De band met mijn schoonouders is nooit zo goed geweest, maar sinds we kinderen hebben is het nog veeel erger/slechter geworden.
Ik probeer altijd mijn best te doen, toon interesse, we gaan op mijn initiatief koffie drinken. Waarom? Omdat ik wil dat mijn kinderen een band opbouwen met hun opa en oma.
Echter krijg ik naar mijn hoofd dat ik een slechte moeder ben (ik ga niet naar mijn kind wat valt terwijl hij geen kik geeft), verder hebben wij te horen gekregen dat ons kind als baby altijd naar spuug rook, dat er teveel kattenharen in huis zijn, dat de jongste eczeem heeft door onze slechte hygiëne. Blabla.
Mijn zwagers en schoonzussen hebben ook kinderen en mijn schoonouders vinden deze kinderen fantastisch. Ze passen heel regelmatig op, inclusief logeren, doen leuke dingen met de kinderen als naar de dierentuin en speeltuin. Onze kinderen mogen nooit komen logeren, oppassen is altijd moeilijk, en iets leuks doen ze al helemaal nooit.
Ik word er keer op keer verdrietig over. En elke keer probeer ik het weer goed te krijgen vanwege mijn man (hij begrijpt het, vind het ook teleurstellend, maar ja het zijn toch z'n ouders) maar elke keer komt er weer een lompe opmerking of kut situatie waardoor er weer een conflict is.
Ik wil mijn kinderen de band (al vraag ik me af of je daarvan kan spreken maar oké) met hun opa en oma niet ontnemen, en met hun neefjes en nichtjes.. Maar ik wil ook niet steeds gekwetst worden. Er zijn al meerdere gesprekken hierover geweest maar het haalt allemaal niks uit. Mijn schoonouders doen nooooit wat verkeerd en hoe ik het zie klopt uiteraard echt niet.
En vanavond. Jawel: gesprek 100 en ik weet nu al dat het toch niks uithaalt. Wat ik ook doe het is toch verkeerd.
En dan krijg ik de adviezen van mensen : sta er boven en laat je niet kwetsen.
Nu mijn vraag : Hoe dan?!!! Hoe kan ik ervoor zorgen dat het mij niet raakt? Hoe kan ik normaal met die mensen omgaan zonder dat het mij kwetst? De kinderen voelen het nl ook aan want die willen ook niet naar opa en oma of al snel weer naar huis. Hoe ik ook mijn best doe om het niet te laten merken.
Heb je overigens al onderzocht of de eczeem van je jongste van de kat kan komen? Kan een uiting van allergie zijn. Ik heb zelf ook eczeem (wordt o.a. uitgelokt door huisdieren) en het is echt heel vervelend. Ik zou niet blij zijn als mijn ouders hun huisdier hadden verkozen boven mij.
Gelukkig is hij er over heen gegroeid!! Rond de 1 jaar werd het minder. We hebben van alles geprobeerd (verschillende zalf, homeopaat, dermatoloog) niks hielp. Maar ik heb het wel heel erg kwetsend gevonden dat mijn schoonouders ondanks dat doodleuk zeiden dat het onze schuld was de eczeem
Fijn voor hem! Overigens was ik er ook overheen gegroeid (na mijn kindertijd). Paar jaar geleden allergische reactie op medicatie (uitte zich in heel veel eczeem) en sindsdien af en toe weer een klein plekje. Wat ik dus wil zeggen is dat het volgens mij niet mogelijk is om er volledig van af te raken, het zal soort van sluimerend aanwezig blijven zijn en later weer op kunnen spelen.
Ik denk dat je ten eerste niet meer in gesprek moet gaan met je schoonouders. Het is toch altijd jouw woord, tegen het hunne. Ga op bezoek, drink je bakkie koffie. Bij commentaar: 'ik vind het niet nodig, dat is mijn visie en gelukkig is hij mijn kind' en klaar. Gaan ze de discussie aan? Blijf het gewoon herhalen: 'ik blijf bij mijn standpunt!' en leidt ze af: 'Wat staan jullie planten er mooi bij zeg!'
Als het je écht heel erg tegen gaat staan, ga je gewoon niet meer op bezoek en gaat je man erheen met de kinderen. En als je kinderen niet willen moet je je bedenken voor wie je die band nou op wilt houden: je schoonouders kunnen zelf initiatief nemen. Jij zit er niet op te wachten. Je kinderen zitten er ook niet op te wachten... de band met nichtjes/ neefjes hoeft niet perse bij de grootouders thuis te worden onderhouden toch? Ga gewoon gezellig daar op visite, nodig eens een neefje/ nichtje thuis uit voor een logeerpartijtje of een leuk uitje etc.
