Ik ben niet de mama die ik dacht te zijn...
- collie_love
-
15 1741 22/09/2021
Ik heb er al veel met mijn man over gepraat maar vind gewoon geen oplossing. Mijn prachtig zoontje is geboren op 2 april. Ik wilde al een poosje kinderen en toen ik hem zag, was er direct die speciale band waar ik al zoveel over gehoord had. Toen hij twee weken oud was, is hij beginnen huilen. Erg veel soms tien uur per dag 😔 de vroedvrouw en osteopaat wisten het ook niet meer dus ben ik verder gaan kijken bij een kinderarts. Tussen zijn acht weken en veertien weken zat ik wekelijks bij de kinderarts. Ik deed kine met hem, osteopaat. Ze zeiden het is sowieso kma. Ik moest stoppen met bv want mijn koemelkvrij dieet was onvoldoende. Hij kreeg neocate, geraakte geobstipeerd. Huilde nog altijd evenveel... Na veertien weken heb ik aangedrongen op medicatie tegen reflux en sindsdien was het beter maar huilde nog altijd veel.
Ik heb een job waar ik erg veel voor heb moeten knokken. Met veel bedoel ik echt veel. Ik heb er eerst acht maanden onbetaald stage gedaan. Werkte gemakkelijk 60 uur per week. Ik was zo trots toen ik mijn job had. Het was daarom vanzelfsprekend dat ik direct toen mijn moederschapsrust erop zat full-time ging werken. Alleen huilde hij nog steeds veel en brak het mijn hart om hem in de crèche achter te laten. Tien kreeg hij erge buikgriep moest opgenomen worden in het ziekenhuis voor vocht. Hij ging paar dagen terug naar de crèche, kwam thuis met RSV. Terug in het ziekenhuis voor extra zuurstof. Hij had ook enorm veel last van krampen. Ik bleef uiteraard bij hem, verzorgde hem maar ze bleven maar mailen en werk geven. Ik sliep iedere dag maar 2u en ik begon me erg depressief te voelen. Toen we thuiskwamen hebben we beslist om eens andere melk te proberen omdat we de krampen en slapeloze nachten wel erg beu werden en wat bleek geen enkel teken van allergie en een gelukkige baby zoals we hem nog nooit gezien hadden. Hij speelt nu en lacht. Hij lacht zo ontzettend veel. En hoewel ik enorm gelukkig ben dat hij gelukkig is, voel ik me enorm ongelukkig dat ik heel mijn moederschapsrust zoveel ellende heb gehad en nu het eindelijk genieten is, zie ik hem amper.
Na deze woelige periode, wilde ik weer met nieuwe moed starten op mijn werk. Maar hij is opnieuw ziek. Buikgriep. Er zit ook Corona in de crèche, mond hand voetziekte en windpokken dus dit is nog niet het einde van het vele ziek zijn...
Ik ben echt niet meer gelukkig meer. Ik wil ook eens leuke tijd met mijn zoontje. Genieten van hem, leuke dingen doen. Niet steeds moeten zorgen voor een ziek kind en tussendoor mijn werk niet deftig kunnen doen. De druk wordt te groot. Ik zou graag loopbaanonderbreking nemen maar je moet dat twee maanden op voorhand aanvragen (woon in België). Ik zou zo graag eens een maand met hem doorbrengen en samen plezier maken, hetgeen ik al zo graag wilde maar totaal niet gelukt is in mijn moederschapsrust.
Ik weer het even niet meer, zie gelijk geen uitweg. wil geen ontslag geven want ik deed mijn job erg graag en heb er zo hard voor gewerkt. Als mijn zoontje wat groter is en ik meer stabieler, zal ik er anders spijt van hebben sowieso...
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (15) Verversen