Ons meisje is nu 9 maanden oud en we genieten heel erg van haar. Ze is een makkelijk meisje met dramatische nachten 🤣, maar dat hoort erbij! Nu is de wens voor een tweede kindje erg groot bij ons, alleen is de vraag: wanneer? Mijn eerste zwangerschap was een HG zwangerschap bestaande uit minimaal 15 keer per dag overgeven. Niet uit bed kunnen komen voor zeker de eerste 20 weken. Ziekenhuisopnames met een infuus en er werd zelfs al over sondevoeding gesproken doordat ik niets binnen kon houden en behoorlijk afviel. Na 20 weken ging het iets beter waardoor ik weer wat dingetjes kon doen, maar over is het tot aan de bevalling nooit gegaan. Nu snappen jullie dus waarschijnlijk wel dat ik heel erg bang ben voor de zwangerschap en helemaal als ik lees dat de kans 85% is dat de tweede weer een HG zwangerschap wordt. Nu heb ik niet alleen mezelf er mee, maar kan ik, mocht het weer gebeuren, dus ook niets voor mijn meisje betekenen en zal ik dus veel van haar missen.
Zijn er meer moeders die dit meegemaakt hebben? Wanneer zijn jullie voor een tweede gegaan? Heb je toen ook HG gehad? Ik ben benieuwd!
Hier ook met de eerste HG. Vanaf week 23 ging het beter, maar nooit helemaal top. Ook ziekenhuisopnames, infuus en sondevoeding. Na 6 maanden alsnog zwanger van nr 2. Ik wilde er gewoon zo snel mogelijk van af zijn. En wederom HG. Deze keer ging het beter vanaf week 18. Maar opnieuw nooit top. Wel maar 1 ziekenhuisopname met infuus, maar geen sondevoeding. Per ongeluk opnieuw zwanger van nr 3 na 6 maanden. En heb behalve ochtendmisselijkheid nooit iets gemerkt van het zwanger zijn 😁
Het moeilijkste met de 2e was dat ik misselijk werd van mijn baby/dreumes zijn lichaamsgeur. Liefde en affectie was dan vooral hoofd op mijn schoot en door zijn haren wrijven. Of mijn man moest dan wat meer aanwezig zijn/inspringen op dat vlak. Maar gelukkig was hij in die periode ook echt een papa's kindje!
Onze zoon is inmiddels bijna 16 maanden. Hier HG tot en met de bevalling. Infuus, sonde; alles erop en eraan. Het was een heftige tijd, absoluut. Ik merkte eigenlijk pas hoe heftig toen mijn vriendinnen voor de tweede ronde gingen en ik mijn eigen zwangerschap ging projecteren op die van hun. Ik kwam er al snel achter dat ik dat ook zo graag zou willen; paraderen met een mooie buik etc. Na veel wikken, wegen en goede gesprekken met mijn man, familie (vangnet), huisarts en verloskundige hebben wij besloten er weer voor te gaan. We hebben een plan gemaakt; niet weken wachten met eventuele medicijnen en ziekenhuisopname, zodat ik nu niet “pas” met 7 weken wordt opgenomen als het mis is, maar meteen actie. Dit geeft mij rust! We hebben familie op de hoogte gebracht en gelukkig reageert iedereen hetzelfde; we helpen jullie wel. Onze wens is nu eenmaal groter dan de angst, maar oh oh, wat hoop ik dat het bij een volgende zwangerschap anders gaat zijn!
Onze zoon is inmiddels bijna 16 maanden. Hier HG tot en met de bevalling. Infuus, sonde; alles erop en eraan. Het was een heftige tijd, absoluut. Ik merkte eigenlijk pas hoe heftig toen mijn vriendinnen voor de tweede ronde gingen en ik mijn eigen zwangerschap ging projecteren op die van hun. Ik kwam er al snel achter dat ik dat ook zo graag zou willen; paraderen met een mooie buik etc. Na veel wikken, wegen en goede gesprekken met mijn man, familie (vangnet), huisarts en verloskundige hebben wij besloten er weer voor te gaan. We hebben een plan gemaakt; niet weken wachten met eventuele medicijnen en ziekenhuisopname, zodat ik nu niet “pas” met 7 weken wordt opgenomen als het mis is, maar meteen actie. Dit geeft mij rust! We hebben familie op de hoogte gebracht en gelukkig reageert iedereen hetzelfde; we helpen jullie wel. Onze wens is nu eenmaal groter dan de angst, maar oh oh, wat hoop ik dat het bij een volgende zwangerschap anders gaat zijn!
Geen ervaring met hg, Maar ik weet wel dat er een verband is tussen een vitamine D te korte en zwangerschapsmisselijkheid. Mijn advies zou zijn ga voor een zwangerschap bloedprikken en zorg dat je waarde boven de 100 zit. Het advies is boven de 50 maar dat is echt heel erg laag. Boven de 80 is al beter maar boven de 100 is het beste.
Ik heb momenteel een hg zwangerschap, ik ben nu 15 weken en helemaal op. Advies kan ik je niet geven, wil alleen zeggen dat ik het heel stoer vind dat je weer voor een 2e wil gaan! Ik hoop dat die soepel verloopt 😊
Hier HG bij de eerste tot 18 weken. Dit heeft er behoorlijk ingehakt fysiek en mentaal… durfde het pas na 4,5 jaar weer aan. Uiteindelijk schelen onze kinderen 5,5 jaar en had het echt niet anders gewild. Bij de 2e ook HG tot 18wkn. 3 ziekenhuis opnames van 3x bijna een week. De oudste zat op school waardoor ik overdag niks hoefde en genoeg aan mezelf had. Zou niet weten hoe ik alles voor elkaar zou moeten krijgen als ze heel de dag om me heen zou zijn eerlijk gezegd hoor… HG is ook echt de reden waarom wij niet voor een 3e durven gaan ondanks de sterke wens weegt de angst voor al die ellende nog steeds zwaarder.
