De titel rijmt onbedoeld en klinkt helaas beter dan hoe het werkelijk aanvoelde.
Toen ik net aankwam in het ziekenhuis, lag het bevallingskwartier behoorlijk vol. Verloskundigen liepen kamers in en uit en lieten soms deuren op een kier, waardoor ik andere vrouwen goed kon horen. Ik denk dat ik toen onbewust één of ander trauma heb opgelopen door wat ik die dames allemaal hoorde schreeuwen. Voor iemand die nog moet gaan bevallen was het allemaal héél overweldigend om dingen te horen als "mijn god wat doet dit zeer" of iemand heel paniekerig horen roepen "help mij" en van die dingen (en dan blijf ik nog beleefd).
Heeft er iemand anders dit ook zo ervaren? Ik heb hier nog nooit met iemand over gepraat maar misschien zijn er hier ook wel andere dames die hetzelfde gevoel hebben of hadden.
ik heb tijdens mijn bevalling ook de buren gehoord , werd ingeleid en om 10 uur savod hoorde ik de buurvrouw schreeewen , ik kan niet meer... het brand.... we hebben er om gegiebeld en ik heb me man gtexzegd,... nou bereid je maar voor op een oorlog aan woorden . ik dacht laat mij ook maar in die fase zijn , dan is de kleine er bijna. verder geen last van gehad eerlijk gezegd. ik was dan ook helemaal niet bang voor de pijn. ik kan me wel voorstellen als je dat wel hebt en je hoort dat , dat het dan een ander effect heeft. je hoeft jezelf niet met andere te vergelijken om het gevoel te rechtvaardigen. als jij het afschuwelijk vond, dan daar lekker over praten.
Ik heb ook wel een keer gegil en geschreeuw gehoord, maar ja, ach ik heb me er niets van aangetrokken. Bij iedereen is het anders. Je hoeft je niet bang te maken, het komt echt goed!
Lijkt mij ook niet fijn... ik ben 2 keer een thuisbevalling gehad en de laatste in het ziekenhuis.Gelukkig niks gehoord.....zelf bij alle 3 de bevallingen niet geschreeuwd of rare dingen gezegd,lijkt mij ook niet slim om je energie daar aan te verspillen en stress te creëren.
Maar ik dacht dat ik een stil zou zijn bij m'n bevalling, nou niets was minder waar🙈 Ik maakt in de persfase van 2,5 uur niet te onderdrukken oergeluiden😅 Ik heb geprobeerd het te stoppen, maar dat lukte echt niet.
Snap je helemaal! Bij mijn eerste lag ik al : weken voor een inleiding in een klein eenpersoonskamertje vlakbij de verloskamers. Ik mocht niks vanwege pre-eclampsie. Nachten heb ik vrouwen horen gillen, grommen en schreeuwen. Ook ik vond dat behoorlijk angstaanjagend. Ik was er zelf behoorlijk relaxt in gegaan, ze moet eruit en dat zal geen pretje zijn...maar weken elke nacht gegil en geschreeuw vond ik erg heftig en ook ik heb daar nooit met iemand over gesproken.
Tijdens mijn bevalling heb ik ook dingen geroepen waarvan ik nu denk, was dat nou echt nodig? Weet nog heel goed met mijn laatste bevalling schreeuwde ik heel hard IK SCHEUR UIT. Wat niet zo was, maar wel zo voelde toen het hoofdje stond en ik moest stoppen met persen. Ik kan me voorstellen dat als een buitenstaander dit zou horen, dit heel heftig kan klinken. Maar uiteindelijk zit je zo “in” je eigen bevalling dat je soms dingen onbewust roept of doet waarvan je later denkt moest dat nou echt?😅
Leek mij juist logisch. Bevallen gaat niet zomaar en ik vind het een normaal idee dat vrouwen daar geluid bij maken. Was juist verbaasd tijdens mijn eigen bevalling dat ik geen andere mensen heb gehoord. Herinner me nog dat ik dat tegen de verloskundige zei en dat die het gek vond dat ik geschreeuw op de gangen had verwacht. Denk dat de kamers gewoon goed geïsoleerd waren? Zelf overigens vrijwel geen geluid gemaakt. Ik snap ook nooit zo waarom vrouwen dat doen, of nouwja geluid maken opzich nog wel. Maar vooral het schreeuwen of schelden. Dat voegt naar mijn idee niets toe, de pijn wordt er niet minder van en het is alleen maar onaardig. De mensen om je heen proberen alleen maar te helpen. Maar iedere bevalling is anders en hoeveel geluid je maakt zegt niets over de pijn. (Al leek mijn verloskundige dat wel te denken toen ik om pijnstilling vroeg en aangaf echt niet meer te kunnen. Zij dacht dat het allemaal wel meeviel omdat ik zo stil was? Heb uiteindelijk ook geen pijnstilling meer gekregen, maar ik bleek dus ook al 9 cm ontsluiting te hebben en hij moest echt snel geboren worden wegens dalende hartslag dus er was zelfs even sprake van een mogelijke keizersnee. Geen tijd voor pijnstilling dus.)