Dit zijn het soort mensen waarvan ik mezelf volkomen zou afsluiten omdat ze een extreem negatief effect op me zouden hebben. Net als vele anderen hier raad ik je aan om gewoon geen moeite meer in een relatie met ze te stoppen, want als je zelf al aangeeft dat je de enige bent die de moeite wil doen EN dat je eigen kinderen aangeven dat ze het niet willen, heeft het gewoon geen nut. Ook de 100 gesprekken waarvan je weet dat ze niks uithalen zijn een pure verspilling van je tijd en energie. Bovendien kan hun gedrag tegenover je kinderen versus hun andere kleinkinderen een zeer pijnlijke indruk op jouw kids achterlaten en daarnaast zien je kinderen ook hoe je eigenlijk de kritiek over je heen laat komen. Ik zou zeggen: geen afspraken meer maken en als je met ze moet omgaan (op een verjaardag bijvoorbeeld), hou zoveel mogelijk over je eigen leven en je gezin voor jezelf, dan geef je ze ook geen kans om iets tegen je te gebruiken. Ik denk dat dat de beste manier is om te zorgen dat het je niet raakt.
Trouwens: Hebben ze nog jouw ouders die wel fijn zijn? Of misschien vrienden van de familie die ze wel graag zien? Dan zou ik me meer daarop richten namelijk.
Ik zou het voorbeeld geven aan je kinderen hoe je op een respectvolle manier je grenzen bewaakt en niet over je heen laat lopen. Dat voorbeeld gaan ze zo te lezen zelf ook nog nodig hebben met hun grootouders.
Hoe komt het dat je dit zo graag wil voor jouw kinderen? Vaak zit het in een stukje eigen trauma (herken veel van wat je zegt en bij mij komt het vanuit mn kindtrauma wat niet verwerkt is maar ik heb wel een manier gevonden om er beter mee om te gaan voor mijn eigen kinderen) Ik laat onze kinderen bijv de vraag over logeren zelf stellen aan opa en oma, dan mogen zij de kinderen teleurstellen ipv dat ik die boodschap doorgeef. Raakt mij ook anders merk ik. Snap dat je het nu anders zou willen.. maar misschien is het loslaten wel het beste. Wat moet gebeuren voor jouw kinderen gebeurt dan wel denk ik ☺️
De enige manier om er boven te gaan staan is afstand nemen. Laat je man het maar oplossen. En als hij niet voor jou of zijn kinderen op wil komen, dan geef jij een grens aan. Prima dat je het niet wilt zien of horen hoe je ouders tegen mij doen, en hoe ze onze kinderen behandelen, maar dan trek ik een grens, ik ga niet meer mee. En als de kinderen aangeven niet meer mee te willen zijn ze daar vrij in. Ik ga ze niet dwingen in een ongezonde relatie. Dan ga je zelf maar naar je ouders. En als ze eens bij jou komen, niet wegvluchten. En doen ze naar of vervelend, dan waarschuw je een keer, dat ze je niet leuk hoeven te vinden, maar als ze niet gewoon respect voor je kunnen opbrengen, dan is daar het gat van de deur.
Daar heb je even een dosis moed voor nodig, maar als je eenmaal je grenzen aangeeft, zeker in je eigen huis, en ook doet wat je zegt, dan heb je wellicht een kans dat ze afdruipen en zo niet, dan is de laatste stap ze niet meer bij je binnen laten. En is je man het er niet mee eens? Dan moet hij er maar wat aan doen als hij dat lef tenminste heeft ;)
Ik zou gewoon heel snel stoppen met je best doen. Want voor wie doe je het? Je kinderen niet, want die worden ongelukkig van de situatie door hoe jij je voelt. Je schoonouders zitten er duidelijk niet op te wachten. Ik zal gewoon afstand nemen en ze laten voelen hoe het is als je niet meer langs komt. Moet van 2 kanten komen, aan een dood paard trekken helpt niet.
