Ik heb een dochtertje van net 1 jaar maar soms heb ik het gevoel dat de hechting niet goed zit.. ze wil liever haar papa dan mij. Dus als ze huilt pijn heeft of ziek is gooit ze haar naar papa ook als mensen met haar praten of spelen gaat ze helemaal mee en blijft ze op de schoot van mensen die ze niet kent en als ik haar bij mama afzet omdat ik even ergens heen moet mis ik haar zo en kan ik niet wachten om haar te zien maar als zij mij ziet reageert ze niet eig🥲 dit maak mij zo onzeker..
Als de hechting niet goed zit, dan heeft dat invloed op alle relaties die een kind heeft met anderen. Niet enkel op jou. Dan laat het kind bij iedereen afwijkend gedrag zien, zoals bijv extreem claimen, extreme gedragsproblemen, extreem onverschilligheid. Jouw dochter is gewoon in ontwikkeling en voorkeur voor papa en mama komt met fases. Het is niet persoonlijk, hoe lastig dat misschien ook voor jou voelt. Het wordt pas een probleem wanneer je haar onbewust gaat kwalijk nemen dat ze papa “kiest”. Ze is een eigen individu en niet op de wereld gekomen om jouw liefde terug te geven. Dat bedoel ik niet vervelend :)
Hechtingsproblemen ontstaan echt niet zomaar. Dan is er vaak aardig wat aan de hand geweest in de eerste levensjaren. Is dat het geval? Dan kan je altijd deskundig advies inwinnen. Zo niet, dan komt het vast goed.
Hechting problemen gaan veel verder dan wat je omschrijft. Ik lees dat je bij wijze van 24/7 thuis bent en dat het dan prima gaat , tot je man thuis komt of je bij andere mensen bent. Het lijkt me juist een normale en positieve reactie dat ze op andere reageert! Mijn oudste had hier ook een handje van op verjaardagen , ik bestond ook amper voor haar 😅
Ook lees ik dat je een gevolg zoekt in het gegeven dat je maar 4 maanden borstvoeding heb gegeven. En daar ligt ook een hoop denk ik; de druk op vrouwen om maar jaren borstvoeding te geven, word er echt niet goed van 😅 je heb het super goed gedaan en ook zonder de borst vindt er in normale en gezonde omstandigheden hechting plaats .
Je doet het gewoon goed en zo te lezen ben ik niet de enige die dat vind 🤗
WHO adviseert twee jaar borstvoeding, daarbij verminderd langvoeden (vanaf 9 mnd) de kans op borstkanker. Zo gek is dat dus niet.
Maar geven mensen korter borstvoeding, dan zal dat geen hechtingsproblemen veroorzaken. Zolang je er maar bent voor de kinderen. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Maar dat is niet te beoordelen, als we TO niet persoonlijk kennen. Ze kan dat het best zelf beoordelen of het aan een professional vragen. Maar vaak is het ook gewoon een fase: ik heb mama de hele dag gezien, nu is papa thuis en dat is weer even iets nieuws.. heel normaal
Wow, 6 dagen lid... al weer zo'n geweldige opmerking over BV waar je een onzekere moeder mee verder helpt .. Dringend advies om je oogkleppen af te doen, meer empathie te tonen voor andere ideeën of meningen.. iedere moeder kan niet meer dan haar best doen.. Dat jij pro BV bent prima, maar dring je mening hier niet op, de opmerkingen die je maakt maak je de vragensteller(s) alleen maar meer onzeker mee...
De WHO zegt zoveel… 😂 borstvoeding is helemaal prima maar flesvoeding ook. Punt. Het gaat om het stigma wat blijkbaar nog steeds erop rust als vrouwen niet of kort borstvoeding geven. Het is belachelijk gewoon. De reacties die hier wel eens voorbij komen…. En de schuld die vrouwen met zich mee dragen als het niet lukt…. Moeders weten allemaal hoe het om al die ballen in de lucht te houden, ondertussen ook nog jezelf een beetje florisant voor de dag laten komen en een leuke broodtrommel klaarmaken voor je kind. De WHO kan beter richtlijnen geven voor een gezond verwachtingspatroon en beeld rondom vrouwen , als dat helpt voor het percentage aan mensen wat nu ook daar zoveel waarde aan hecht… maken we het een stukje leuker van 🙃
De vraag van TS ziet op hechting, en de reactie van Momtini op het feit dat ook zonder de borst hechting plaatsvindt. Je had de eerste alinea van je reactie dus gewoon kunnen weglaten. Wat maakt dat je zo'n zendingsdrang hebt op het gebied van BV?