Na de eerste twee bevallingen heb ik altijd gezegd dat ik het nog wel leuk vind ook om te bevallen. Na de derde bevalling, waarin ik alle hoeken van het bed doorgerold ben en ik meermaals heb geschreeuwd dat ik dood zou gaan en de bevalling niet zou overleven, weet ik dat iedere bevalling echt anders is🙉 ga van het positieve uit, dan stap ik er ook positief in en laat het over je heen komen. 💪
Toen ik als 19 jarige ging bevallen (werd ingeleid) en in de gang stond hoorde ik 2 vrouwen keihard gillen. Ik was in shock op dat moment dacht echt 😳 wtf. Eenmaal tijdens mijn bevalling niet meer aan gedacht
Ik heb zelf nooit geschreeuwd alleen op het eind de welbekende oerkreet
Ik ben 4 keer bevallen zonder lawaai. Ik voel die behoefte niet. 3x thuis overigens en 1x ziekenhuis. Tijdens de ziekenhuisbevalling ook niks gehoord overigens.
Ik kwam om 5:45 aan in t ziekenhuis bij m’n eerste en heb niemand gehoord. Ik zelf was ook niet luid. Ik was wel aan t klagen en jammeren maar dat is vrij normaal denk ik 🤪
Bij m’n tweede was ik thuis en ook niet luid.
Met alle bevallingsdocumentaires op tv toen dr tijd was ik ook goed bang bij m’n oudste maar ik heb t gewoon over me heen laten komen.
Mijn buurvrouw belde aan tijdens mijn bevalling, of ik zo vriendelijk wilde zijn en mijn raam een klein beetje dicht te doen. Ik was niet echt beleefd. Kort daarna mijn andere buurvrouw. Mijn kinderen heb ik verteld dat ze vast met de kids stiertje aan het spelen was. In het heetst van de strijd ontglipt er wel iets. Ik vond het prachtig en zou het zo weer doen! De kracht die je voelt en als je iemand aanmoedigt bij de voetbal geeft dat ook extra doorzettingsvermogen.
Ik had dat zelf niet, sowieso al omdat die afdeling bij ons ziekenhuis nieuw is, ruim opgezet en je bevalbed ligt vrij diep in de kamer dus niet meteen aan de deur. Ook al omdat ik al bevallingen had meegemaakt en enig idee had.
Bij de eerste helemaal niks gehoord van anderen. Bij de tweede hoorde ik alleen iemand (zachtjes door de muur) heel hard kreten uitslaan tijdens het persen toen ik nog net niet zover was, en toen babygehuil. Ik dacht “jeetje, ik heb een ruggenprik, zo’n kabaal ga ik niet maken”. En toen werd de ruggenprik uitgezet en dacht ik al roepend: oh, nu doe ik het toch 😝
Ik hoorde het ook… ik snap het niet. 🤷♀️ Ze floepen er hier ook echt niet uit ( weeenstorm, sterrenkijker, navelstreng om nek, 39urige bevalling. Heb nu 5 kids) Gewoon kalm blijven. Enige geluid wat ik maak is tijdens het persen .. maar das niet harder dan wanneer je dreumes er een drol uit probeert te krijgen die niet helemaal lekker eruit komt. Krachtsinspannings geluid.
