Sinds een tijdje voel ik me niet zo vrolijk. Ik ben niet depressief ofzo, maar ook niet de ‘spring ik ‘t veld’ die ik was. Mijn man zei vandaag ook, wat kijk je somber. Terwijl er niet echt een aanleiding toe is. Ik vind mijn werk leuk. De kinderen zijn momenteel niet ziek (zijn wel veel ziek geweest wat er aardig in heeft gehakt). Ik trek dingen ook heel erg aan die gezegd worden en kan het moeilijk loslaten. Dit is niet hoe ik anders zou reageren. Ik weet gewoon even niet hoe dit om te turnen. Ik hoop zelf dat als de lente begint en de zon weer schijnt dat ik me vanzelf beter ga voelen. Een psycholoog bezoeken zit ik momenteel ook niet op te wachten, omdat ik het zelf ook gewoon niet weet waar het vandaan komt. En dan een uur praten over niks voelt niet echt effectief. Ik probeer wel een paar keer per week een uur te wandelen. Ik onderneem ook leuke dingen, zoals afspreken met zussen (en kids), avondje theater met mijn nichtje, concert bezoek met man. Mocht iemand dit herkennen en willen delen hoe hier uit te komen, dan hoor ik het graag.
Wat een ontzettend lieve berichten heb ik van jullie mogen ontvangen. Het is teveel voor mij om nu op iedereen te reageren. Maar ik krijg er een heel goed gevoel bij dat jullie dit met mij delen terwijl jullie mij niet eens kennen. En de herkenbaarheid is ook fijn. Er zitten ook zeker waardevolle adviezen bij. Bedankt!
Ik heb dit ook met vlagen in mijn leven. Soms best wel erger dan jij zegt en dan ook geen zin om dingen te ondernemen. Ik praat wel met een psycholoog en praten over dingen die me aangaan helpt ook al. Er kwam uit dat ik last heb van een lichte depressie maar toch wel kan functioneren.
Als je geen zin hebt om met een psycholoog te praten zijn er zat boeken die ook wel als een soort reflectie werken.
Ademhalingsoefeningen werken hier ook altijd heel goed, dan voel ik toch heel veel spanning in mijn lichaam zitten die ik niet doorhad (dat slaat zich op en kan je je mentaal ook erg somber door voelen).
Meestal is het een fase maar probeer altijd goed te denken van "waar kan dit vandaan komen?" En als het erger word, zeker even de huisarts bellen :)
Als je toch zou willen praten kan je ook eens de praktijk ondersteuner van de huisarts bezoeken, veel laag drempeliger. Soms helpt het toch omdat zij de juiste vragen stellen en weet je opeens waar t vandaan komt.
Maar als je een pittige periode achter de rug hebt voelt dat voor mij erna vaak zwaarder. In de periode zelf moet je door, sta je op standje overleven. .ik iig wel. Maar daarna als het wat rustiger is dan komt het er vaak uit en ben ik stiller, zit ik niet lekker in mijn vel, ben ik meer moe en zeker ook geen blij spring in t veld. Daar geef ik dan ook gewoon de tijd aan, het is goed zo en er komt zeker weer betere tijden aan. Houd wel jezelf echt goed in de gaten dat je niet in het negatieve doorschiet.
Tips wat mij helpt, inderdaad leuke dingen doen, het jezelf makkelijk maken als je voor de Kids moet zorgde zodat je weer bij kan tanken.
Ik doe sinds een tijdje ademhalingsoefeningen, gewoon een minuutje of twee per dag om even helemaal tot mezelf te komen en dat werkt best aardig om stress en zware gedachten af te wenden de een weer liever te zijn voor mezelf
Ik heb dat vaak in de winterperiode. Ik word echt vrolijk en weer fit van lekker buiten rondscharrelen met fijne temperaturen en veel zon. Dus ik weet ook dat het vanzelf weer overgaat en dat ik in de winter eigenlijk gewoon iets beter voor mezelf moet zorgen ipv eraan toe geven en binnen blijven zitten. Het lijkt erop dat jij toch gewoon leuke uitjes plant en erop uit gaat, dus mocht je er langere tijd last van blijven houden dan is het helemaal niet zo'n gek idee om eens met iemand te praten (professioneel). Of inderdaad even je (met name) vitamine D te laten checken zoals al een paar keer genoemd is. :)
Ik zelf voel me meteen down als mijn vitamine D waarde zakt. Als ik een weekje weer vitamine D bijneem, voel ik mijzelf zo opklaren. Nu met het sombere weer en donkere maanden, zou ik dit zeker nemen. Het helpt enorm.
Blue Monday is net geweest. Het weer werkt niet mee. De regen van afgelopen tijd met koud en druilerig weer. Het daagt niet uit om de pyjama uit te doen en eens iets fits en actiefs te doen.
Ik ben zelf bij een psycholoog geweest voor traumaverwerking en dat was heel effectief. Maar toen had ik iets waarvan ik dacht, dit is het probleem. En omdat ik het nu niet heb denk ik, wat moet ik daar zoeken 🤷🏼♀️
Traumaverwerking duurt vaak langer dan mensen denken, de meesten hun hele leven lang. Je leert ermee leven maar die gevoelens en emoties zijn zo sterk, soms komen die toch even opduiken. Bovendien zijn emoties altijd een soort waarschuwing van je lichaam, er gebeurt iets en aan jou is om uit te zoeken wat er dan is. Daarom geloof ik ook nooit zozeer dat het door het weer komt (meer door de gedachten die je erbij krijgt van "oh wat ziet het er somber uit, ik kan niks doen"
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (22) Verversen