Who adviseert 1 advies voor de hele wereld. Er zijn echt landen waarbij bv flink de voorkeur verdient boven de fles (slechte kwaliteit drinkwater, weinig beschikbaar bronwater, minder eisen aan flesvoeding, gebrek aan hygiëne, etc.) en langvoeden belangrijk is ivm minder toegang tot gezond gevarieerd eten. Maar in NL doe je een kind echt niets tekort met flesvoeding en of met kort borstvoeden. En al helemaal niet in de binding/hechting. Fijn dat je dat ook zegt: Toch een opmerking plaatsen van ‘het is wel het advies’ (of ook vaak ’het is wel het beste’ of ‘als het écht niet lukt is een fles prima alternatief’) dat vergroot ook die druk. Fles is gewoon prima, kort borstvoeden ook, extra opmerkingen niet nodig. En 4 maanden is niet eens kort. Eens met Momtini, de druk die ‘bv is het advies’ soms oplevert mag er echt af
Als dat niet voor Nederland geadviseerd was, zou dat er wel gestaan hebben. In Nederland is de voeding ook niet zo best. Veel mensen eten veel bewerkte rommel, uit pakjes, blikjes en zakjes, omdat ze geen tijd hebben of zin hebben in koken. Maar 20% van wat er in de winkel ligt is gezond.
En vrouwen die in bepaalde landen amper te eten hebben, weinig tot geen water, zoals in Palestina, hebben weinig tot geen melk meer, kunnen hun babies niet voeden. Dus dat klopt niet. Zij hebben meer baat bij kunstvoeding, omdat ze zelf geen voedingsstoffen hebben. Ik hoorde ze laatst dat zeggen op tv.
je raakt nu een hele andere discussie aan dan waar we het over hebben. Ook dat is weer iets van nu , waarom de huidige problematiek omtrent Palestina erbij halen ; We hebben het over borstvoeding en de druk op vrouwen…
Serieus? Iemand had het over borstvoeding in arme landen, waar eten en drinken schaars is. Ik denk dan meteen aan hun, zij hebben het het zwaarst. Mijn gedachten en gebeden gaan uit naar de mensen daar. De vrouwen die hun kinderen niet kunnen voeden, omdat ze geen gram eten of slok water in hun lijf hebben.
Zij willen borstvoeding geven, maar kunnen het niet. Zijn zij geen vrouwen, zoals wij vrouwen zijn? Waarom zouden ze niet genoemd mogen worden?
Als vrouw zijnde én moeder zijnde, heb ik het net ze te doen.
Echt, had me maar niks gevraagd.
Ik ga hier ook verder niet meer op in, prettige avond verder
Ze adviseren niet per land, dat is mijn punt. Het gaat er om dat je in NL echt niets fout doet als je de fles geeft en dat de druk die op bv geven ligt gewoon vrij intens kan zijn. En dat er altijd als iemand zegt: joh ik heb/je hebt een prima keuze gemaakt, er tóch even gezegd wordt dat de andere keuze eigenlijk wel de bedoeling had moeten zijn omdat het advies is, beste is, etc
@sakina. Het zwaarste? Er zitten onschuldige burgers + een geheel gezin (als ze nog leven) onder verschrikkelijke omstandigheden in tunnels vastgehouden. Maar… daar horen we bijna niemand over
Ze is nog maar 1 hè. Nog zo klein. Laat haar zichzelf gewoon zijn zonder alle verwachtingen. Heb vertrouwen in haar en geef liefde, ongeacht haar reactie
Dat ze erg naar papa trekt vind ik niet gek, dat is heel normaal en meestal een fase. Dat ze op jou nauwelijks reageert als je haar ophaalt hoeft ook niet gek te zijn. Maar dat ze (liever) bij wildvreemden op schoot gaat zitten vind ik wel altijd een beetje een rode vlag. Waarmee ik niet wil zeggen of er wat is/wat er dan is, maar is voor mij wel een signaal om beter te kijken.