Ik was ook kalm, maar ook luidruchtig. Meer een reactie zoals wanneer je je teen keihard stoot en dan eens lekker tekeer gaat. Bij mij moet dat er echt uit. Komt bij bevallen in de vorm van een soort oergeluiden 🤷♀️ Geen controle over
Ik schreeuw ook, of meer grommen ofzo, van die oergeluiden. Ik heb dat verder niet echt onder controle, en ik heb dat kennelijk nodig. Bij mij zegt het niets over pijn of paniek, mijn eerste bevalling vond ik heel heftig en de twee er na niet, maar heb bij alledrie herrie gemaakt. Ik heb drie keer niets gehoord van anderen, ook niet toen ik zelf nog geen herrie maakte 😄 Maar ik was ook in mezelf gekeerd, ik heb weinig van mijn omgeving meegekregen.
Wat ik wel heb gehoord en gezien, toen mijn baby op de neonatologie lag en ik daarheen gereden werd na de bevalling, was een spoedgeval op mijn gang. Alarmbellen gingen af en allemaal artsen en verpleegkundigen renden plots naar die ene kamer, en toen daar de deur open ging hoorde ik de vrouw en de artsen schreeuwen. Dat was echt kantje boord. Mijn verpleegkundige heeft me toen snel verder geduwd. Ik vond dat heel naar, heb daarna nog gevraagd of het goed ging met die vrouw maar daar mogen ze niks over zeggen denk ik. Maar ik hoorde dat alleen toen de deur open ging, toen de deur dicht zat hoorde ik niets, terwijl er echt herrie gemaakt werd daar.
Ik snap dat het niet fijn is om te horen. Maar weet dat elke bevalling anders is en elke vrouw anders reageert. Bevallen doet pijn, maar ook dat beleeft iedereen anders. Dat ze schreeuwen, betekent niet dat er paniek of ellende was. Je hebt nu zelf een bevalling meegemaakt, hou daar aan vast en probeer het in dat kader te plaatsen. Had je zelf pittige momenten, bijvoorbeeld de ring of fire gevoeld, of persweeën moeten wegzuchten? Dat waren van die momenten dat zo'n vrouw gilt bijvoorbeeld. Dat maakt het gillen misschien minder eng in je hoofd.
Ik heb zelf geen geschreeuw gehoord tijdens de bevalling, maar wel zelf op den duur flink geluid gemaakt. Ik had al persweeën maar nog niet genoeg ontsluiting, dus moest 2,5 uur persdrang tegenhouden. De enige manier waarop dat (een heel klein beetje) lukte was om die oerkrachten ergens anders te laten ontsnappen en dat was idd door af en toe te schreeuwen (gevolgd door sorry sorry sorry). Als jij eenmaal aan het bevallen bent, ben je echt niet meer met je omgeving bezig. Bevallen is heftig en pijnlijk en in sommige gevallen traumatisch, maar het heeft een reden dat heel veel vrouwen toch meerdere kinderen krijgen. Probeer je niet te druk te maken en laat het over je heen komen.
Bij de ene was ik echt muisstil en helemaal in mezelf gekeerd en bij de andere bevalling heb ik goed van me laten horen. Hoe je het uit veranderd echt niet altijd aan hoe je je op dat moment ook echt voelt. Ik kreeg ook vraag beval programma's ook tv en dat gaat er net zo aan toe. Sommige zijn heel rustig en sommige totaal niet. Soms is het druk en soms is het rustig. Maar weet ook als jij het niet meer red en tegenwoordig genoeg pijnstilling ter beschikking is. Bevallen doet zeer maar je kan dat. Ik heb het nu 3 keer gedaan en zou het niet erg vinden om het nog een 4e keer te doen. Nog een niet slapende huilbaby zie ik daarin tegen echt niet meer zitten ;)
Toen ik van de tweede moest bevallen lag er een vrouw naast me die ik door de deur heen hoorde krijsen en schreeuwen alsof ze vermoord werd. Niet alleen tijdens het persen.. nee bij elke wee. M’n man, verloskundige en ik keken elkaar aan van: ehhh, zo kan het ook natuurlijk! 🤣
Dit was mijn tweede bevalling dus wist wat er ging komen.. en wist ook dat dat erger klonk dan dat het in werkelijkheid was. Maar kan me voorstellen als dit mijn eerste bevalling geweest zou zijn, zou ik er wel van schrikken ja!
