel veel sterkte, want ik kan me goed voorstellen dat je je man niet leuk vindt
Ik zou eerst proberen aan jezelf te gaan denken. doe wat jij leuk vind, kook eat je lekker vind, doe het huishouden zoal jij t wil en vooral niet op je tenen lopen. Laat hem lekker boos worden en zelf stofzuigen op dat plekje! Heeft hij miss last van een burnout? Klinkt precies als mn man..
Als hij niet meer wil zo en apart wil gaan slapen zou ik wel iets meer gaan ondernemen dan alleen meer tijd maken voor mezelf gezien de situatie waar je in zit. Al was het maar om jezelf een beetje ademruimte / een uitweg te geven.
Het hoeft nog niets concreets te zijn. Maak jezelf gewoon stapje bij beetje wijzer dan je gisteren was. Kun je blijven wonen en werken waar je nu zit als het erop aan zou komen? En wil je dat ook? Bekijk wat je (haalbare) opties zijn en welke daarvan je leven zouden verbeteren. Zowel de met-je-man als zonder-je-man scenarios.
Geen vragen om hier te beantwoorden overigens. Ze kunnen helpen voor jezelf in beeld te krijgen hoe je ervoor staat en waar je naartoe wilt. Baadt het niet, dan schaadt het niet en je verlegt iig de focus van irritatie richting je man naar je eigen ontwikkeling.
Ook weer geen vraag om hier te beantwoorden, heb je vrienden in de buurt? Of andere klankborden dichtbij of op afstand? Mensen die je (en je man) kennen en je (en je man) een spiegel voor kunnen houden waar nodig. Zo op elkaar aangewezen zijn met z'n tweetjes, werkt in dit geval natuurlijk ook niet mee. Verlies dat niet uit het oog ;).
Het is een beetje lastig inschatten natuurlijk, maar als mijn man zou gaan zeuren over mijn manier van huishouden dan heeft hij mooi pech. Ik doe het op mijn manier, en vind het niet goed, dan laat ik het werk liggen en mag hij het op een vrij moment beter en zelf doen.
En als jij de haren van je dochter staat te kammen, en het doet zeer en je krijgt daar een opmerking over, dan laat je het hem een keer doen, en dan met als eis zónder haar ook maar één keer pijn te doen. en lukt dat niet, meteen ook zeggen dat je een dergelijke opmerking nooit niet meer wil horen.
Ik bedoel het niet lelijk, maar je laat het ook een beetje gebeuren. Je hoeft er niet meteen een hele ruzie van te maken, maar gewoon kalm blijven en zeggen hoe jij de dingen doet, op jou manier, en dat als hij het anders wil, hij dat mooi zelf mag doen. En dat hij er in ieder geval niet mee bij jou hoeft aan te komen. Dan draai jij je om en loop je weg en ga je even wat anders doen.
Uiteraard is praten met elkaar het beste, maar dan moet dat wel zonder verwijten ed. gaan. Laat je horen op het moment dat hij onredelijk is. Hopelijk ziet hij dan in dat hij wellicht dingen op een andere manier moet aankaarten.
Het is ook altijd zo mooi als een man zegt dat de vrouw niet zo moet zeuren..... Mannen mogen wel klagen over hoeveel ze te doen hebben maar een vrouw niet.... Ik werk ongeveer 18 uur per week, (waarvan 2 avonden en een weekenddag) studeer deeltijd.(ongeveer 20 uur per week) l, ga met de kinderen 1 avond in de week naar sport en heb het huishouden/koken. Hoezo druk??? En als ik dan chagrijnig ben en zeg dat het teveel wordt dan moet ik niet zo zeuren.......
Je schrijft dat je in het buitenland woont .. maar is het dan ook cultuur gebonden dat hij bepaalde dingen zo ziet of wil .. niet dat dat het voor jou beter maakt hoor want ik vind nav je verhaal je man niet leuk klinken maar cultuur gebonden kan het natuurlijk lastiger zijn om bepaalde dingen te bespreken
Nee we zijn gewoon beide Nederlands. Hij heeft vroeger ook zo zijn issue's gehad met overspannen zijn. Hij heeft graag controle over dingen. Maar heb er over nagedacht en ik ga meer aan mezelf denken..... Is het huis wat minder netjes vandaag?? Jammer dan!! Staat je het niet aan? Daar is de stofzuiger.... Ik ga wat meer tijd maken voor mezelf!!
Wat ik altijd doe is het gezeur negeren. Ik denk altijd als jij zo graag wil dat het schoon is dan pak je zelf de stofzuiger. Probeer je te focussen op leuke dingen. Knuffelen en intiem zijn helpt ook vaak om het geluksgevoel omhoog te halen. Het is en blijf lastig, vooral als je lang met elkaar gaat. Wij gaan altijd 4 keer per jaar samen naar een hotel om echt even samen te zijn. Zonder mobiel ect. Even herladen. Snap dat niet iedereen die optie heeft. Maar als je de mogelijkheid krijg zou ik dat zeker aanraden.
Praten, praten, praten. En dan vooral niet over wat de ander niet goed doet (aanval, ruzie, deur dicht), maar over hoe jij en hij je voelen (deur open naar begrip voor elkaar). Als jij zegt: je bent te dominant, dan kan hij dat als aanval voelen en het er niet mee eens zijn, het voelt voor hem misschien niet als dominant. Als jij zegt: ik voel me soms heel klein en onbelangrijk, dan komt dat aan, ziet hij wat zijn gedrag met jou doet en dat wil hij vast wél oplossen.
Kijk ook naar je eigen aandeel. Als je al 20 jaar samen bent, is dit patroon ontstaan door jullie samen. Wat kun jij anders doen?
En ook weer energie in elkaar steken. Geef elkaar bewust complimenten, pak elkaars hand weer eens vast, laat de tv een avondje uit, eet eens samen zonder de kleine er bij (na bedtijd).
Probeer uit de cirkel van ruzie te stappen en ga niet apart slapen. Dan creëer je zoveel afstand. Als het niet samen lukt, haal er hulp bij. Het lijkt misschien een grote stap om iets als relatietherapie te gaan doen, maar als het jullie weer bij elkaar brengt, is het het waard toch?
Bewaak wel je eigen grenzen. En als het niet gaat, dan gaat het niet. Ik ben zeker voor proberen en er aan werken, maar niet ten koste van alles.
Klinkt een beetje zoals het hier was. Tot ik een week echt niks deed in huis. Geen wasjes, geen schoonmaken, geen brood smeren. Echt niks. Ik had "vakantie". Tot kwam hij toch echt wel tot besef dat er gewoon dagen zijn waarbij je de hele dag bezig bent maar er aan het einde van de dag niks van te zien was. Vlak daarna had hij 5 weken vakantie. En toen zag jij nogmaals dat ik de hele dag bezig ben maar dat er gewoon dagen waren dat het allemaal niet zo lekker liep. En sindsdien is hij flink veranderd.
Laat niet over je heen lopen. Echt niet.. maar is dit altijd zo geweest of sinds kort? Iets gebeurd op het werk?
Ik vind het trouwens ook heerlijk als hij gaat werken hoor of even weggaat. Niks mis mee
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (33) Verversen