Mijn kinderen zijn ook sociaal, maar zouden nooit bij een wildvreemde op schoot gaan zitten. Ik zeg ook niet dat er wat is, maar wel dat het voor mij een reden is om even beter te kijken omdat de meeste kinderen met een gezonde hechting niet bij een wildvreemde op schoot kruipen.
Wat een onzin 😂 het gaat hier over een kind van een net een jaar. Je hebt hele eenkennige kinderen op die leeftijd, maar niet allemaal hoor. Hebben mijn kinderen nooit echt last van gehad.
Dan heb ik ook bijzondere kinderen hoor. Als er bijvoorbeeld visite kwam die ze niet kenden, zaten ze binnen no time op schoot. Als ik in de wachtkamer bij de huisarts zat, vonden ze altijd een omaatje om mee te geinen en die werd ook gewoon geknuffeld. Een nieuwe juf op de opvang werd ook meteen besprongen. Met een ouder of vertrouwde juf er bij voelden ze zich gewoon zeker en gingen ze lekker op ontdekking uit, lijkt me echt een prima ontwikkeling.
Was je zwaar depressief na de geboorte en negeerde je het? Als het honger had of pijn negeerde je het? Als je er gewoon altijd als moeder was dan heeft je kind geen hechtingsproblemen. Laat je niet gek maken in de hype van tegenwoordig dat elk kind wat een weerwoord krijgt gelijk niet goed gehecht zou zijn. Kinderen hebben voorkeuren, hier ook. Zoon rent altijd naar papa als we er allebei zijn en hij heeft pijn of is blij, om als hij echt dieper ergens mee zit te zeggen ‘mama jij bent de enige die mij echt begrijpt’ … er is geen goed of fout in ..
Haha dat. Als de jongste valt, recht voor mijn neus, staat ze op en gaat ze papa zoeken die haar dan moet troosten 😂 ik doe er niet toe. Als papa er niet is, moet het wel heel erg zijn wil ze door mij getroost worden. En de oudste is precies omgekeerd 😏
Mijn kinderen hadden dit andersom en mijn man werd er ook erg onzeker van. Ze zijn inmiddels al weer wat ouder en papa is echt hun grote vriend. Ze blijven een voorkeur hebben voor mama, maar dat betekent iet dat ze niet gek zijn op papa. Ik had het vandaag met mijn collega erover. Zij heeft een prima band met haar dochter, maar de band tussen vader en dochter kan ze nooit evenaren, die is heel speciaal. Haar dochter is inmiddels 30+ en dit is altijd zo geweest. En als ik mijn kinderen ophaal ergens vandaag krijg ik hooguit de reactie ‘ben je er nu al’. Ik heb net ook maar even iets langer doorgewerkt, ander ben ik veeeel te vroeg bij de bso en krijg ik ze niet mee. Ik betrek dit niet op mezelf, maar op het feit dat ze het naar hun zin hebben en ik ze dus stoor in hun spel (en dit is altijd al zo geweest, ik was ook we eens jaloers op de ouder waarbij de kinderen wel op hun af rende 🙈). Betrek het niet op jezelf, je bent haar moeder en ze wil echt niet zonder je, al laat ze dat misschien nog niet zo goed merken.
Nee joh, er is niks mis. Ze heeft geen hechtingsproblemen want ze is prima gehecht. Aan haar vader, maar ook aan jou. Dat jij een andere relatie met haar hebt dan ze nu met haar vader heeft, zegt niets over de sterkte van die band. Hoe fijn is het als je kindje zelf durft te spelen of contact durft te leggen met nieuwe mensen, en daarbij niet de hele tijd aan jou geplakt is? Bij jou voelt ze vertrouwen dat te doen. Kinderen hebben vaak een voorkeur, en die wisselt ook vaak wel een paar keer. Niet leuk als je de ouder bent die aan het kortste eindje trekt. Maar als ze nu vaker naar jou had getrokken of papa niet wilde als ze pijn had maar jou, dan zou je toch ook niet zeggen dat ze niet goed gehecht is? En dat een kindje van net 1 niet komt als je roept, is ook niks geks. Ik lees niks om je zorgen om te maken hoor.