Ik weet nog toen ik naar het bevallingskwartier gebracht werd voor ons 1ste (prematuur), ging er ook net een deur van een andere kamer open en kon ik het geschreeuw horen. Toen moest ik toch ook even slikken.. ondertussen al 4x bevallen en alleen bij de laatste heb ik wat geroepen van de pijn, maar dat was de schuld van de gyné. Ik ben ook op bezoek geweest bij mijn schoonzus toen ze net bevallen was (in noord afrika), dat vond ik echt traumatiserend. Daar loop je dus bijna door het verloskwartier, waar alle deuren wagenwijd openstaan ivm personeelstekort dus je hoort echt elk geluidje van iedere vrouw. Ik kan me voorstellen als het heel druk is, dat ze de tijd niet hebben om telkens de deur te sluiten, en die voor het gemak open laten staan. Al zou ik dat zelf totaal niet comfortabel vinden. Ik zou dat beeld uit mijn hoofd proberen zetten en je focussen op je eigen bevalling
Ik ben tijdens de zwangerschap vaak in het ziekenhuis opgenomen geweest ivm uitdroging door hg. De verpleegkundigen zeiden tegen mij dat waar ik lag ook vrouwen aan het bevallen waren. Ik hoorde nooit wat en ik zei altijd tegen de vpk dat ik niks heb gehoord en ze moesten lachen haha. Ik heb altijd geweten dat bevallen gepaard gaat met veel schreeuwen en dat het erbij hoort. Ik zei vaak tegen me zelf dat ik niet ga schreeuwen haha omdat ik me dan schaam haha. Tot dat ik zelf moest bevallen. Ben ingeleid en kreeg heftige weeenstorm maar ik ging veel puffen en niet schreeuwen haha. Het is helaas een keizersnede geworden omdat ik maar bij 5cm bleef. Maar de pers fase lijkt me ook heftig en kan me voorstellen dat vrouwen dan schreeuwen. Ik heb nooit geschreeuwd omdat ik begrepen had dat je de energie moet bewaren. Dus je moet het zo zien dat het erbij hoort
Ik moest na de bevalling naar een OK, maar alles was bezet. Ze hebben mij toen tijdelijk gewoon op de gang laten liggen terwijl ze wegrenden om een gynaecoloog te zoeken. Mijn dochter en man waren in een andere kamer, omdat het ook met haar niet zo goed ging, dus ik lag daar helemaal alleen terwijl ik vrouwen in barensnood om me heen hoorde. Ik vond dat erg naar, ook al was de daadwerkelijke bevalling bij mij achter de rug. Ik kan me goed voorstellen dat het nog erger is als je zelf nog nooit een bevalling mee hebt gemaakt.
Overigens: mijn eerste bevalling was dus bepaald geen pretje en ging maar ternauwernood goed. Toch heb ik een tweede gekregen en dat verliep prima. Ik heb er geen trauma aan overgehouden, mede door de lieve verloskundige die mij de weken na de bevalling nog extra bleef bezoeken thuis. Een heftige ervaring hoeft niet traumatisch te zijn en iedere bevalling is anders. Wie weet waren de meeste vrouwen wel stil tijdens hun bevalling, maar die hoorde je niet. En dan nog: schreeuwen helpt bij pijn.