Zelf geen ervaring mee, maar ik zou in elk geval wachten tot je kindje kan lopen. Ik had bij de 2e erg veel last van mijn bekken dus ik was zo blij dat ik niet continue met een kind hoefde te slepen. Lijkt me ook erg zwaar als je mogelijk weer een hg zwangerschap zou krijgen.
Ik moet trouwens wel zeggen dat nog 2 zwangerschappen mijn relatie met oudste dochter niet echt ten goede is gekomen, dat vind ik echt heel jammer. Doordat mijn man de zorg 2x 3 maanden snel achter elkaar op zich heeft genomen, en er daarna een baby was waar mama voor moest zorgen (bv), heb ik in totaal bijna 1,5 jaar heel weinig tijd met haar doorgebracht. Dat steekt mij soms wel, en is voor mij een reden om geen 3e te nemen.
Ik zou iig wachten tot je kindje kan lopen en enigzins naar je luistert. Anders kun je beter een fulltime nanny aannemen, mocht je weer zo misselijk worden...
Ik had bij de eerste HG, wel zonder ziekenhuisopname, maar ik heb de eerste 16 weken minstens 12x ieder dag overgegeven, zonder uitzondering. Zat echt in een diep zwart gat zo ellendig voelde ik me. Dit heeft zeker meegespeeld in het kiezen voor een tweede. Wij zijn er met 1,5 jaar voor gegaan. Toen 2 weken later een positieve test. Helaas met 13 weken een miskraam. Ben wel toen ook heel beroerd geweest, iets minder erg dan eerst, en heb van week 8 tot de miskraam moeten overgeven. 1 maand later weer zwanger, en toen weer iets minder misselijk. Maar wel nog van week 7 tot week 15 3-4x per dag overgegeven.
Moet zeggen viel me alles mee door 2 keer. Die eerste keer was zo vreselijk, echt heel vreselijk. Ik kon niks meer, geen water drinken, niet lopen, dat was echt een zwart gat. Bij zwangerschap nr. 2 en 3 wel op bed gelegen, maar niet zo vreselijk als zwangerschap .Wel was ik heel blij dat nr. 1. al heel vroeg zindelijk was!!
Ik ken iemand die ook hg zwangerschappen heeft gehad. Was echt een questie van zorgen dat er een vangnet was en haar man heeft heel veel (al dan niet alle) zorgtaken op zich genomen alle 9 maanden. Zelfs als ze thuis was was er soms oppas omdat uit bed komen en functioneren er gewoon niet inzat. Bij de laatste zwangerschap waren de kinderen wel alweer wat ouder waardoor beter uit te leggen was dat mama nu even veel ziek was en er niet altijd bij kon zijn. Met een jong kindje kan dat niet zo goed, die vraagt zich dan toch af waar mama is als je veel ziek op bed ligt en de zorg op anderen aankomt.
Mijn kinderen waren 6 & 4 toen ik HG had. Die gingen naar school voor een maand, dan begon de zomer. Mijn man heeft zijn werk echt moeten aanpassen om voor de kinderen te zorgen. Mijn moeder heeft hun na school altijd moeten opvangen indien ze niet moest werken, tot mijn man thuis kwam. Zij heeft maandenlang hun eten voorzien, omdat mijn man niet echt koken kan. Basic dingen kon hij wel, af en toe bestellen of uiteten met hun. Maar mijn kinderen snapten dan ook dat ik echt ziek was. Zelfs wanneer ze in mijn buurt kwamen en ik gewoon hun lijfgeur rook moest ik overgeven. Een baby van 9 maanden snapt dat natuurlijk niet, en kan zich onvoldoende zelf entertainen. En de maanden dat je minder kan spelen en knuffelen met je baby voelt zij veel meer. Een maand is voor hun nmlk veel belangrijker qua groei, emotioneel of fysiek. Als je hulp hebt, word het net ietsjes gemakkelijker maar HG blijft zo zwaar, ik zat in een donker gat. Alleen dat al wil ik mijn kids niet meer aandoen, was enkel bezig met overleven, levenslust was volledig weg.
Alle nadelen kunnen misschien voor een baby anders zijn in de zin van dat ze het sneller vergeet? Ik weet het niet. Ik denk sowieso dat het allemaal goed zou komen, al moet je wel even door een hele zware periode.
...Of misschien valt het gewoon mee.
Ik zou er zelf niet voor kiezen, maar moest het onverwacht gebeuren dan zou ik er vertrouwen in hebben dat het goed zou komen.
Ik had niet officieel HG denk ik, maar ik ben de eerste zwangerschap alleen maar ziek geweest. Letterlijk van begin tot eind. Ook meerdere keren per dag overgeven, slap, moe, hartkloppingen. Ik heb best wat reserves, dus dat scheelt denk ik.
Tweede zwangerschap ook overgeven van begin tot eind, maar niet zo vaak als de eerste zwangerschap. Het ging lichamelijk beter.
Nu weer zwanger en ik geef wel dagelijks over, maar nu is het pas later begonnen. Met 1 - 2x per dag overgeven is het klaar. Het lucht deze keer ook echt op. Nu wil het mentaal niet 😅
Ik ken ook iemand die eerder 2 goede zwangerschappen heeft gehad en nu HG. Het kan dus echt alle kanten op
Heel eerlijk? Een HG zwangerschap komt nooit uit, ook niet als je kindjes al wat ouder zijn. Als je het echt wilt plannen, zou het misschien praktischer zijn als ze op school zitten, maar ook dan loop je tegen problemen aan.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (16) Verversen