Ik lees niks raars. Mijn dochter heeft precies dit gehad op die leeftijd. Ze ging gewoon huilen als ik haar wilde pakken van papa. En was ook liever bij m’n schoonouders of ouders dan bij mij. Is hier een fase geweest, ze is nu 20 maanden en trekt nu juist weer meer naar mij toe. Ik heb hier nooit wat achter gezocht.
Het is in ieder geval heel normaal dat er (tijdelijke) voorkeur is. Ik zou me er echt niet druk om maken, zeker niet zolang er geen dingen gebeurd zijn die een impact kunnen hebben op de hechting. En sowieso niet op googlen. Ik was er een keer op aan het googlen en kwam toen op website terecht waarop mensen vertelden dat ze hun 1-jarige kind non-stop een zonnebril opzetten zodat hij geen vreemden kon aankijken, want hij hield van socializen met vreemden dus hij had een hechtingsstoornis. Nee, dat is echt een gewéldig plan 🙈
Hahahahaha nee dat ook weer niet, het is eigenlijk altijd wel zo geweest maar de kleine dingen stapelen zich op waardoor ik me zorgen maakt ze blijft bv graag op de schoot bij een vreemde en als ik haar terug roept komt ze niet naar mij
Niet ieder kind is altijd continue aan mama, snap als ze een goede band heeft met papa, die heel de dag van huis is dat ze de voorkeur geeft aan hem. Het is juist een goed teken, het is jouw onzekerheid die geprojecteerd wordt op je kind. Is iets wat jij zelf kan veranderen niet jouw kind, jouw kind is een kind en kan niet voldoen aan jouw verwachtingen. Je voelt je afgewezen als persoon niet als mama komt ergens vandaan
Heel vervelend als je je zo voelt ..maar het is wel normaal denk ik. Mijn dochters riepen ook weleens als ik ze op kwamen halen bij school of speelzaal “ NEE NIET JIJ!! “ dan hadden ze liever oma op papa gehad. Meestal hebben ze daar ook wel weer ergens een egoïstische motivatie voor hoor haha. Van oma krijgen ze koekjes…papa doet dit of dat wat ze willen.
Ik lees eigenlijk niets raars, als ik hier kijk hebben de meiden ook altijd meer aandrang naar papa gehad en de knul naar mij toe. Als jij bijvoorbeeld continue bij haar bent of meer is het ook niet raar dat het lijkt alsof ze enthousiaster van een ander wordt.
Overigens ik lees hieronder dat je borstvoeding aanhaalt, dat heb je toch maar mooi 4 maanden gegeven, voeden in het algemeen bind, daar maakt het weinig voor uit wat het is.
Ik lees voornamelijk veel onzekerheid, niet nodig lieve mama!
Och meis je praat jezelf onzekerheid aan en dat is nergens voor nodig. Hechtingsproblematiek gaat veel verder dan even bij papa willen zitten. Lijkt mij ook dat er met de leeftijd van 1 jaar nog weinig over valt te zeggen..
ik heb mijn zoon nooit een druppel borstvoeding gegeven en de band die ik met hem heb is mega sterk, ook altijd al geweest. dit staat dus echt helemaal los van wel of geen borstvoeding
Borstvoeding of flesvoeding zegt helemaal niets over hechting. Ben je niet aan het zoeken naar een oorzaak? Ik lees eigenlijk helemaal niets geks, het kan maar zo dat het over een paar weken maar zo weer anders kan zijn en papa niet meer mag troosten. Ik denk dat je je verwachtingen bij moet stellen... Niet ieder kind komt blij naar papa of mama toe als ze opgehaald worden, sommige zijn gewoon heerlijk geconcentreerd aan het spelen.