Inmiddels 4x bevallen, maar ik herinner me ook nog dat ik de eerste keer zwanger was en ik bijna uitgerekend was, onder toezicht stond van de gynaecoloog en ik ook naar de verloskamers moest, weet de reden al niet meer, maar er werd een vrouw op een brancard binnen gebracht, ze was helemaal nat, bezweet, op een andere wereld leek het wel, ik schrok ook best wel. Je kunt je geen reëele voorstelling maken, ook al heb je het misschien wel eens op tv gezien, als je het echt ziet, voelt het toch anders. Ik heb er ook wel een paar dagen over nagedacht, maar daarna zakte het wel weg. Het moet er toch uit en iedere bevalling is anders..Dus positief de bevalling ingegaan, ik vond de ingeleide bevalling ontzettend heftig.. Ook niet verwacht dat het zo'n pijn zou doen, maar daarna toch nog 3x bevallen, dus ook dat komt goed haha.. Ik ben 4x ingeleid en met 37 weken bevallen. Mn lichaam was er niet klaar voor en het kostte veel moeite. Ik beval niet makkelijk, maar het kan ook echt meevallen. Pijn zal het doen, maar als je ziet dat er dagelijks zoveel vrouwen bevallen en het ook een 2e en 3e keer doen, dat gaat het ook jou lukken! Ga er neutraal in, geen enkele bevalling is het zelfde en ik vond de ruggenprik een uitkomst. Vond het jammer dat ik het pas bij de 2e bevalling had ontdekt ; )
Elke bevalling is anders. De ene doet er heel wat uren over en bij de andere gaat het heel snel. Ik heb zelf een vrij heftige bevalling gehad maar niet gegild. Alleen 1x gezegd fuck dit doet pijn.. en meteen er achteraan ohh sorry hoor! En zoals hieronder ook staat het wil niks over de bevalling zeggen. Het beste wat je kunt doen is er open in gaan dat heb ik ook gedaan we weten allemaal dat het pijn doet en je weet gewoon niet hoe je daar op zal reageren! Het komt echt goed!
Kan me voorstellen dat t geen fijne ervaring was. Tsja, geluid kan er gemaakt worden, maar het zegt helemaal niet alles over hoe soepel een bevalling gaat en hoe de vrouwen er later op terugkijken. Ook bestaat een bevalling uit meerdere fases, en normaal gesproken is echt niet elke fase even heftig/luidruchtig/pijnlijk. Als iemand zegt dat ze 17 uur over de bevalling gedaan heeft, is dat meestal echt niet 17 uur om hulp roepen en schreeuwen. En bedenk dat de vrouwen die niet schreeuwden, je letterlijk niet hoort, dus dit geeft sowieso een scheef beeld.
Als je hier nou last van hebt, kan je misschien als tegenwicht juist wat positieve verhalen opzoeken zoals: http://geboorteverhalen.mooiebevallingen.nl/ en misschien een hypnobirthing cursus doen? Want ja, een realistische verwachting is opzich niet slecht, maar een te eenzijdig beeld dat het allemaal doffe ellende is en daardoor al heel angstig en verkrampt de bevalling in gaat helpt ook niet.
Vaak worden vrouwen bewust stil gehouden in het ziekenhuis door gynaecologen en verpleegkundige (iets in de trant van energie in persen I.p.v schreeuwen) terwijl het geluid maken van de moeder tijdens de bevalling juist kan helpen. Zoals het ontspannen van je kaken en je strottenhoofd, door geluid kan 't onderkantje dus ook beter ontspannen.
In jouw geval hadden ze gewoon netjes de deur dicht moeten doen, zodat je iig niet andere vrouwen heb moeten aanhoren. Dit mag je ook altijd terugkoppelen aan het ziekenhuis of je behandelend arts. Met die feedback zijn ze vaak wel blij.
Mijn oudste waren bij de laatste 2 bevallingen erbij en om ze voor te bereiden heb ik ze de Amerikaanse versie van one born Every minute laten kijken daarna valt alles mee en beiden zeiden daarna huh jij maakt helemaal geen geluid dus ga van het ergste uit dan valt alles mee 😊
Niet vervelend bedoeld maar als je daar al een trauma van krijgt… wat denk je van vrouwen die écht iets traumatisch hebben meegemaakt tijdens hun bevalling… tja bevallen is geen pretje, of althans niet altijd. Maar velen zijn je voor gegaan. Wellicht kun je een bevallingscursus volgen.
Sommige vrouwen zijn schreeuwers, anderen keren weer in zichzelf en hoor je niet. Het zegt niets over hoe jij de bevalling gaat ervaren. Sta hier niet teveel bij stil.
Nu waren de verloskamers in het ziekenhuis waar ik twee keer ben bevallen, prima geïsoleerd. Volgens mij heb ik eenmaal een baby horen huilen maar geen geschreeuw van moeders. Ik heb naar mijn weten ook niet de boel bij elkaar gekrijst.
Wat gekerm? Dan ben ik oprecht blij dat je dit al hebt meegekregen. Een bevalling kan simpel gaan maar zal zelden zonder geluid zijn. Die drukte is ook normaal, de bevalkamers lopen over.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (44) Verversen