Ik nam afstand van mijn schoonouders en nul energie er nog in steken. Als het heel duidelijk is dat je je kinderen er geen plezier mee doet, waarvoor zou je dan nog hiermee doorgaan? Jij stopt met gezellige momenten creëeren want die zijn er niet en zullen ook niet meer komen. Maak samen met je man duidelijke afspraken hierover. Als jij niet meer gaat of energie erin steekt wil niet zeggen dat hij dat ook met doen. Je kunt ook voor jezelf een time out doen als gezin. Bijvoorbeeld een maand niks doen. Eens zien wat er dan gebeurt en wat het met jou en jullie doet. Je zou nog kunnen investeren in overig familie voor de band met neefjes/nichtjes maar als dar hetzelfde resultaat is, ook niet meer doen. Klinkt hard maar waarom doorgaan met steeds dit resultaat? Je bent een volwassen vrouw die zoveel beter verdient!
Hoe dan vraag je.... gelijkreactie geven op een lelijke reactie van hun. Ik zou zeggen STOP, hoor je wat je nu zegt?! Ik stel die lelijkheid niet op prijs. Ik laat mij absoluut niet kwetsen, ik kwets een ander ook niet.
Ik denk dat je genoeg geduld hebt gehad. Dat vind ik knap. Maar soms moet je voor jezelf kiezen en er boven staan.
Als je aan je eigen twijfelt of dingen zelf miss ook niet fijn vind en een ander bevestigd dit of heeft er een mening over kan het heftiger binnen komen.
De opa en oma van mijn partner hebben altijd iets te zeiken en het doet me oprecht niets meer. Ik kap het meteen af en nu wordt het steeds minder. Waarom doet het me niets, puur omdat er een generatie kloof is en ik weet wie ik ben en waar ik voor sta. Kan niet iedereen please en dat hun ergens anders over denken is prima en ene oor in en andere oor uit. En mijn man zegt er ook zeker iets van inmiddels in begin vond hij het lastig maar gezegd verplaats je dat het anders om zou zijn. Het laat me nu echt koud
Wat vind je partner hiervan? Waarom moet jij je best doen om de band tussen opa en oma en jouw kinderen goed te houden? Lijkt mij een mooie taak.voor jouw partner. Dan kan je zelf wat afstand nemen.
Ik had een lange tijd geen contact met mijn schoonouders. Sinds onze dochters geboren zijn zien we elkaar af en toe weer. De laatste keer was het zelfs gezellig. Mijn man en dochters gaan overigens wel regelmatig naar zijn ouders hoor.
Mijn advies: zelf niet meer gaan. Laat man en kind maar gaan
Gewoon ene oor in andere oor uit en denken je heb je eigen ouders nog als wel liefhebbende opa en oma. Je kan hun liefde niet afdwingen en ze zijn jou energie niet waard je heb zoveel moeite proberen te doen om de band goed te hebben maar meer kan je gewoon niet doen. Stop er minder energie in je kinderen doe je er ook geen plezier mee als hun het door krijg ga er gewoon sporadisch heen
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar laat het probleem bij hen en stel je verwachtingen bij. Ik ben erg voor familierelaties behouden en aan dingen werken, maar het klinkt alsof je genoeg je best hebt gedaan en er verandert niets, dan komt de tijd van loslaten inderdaad.
Zie het zo: dat zij zich zo gedragen is niet zielig voor jullie maar zielig voor hen. Dat ze zo zuur in het leven staan, dat ze hun eigen kind en zijn gezin niet accepteren zoals ze zijn en het nodig vinden om andere te kleineren... dat is ontzettend triest, onvolwassen en sneu. Waarom zou een belediging van zulke mensen jou moeten raken? Zij missen een band met hun eigen kind, een leuke schoondochter en geweldige kleinkinderen. Jullie missen eigenlijk niks. Haal jezelf uit die cirkel door er niet aan mee te doen. Probeer ze niet te veranderen, ga er niet tegen in. Denk gewoon, tuurlijk joh, daar gaan we weer .. en laat het waaien. Haal je schouders op en zeg alleen iets van 'prima'. Als het niet meer aankomt, is er niks meer aan voor de andere partij. Be Switzerland.
Na al die jaren en gesprekken zonder verbetering, accepteer dat ze nooit leuk tegen je gaan doen, en dat je het nooit goed zal doen in hun ogen. Roei met de riemen die er zijn. Niet betrokken grootouders voor je kinderen, een neutrale oppervlakkige relatie met je schoonouders. Jammer, maar helaas.
Richt je op de positieve mensen in je leven. En de rest van de familie kun je gewoon zien als je opa en oma minder ziet of het wel gezellig met hun hebben als het met opa en oma niet gezellig is.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (20) Verversen