Maar als papa haar gaat ophalen is ze wel heel enthousiast of wanneer we eens samen weggaan en we gaan gaar samen ophalen is ze heel blij naar papa maar mijn negeert ze
Ik bedoel de geboorte, zijn jullie lang van elkaar gescheiden geweest, heb je niet veel huid op huid contact gehad, heb je niet in kunnen spelen op haar behoeftes, heb je haar laten huilen als baby? Is er in de familie situatie iets geweest, of heb je zelf veel stress ervaren?
Lachen andere kinderen wel naar jou? Soms heeft iemand een gezicht dat niet uitlokt tot lachen. Bijvoorbeeld als de ogen droevig staan. Doe je weinig aan. Maar op deze leeftijd is lachen over het algemeen een weerspiegeling van wat de volwassene doet... Niet perse de uiting van een eigen emotie.
Onze jongste dochter is ook echt papa's meisje. Ze is nu 2,5 en nu kan ik haar ook op bed leggen en vraagt ze ook echt om mij. Mijn man heeft verreweg de meeste poepluiers van haar verschoond, want dan ging het zonder gedoe. Ook best een voordeel voor mij ;)
Ohh jaa dat is zeker een voordeel ook bij mij hoor, maar als je haar gaat afhalen bij oma na 3 uurtjes verwacht je zo dat ze heel gelukkig is maar zij kijkt me aan en speelt verder dat is wat me onzeker maakt
Onze kinderen zijn laatst heerlijk bij mijn ouders op de camping geweest. Denk je dat ze naar huis wilden? Ze hadden het ontzettend leuk gehad, lekker naar de dierentuin geweest etc. Hadden echt geen zin om naar huis te gaan
Jouw verwachtingen zijn niet realistisch. Je kindje is hartstikke jong en jij wilt dat ze reageert alsof ze 3 jaar is... Het lijkt erop dat jij bevestiging bij haar zoekt. Hoe is je zelfbeeld?
Mijn oudste was ook zo. Nooit blij wanneer ik hem ophaalde bij speelzaal bijvoorbeeld. Gewoon kil. Maar bij papa ook niet. Wel periode geweest dat hij meer van papa aannam dan van mij. Als hij snachts wakker werd kroop ik stilletjes naast hem want als hij merkte dat ik het was gilde hij moord en brand😝 Nu ben ik de enige die hem savonds nog mag kriebelen etc en knuffelen in bed. Hij heeft wel autisme trouwens
Wat vervelen dat jij je zo voelt, hier is het andersom. Ik probeer juist als ze huilt of pijn heeft mijn partner aan te haken zodat ze weet dat ook hij haar kan troosten.
Onze dochter is gek op boekjes met dieren, iedere dag heeft ze een momentje dat 1 van ons echt met haar zit en samen het boekje doorbladert en dierengeluidjes maken die ze dan na doet.
We plannen geen 1 op 1 momentjes in hoor, dat gaat vanzelf maar ik probeer er echt op te letten dat ik me niet bemoei met ze als ze samen aan het keutelen zijn.
In het weekend gaat mijn vriend ook vaak met haar douchen of in bad en heeft dan wat speeltjes waar ze mee speelt of samen mee spelen, ik ga er bewust niet bij staan zodat ze niet naar mij trekt dan.
Hi wat goed dat jij dat zo doet! Maar ik werk zelf niet dus ben 24/7 met haar eig ook spelen en alles gaat heel goed tot dat papa van werk komt of iemand of ze ziet iemand anders en dan ben ik vergeten 😅, ik snap dat kinderen enthousiast zijn als ze hun papa na een lange dag weer zien maar dan komen ze terug naar mama of als ze zich niet goed voelen naar mama maar zij duwt mij weg en lijkt of ze me niet wilt dan
Ahh, misschien dat dat het wellicht wel is. Jij bent er altijd en zoekt ze misschien ook troost bij een ander, het lijkt me wel erg vervelend want eigenlijk wijst ze je af en jij wilt niets liever dan haar troosten.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (58) Verversen