Onze 5e is nu 10 dagen oud. Een prachtige snelle thuisbevalling gehad met daarna een fluxus. Lichamelijk voel ik me top. Ondanks de beroerde nachten. Vanaf dag 6 breng ik zelf de kinderen naar school. Maar emotioneel voel ik me een wrak. Kan overal om janken. Tot wanneer is normaal? En wanneer moet ik me zorgen maken? Een depressie kan ik niet echt gebruiken 😅
Joh.. rustig aan meis... je bent net bevallen! 10 dagen je telt nog dagen.... nog niet eens 2 weken. Even een pas terug. Zelf had ik altijd na een maandje/ 6 weken dat ik me niet meer pasbevallen voelde.... komt goed hoor. Probeer een goede band met je kindje te krijgen Dat vind en vond ik altijd heel belangrijk. Dat sleept je er door heen haha Nogmaals... even een stapje terug... hormonen vliegen nu alle kanten op. Komt echt goed
Piepjong inderdaad... net uit het ei Ik denk absoluut niet dat je een depressie hebt.... vind dat dat woord veel te snel genoemd wordt. Het is nu gewoon hectisch... alle veranderingen.. slaaptekort... hele gezin wat maar door draaft..... Het komt echt goed... geef het de tijd En je weet het: geef je baby iedere dag 1000 kusjes... dat helpt enorm
Wat ben je al goed bezig zo kort na je bevalling! Probeer ook tijd voor jezelf in te plannen en rustmomenten te pakken. Moeilijk is dat met een groot gezin!
We waren volgens mij op dezelfde dag uitgerekend.. (13 september) en ik loop nog steeds zwanger rond (41 weken)... Bij mij weer de andere kant, ik wil zo graag bevallen dat ik daar bijna depressief van word!
idd neem je tijd. Plan rust in, elke dag. Stel je prioriteiten. Verder het mag echt wel even duren die sombere dagen. Maar het moeten niet weken gaan worden en het moet niet erger worden. Daarnaast moet je nog wel rationeel blijven. Bloedverlies doet veel met je en dat kost tijd om te herstellen. Maar dan moet je je lichaam daar wel de kans voor geven.
Mijn kleine is maandag 6 weken de eerste 2 weken juist amper gehuild had hevige fluxus (2,5 liter), ook zware bevalling gehad. Vanaf de tweede week werd het steeds moeilijker met onze kleine veel onrust, krijsen en pijn. Toen kwamen mijn tranen in veelvoud en nog steeds heb ik het soms erg zwaar. De kleine slaapt zeer moeizaam en door vermoeidheid ben ik veel vatbaarder voor de tranen. Daarnaast zegt men om mij heen ook van, vergeet niet bevalling is al zwaar en die van helemaal, dan ook 2,5 liter bloed verloren en een meisje wat het erg moeilijk heeft. Dus geef jezelf de tijd!! Geldt voor jou ook, geef jezelf de tijd!! :)
Rust en tijd mag je jezelf wel geven! Een kind op de wereld zetten is hormonaal niet niks. Maar houd het wel in de gaten. Ik heb na mijn tweede een pnd gehad (Postnataledepressie).
Ik denk dat je jezelf iets meer rust en tijd mag gunnen, zodat je ook emotioneel tot rust kan komen. Dan is dit sneller voorbij Ik vrees dat je jezelf een beetje voorbij rent, door te snel te willen...
Ben je bekend met depressie? Hormonen zijn opzicht normaal. Hoe was het bij je andere kinderen. Als je dit niet herkend zou ik even met de huisarts overleggen.
In het verre verleden maar niet in de periode dat ik kinderen heb. Bij de andere kinderen had ik geen onbezorgde kraamweek. Ziekenhuisopname vanwege baarmoeder ontsteking, borstontsteking, etc en mijn dochter lag in de couveuse. Wel was mijn vierde bevalling traumatisch dat de verpleegkundige een psycholoog langs mijn bed stuurde maar daarna was ik wel happy. Deze kraamweek loopt op rolletjes maar misschien heb ik daarom minder tijd om alles te verwerken ofzo. Omdat ik alles zelf weer doe.
Vandaag bloed geprikt. Misschien dat het toch door het bloedverlies komt.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (18) Verversen