Ik ben 26 jaar en ik woon samen met mijn vriend waar ik al bijna 12 jaar een relatie mee heb, en onze twee katten. We hebben altijd al een kinderwens gehad, maar hebben gewacht tot we oud genoeg waren en financieel stabiel. In mei 2017 ben ik gestopt met de pil en begon voor ons het grote avontuur. Helaas was het iedere maand een kleine teleurstelling. Toen ik na een jaar nog niet zwanger was heb ik bij de huisarts advies gevraagd. Hij zei mij nog even geduld te hebben, het kan soms nou eenmaal langer duren. In het tweede jaar heb ik een aantal keren voor, tijdens en na de ongesteldheid vreselijke buikpijn gehad. Maar echt zo'n buikpijn dat ik bijna de ambulance wilde bellen. Vreselijke wee-pijnen (zo voelde het in ieder geval) en overgeven, duizeligheid, paniek van de pijn. Huisarts kon niks ontdekken, zei dat het waarschijnlijk stres van mijn werk was en dat ik rustiger aan moest doen. Deze pijn heb ik denk ik 4 keer gehad. 2 keer na de seks en 2 keer compleet onverwachts.
Weer een jaar verder... nog geen zwangerschap. Dag huisarts, daar zijn we weer. HA heeft mij en mijn partner doorgestuurd naar de Gynaecoloog om verder onderzoek te doen. Met uitzondering van lichte endometriose en een cyste van 3 cm konden ze niks vinden waardoor ik niet zwanger zou kunnen worden. Wellicht dat daar wel die pijn vandaag kwam. Ook het sperma van mijn partner bleek prima in orde te zijn, dus daar kon het ook niet aan liggen. Blijven proberen dus!
En ja hoor, een maand later blijk ik zwanger te zijn! We zijn natuurlijk dolblij en gelukkig. We hebben geen idee hoe het kan dat het na 2 jaar opeens wél gelukt is, maar wat maakt het ook uit?! Nu heb ik alleen 2 vragen waar ik al mee loop sinds de positieve zwangerschapstest.
1. Ik heb 4 juni voor het laatst gebloed. Dit zou betekenen dat ik nu ongeveer 6 weken zwanger ben. Kan deze ongesteldheid ook iets anders geweest zijn? Ik heb namelijk het gevoel al verder te zijn dan 6 weken. Mijn borsten zijn al weken pijnlijk en ook al wat gegroeid. Ik ben erg slank en begin al een heeel klein beetje bolling te zien. Is dit mogelijk? Of maak ik mezelf gewoon gek? Mijn partner zegt ook dat hij duidelijk verschil ziet. Verder heb ik veel nachtzweten en onrustig slapen. Misselijkheid heb ik gelukkig geen last van. Ik heb volgende week woensdag de eerste echo bij de Gynaecoloog maar ik ben zo benieuwd hoe ver ik ben!! Willen jullie je ervaring hiermee delen?
2. Omdat het zo lang heeft geduurd voor ik zwanger ben geworden, ben ik heel erg bang dat ik een miskraam krijg.. Ik weet dat ik de natuur zijn gang moet laten gaan en niet meer kan doen dan heel goed voor mezelf zorgen, maar toch heb ik hier redelijk stres van. Hoe zijn jullie hiermee omgegaan? En is een miskraam altijd duidelijk merkbaar?
Sorry voor het lange verhaal. Ik hoop dat jullie het begrijpen en mij misschien wat gerust kunnen stellen. :) Alvast bedankt & liefs!
Hallo allemaal, Even een kleine update. Ik heb mijn eerste echo gehad en ben toch net 7 weken zwanger. Tot nu toe ziet alles er goed uit en is er een kloppend hartje. Wat was dat bijzonder om te zien! Sinds een paar dagen helaas wel steeds meer last van misselijkheid en een beetje een depri gevoel. Zullen de hormonen wel zijn, maar ik hoop dat dat gevoel snel weg zakt. Half augustus heb ik mijn termijnecho, ik hoop heel erg dat het allemaal goed gaat maar daar heb ik inmiddels wel wat meer vertrouwen in! Liefs x
Ik heb ongeveer hetzelfde verhaal ! Net voor IUI een positieve test ! Ben nu 7 weken en heb twee echo’s gehad eerste vonden ze t wat klein wel hartje wat klopte, tweede echo was super grootte op schema en hartje ook top. Nu dinsdag weer! Ik heb ook geen vertrouwen in Mn lijf maar de echo’s geven rust. Schrik zeker van krampen maar vaak zijn t mijn darmen. Ook daarvan een bol buikje na t eten en mijn borsten zijn flink gegroeid verder alleen misselijk op lege maag. Hopelijk stelt t je wat gerust ! Liefs 😘
Wellicht makkelijk gezegd, maar niet stressen!! Dat is zeer ongunstig voor je zwangerschap. Vertrouw in je lichaam en probeer ervan te genieten. Houdt de gedachte: "gaat helemaal goedkomen" vast. :)
Wanneer ik me streste dacht ik gelijk aan mijn baby, want zij/hij voelt met je mee. Hoe relaxter je bent hoe relaxter je baby. Ik geloof daar heilig in. :)
De bolling is waarschijnlijk het opzetten van je darmen. Ik zag er met name 's avonds uit alsof ik al 3/4 maanden op weg was. En ik zelf had vanaf de eisprong hele pijnlijke borsten. Ik snap heel goed dat je onzeker bent, zeker als je er al zo lang op wacht. Bedenk dat de meeste zwangerschappen gewoon goed gaan en zo lang je geen last van bloedingen en/of krampen hebt dan vertrouwen hebben in je lichaam en jullie kleine
LittlePea, bedankt voor je lieve reactie! Oké, ik word dus niet gek in ieder geval, en ben waarschijnlijk toch niet veel langer zwanger dan die 6 weken.. Ik doe mijn best het vertrouwen in mijn lichaam te hebben, maar dat is na de afgelopen 2 jaar wat minder geworden. Het voelde voor mij toch een beetje als falen, toen ik maar niet zwanger werd. Ik hoop dat het allemaal voorspoedig loopt!
Allereerst, gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat fijn dat het op de natuurlijke manier toch is gelukt! Een kleine bolling zien kan al prima hoor. Ik was bij mijn eerste ook snel zichtbaar zwanger. Het zijn je darmen, maar dat komt wel door het HCG. Je borsten kunnen ook al heel vroeg in de zwangerschap pijnlijk zijn. Hoort er allemaal bij. Heb vertrouwen in je lijf en in jullie kleine spruit.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (7) Verversen