Daar ben ik al weer met een vraag over mijn oudste zoon van 8 jaar (groep 4). Vorige week hier een vraag gesteld ivm dat hij school zo makkelijk zei te vinden en hier een gesprek met school over gehad. Ik kreeg toen de indruk dat het allemaal wel wat meeviel. Hij loopt voor, maar niet heel erg veel. Zelf zei zoonlief op dat moment school wel heel leuk te vinden. Ik kreeg het gevoel dat ik een overbezorgde moeder was die de indruk had dat haar zoon zo superslim is, wat niet zo is. Voorgenomen om het te laten rusten en eventueel actie te ondernemen n.a.v. eventuele volgende hoge citoscores. (In het verleden op I+ gescoord, dat is top 10% van Nederland even voor het complete plaatje)
Nu kwam hij gisteren dus thuis met de opmerking dat hij dacht dat het beter zou zijn als hij er helemaal niet was. Niemand had hem nodig. Dat heeft hij meerdere keren gezegd. Uiteraard verontrusten zulke uitspraken mij. Die avond ben ik er op teruggekomen en heb ik een goed en openhartig gesprek met hem gevoerd. Hij blijkt niet lekker in zijn vel te zitten. Hij blijkt hier al meer dan een maand mee rond te lopen. Zijn zelfbeeld blijkt heel slecht. Ik kreeg echt het gevoel dat hij wel eens depressief kon zijn. Ik werd ook vaak met gym als laatste gekozen in een groepje, omdat ik ronduit slecht was in gymnastiek. Maar IK trok het mij niet aan. Hij wel dus. Is kennelijk erg gevoelig voor wat anderen zeggen. Hij wordt niet gepest zegt hij, maar uit de voorbeelden die hij noemde kon ik er uitpikken dat hij zich buitengesloten voelt. Daarnaast vond hij andere kinderen mooier, stoerder, etc.
Morgen maar meteen weer een gesprek met de juf, want het mag niet zo zijn dat een kind zich zo slecht/verdrietig/depressief voelt. Het is niet door iets wat thuis is gebeurd. Ik ben blij dat hij uiteindelijk bij mij is gekomen hiermee. Maar nu? Wat als hij echt depressief is? Zo jong al! Iemand ervaring met depressie bij kinderen zo jong?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A


reacties (9)    Verversen


  • LittlePea

    Schoolmaatschappelijk werk zou jou en je zoon hierin kunnen bijstaan.
    Hier zou ik zeker wel werk van maken, ook al zegt school straks wat anders.

  • duivelse-badeend

    toen mijn zoon 8 was, raakte hij depressief. Dit zag ik meer aan zijn houding en het feit dat zijn ogen dof werden. Die twinkeling was weg, mijn boef was weg... ik had een slome zombie die nix meer deed. Niet buiten speelde, geen vriendjes had en waar niets uit kwam. Ik heb huilend bij de huisarts gezeten dat als er nu niet iets gebeurde ik niet in zou staan voor de gevolgen. Ik hen toen doorverwezen naar kenter jeugdhulp. Daar hebben ze onderzoeken gedaan en ook gesprekken met hem gevoerd waaruit en diagnose kwam die ik al lang wist maar waarop niemand heeft geanticipeerd. Inmiddels weten we dat onze zoon een ernstige vorm van ADHD heeft met daarnaast nog problematieken op andere vlakken en heel erg gevoelig is. Nu hij is ingesteld op de juiste medicatie heb ik eindelijk Mn vrolijke vriendje weer terug! Maar dat heeft dus wel 2,5 jaar geduurd vanaf het moment dat ik huilend bij de huisarts zat

  • Mommyx3

    ik zou zijn iq laten testen. stel dat hij hoogbegaafd is dan kunnen veel kinderen geen aansluiting vinden bij andere kinderen. ook heeft hij een laag zelfbeeld kan ook zijn dat hij de lat te hoog legt en als iets niet gaat zoals hij voor ogen heeft dan is hij in zijn ogen 'slecht. ik zou een gesprek aan gaan met de iber van school

  • Nog-even!

    Mijn broertje was op die leeftijd depressief... Zeer intelligent, maar ook afwijkend qua gedrag... Daardoor erg eenzaam... Hij knapte op toen hij naar ander onderwijs mocht en jaren later bleek hij Asperger te hebben...

  • Nog-even!

    Heel eerlijk, als ik jou was zou ik naar de huisarts gaan om dit te bespreken en een doorverwijzing vragen om hem te laten testen, zowel IQ en gedragsmatig.... Het heeft ons echt geholpen en ook school kan meer met de uitkomst van een onderzoek, dan met onderbuikgevoelens... Niet op elke school wordt er écht naar het hele kind gekeken... En het zijn uiteindelijk ook leerkrachten, geen psychologen.... Ik denk echt dat je hier winst mee kunt behalen voor hem. Hij verdient het om gezien te worden zoals hij is. Ook op school!

  • Mamavananouk

    Ik zou morgen het gesprek alleen met juf doen en zoon er niet bij ookal zegt juf dat zoon er weerbij kan zijn.

  • Jeppie

    Ja, ook een kind kan al depressieve gevoelens hebben! Je ziet dit piekeren en doemdenken wel vaker bij slimne kindjes.

    Onze oudste liep in groep 4 vast, buikpijn op school en negatieve gedachten. Had genoeg vriendjes, maar voelde de aansluiting niet. School opperde SOVA-training, maar de orthopedagoog zei: geen sova-training maar ander lesaanbod op school en een vroeghulpprogramma bij angsten en depressie , het VRIENDEN-programma. Wij kregen een heel ander kind dat weer met plezier naar school gaat en weet wat hij moet doen als het piekeren weer de overhand neemt.

    Ik zou bij de juf wel aandringen op overleg met de IB-er. Op tijd opschalen voorkomt veel leed!

  • Mamavananouk

    Hoog intelligente kinderen voelen zich ook vaak anders dan de rest. Omdat ze ook op een andere manier denken.

  • Mamavananouk

    Klinkt als weinig zelf vertrouwen. Je kan kijken bij rots en water trainingen. Ook sporten zoals aikido waar geen wedstrijd element inzit is goed voor je zelfvertrouwen. Ondertussen wil je ook wat met de uitspraken doen.
    Je kan hulp vragen via jeugd en gezin (opvolger van cb.) zij hebben ons iig goed geholpen met adviezen en omdat dat niet afdoende was heeft dochter via verwijzing van hen een tijd bij de psy gelopen. Evt speltherapie zou je nog kunnen doen.
    De leeftijd van je kind is ook wel de leeftijd dat ze zich bewust worden dat iedereen anders is.
    En dat je zelf dus anders bent kan ook tot ze doordringen. Het benadrukken dat iedereen anders is en dat sommige heel goed kunnen rekenen en andere goed kunnen tekenen of sporten hielp hier wel.
    Maar ik denk dat combi van psy en aikido het meest heeft geholpen.

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50